حریزیه (پیروان حریز حنفی کوفی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حریزیه''' از | '''حریزیه''' شاخه‌ای از فرقه [[زیدیه]] هستند. | ||
== موسس == | == موسس == | ||
موسس این فرقه شخصی به نام | موسس این فرقه شخصی به نام حزیز‌حنفی‌کوفی است. | ||
== اعتقادات == | == اعتقادات == | ||
حریزیه تفکری همچون فرقه [[صالحیه]] داشتند و معتقد بودند که اگر [[امام علی|امام‌علی]] علیه‌السلام از بیعت شیخین (ابوبکر و عمر) امتناع می‌کرد، به این معنا بود که ریختن خون آن‌دو حلال است. همچنین حریزیه از [[عثمان]] بیزاری جستند و اصحاب حضرت‌علی (علیه‌السلام) را کافر می‌پنداشتند. | حریزیه تفکری همچون فرقه [[صالحیه]] داشتند و معتقد بودند که اگر [[امام علی|امام‌علی]] علیه‌السلام از بیعت شیخین (ابوبکر و عمر) امتناع می‌کرد، به این معنا بود که ریختن خون آن‌دو حلال است. همچنین حریزیه از [[عثمان]] بیزاری جستند و اصحاب حضرت‌علی (علیه‌السلام) را کافر می‌پنداشتند. | ||
معتقد بودند که هر کسی از آل‌محمد صلوات الله علیه شمشیر بر‌کشد و به مبارزه برخیزد و ادعای امامت کند، او امام است. | معتقد بودند که هر کسی از آل‌محمد صلوات الله علیه شمشیر بر‌کشد و به مبارزه برخیزد و ادعای امامت کند، او امام است. | ||
حریزیه نیز چون صالحیه حضرت علی علیه‌السلام را افضل امت می‌دانستند. با | حریزیه نیز چون صالحیه حضرت علی علیه‌السلام را افضل امت می‌دانستند. با این‌حال شیخین را سبّ نمی‌کردند و علاوه متعه و رجعت را انکار می‌کردند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 156 با ویرایش و اصلاح عبارات. | ||
</ref><ref>الحافظ رجب البرسی، مشارق انوار الیقین فی اسرار امیر المؤمنین، چاپ بیروت، نشر دار الاندلس، ص 211</ref><ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص288</ref>. | </ref><ref>الحافظ رجب البرسی، مشارق انوار الیقین فی اسرار امیر المؤمنین، چاپ بیروت، نشر دار الاندلس، ص 211</ref><ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص288</ref>. | ||
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۲۲
حریزیه شاخه‌ای از فرقه زیدیه هستند.
موسس
موسس این فرقه شخصی به نام حزیز‌حنفی‌کوفی است.
اعتقادات
حریزیه تفکری همچون فرقه صالحیه داشتند و معتقد بودند که اگر امام‌علی علیه‌السلام از بیعت شیخین (ابوبکر و عمر) امتناع می‌کرد، به این معنا بود که ریختن خون آن‌دو حلال است. همچنین حریزیه از عثمان بیزاری جستند و اصحاب حضرت‌علی (علیه‌السلام) را کافر می‌پنداشتند. معتقد بودند که هر کسی از آل‌محمد صلوات الله علیه شمشیر بر‌کشد و به مبارزه برخیزد و ادعای امامت کند، او امام است. حریزیه نیز چون صالحیه حضرت علی علیه‌السلام را افضل امت می‌دانستند. با این‌حال شیخین را سبّ نمی‌کردند و علاوه متعه و رجعت را انکار می‌کردند[۱][۲][۳].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 156 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ الحافظ رجب البرسی، مشارق انوار الیقین فی اسرار امیر المؤمنین، چاپ بیروت، نشر دار الاندلس، ص 211
- ↑ حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص288