کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱۹: | خط ۲۱۹: | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | {{جعبه اطلاعات شخصیت | ||
| خط ۲۳۰: | خط ۲۳۲: | ||
| سال درگذشت = | | سال درگذشت = | ||
| تاریخ درگذشت = 346 هجری | | تاریخ درگذشت = 346 هجری | ||
| محل درگذشت = کوفه | | محل درگذشت = [[کوفه]] | ||
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |محمد بن عمار |حسن بن محمد قطعی |ابوموسی ضریر بجلی }} | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |محمد بن عمار |حسن بن محمد قطعی |ابوموسی ضریر بجلی }} | ||
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوالحسن محمد بن احمد بن داود قمی |هارون بن موسی تلعکبری |محمدبن علی بن مفضل }} | | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوالحسن محمد بن احمد بن داود قمی |هارون بن موسی تلعکبری |محمدبن علی بن مفضل }} | ||
| دین = [[اسلام]] | | دین = [[اسلام]] | ||
| مذهب = شیعه | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |کتاب العلل |اخبار النبی(صل الله عليه وسلم) |ایمان ابی طالب |فضل القرآن و حملته |الممدوحین و المذمومین(کتاب رجالی بزرگ) |المبیضه }} | | آثار = {{فهرست جعبه افقی |کتاب العلل |اخبار النبی(صل الله عليه وسلم) |ایمان ابی طالب |فضل القرآن و حملته |الممدوحین و المذمومین(کتاب رجالی بزرگ) |المبیضه }} | ||
| فعالیت‌ها = | | فعالیت‌ها = | ||
| خط ۲۴۰: | خط ۲۴۲: | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن محمد بن عمار کوفی'''، (000 – 346ق) ابوعلی. رجالی متقدم و از راویان معتبر و کثیرالحدیث شیعه. وی اهل کوفه بود و در میان یک خانواده علمی و مذهبی پرورش یافت. پدر و جد او از راویان حدیث و از اصحاب ائمه (علیه السلام) بودند. وی در کوفه نزد پدرش «محمد بن عمار» از اصحاب علی بن حسن بن فضال. | '''احمد بن محمد بن عمار کوفی'''، (000 – 346ق) ابوعلی. رجالی متقدم و از راویان معتبر و کثیرالحدیث شیعه. وی اهل کوفه بود و در میان یک خانواده علمی و مذهبی پرورش یافت. پدر و جد او از راویان حدیث و از اصحاب ائمه (علیه السلام) بودند. وی در کوفه نزد پدرش «محمد بن عمار» از اصحاب علی بن حسن بن فضال. | ||
وی بیشتر اصول و روایات را از طریق پدرش نقل | وی بیشتر اصول و روایات را از طریق پدرش نقل میکند. [[نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] پس از اینکه مدح بلیغی از او به عمل آوردهاند از او با عنوان «شیخ الاصحاب» یاد کردهاند. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
ولادت او در دست نیست اما قرائن نشان | احمد بن محمد بن عمار کوفی، (000 – 346ق) ابوعلی. رجالی متقدم و از راویان معتبر و کثیرالحدیث شیعه. ولادت او در دست نیست اما قرائن نشان میدهد که محل تولد او در [[کوفه]] بوده است، زیرا نیاکان او همگی در کوفه سکونت داشتند. وفات او به گفته [[ابن‌غضائری|ابن‌غضائری]] در سال 346 هجری (و به احتمال قوی در کوفه) روی داد. وی اهل کوفه بود و در میان یک خانواده علمی و مذهبی پرورش یافت زیرا پدر و جد او از راویان حدیث و از [[اصحاب]] [[ائمه|ائمه (علیه السلام)]] بودند. وی در کوفه نزد پدرش «محمد بن عمار» (از اصحاب علی بن حسن بن فضال، م290ق). و اساتید دیگر به استماع حدیث پرداخت. چون فردی پرکار بود [[حدیث|احادیث]] و [[اصول]] زیادی جمع کرد و اندکی نگذشت که خود به مقام استادی رسید. وی بیشتر اصول و روایات را از طریق پدرش نقل میکند و این، نشان میدهد که پدرش در تربیت علمی او نقش اساسی داشته است. نجاشی و شیخ طوسی پس از اینکه مدح بلیغی از او به عمل آوردهاند از او با عنوان «شیخ الاصحاب» یاد کردهاند. وی علاوه بر پدرش، از کسانی چون «حسن بن محمد قطعی»، «ابوموسی ضریر بجلی» و دیگران نیز حدیث شنیده است. مهمترین شاگرد او «ابوالحسن محمد بن احمد بن داود قمی»(م368ق) است که به نشر آثار و احادیث او پرداخته است. شاگرد دیگر او «[[هارون بن موسی تلعکبری]]»(م385ق) است که کتاب «المبیضه»(سفیدپوشان) را روایت کرده است. همچنین «محمدبن علی بن مفضل» نیز از او روایت هایی دارد. [[علامه حلی]] در خلاصهالاقوال میگوید: «شاگرد روایی او «ابوحاتم هروی» است»، در حالی که این شخص در هیچ یک از روایات او دیده نشده است. تألیفات او «کتاب العلل»، «اخبار النبی (صل الله عليه وسلم) »، «ایمان ابی طالب»، «فضل القرآن و حملته»، «الممدوحین و المذمومین»(کتاب رجالی بزرگ) و «المبیضه» هستند. کتاب «مبیضه» اشاره به گروهی از سفیدپوشانی دارد که در برابر سیاهپوشان بنیعباس به مقابله برخاستند و نوشتن چنین کتابی، حاکی از مخالفت وی با بنیعباس از یکسو، و شرایط مساعد شیعه در زمان آلبویه از سوی دیگر است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۴
