نجاریه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابو ال' به 'ابوال') |
جز (جایگزینی متن - ' اگر چه' به ' اگر‌چه') |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نجاریه''' پیروان حسین بن محمد نجار متوفای سال 289 هجری قمری | '''نجاریه''' پیروان حسین بن محمد نجار متوفای سال 289 هجری قمری می‌باشند. | ||
==موسس== | == موسس == | ||
موسس این فرقه شخصی به نام حسین بن محمد بن عبدالله النجار الرازی و کنیه وی ابوعبدالله و از اهالی قم می‌باشد. | موسس این فرقه شخصی به نام حسین بن محمد بن عبدالله النجار الرازی و کنیه وی ابوعبدالله و از اهالی قم می‌باشد. | ||
<ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، نشر دار الملایین، سال 1980 ج2، ص253</ref> | <ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، نشر دار الملایین، سال 1980 ج2، ص253</ref> | ||
==تاریخچه== | == تاریخچه == | ||
ابوالحسن اشعری معتقد است که نجاریه پیروان حسین بن محمد نجار و از [[مرجئه]] هستند.<ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص216</ref> اشعری هنگام نقل آرای این فرقه، هیچ | ابوالحسن اشعری معتقد است که نجاریه پیروان حسین بن محمد نجار و از [[مرجئه]] هستند.<ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص216</ref> اشعری هنگام نقل آرای این فرقه، هیچ اشاره‌ای به عنوان نجاریه نمی‌کند، بلکه ایشان را حسینیه می‌نامد. <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص340</ref> <ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437</ref>و نیز بعضی او را حسن بن محمد بن عبدالله بن نجار خوانده‌اند.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437</ref>همچین نوشته‌اند که نجاریه پیروان حسین بن محمد نجار هستند و اکثر معتزله ری و اطراف آن، پیرو مذهب وی می‌باشند. <ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437</ref> | ||
نجاریه بر چند فرقه دیگر تقسیم | نجاریه بر چند فرقه دیگر تقسیم شده‌اند، زعفرانیه، [[برغوثیه]] و [[مستدرکه]]. <ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437</ref> <ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، ج 1، ص 81</ref> | ||
==اعتقادات== | == اعتقادات == | ||
نجاریه نیز چون سایر | نجاریه نیز چون سایر فرقه‌ها، دارای عقاید مخصوص به خود بودند که به برخی از آنها به صورت مختصر اشاره می‌شود. | ||
1. معتقدند که [[ایمان]] معرفت به خدا و پیغمبران اوست | 1. معتقدند که [[ایمان]] معرفت به خدا و پیغمبران اوست که همه [[مسلمانان]] بر آن اجماع کردند و خصلتی از خصال ایمان طاعت می‌باشد و ایمان افزوده می‌شود ولی کاسته نمی‌شود.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437 با ویرایش و اصلاح عبارت </ref> | ||
2. معتقدند که خداوند با ذات و وجود خویش در هر مکانی است.<ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، سال 1404 قمری، ج1، ص89</ref> | 2. معتقدند که خداوند با ذات و وجود خویش در هر مکانی است.<ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، سال 1404 قمری، ج1، ص89</ref> | ||
3. معتقدند که خداوند با چشم دیده | 3. معتقدند که خداوند با چشم دیده نمی‌شود، اما جایز است که خداوند قوه‌ای را که در قلب برای شناخت قرار داده است، در چشم قرار دهد تا دیدنش ممکن شود.<ref>سمعانی عبدالکریم بن محمد، الانساب، بیروت، نشر دار الجنان، سال 1408 قمری، چاپ اول، ج5 ص460</ref> | ||
4.حسین بن نجار، [[افعال بندگان]] را مخلوق خدا | 4.حسین بن نجار، [[افعال بندگان]] را مخلوق خدا می‌داند و به نظریه کسب معتقد است و با [[اشاعره]] و [[جبر گرایان|جبر‌گرایان]] موافقت دارد. وی اگر‌چه از معتزلیان است، اما افعال انسان را چه خوب یا بد مخلوق خداوند می‌داند. بنابراین، با [[معتزله]] در [[نظریه تفویض]] هماهنگ نیست.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 439 با ویرایش و اصلاح عبارت </ref> <ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، سال 1404 قمری، ج1 ص88</ref> | ||
5.حسین بن نجار در مسئله [[قضا و قدر]] با [[اهل حدیث]] موافق است. به همین | 5.حسین بن نجار در مسئله [[قضا و قدر]] با [[اهل حدیث]] موافق است. به همین دلیل نمی‌تواند تحلیل درستی از این مسئله مهم داشته باشد در نتیجه به [[جبر]] متمایل می‌شود.<ref>زرکلی خیرالدین، الاعلام، بیروت، نشر دار الملایین، سال 1980 میلادی، ج2، ص253</ref> <ref>اسفراینی طاهر بن محمد، التبصیر فی الدین بیروت، نشر عالم الکتاب، سال 1983 میلادی، چاپ اول، ص 101</ref> | ||
6. حسین بن نجار در موضوع [[امامت]] به امامت [[ابوبکر]] معقتد است.<ref>زرکلی | 6. حسین بن نجار در موضوع [[امامت]] به امامت [[ابوبکر]] معقتد است.<ref>زرکلی خیرالدین، الاعلام، بیروت، نشر دار الملایین، سال 1980 میلادی، ج2، ص253 | ||
</ref> | </ref> | ||
7.این فرقه اعتقادی به [[عذاب قبر]] ندارند.<ref>سمعانی عبدالکریم بن محمد، الانساب، بیروت، نشر دار الجنان، سال 1408 قمری، چاپ اول، ج5، ص460</ref> | 7.این فرقه اعتقادی به [[عذاب قبر]] ندارند.<ref>سمعانی عبدالکریم بن محمد، الانساب، بیروت، نشر دار الجنان، سال 1408 قمری، چاپ اول، ج5، ص460</ref> | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
[[رده: فرق و مذاهب | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۴
نجاریه پیروان حسین بن محمد نجار متوفای سال 289 هجری قمری می‌باشند.
