کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۴۴: خط ۱۴۴:
| تاریخ تولد =  
| تاریخ تولد =  
| محل تولد =  
| محل تولد =  
| سال درگذشت =  
| سال درگذشت = اوایل سده چهارم
| تاریخ درگذشت =  
| تاریخ درگذشت =  
| محل درگذشت =  
| محل درگذشت =  
خط ۱۵۵: خط ۱۵۵:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
احمد بن محمد بن علی بن عمر بن رباح بن قیس، (000 – حدود 315ق) ابوالحسن قلاء سواق. محدث شیعی هفت ‏امامی. لقب «قلاء»(به فتح قاف و تشدید لام) از آن روی به وی داده شد که در کار کباب‏ پزی و پخت گوشت مشغول بوده است. چنان‌که لقب «سواق»(به فتح قاف و تشدید لام) نیز ظاهراً از این جهت است که وی در بازاریابی و نرخ اشیاء شرکت داشته است. وی از هم‌‏فکران و هم‌‏بحثان «حمید بن زیاد نینوایی»(م310ق) است، بنابراین می‏‌توان وفات او را اوایل سده چهارم تخمین زد. در باره ولادت او خبری در منابع گزارش نشده است. وی اصالتاً ایرانی و نیاکان او از هم ‏پیمانان «آل سعد بن ابی وقاص» بوده‏‌اند. وی در یک خانواده علمی و فرهنگی دیده به جهان گشود و بیشتر دوران تحصیلی او در دو شهر کوفه و بغداد سپری شد. بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بوده‌‏اند هر چند از نظر اعتقادی تماماً بر مذهب «واقفیه» (هفت امامی) پای‏ بندی داشتند. آنها سه برادر بودند به نام‌‏های:
'''احمد بن محمد بن علی بن عمر بن رباح بن قیس'''، (000 – حدود 315ق) ابوالحسن قلاء سواق. محدث شیعی هفت ‏امامی. می‏‌توان وفات او را اوایل سده چهارم تخمین زد. جد اعلای او «عمر بن رباح» از یاران [[امام جعفر صادق|امام صادق (علیه السلام)]] بوده که بر امامت [[موسی بن جعفر|امام کاظم (علیه السلام)]] توقف نمود و آن امام را [[مهدی موعود]] می‏‌پنداشت. صاحب نظران در باره شخصیت مورد نظر با اینکه او را «واقفی» معرفی می‏‌کنند اما بر صحت و درستی روایات او تأکید دارند.


== معرفی اجمالی ==
احمد بن محمد بن علی بن عمر بن رباح بن قیس، ابوالحسن قلاء سواق. محدث شیعی هفت ‏امامی. لقب «قلاء»(به فتح قاف و تشدید لام) از آن روی به وی داده شد که در کار کباب‏ پزی و پخت گوشت مشغول بوده است. چنان‌که لقب «سواق»(به فتح قاف و تشدید لام) نیز ظاهراً از این جهت است که وی در بازاریابی و نرخ اشیاء شرکت داشته است. وی از هم‌‏فکران و هم‌‏بحثان «حمید بن زیاد نینوایی»(م310ق) است، بنابراین می‏‌توان وفات او را اوایل سده چهارم تخمین زد. در باره ولادت او خبری در منابع گزارش نشده است. وی اصالتاً ایرانی و نیاکان او از هم ‏پیمانان «آل سعد بن ابی وقاص» بوده‏‌اند. وی در یک خانواده علمی و فرهنگی دیده به جهان گشود و بیشتر دوران تحصیلی او در دو شهر کوفه و بغداد سپری شد. بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بوده‌‏اند هر چند از نظر اعتقادی تماماً بر مذهب «واقفیه» (هفت امامی) پای‏ بندی داشتند.
آنها سه برادر بودند به نام‌‏های:
# «ابوالحسن احمد»(صاحب ترجمه) که از همه بزرگ‌‏تر است.  
# «ابوالحسن احمد»(صاحب ترجمه) که از همه بزرگ‌‏تر است.  
# «ابوالحسین محمد»، که از نظر سنی کوچک‏تر از ابوالحسن بوده و از علم و دانش نیز بهره‏‌ای نداشته است.  
# «ابوالحسین محمد»، که از نظر سنی کوچک‏تر از ابوالحسن بوده و از علم و دانش نیز بهره‏‌ای نداشته است.  
# «ابوالقاسم علی»، که کوچک‌‏تر از همه است اما احادیث او بیش از دیگران بوده است.  
# «ابوالقاسم علی»، که کوچک‌‏تر از همه است اما احادیث او بیش از دیگران بوده است.  


