سوره توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره توبه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۵

۶۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۴٬۳۵۹

ویرایش

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 |}
 </div>
-'''سوره توبه''' یا '''سوره برائت''' نهمین سوره و از [[سوره‌های مدنی]] [[قرآن]] است که در جزء دهم و یازدهم قرآن جای دارد. این سوره بعد از فتح [[مکه]] و در سال نهم [[هجرى]] نازل شد؛ یعنى زمانى که منافقان از طرفى در میان [[مسلمانان]] مشغول کارشکنى و توطئه بودند و با ایجاد تشکیلات درون گروهى به فعالیت می‌پرداختند و از طرف دیگر، با ارتباط با بی‌گانگان و دشمنان اسلام و [[حکومت اسلامى]]، در صدد براندازى نظام اسلامى بودند. نام‌گذاری این سوره به نام توبه به دلیل سخن از توبه در آیات متعددی از آن است. نام برائت (بیزاری) نیز از آیه اول آن گرفته شده است. سوره توبه بدون «‌بسم الله الرحمن الرحیم‌» آغاز می‌شود و به مسلمانان دستور می‌دهد با [[مشرکان]] قطع ارتباط کنند و به [[پیامبر(صلی الله علیه)]] دستور می‌دهد برای مشرکان طلب آمرزش نکند. در این سوره همچنین درباره [[جهاد]] با [[کفار]] و مشرکان و مسئله زکات سخن گفته شده است. در [[روایات]] آمده است پیامبر(صلی الله علیه) ابلاغ این سوره به مشرکان را ابتدا به [[ابوبکر]] سپرد و سپس از او ستاند و به [[امام علی(علیه السلام)]] واگذار کرد.
+'''سوره توبه''' یا '''سوره برائت''' نهمین سوره و از [[سوره‌های مدنی]] [[قرآن]] است که در جزء دهم و یازدهم قرآن جای دارد. این سوره بعد از فتح [[مکه]] و در سال نهم [[هجرى]] نازل شد؛ یعنى زمانى که منافقان از طرفى در میان [[مسلمانان]] مشغول کارشکنى و توطئه بودند و با ایجاد تشکیلات درون گروهى به فعالیت می‌پرداختند و از طرف دیگر، با ارتباط با بی‌گانگان و دشمنان اسلام و [[حکومت اسلامى]]، در صدد براندازى نظام اسلامى بودند. نام‌گذاری این سوره به نام توبه به دلیل سخن از توبه در آیات متعددی از آن است. نام برائت (بیزاری) نیز از آیه اول آن گرفته شده است. سوره توبه بدون «‌بسم الله الرحمن الرحیم‌» آغاز می‌شود و به مسلمانان دستور می‌دهد با [[مشرکان]] قطع ارتباط کنند و به [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه)]] دستور می‌دهد برای مشرکان طلب آمرزش نکند. در این سوره همچنین درباره [[جهاد]] با [[کفار]] و مشرکان و مسئله زکات سخن گفته شده است. در [[روایات]] آمده است پیامبر(صلی الله علیه) ابلاغ این سوره به مشرکان را ابتدا به [[ابوبکر]] سپرد و سپس از او ستاند و به [[علی بن ابی طالب|امام علی(علیه السلام)]] واگذار کرد.
 == توبه ==
@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 #«سوره توبه»؛ اين نام به آن جهت است که ذکر [[توبه]] در آن بسيار شده مانند آيه: «وَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلى مَنْ يَشاءُ»<ref>آيه 15.</ref> و آيه: «فَإِنْ يَتُوبُوا يَکُ خَيْراً لَهُمْ <ref>آيه 74.</ref>» و آيه: «ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا<ref>آيه 118.</ref>».<ref>ترجمه مجمع‌البيان، جلد 11، ص 3 </ref>
 #«سوره برائت»؛ وجه تسميه بدين نام آن است که سوره بدين لفظ شروع شده، و همچنين درباره اظهار «برائت» و بيزارى از کفار نازل گشته است<ref>همان </ref>.
