سوره اسراء: تفاوت میان نسخه‌ها

# توحید گرایى و معاد باورى؛

# حکمت‌هاى وحیانى<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 12، ص 21</ref>.

#«سوره إسراء»؛ نام‌گذارى آن به إسراء به سبب اولین آیۀ آن است که به رخداد إسراء و [[معراج]] پیامبر(صلی الله علیه) اشاره دارد<ref>المنیر، ج 15، ص 5.</ref>.

#«سوره بنی اسرائیل»؛ چون بخش قابل توجهى از این سوره در آغاز و پایان به داستان بنى اسرائیل پرداخته است به سوره بنی إسرائیل شهرت یافته<ref>بصائر ذوى التمییز، ج 1، ص 288؛ المنیر، ج 15، ص 5.</ref> و در روایات به این نام خوانده شده است<ref>ثواب الاعمال، ص 107؛ الدرالمنثور، ج 5، ص 181.</ref>.

#«سوره سبحان»؛ اطلاق نام سبحان بر سوره إسراء به سبب کلمه آغازین آن است. در روایتى از امیرمؤمنان، [[امام على(علیه السلام)]] نیز از این سوره به سوره «سبحان» یاد شده است<ref>بصائر ذوى‌التمییز، ج 1، ص 288، 296</ref>.

هدف‌هاى اساسى سوره إسراء عبارت‌اند از:

# طرح مسائلى از معاد و یادآورى آن؛

# اثبات [[نبوت]] و دفاع از آن به وسیله ى ذکر معجزات؛

# بیان برخى احکام و دستورات اخلاقى<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 12، ص 24.</ref>.

# بطور کلى مى‌‌توان گفت آیات سوره إسراء بر محور امور زیر دور می‌‌زند.

# بحث‌هایى مربوط به معاد، مساله کیفر و پاداش و نامه اعمال و نتائج آن؛

# بخشى از تاریخ پر ماجراى بنى اسرائیل که در آغاز سوره و پایان آن آمده است؛

# مساله آزادى اراده و اختیار و اینکه هر گونه عمل نیک و بد، نتیجه اش به خود انسان بازگشت مى‌کند؛

# مساله حساب و کتاب در زندگى این جهان که نمونه اى است براى جهان دیگر؛

# حق شناسى در همه سطوح، مخصوصا درباره خویشاوندان، و بخصوص پدر و مادر؛

# تحریم اسراف و تبذیر، بخل، فرزندکشى، [[زنا]]، خوردن مال یتیمان، کم فروشى، تکبر و خونریزى؛

# بحث‌هایى در زمینه [[توحید]] و خداشناسى؛

# مبارزه با هر گونه لجاجت در برابر حق و اینکه گناهان میان انسان و مشاهده چهره حق پرده مى‌افکند؛

# شخصیت انسان و فضیلت و برترى او بر مخلوقات دیگر؛

# تاثیر [[قرآن]] براى درمان هر گونه بیمارى اخلاقى و اجتماعى؛

# اعجاز قرآن و عدم توانایى مقابله با آن؛

# وسوسه‌هاى [[شیطان]] و هشدار به همه مؤمنان به راههاى نفوذ شیطان در انسان؛

# بخشى از تعلیمات مختلف اخلاقى؛

# و سرانجام فرازهایى از تاریخ پیامبران به عنوان درس عبرت براى همه انسانها و شاهدى براى مسائل بالا<ref>تفسیر نمونه، ج 12، ص 6-5</ref>.

[[ابى‌بن‌كعب|ابى‌بن‌کعب]]، از پیامبر گرامى نقل کرده است که: «هر کس سوره بنى‌اسرائیل را قرائت کند و هنگام خواندن آیه‌اى که درباره پدر و مادر است، دچار رقت قلب شود، در [[بهشت]] اجرى به او داده مى‌شود که برابر دو هزاروچهارصد پیمانه و هر پیمانه اى از تمام نعمت‌هاى دنیا بهتر است».

حسن‌بن‌ابى العلا از [[امام جعفر صادق|امام صادق(علیه السلام)]] روایت کرده است که: «هر کس سوره بنى‌اسرائیل را در هر شب جمعه بخواند، نمى‌میرد تا [[امام مهدی|قائم(علیه السلام)]] را درک کند و از اصحاب و یارانش باشد<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 14، ص 75.</ref>».

تمام سوره إسراء [[مكى|مکى]] است، بجز، پنج آیه آن: «لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ ...»، «لا تَقْرَبُوا الزِّنى ....»، «أُولئِکَ الَّذِینَ یَدْعُونَ ....»، «أَقِمِ الصَّلاةَ ...»، «وَ آتِ ذَا الْقُرْبى ...»این قول از حسن است.

قتاده و معدل- بنقل از ابن عباس- گویند: [[آیات مدنى]] سوره از وَ إِنْ کادُوا لَیَفْتِنُونَکَ ... تا وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ ... (73 تا 80) یعنى هشت آیه است<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 12، ص 23</ref>.

سوره إسراء جزو سور مئین (صد آیه ای‌ها) است [[ابن قتیبه]] می‌گوید سور مئین سوره‌هایی هستند که بعد از سور طوال آمده‌اند علت نامگذاری این سوره‌ها به مئین نزدیک بودن تعداد آیه‌های این سوره‌ها به عدد صد می‌باشد<ref>زاد المسیر فى علم التفسیر، ج 4، ص 141</ref>. گفته شده این سوره‌ها عبارتند از «بنی إسرائیل، کهف، مریم، طه، أنبیاء، حج و مؤمنون»<ref>دراسة حول القرآن الکریم، ص ۳۷</ref>. برخی دیگر نیز سور مئین را سوره‌های «توبه، نحل، هود، یوسف، کهف، بنی اسرائیل، انبیاء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده اند<ref>التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص313</ref>.

روایتى است که از رسول خدا(صلی الله علیه) نقل شده که فرمود: [[خداوند]] هفت سوره طوال را به جاى [[تورات]] و سوره‌هاى مئین را به جاى [[انجیل]] و سوره‌هاى مثانى را به جاى [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌هاى مفصّل فزونى بخشید<ref>جامع البیان فى تفسیر القرآن، ج 1، ص 34</ref>.

[[بخارى]] از [[ابن مسعود]] روایت کرده که دربارۀ سوره‌هاى: بنى اسرائیل، کهف، مریم، طه، و الانبیاء گفت: «این سوره‌ها از سوره‌هاى کهن اول است، و از دیرینه‌ها هستند» سپس به همین ترتیب آنها را ذکر کرد<ref>ترجمه الإتقان فى علوم القرآن، ج 1، ص 215.</ref>.

سوره اسراء با آن که مکى است، برخى مشخصات سوره‌هاى مدنى را دارد؛ آیات آن نسبتاً طولانى است، چرا که در اواخر اقامت پیامبر(صلی الله علیه) در مکه [[نزول قرآن|نازل]] شده و نوعى زمینه براى سوره‌هاى مدنى به شمار مى‌‌آید. این سوره با تسبیح خدا آغاز و با حمد و تکبیر او پایان می‌‌‌‌پذیرد<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 12، ص 24</ref>.