احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| فعالیت‌ها = | | فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |[[محدث]] [[شیعی]] |اعقاب [[امام کاظم(ع)|امام موسی كاظم (علیه‌السلام)]] }} | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۶
| احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر |
| نام‌های دیگر | حیری |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | 295ق. |
| محل تولد | نیشابور، حیره |
| روز درگذشت | 370ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| شاگردان | هارون بن موسی تلعكبری |
| فعالیت‌ها | |
احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر، سید ابوجعفر علوی حیری. محدث شیعی و از اعقاب امام موسی كاظم (علیه‌السلام) است.
معرفی اجمالی
احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر، سید ابوجعفر علوی حیری. محدث شیعی. از اعقاب امام موسی كاظم (علیه‌السلام). وی در اواخر قرن سوم هجری(حدود 295ق) چشم به جهان گشود زیرا «حمید بن زیاد نینوایی»(م310ق) از اساتید او بوده و طبعاً وی در زمان اخذ روایت از استادش، از سن كافی(حدود 15 سال) برخوردار بوده است.
وفات او نیز اگرچه به درستی روشن نیست اما این اندازه معلوم است كه برخی از شاگردان بغدادی او در 370هجری از او حدیث شنیدهاند، بنابراین وفات او بعد از این تاریخ روی داده است. از نسبت «حیری» ممكن است چنین استنباط شود كه وی اهل یكی از روستاهای نیشابور به نام «حیره» است، اما این برداشت، صحیح نیست زیرا بیشتر شخصیتهای آنجا از رجال اهلسنت هستند و این، با علوی بودن او سازگار نیست. بنابراین باید گفت كه وی اهل «حیره» در یك فرسخی كوفه نزدیک نجف، است و از همین جا این احتمال تقویت میشود كه وی بخشی از تحصیلات خود را در كوفه گذرانده باشد،
چنانكه شاگردی او نزد «حمید بن زیاد» میتواند گواه این مطلب باشد زیرا حمید اهل كوفه بوده است. وی پس از آن به بغداد آمد و شاگردان چندی تربیت نمود. پدرش جعفر بن محمد بن ابراهیم موسوی از راویان حدیث بود و فاصله سنی او با پسرش چندان زیاد نبود از این‌رو هر دو از حمید بن زیاد روایت دارند، چنانكه هر دو استاد هارون بن موسی تلعكبری(م385ق) نیز بودند و تلعكبری از پدر در سال 360هجری و از پسر در 370هجری حدیث شنیده است. از شاگردان و اساتید دیگر او چیزی در منابع نیامده است چنانكه از او اثر تألیفی نیز گزارش نشده است.
منابع
- رجال طوسی، ص409 شماره 5948، وص419 شماره 6054؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1صص22 و74؛
- نقد الرجال تفرشی، ج1ص109 شماره 199.