-#«سوره فاضحه»؛ (رسوا کننده) [[سعيد بن جبير]] گويد: پيش [[ابن عباس]] نام سوره توبه را بر زبان جارى کردم گفت: اين سوره فاضحه است، زيرا هم چنان آيات اين سوره درباره آنان (يعنی منافقين) پشت سر هم نازل شد تا جايى که ما ترسيديم نام هيچيک از آنان را نيز باقى نگذارد، و خلاصه بدان جهت آن را بدين اسم ناميدند که موجب رسوايى منافقين گشت<ref>همان </ref>.
+#«سوره فاضحه»؛ (رسوا کننده) [[سعيد بن جبير]] گويد: پيش [[ابن عباس]] نام سوره توبه را بر زبان جارى کردم گفت: اين سوره فاضحه است، زيرا هم چنان آيات اين سوره درباره آنان (يعنی منافقين) پشت سر هم نازل شد تا جايى که ما ترسيديم نام هيچ يک از آنان را نيز باقى نگذارد، و خلاصه بدان جهت آن را بدين اسم ناميدند که موجب رسوايى منافقين گشت<ref>همان </ref>.
 #«سوره عذاب»؛ و اين را حذيفة ذکر کرده، به خاطر آنکه درباره عذاب [[كافران|کافران]] نازل گشته است. و عاصم به سندش از حذيفه روايت کرده که گفته: مردم اين سوره را سوره توبه نامند، ولى سوره عذاب است<ref>همان </ref>.
 #«سوره مقشقشه»(رهاننده)؛ ابن عباس گويد: آن را بدين نام خواندند به خاطر آنکه هر که بدان ايمان داشته باشد از نفاق و شرک رها گردد زيرا در اين سوره دعوت به اخلاص شده، و در [[حديث]] است که سوره «قل يا ايها الکافرون» و سوره «قل هو اللَّه أحد» را «مقشقشان» مى ناميدند، و اين نام به همان خاطر بود که اين دو سوره انسان را از شرک میرهاند<ref>همان</ref>.
 #«سوره بحوث»(کاونده)؛ [[أبو ايوب انصارى]] وجه تسميه بدين نام را نيز همان کاوش از اسرار منافقان ذکر کرده<ref>همان </ref>.
-#«سوره حافره»(آشکار کننده)؛ چون از روى مقاصد قبلى منافقين پرده برداشته و آنچه در دل مستور میداشتند آشکار ساخت. و اين نامى است که حسن براى اين سوره ذکر کرده<ref>همان </ref>.
+#«سوره حافره»(آشکار کننده)؛ چون از روى مقاصد قبلى منافقين پرده برداشته و آنچه در دل مستور می‌داشتند آشکار ساخت. و اين نامى است که حسن براى اين سوره ذکر کرده<ref>همان </ref>.
-#«سوره مثيره»(افشاننده)؛ به خاطر آنکه زشتيها و رسوايیهاى منافقان را بر ملا سازد. و اين وجه از قتاده نقل شده است<ref>همان، ص4 </ref>.
+#«سوره مثيره»(افشاننده)؛ به خاطر آنکه زشتی‌ها و رسوايی‌هاى منافقان را بر ملا سازد. و اين وجه از قتاده نقل شده است<ref>همان، ص4 </ref>.
 #«سوره مبعثره»(کاونده)؛ ابن عباس گويد: وجه تسميه بدين نام آنست که از اسرار درونى منافقان کاوش ميکند<ref>همان، ص4 </ref>.
 #«سوره مدمدمه»(نابود کننده)؛ چون «دمدم» به معناى هلاکت آمده، اين نام را سفيان‌بن‌عيينه ذکر کرده<ref>همان، ص4 </ref>.
-#«سوره منقره»؛ ابوالشيخ از عبيدبن‌عمير روايت کرده که گفت: سوره براءةالمنقره خوانده مى شد زيرا که از آنچه در دلهاى مشرکين بود خبر مى داد<ref>ترجمه ‌الإتقان فى علوم‌القرآن، ج 1، ص 193</ref>.
+#«سوره منقره»؛ ابوالشيخ از عبيدبن‌عمير روايت کرده که گفت: سوره براءةالمنقره خوانده مى شد زيرا که از آنچه در دل‌هاى مشرکين بود خبر مى داد<ref>ترجمه ‌الإتقان فى علوم‌القرآن، ج 1، ص 193</ref>.
-#«سوره مخزيه»؛ بدان جهت که اين سوره خوارکننده کافران میباشد بدليل آيه «أَنَّ اللَّهَ مُخْزِی الْکافِرين»
+#«سوره مخزيه»؛ بدان جهت که اين سوره خوارکننده کافران می‌باشد بدليل آيه «أَنَّ اللَّهَ مُخْزِی الْکافِرين»
 #«سوره منکّلة»؛ به خاطر وارد کردن عذاب بر منافقان<ref>تفسير مقتنيات الدرر، ج 5، ص 110</ref>.
 #«سوره مشرده»؛ به خاطر طرد منافقان و کافران و از بين بردن جمع شان<ref>تفسير القاسمی المسمى محاسن التأويل، ج 5، ص 343</ref>.