- https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%A2%D8%B4%D9%88%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8&
- https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C%D9%87&action=edit
- https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B9%D8%A8%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D8%B2&action=edit
- https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B4%D8%B9%D8%A8_%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8&action=edit
- https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%B1%D8%B6%DB%8C&action=edit
- https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B1%D8%B6%D8%A7%D8%AE%D8%A7%D9%86&action=edit
| احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی |
| اطلاعات شخصی | |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | اسحاق بن عبدون |
| شاگردان | محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید) |
| آثار | ایمان ابی طالب (علیه السلام) |
احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی، (000 – حدود 399ق) ابوالحسین. احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی، ابوالحسین. در باره تاریخ ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. محل تولد او در ناحیه پایین دست نهروان بین واسط و بغداد بوده است. به گفته نجاشی شخصی معروف به «ابن ابیالعباس»، وی را به دلیل اینکه از علویان بود، به قتل رسانده است، اما تاریخ این حادثه روشن نیست. وی در بغداد نزد اساتید متعددی علوم حدیث را فرا گرفت، اما اکنون از استادان او تنها «اسحاق بن عبدون» را میشناسیم که خود از «محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی» روایت دارد.
معرفی اجمالی
احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی، ابوالحسین. نویسنده و محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. در باره اصالت خانوادگی او این اندازه روشن است که جد او «طرخان کندی» از رؤسای اقوام عرب بوده و چون ملزم به پرداخت مالیات نبود «طرخان» لقب گرفت. اما از این مطلب هیچگاه نمیتوان استفاده نمود که وی دارای ریشه و اصالت عربی است، زیرا «طرخان» واژهای فارسی است و به رئیس قبیلهای اطلاق میگردد که پنج هزار انسان زیر دست او باشند، در مقابل کلمه «بطریق» که واژهای رومی است و به کسی گفته میشود که ده هزار انسان زیر دست خود داشته باشد، چنان‌که «قومس» نیز به کسی گفته میشود که دویست نفر را در اختیار داشته باشد. این موضوع، با توجه به اینکه نام او در منابع رجالی به صورت «ابوالحسن احمد بن محمد جرجانی» نیز آمده است، احتمال غیر عربی بودن وی را بیشتر تقویت میکند. در باره تاریخ ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. از نسبت «جرجرایی»(بر وزن قه‌قرایی) استفاده میشود که محل تولد او در ناحیه پایین دست نهروان بین واسط و بغداد بوده است. به گفته نجاشی شخصی معروف به «ابن ابیالعباس»، وی را به دلیل اینکه از علویان بود، به قتل رسانده است، اما تاریخ این حادثه روشن نیست. بنابراین در باره ولادت و وفات او زمان دقیقی نمیتوان ارائه داد، ولی با توجه به اینکه وی از اساتید «شیخ مفید»(م413ق) بوده است میبایست وفات او تقریباً در اواخر سده چهارم روی داده باشد. وی ظاهراً دوران کودکی را در زادگاهش سپری کرد و پس از آن برای کسب علوم و معارف دینی به بغداد آمد و آن‌جا را مسکن دائمی خود قرار داد.
