شراة: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۵۸

شراة یکی از القاب خوارج و یا نامی دیگر برای این فرقه است.

معنای لغوی شراة

شراة در لغت به معنای فروشندگان است و مفرد آن شاری می‌باشد. ^[۱]

وجه تسمیه

خوارج این نام را برگرفته از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل آن را برای خود انتخاب کردند، زیرا که به گمان خویش جان خود را برای پاداش اخروی فدا می‏‌کردند. ^[۲] ^[۳] ^[۴] ^[۵] ^[۶] ^[۷]علاوه بر این، ابوالحسن اشعری آورده است که به خوارج شراة (جمع شاری) می‌گویند به این جهت که خود را در طاعت خدا فروخته‌اند. ^[۸] ملطی شافعی نیز شراة را یک بار بر خود خوارج اطلاق می‌کند و بار دیگر آن را نام فرقه دهم خوارج می‌داند. ^[۹]

پانویس

↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253
↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253
↑ مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص 135
↑ ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد، ص47
↑ حمیری نشوان، الحور العین، ص 200
↑ بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41
↑ مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص355
↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206
↑ ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53

[1] مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253

[2] مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253

[3] مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص 135

[4] ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد، ص47

[5] حمیری نشوان، الحور العین، ص 200

[6] بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41

[7] مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص355

[8] اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206

[9] ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 شراة در لغت به معنای فروشندگان است و مفرد آن شاری می‌باشد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref>
 == وجه تسمیه ==
-خوارج این نام را مأخوذ از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل آن را برای خود انتخاب کردند، زیرا که به گمان خویش جان خود را برای پاداش اخروی فدا می‏‌کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref> <ref>مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص 135</ref> <ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد، ص47</ref> <ref>حمیری نشوان، الحور العین، ص 200</ref> <ref>بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41</ref> <ref>مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص355</ref>همچنین ابوالحسن اشعری آورده است که خوارج را شراة (جمع شاری) نام نهاده‌اند به این جهت که می‌گویند خود را در طاعت خدا فروخته‌ایم. <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206</ref> ملطی شافعی نیز این نام را یک بار بر اصل خوارج اطلاق کرده و بار دیگر می‌نویسد: نام فرقه دهم از خوارج، شراة است. <ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53</ref>
+خوارج این نام را برگرفته از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل آن را برای خود انتخاب کردند، زیرا که به گمان خویش جان خود را برای پاداش اخروی فدا می‏‌کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref> <ref>مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص 135</ref> <ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد، ص47</ref> <ref>حمیری نشوان، الحور العین، ص 200</ref> <ref>بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41</ref> <ref>مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص355</ref>علاوه بر این، ابوالحسن اشعری آورده است که به خوارج شراة (جمع شاری) می‌گویند به این جهت که خود را در طاعت خدا فروخته‌اند. <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206</ref> ملطی شافعی نیز شراة را یک بار بر خود خوارج اطلاق می‌کند و بار دیگر آن را نام فرقه دهم خوارج می‌داند. <ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53</ref>
 == پانویس ==
 {{پانویس}}
 [[رده:فرق و مذاهب]]