موسس
موسس این فرقه شخصی به نام حسین بن محمد بن عبدالله النجار الرازی و کنیه وی ابوعبدالله و از اهالی قم می‌باشد. [۱]
تاریخچه
ابوالحسن اشعری معتقد است که نجاریه پیروان حسین بن محمد نجار و از مرجئه هستند.[۲] اشعری هنگام نقل آرای این فرقه، هیچ اشاره‌ای به عنوان نجاریه نمی‌کند، بلکه ایشان را حسینیه می‌نامد. [۳] [۴]و نیز بعضی او را حسن بن محمد بن عبدالله بن نجار خوانده‌اند.[۵]همچین نوشته‌اند که نجاریه پیروان حسین بن محمد نجار هستند و اکثر معتزله ری و اطراف آن، پیرو مذهب وی می‌باشند. [۶] نجاریه بر چند فرقه دیگر تقسیم شده‌اند، زعفرانیه، برغوثیه و مستدرکه. [۷] [۸]
اعتقادات
نجاریه نیز چون سایر فرقه‌ها، دارای عقاید مخصوص به خود بودند که به برخی از آنها به صورت مختصر اشاره می‌شود. 1. معتقدند که ایمان معرفت به خدا و پیغمبران اوست که همه مسلمانان بر آن اجماع کردند و خصلتی از خصال ایمان طاعت می‌باشد و ایمان افزوده می‌شود ولی کاسته نمی‌شود.[۹] 2. معتقدند که خداوند با ذات و وجود خویش در هر مکانی است.[۱۰] 3. معتقدند که خداوند با چشم دیده نمی‌شود، اما جایز است که خداوند قوه‌ای را که در قلب برای شناخت قرار داده است، در چشم قرار دهد تا دیدنش ممکن شود.[۱۱] 4.حسین بن نجار، افعال بندگان را مخلوق خدا می‌داند و به نظریه کسب معتقد است و با اشاعره و جبر‌گرایان موافقت دارد. وی اگر‌چه از معتزلیان است، اما افعال انسان را چه خوب یا بد مخلوق خداوند می‌داند. بنابراین، با معتزله در نظریه تفویض هماهنگ نیست.[۱۲] [۱۳] 5.حسین بن نجار در مسئله قضا و قدر با اهل حدیث موافق است. به همین دلیل نمی‌تواند تحلیل درستی از این مسئله مهم داشته باشد در نتیجه به جبر متمایل می‌شود.[۱۴] [۱۵] 6. حسین بن نجار در موضوع امامت به امامت ابوبکر معقتد است.[۱۶] 7.این فرقه اعتقادی به عذاب قبر ندارند.[۱۷]
پانویس
- ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، نشر دار الملایین، سال 1980 ج2، ص253
- ↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص216
- ↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص340
- ↑ مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437
- ↑ مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437
- ↑ مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437
- ↑ مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437
- ↑ شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، ج 1، ص 81
- ↑ مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 437 با ویرایش و اصلاح عبارت
- ↑ شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، سال 1404 قمری، ج1، ص89
- ↑ سمعانی عبدالکریم بن محمد، الانساب، بیروت، نشر دار الجنان، سال 1408 قمری، چاپ اول، ج5 ص460
- ↑ مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 439 با ویرایش و اصلاح عبارت
- ↑ شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، سال 1404 قمری، ج1 ص88
- ↑ زرکلی خیرالدین، الاعلام، بیروت، نشر دار الملایین، سال 1980 میلادی، ج2، ص253
- ↑ اسفراینی طاهر بن محمد، التبصیر فی الدین بیروت، نشر عالم الکتاب، سال 1983 میلادی، چاپ اول، ص 101
- ↑ زرکلی خیرالدین، الاعلام، بیروت، نشر دار الملایین، سال 1980 میلادی، ج2، ص253
- ↑ سمعانی عبدالکریم بن محمد، الانساب، بیروت، نشر دار الجنان، سال 1408 قمری، چاپ اول، ج5، ص460