اساتید
وی در بغداد نزد اساتید متعددی علوم حدیث را فرا گرفت، اما اکنون از استادان او تنها «اسحاق بن عبدون» را میشناسیم که خود از «محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی» روایت دارد.
شاگردان
از شاگردان او «محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید»(م413ق) است که در کتاب أمالی خود، چند حدیث از او نقل کرده است. از شاگردی «شیخ مفید» نزد او بر میآید که وی از چهرههای علمی در بغداد بوده و احتمالاً بزرگان دیگری نیز در مجلس درس او شرکت داشتند که نام و نشان آنها بر ما مخفی مانده است. از معاصران یا شاگردان دیگر او «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) است که وی را از دوستان خود معرفی نموده و بر درستی احادیث او تأکید کرده است. همچنین از شاگردان با واسطه او «شیخ طوسی»(م460ق) است که در بعضی از منابع حدیثی گاهی احادیث او به طور مستقیم از وی نقل میشود.
آثار
از تألیفات او کتاب «ایمان ابی طالب (علیه السلام)» معرفی شده است.
منابع
- رجال نجاشی، ص87 شماره 210؛
- وسایل الشیعه(اسلامیه)، ج8ص607 حدیث7؛
- مستدرک الوسایل، ج9ص132 حدیث 10460؛
- تهذیب المقال، ج3ص398 شماره 208؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص40؛
- تاج العروس، زبیدی، ذیل ماده طرخان.
| احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی | |
|---|---|
| |
| نام کامل | احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی، ابوسهل قطان |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | متوث، اهواز، ایران |
| روز درگذشت | 350 هجری |
| محل درگذشت | بغداد |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان |
|
احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی، (259 – 350ق) ابوسهل قطان. ادیب، شاعر و محدث اخباری. وی با اینکه «اخباری» بود اما به گفته «خطیب بغدادی» (م463ق) گرایش شیعی داشت. از نظر اعتقادی وی به گروه «مجبره»(که اختیاری برای انسان قائل نیستند) نزدیک بود و با رأی معتزله که انسان را تماماً مختار میدانند، به شدت مخالفت میورزیده و حتی آنان را کافر میدانسته است. گفته میشود که وی با اینکه فردی شوخ طبع بود و مزاحهای او بعضاً باعث اجتناب شاگردانش از وی میشده، اما دائماً در حال تهجد و عبادت شبانه بود. تلاوت قرآنش چندان زیبا بود که گویا معانی قرآن از آن خارج میشود.
معرفی احمالی
احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد بغدادی، ابوسهل قطان. ادیب، شاعر و محدث اخباری. وی در اصل ایرانی و اهل «متوث»(به فتح میم و تشدید تاء) شهرکی بین قرقوب و یکی از روستاهای اهواز است. در سال 259 هجری در متوث دیده به جهان گشود و در روز شنبه هفتم شعبان 350هجری در بغداد درگذشت و فردای آن روز به خاک سپرده شد. وی تحصیلات مقدماتی را نزد پدرش در بصره فرا گرفت و سپس وارد بغداد شد و در محله «دار القطن» واقع در غرب بغداد مسکن گرفت. از لقب «قطان» بر میآید که وی از راه پنبه زنی هزینه زندگی را تأمین میکرد و سکونت او در «دار القطن بغداد» نیز به همین دلیل بوده است. وی در بغداد درس اساتید متعددی را درک نمود و از آنان احادیث فراوانی شنید تا اینکه خود به مقام استادی رسید و یکی از ارکان علم حدیث در بغداد به شمار آمد. وی با اینکه «اخباری» بود اما به گفته «خطیب بغدادی» (م463ق) گرایش شیعی داشت. از نظر اعتقادی وی به گروه «مجبره»(که اختیاری برای انسان قائل نیستند) نزدیک بود و با رأی معتزله که انسان را تماماً مختار میدانند، به شدت مخالفت میورزیده و حتی آنان را کافر میدانسته است. اخبار و گزارشهای او در منابع، قابل استناد و دارای اهمیت است. گفته میشود که وی با اینکه فردی شوخ طبع بود و مزاحهای او بعضاً باعث اجتناب شاگردانش از وی میشده، اما دائماً در حال تهجد و عبادت شبانه بود. تلاوت قرآنش چندان زیبا بود که گویا معانی قرآن از آن خارج میشود.
