سید عمار حکیم: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:حکیم سید عمار.jpg|جایگزین=حکیم سیدعمار|بندانگشتی|حکیم سیدعمار]]</div> | <div class="wikiInfo">[[پرونده:حکیم سید عمار.jpg|جایگزین=حکیم سیدعمار|بندانگشتی|حکیم سیدعمار]]</div> | ||
وی به مناسبت [[روز قدس]] بیان داشت: | وی به مناسبت [[روز قدس]] بیان داشت: «[[قدس]] شهری است که ادیان گوناگون آسمانی را در خود گرد آورده و باید نماد هم‌زیستی [[ادیان]] باشد نه اینکه یک [[صهیونیسم|رژیم غاصب]]، سلطۀ خود را بر آن تحمیل کند و بکوشد که آن را شهری برای پیروان یک [[دین]] سازد و پیروان دیگر ادیان و باورها را از عمل به شعائر دینی و عبادی‌شان بازدارد. احیای این مناسب به معنای اعلام مخالفت آشکار با [[صهیونیسم]] و هژمونی آن و سلطه‌جویی آن بر قدس است. شهری که برای فلسطینیان و اعراب و مسلمانان و همه آزادگان جهان هویتی است که نمی‌توان از آن کوتاه آمد یا بر سر آن چانه‌زنی کرد»<ref>ر. ک: خبرگزاری جمهوری اسلامی.</ref>. | ||
«[[قدس]] شهری است که ادیان گوناگون آسمانی را در خود گرد آورده و باید نماد هم‌زیستی [[ادیان]] باشد نه اینکه یک [[صهیونیسم|رژیم غاصب]]، سلطۀ خود را بر آن تحمیل کند و بکوشد که آن را شهری برای پیروان یک [[دین]] سازد و پیروان دیگر ادیان و باورها را از عمل به شعائر دینی و عبادی‌شان بازدارد. احیای این مناسب به معنای اعلام مخالفت آشکار با [[صهیونیسم]] و هژمونی آن و سلطه‌جویی آن بر قدس است. شهری که برای فلسطینیان و اعراب و مسلمانان و همه آزادگان جهان هویتی است که نمی‌توان از آن کوتاه آمد یا بر سر آن چانه‌زنی کرد»<ref>ر. ک: خبرگزاری جمهوری اسلامی.</ref>. | |||
ایشان در کنفراس بین‌المللی وحدت گفت: | ایشان در کنفراس بین‌المللی وحدت گفت:«[[وحدت]]، یکپارچگی و یکی نمودن دیدگاه‌ها، برای هر گروه و برنامه‌ای، اصل و اساس موفقیت است و بدون وحدت، قدرتی وجود ندارد. [[وحدت اسلامی]]، سرنوشت امت است؛ ما امتی هستیم که تمام پتانسیل‌های لازم را داریم تا یکی از امت‌های تولیدکننده و خلاق باشیم؛ حتی اگر در راس این امت‌ها و ملت‌ها قرار نگیریم. در سرزمین ما ثروت‌های بی‌شماری نهفته است؛ نیروی انسانی ما از کفایت و هوش سرشاری برخوردارند؛ جمعیت جوان و پرانرژی داریم و تمامی این ویژگی‌ها نیازمند افق دیدوسیع و برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی است. باید کمیته‌هایی وجود داشته باشد که این امور را پیگیری کند تا از اجلاس‌های وحدت، به یک واقعیت ملموس برسیم. | ||
«[[وحدت]]، یکپارچگی و یکی نمودن دیدگاه‌ها، برای هر گروه و برنامه‌ای، اصل و اساس موفقیت است و بدون وحدت، قدرتی وجود ندارد. [[وحدت اسلامی]]، سرنوشت امت است؛ ما امتی هستیم که تمام پتانسیل‌های لازم را داریم تا یکی از امت‌های | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۹
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۳:۳۹، ۱۴ مه ۲۰۲۳ (ساعت هماهنگ جهانی) (۱۸ ماه پیش) تغییر یافتهاست؛(الگو:پاکسازی) لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با {{در دست ساخت}} جایگزین میکنید. |
| سید عمار حکیم | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | سید عمار حکیم |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 1971 م، ۱۳۴۹ ش، ۱۳۹۰ ق |
| محل تولد | نجف |
| دین | اسلام، شیعه |
| فعالیت‌ها |
|
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعمار حکیم از روحانیون شیعه و سیاستمدار عراقی، رهبر جریان حکمت ملی عراق و رئیس اسبق مجلس اعلای اسلامی عراق است. ایشان در یک خانوادۀ مذهبی و سیاسی پرنفوذ در نجف اشرف به دنیا آمد. پدر او سیدعبدالعزیز حکیم، سیاستمدار و روحانی تأثیرگذار در مرحلۀ پس از سقوط حکومت صدام حسین در عراق بود. عموی وی، سیدمحمدباقر حکیم، از چهره‌های شاخص اپوزیسیون عراق علیه رژیم بعث و از روحانیون برجستۀ شیعی عراق بود. پدربزرگ وی، سیدمحسن طباطبائی حکیم، در زمان خود مطرح‌ترین مرجع دینی شیعیان در جهان بود. او از طرف مادر نیز به خاندان صدر، از خانواده‌های معروف شیعی در ایران و عراق و لبنان، منسوب است. او داماد عموی خود سیدمحمدباقر حکیم است.
