۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نامگذاری' به 'نامگذاری'
جز (جایگزینی متن - ' نمی توان' به ' نمی‌توان') |
جز (جایگزینی متن - 'نامگذاری' به 'نامگذاری') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== توابین معروف == | == توابین معروف == | ||
در میان توابین افرادی چون سلیمان بن صرد خزاعی، رفاعة بن شداد بجلی <ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، بیروت، موسسه اعلمی، سال ۱۳۹۴ق، ج۶، ص۳۶۴.</ref> مسیب بن نجبه، عبدالله بن سعد ازدی و عبدالله بن وال تیمی از رهبران توابین بودند.<ref>سبحانی جعفر، بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسه اعلمی، سال ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.</ref> | در میان توابین افرادی چون سلیمان بن صرد خزاعی، رفاعة بن شداد بجلی <ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، بیروت، موسسه اعلمی، سال ۱۳۹۴ق، ج۶، ص۳۶۴.</ref> مسیب بن نجبه، عبدالله بن سعد ازدی و عبدالله بن وال تیمی از رهبران توابین بودند.<ref>سبحانی جعفر، بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسه اعلمی، سال ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.</ref> | ||
== دلیل | == دلیل نامگذاری == | ||
توابین چون توفیق یاری امام(ع) را از دست داده و او و اهل‌بیتش را در قیام عاشورای سال ۶۱ هجری تنها گذاشتند، پس از واقعه کربلا به شدت پشیمان شده و در صدد جبران بر آمدند و تنها راه رستگاری و پذیرش توبه خویش را خون‌خواهی حسین بن علی(ع) و کشتن قاتلان او یا کشته شدن در این راه دانستند و از این‌رو به توّابین مشهور شدند.<ref>ذهبی محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، سال ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۹۵.</ref> | توابین چون توفیق یاری امام(ع) را از دست داده و او و اهل‌بیتش را در قیام عاشورای سال ۶۱ هجری تنها گذاشتند، پس از واقعه کربلا به شدت پشیمان شده و در صدد جبران بر آمدند و تنها راه رستگاری و پذیرش توبه خویش را خون‌خواهی حسین بن علی(ع) و کشتن قاتلان او یا کشته شدن در این راه دانستند و از این‌رو به توّابین مشهور شدند.<ref>ذهبی محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، بیروت، سال ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۹۵.</ref> | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||