استادان
وی در بغداد اساتید زیادی دیده که از جمله آنها «محمد بن عبیدالله منادی»، «حسن بن مکرم»، «یحیی بن ابیطالب»، «محمد بن عیسی بن حیان»، «علی بن ابراهیم واسطی» و بسیاری دیگر هستند. از استادان ادبی او نیز میتوان «ابوالعباس احمد بن یحیی بن سیار شیبانی» معروف به «ثعلب نحوی»(م291ق) و «ابوالعباس مبرد»(م285ق) را نام برد.
شاگردان
شاگردان او «ابوالحسن بن رزقویه»، «علی بن احمد رزاز»، «ابوالحسن بن حمانی مقرئ»، «ابوالحسن دارقطنی» و «ابوعلی بن شاذان» هستند.
آثار
از تألیفات او هیچ گزارشی ذکر نشده است.
منابع
- تاریخ بغداد، ج 5 ص 249 شماره 2719؛
- الانساب، سمعانی، ج 5 ص 193، ذیل متوثی؛
- معجم البلدان، ج 5 ص 53 ، ذیل کلمه متوث؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج 1 ص 50.
| احمد بن محمد علوی | |
|---|---|
| |
| نام کامل | احمد بن محمد علوی |
| اطلاعات شخصی | |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | |
احمد بن محمد علوی، (000 – حدود 350ق) محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. برخی از صاحب‌نظران بر آنند که وی همان «حمزه بن محمد علوی» (م.ب339ق) است. وی از راویان سده چهارم هجری بوده که تا اواسط این سده حیات داشته است. وی در قم و بغداد به فراگیری علوم حدیث اشتغال داشت.
معرفی اجمالی
احمد بن محمد علوی، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. برخی از صاحب‌نظران بر آنند که وی همان «حمزه بن محمد علوی» (م.ب339ق) است، زیرا شاگردان و اساتید این دو با هم مشترک است. اما تحقیقات ما نشان میدهد که وی غیر از حمزه است. زیرا هرچند ایندو در برخی از شاگردان و اساتید با یکدیگر اشتراک دارند، اما در منابع حدیثی موارد متعددی به چشم میخورد که حاکی از اختلاف شاگردان و اساتید این دو است. به هر حال آن‌چه میتوان در باره شخصیت مورد نظر گفت این است که وی از راویان سده چهارم هجری بوده که تا اواسط این سده حیات داشته است. وی در قم و بغداد به فراگیری علوم حدیث اشتغال داشت و شاگردانی نیز تربیت نمود. جد او «حسین بن اسحاق بن جعفر» از راویان حدیث بود و احتمالاً در پرورش علمی او نقش داشته است، زیرا وی بعضی از روایات را به طور مستقیم از این جدش نقل میکند. از او هیچ اثر تألیفی معرفی نشده است.
اساتید
از اساتید دیگر او «علی بن ابراهیم بن هاشم قمی»(م.ب307ق)، «حیدر بن محمد بن نعیم سمرقندی»(م.ب340ق) و «محمد بن ابراهیم بن اسباط» هستند.
شاگردان
از شاگردان او میتوان به کسانی چون «شیخ مفید»(م413ق)، «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) و «شیخ صدوق»(م381ق) اشاره نمود.
منابع
- وسایل الشیعه(آل البیت)، ج 15 ص 54 حدیث 19977؛
- مستدرک الوسایل، ج 13 ص 344 حدیث 15558، و ج 16 ص217 حدیث 19643؛
- معجم رجال الحدیث، ج 3 ص127 شماره 952؛
- مستدرک سفینه البحار، ج 9 ص 371، به نقل از امالی طوسی؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج 1 ص 51.
| احمد بن محمد بن علی بن عمر بن رباح بن قیس | |
|---|---|
| |
| نام کامل | احمد بن محمد بن علی بن عمر بن رباح بن قیس |
| اطلاعات شخصی | |
| دین | اسلام، واقفیه(هفت امامی) |
| استادان |
|
| شاگردان |
|
| آثار |
|
احمد بن محمد بن علی بن عمر بن رباح بن قیس، (000 – حدود 315ق) ابوالحسن قلاء سواق. محدث شیعی هفت امامی. میتوان وفات او را اوایل سده چهارم تخمین زد. جد اعلای او «عمر بن رباح» از یاران امام صادق (علیه السلام) بوده که بر امامت امام کاظم (علیه السلام) توقف نمود و آن امام را مهدی موعود میپنداشت. صاحب‌نظران در باره شخصیت مورد نظر با اینکه او را «واقفی» معرفی میکنند اما بر صحت و درستی روایات او تأکید دارند.