تحصیلات
او دوران تحصیل خود را در تهران گذراند و سپس وارد حوزۀ علمیۀ قم شد و تا رتبه درس خارج تحصیل کرد. وی همچنین مدرک کارشناسی ارشد الهیات و معارف اسلامی، گرایش فقه و حقوق دارد. ایشان در ۹ سالگی همراه با پدر خود مجبور به ترک عراق شد و نخست به دمشق و سپس به تهران مهاجرت کرد.
فعالیت‌ها در ایران
ایشان پیش از سقوط رژیم بعث (سال ۲۰۰۳ م) به فعالیت‌های تبلیغی و فرهنگی اشتغال داشت و در موارد متعددی به نمایندگی از عمویش، سیدمحمدباقر حکیم، در مراسم و برنامه‌های فرهنگی و سیاسی و مجامع شهروندان عراقی ساکن خارج از این کشور، از جمله در اروپا و استرالیا حضور می‌یافت. او همچنین مدیریت مرکز «دارالحکمة للعلوم الاسلامیة» را بر عهده داشت[۱].
فعالیت‌ها در عراق
او در سال ۲۰۰۷ م، به مقام نایب رئیس مجلس اعلای اسلامی عراق برگزیده شد و در سال ۲۰۰۹ م، با درگذشت پدرش به اتفاق آرا به ریاست این مجلس انتخاب شد.
تأسیس جریان ملی حکمت عراق
در سال ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۷ م، با اعلام جدایی از مجلس اعلای اسلامی عراق، جریان حکمت ملی عراق را تأسیس کرد و در نشست هیئت مؤسس این جریان در ۱ دسامبر ۲۰۱۷ م، به ریاست آن انتخاب شد. وی در ۵ سپتامبر ۲۰۱۶ م، به ریاست ائتلاف ملی عراق (الائتلاف الوطنی العراقی)، بزرگ‌ترین تشکل سیاسی پارلمان عراق انتخاب شد. او در اول مارس ۲۰۱۲ م، در بصره موضوع انتخاب بصره به‌عنوان پایتخت اقتصادی عراق را مطرح کرد و بارها این موضوع توسط نیروهای سیاسی وابسته به وی پیگیری شد تا اینکه سرانجام در سال ۲۰۱۷ م، به تصویب مجلس عراق و تأیید رئیس‌جمهور عراق رسید.
آثار
- شرح رساله حقوق.
- ساخت و اداره دولت.
- تحولات سیاسی عراق.
بازداشت
در ۲۳ فوریه ۲۰۰۷ م، نشریه نیویورک تایمز در گزارشی خبر داد که سیدعمار حکیم در حین عبور از مرز ایران به عراق، توسط نیروهای آمریکایی برای ساعاتی بازداشت شد.
گزیدۀ سخن
وی به مناسبت روز قدس بیان داشت: «قدس شهری است که ادیان گوناگون آسمانی را در خود گرد آورده و باید نماد هم‌زیستی ادیان باشد نه اینکه یک رژیم غاصب، سلطۀ خود را بر آن تحمیل کند و بکوشد که آن را شهری برای پیروان یک دین سازد و پیروان دیگر ادیان و باورها را از عمل به شعائر دینی و عبادی‌شان بازدارد. احیای این مناسب به معنای اعلام مخالفت آشکار با صهیونیسم و هژمونی آن و سلطه‌جویی آن بر قدس است. شهری که برای فلسطینیان و اعراب و مسلمانان و همه آزادگان جهان هویتی است که نمی‌توان از آن کوتاه آمد یا بر سر آن چانه‌زنی کرد»[۲].
ایشان در کنفراس بین‌المللی وحدت گفت:«وحدت، یکپارچگی و یکی نمودن دیدگاه‌ها، برای هر گروه و برنامه‌ای، اصل و اساس موفقیت است و بدون وحدت، قدرتی وجود ندارد. وحدت اسلامی، سرنوشت امت است؛ ما امتی هستیم که تمام پتانسیل‌های لازم را داریم تا یکی از امت‌های تولیدکننده و خلاق باشیم؛ حتی اگر در راس این امت‌ها و ملت‌ها قرار نگیریم. در سرزمین ما ثروت‌های بی‌شماری نهفته است؛ نیروی انسانی ما از کفایت و هوش سرشاری برخوردارند؛ جمعیت جوان و پرانرژی داریم و تمامی این ویژگی‌ها نیازمند افق دیدوسیع و برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی است. باید کمیته‌هایی وجود داشته باشد که این امور را پیگیری کند تا از اجلاس‌های وحدت، به یک واقعیت ملموس برسیم.