از خویشاوندان او «علی بن محمد بن علی بن سالم بن عمر بن رباح» است که دارای کتابی در موضوع «غیبت» بوده است. جد اعلای او «عمر بن رباح» از یاران امام صادق (علیه السلام) بوده که بر امامت امام کاظم (علیه السلام) توقف نمود و آن امام را مهدی موعود می‏‌پنداشت. صاحب نظران در باره شخصیت مورد نظر با اینکه او را «واقفی» معرفی می‏کنند اما بر صحت و درستی روایات او تأکید دارند. «ابوغالب زراری»(م368ق) نخستین کسی است که در رساله‌‏اش تصریح به اعتبار احادیث او نموده و سپس دیگران از او تبعیت کرده‏اند. وی نزد اساتیدی چون «محمد بن عباس بن عیسی»، «احمد بن علی حمیری» و «احمد بن حسین مفلس» حدیث شنیده و در علوم حدیث تبحر یافت و شاگردانی تربیت نمود. از شاگردان او «ابوغالب زراری»(م368ق)، «ابوطالب عبیدالله بن احمد انباری»(م356ق)، «ابوعلی محمد بن همام اسکافی»(م336ق)، «فرات بن ابراهیم بن فرات کوفی»(م.ب310ق) و «عبدالواحد بن عبدالله بن یونس موصلی»(استاد تلعکبری) هستند. وی تألیفاتی داشته که به گفته نجاشی کتاب‏‌های «الصیام»، «الدلائل» و «سقطات العجلیه» از نوشته‏ های اوست. وی هم‌چنین کتابی در باره شرح‏ حال «ابوالخطاب محمد بن ابی زینب مقلاص» دارد که با مشارکت برادرش «علی بن محمد» این کتاب را به رشته تحریر در آورده است. ابوالخطاب مقلاص کسی است که مورد نفرین امام صادق (علیه السلام) قرار گرفت.
از خویشاوندان او «علی بن محمد بن علی بن سالم بن عمر بن رباح» است که دارای کتابی در موضوع «غیبت» بوده است. جد اعلای او «عمر بن رباح» از یاران [[امام جعفر صادق|امام صادق (علیه السلام)]] بوده که بر امامت [[موسی بن جعفر|امام کاظم (علیه السلام)]] توقف نمود و آن امام را [[مهدی موعود]] می‏‌پنداشت. صاحب نظران در باره شخصیت مورد نظر با اینکه او را «واقفی» معرفی می‏‌کنند اما بر صحت و درستی روایات او تأکید دارند. «ابوغالب زراری»(م368ق) نخستین کسی است که در رساله‌‏اش تصریح به اعتبار احادیث او نموده و سپس دیگران از او تبعیت کرده‌‏اند.  
 
== اساتید ==
وی نزد اساتیدی چون «محمد بن عباس بن عیسی»، «احمد بن علی حمیری» و «احمد بن حسین مفلس» حدیث شنیده و در علوم حدیث تبحر یافت و شاگردانی تربیت نمود.  
 
== شاگردان ==
از شاگردان او «ابوغالب زراری»(م368ق)، «ابوطالب عبیدالله بن احمد انباری»(م356ق)، «ابوعلی محمد بن همام اسکافی»(م336ق)، «فرات بن ابراهیم بن فرات کوفی»(م.ب310ق) و «عبدالواحد بن عبدالله بن یونس موصلی»(استاد تلعکبری) هستند.  
 
== آثار ==
وی تألیفاتی داشته که به گفته نجاشی کتاب‏‌های «الصیام»، «الدلائل» و «سقطات العجلیه» از نوشته‏ های اوست. وی هم‌چنین کتابی در باره شرح‏ حال «ابوالخطاب محمد بن ابی زینب مقلاص» دارد که با مشارکت برادرش «علی بن محمد» این کتاب را به رشته تحریر در آورده است. ابوالخطاب مقلاص کسی است که مورد نفرین امام صادق (علیه السلام) قرار گرفت.


== منابع ==
== منابع ==
confirmed، مدیران
۳۶٬۲۳۵

ویرایش