معرفی اجمالی
احمد بن محمد بن علی بن عمر بن رباح بن قیس، ابوالحسن قلاء سواق. محدث شیعی هفت امامی. لقب «قلاء»(به فتح قاف و تشدید لام) از آن روی به وی داده شد که در کار کباب پزی و پخت گوشت مشغول بوده است. چنان‌که لقب «سواق»(به فتح قاف و تشدید لام) نیز ظاهراً از این جهت است که وی در بازاریابی و نرخ اشیاء شرکت داشته است. وی از همفکران و همبحثان «حمید بن زیاد نینوایی»(م310ق) است، بنابراین میتوان وفات او را اوایل سده چهارم تخمین زد. در باره ولادت او خبری در منابع گزارش نشده است. وی اصالتاً ایرانی و نیاکان او از هم پیمانان «آل سعد بن ابی وقاص» بودهاند. وی در یک خانواده علمی و فرهنگی دیده به جهان گشود و بیشتر دوران تحصیلی او در دو شهر کوفه و بغداد سپری شد. بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بودهاند هر چند از نظر اعتقادی تماماً بر مذهب «واقفیه» (هفت امامی) پای بندی داشتند.
آنها سه برادر بودند به نام‌های:
- «ابوالحسن احمد»(صاحب ترجمه) که از همه بزرگتر است.
- «ابوالحسین محمد»، که از نظر سنی کوچکتر از ابوالحسن بوده و از علم و دانش نیز بهرهای نداشته است.
- «ابوالقاسم علی»، که کوچکتر از همه است اما احادیث او بیش از دیگران بوده است.
از خویشاوندان او «علی بن محمد بن علی بن سالم بن عمر بن رباح» است که دارای کتابی در موضوع «غیبت» بوده است. جد اعلای او «عمر بن رباح» از یاران امام صادق (علیه السلام) بوده که بر امامت امام کاظم (علیه السلام) توقف نمود و آن امام را مهدی موعود میپنداشت. صاحب‌نظران در باره شخصیت مورد نظر با اینکه او را «واقفی» معرفی میکنند اما بر صحت و درستی روایات او تأکید دارند. «ابوغالب زراری»(م368ق) نخستین کسی است که در رسالهاش تصریح به اعتبار احادیث او نموده و سپس دیگران از او تبعیت کردهاند.
اساتید
وی نزد اساتیدی چون «محمد بن عباس بن عیسی»، «احمد بن علی حمیری» و «احمد بن حسین مفلس» حدیث شنیده و در علوم حدیث تبحر یافت و شاگردانی تربیت نمود.
شاگردان
از شاگردان او «ابوغالب زراری»(م368ق)، «ابوطالب عبیدالله بن احمد انباری»(م356ق)، «ابوعلی محمد بن همام اسکافی»(م336ق)، «فرات بن ابراهیم بن فرات کوفی»(م.ب310ق) و «عبدالواحد بن عبدالله بن یونس موصلی»(استاد تلعکبری) هستند.
آثار
وی تألیفاتی داشته که به گفته نجاشی کتابهای «الصیام»، «الدلائل» و «سقطات العجلیه» از نوشته های اوست. وی همچنین کتابی در باره شرح حال «ابوالخطاب محمد بن ابی زینب مقلاص» دارد که با مشارکت برادرش «علی بن محمد» این کتاب را به رشته تحریر در آورده است. ابوالخطاب مقلاص کسی است که مورد نفرین امام صادق (علیه السلام) قرار گرفت.
منابع
- رجال نجاشی، ص 92 شماره 229؛
- الغیبه، نعمانی، ص 36 حدیث 6؛
- رجال طوسی، ص 416 شماره 6014؛
- الفهرست، طوسی، ص 71 شماره 82؛
- الفصول العشره، شیخ مفید، ص 15؛
- رجال ابن داود، ص 230 شماره 43؛
- تنقیح المقال(حجری)، ج 1 ص 88 شماره 518؛
- بحارالانوار، ج 52 ص 156 حدیث14؛
- تفسیر فرات کوفی، ذیل سوره حجرات.
| احمد بن محمد بن علی بن سعید کوفی | |
|---|---|
| |
| نام کامل | احمد بن محمد بن علی بن سعید کوفی |
| اطلاعات شخصی | |
| دین | اسلام، شیعه |
معرفی اجمالی
احمد بن محمد بن علی بن سعید کوفی، (000 – حدود 370ق) ابوالحسن یا ابوالحسین. شاگرد «شیخ کلینی»(م329ق) و استاد «سید مرتضی علم الهدی»(م436ق).
پانویس
رجوع شود: «احمد بن علی بن سعید».
| احمد بن محمد بن عمار کوفی | |
|---|---|
| |
| نام کامل | احمد بن محمد بن عمار کوفی |
| نام‌های دیگر | شیخ الاصحاب |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | کوفه |
| روز درگذشت | 346 هجری |
| محل درگذشت | کوفه |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان |
|
| آثار |
|
احمد بن محمد بن عمار کوفی، (000 – 346ق) ابوعلی. رجالی متقدم و از راویان معتبر و کثیرالحدیث شیعه. وی اهل کوفه بود و در میان یک خانواده علمی و مذهبی پرورش یافت. پدر و جد او از راویان حدیث و از اصحاب ائمه (علیه السلام) بودند. وی در کوفه نزد پدرش «محمد بن عمار» از اصحاب علی بن حسن بن فضال. وی بیشتر اصول و روایات را از طریق پدرش نقل میکند. نجاشی و شیخ طوسی پس از اینکه مدح بلیغی از او به عمل آوردهاند از او با عنوان «شیخ الاصحاب» یاد کردهاند.
معرفی اجمالی
احمد بن محمد بن عمار کوفی، (000 – 346ق) ابوعلی. رجالی متقدم و از راویان معتبر و کثیرالحدیث شیعه. ولادت او در دست نیست اما قرائن نشان میدهد که محل تولد او در کوفه بوده است، زیرا نیاکان او همگی در کوفه سکونت داشتند. وفات او به گفته ابن‌غضائری در سال 346 هجری (و به احتمال قوی در کوفه) روی داد. وی اهل کوفه بود و در میان یک خانواده علمی و مذهبی پرورش یافت زیرا پدر و جد او از راویان حدیث و از اصحاب ائمه (علیه السلام) بودند. وی در کوفه نزد پدرش «محمد بن عمار» (از اصحاب علی بن حسن بن فضال، م290ق). و اساتید دیگر به استماع حدیث پرداخت. چون فردی پرکار بود احادیث و اصول زیادی جمع کرد و اندکی نگذشت که خود به مقام استادی رسید. وی بیشتر اصول و روایات را از طریق پدرش نقل میکند و این، نشان میدهد که پدرش در تربیت علمی او نقش اساسی داشته است. نجاشی و شیخ طوسی پس از اینکه مدح بلیغی از او به عمل آوردهاند از او با عنوان «شیخ الاصحاب» یاد کردهاند. وی علاوه بر پدرش، از کسانی چون «حسن بن محمد قطعی»، «ابوموسی ضریر بجلی» و دیگران نیز حدیث شنیده است. مهمترین شاگرد او «ابوالحسن محمد بن احمد بن داود قمی»(م368ق) است که به نشر آثار و احادیث او پرداخته است. شاگرد دیگر او «هارون بن موسی تلعکبری»(م385ق) است که کتاب «المبیضه»(سفیدپوشان) را روایت کرده است. همچنین «محمدبن علی بن مفضل» نیز از او روایت هایی دارد. علامه حلی در خلاصهالاقوال میگوید: «شاگرد روایی او «ابوحاتم هروی» است»، در حالی که این شخص در هیچ یک از روایات او دیده نشده است. تألیفات او «کتاب العلل»، «اخبار النبی (صل الله عليه وسلم) »، «ایمان ابی طالب»، «فضل القرآن و حملته»، «الممدوحین و المذمومین»(کتاب رجالی بزرگ) و «المبیضه» هستند. کتاب «مبیضه» اشاره به گروهی از سفیدپوشانی دارد که در برابر سیاهپوشان بنیعباس به مقابله برخاستند و نوشتن چنین کتابی، حاکی از مخالفت وی با بنیعباس از یکسو، و شرایط مساعد شیعه در زمان آلبویه از سوی دیگر است.
منابع
- رجال نجاشی، ص95 شماره 236؛
- رجال طوسی، ص416 شماره 6017؛
- الفهرست، شیخ طوسی، ص75 شماره 88؛ معالم العلماء، ص54 شماره 79؛
- خلاصه الاقوال، ص65 شماره 18؛ رجال ابن داود، ص44 شماره 128؛
- نقد الرجال تفرشی، ج1ص166 شماره 329؛
- جامع الرواه، ج1ص69؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص51؛
- الذریعه، ج1ص311، و ذیل عناوین کتاب‌ها.