احمد بن حمدان قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن حمدان قزوینی'''، كنیه او در منابع نیامده است. از لقب «قزوینی» پیداست احتمالاً زادگاه او در [[قزوین]] بوده است. نزد «محمد بن جعفر بن عون اسدی»(م312ق) كه ساكن [[ری]] و نماینده نایب سوم [[ | '''احمد بن حمدان قزوینی'''، كنیه او در منابع نیامده است. از لقب «قزوینی» پیداست احتمالاً زادگاه او در [[قزوین]] بوده است. نزد «محمد بن جعفر بن عون اسدی»(م312ق) كه ساكن [[ری]] و نماینده نایب سوم [[حجت بن حسن (مهدی)|امام(عصرعجل الله فرجه الشریف)]] در آنجا بود، به فراگیری [[علوم حدیث]] پرداخت. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن حمدان قزوینی، كنیه او در منابع نیامده است. در اواخر قرن سوم(حدود 290 هجری) زاده شد و چنان‌كه از لقب «قزوینی» پیداست احتمالاً زادگاه او در | احمد بن حمدان قزوینی، كنیه او در منابع نیامده است. در اواخر قرن سوم(حدود 290 هجری) زاده شد و چنان‌كه از لقب «قزوینی» پیداست احتمالاً زادگاه او در قزوین بوده است. وفات او به درستی روشن نیست ولی حیات او تا 342 [[هجری]] قطعی است زیرا برخی از شاگردان او در این سال از او [[حدیث]] شنیدهاند. وی در قزوین پرورش یافت و پس از دوران كودكی و نوجوانی به [[شهرری]] آمد و نزد «محمد بن جعفر بن عون اسدی»(م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم امام عصر(عجل الله فرجه الشریف) در آنجا بود، به فراگیری [[علوم حدیث]] پرداخت. در آنجا با كسانی چون «علی بن احمد بن محمد دقاق» و «محمد بن موسی بن متوكل» معاصر بود و مشتركاً از [[ابن عون اسدی]] روایت دارند. | ||
از شاگردان او «احمد بن علی بن نوح سیرافی»(م410ق) است كه در سال 342هجری از او حدیث شنیده است. وی با توجه به این‌كه دارای اثر تألیفی نبوده است شرححال او به طور مستقل در [[رجال نجاشی]] و فهرست [[شیخ طوسی]] نیامده است ولی از او در ذیل نام استادش «محمد بن جعفر اسدی» یاد شده است. | از شاگردان او «احمد بن علی بن نوح سیرافی»(م410ق) است كه در سال 342هجری از او حدیث شنیده است. وی با توجه به این‌كه دارای اثر تألیفی نبوده است شرححال او به طور مستقل در [[رجال (کتاب)|رجال نجاشی]] و فهرست [[شیخ طوسی]] نیامده است ولی از او در ذیل نام استادش «محمد بن جعفر اسدی» یاد شده است. | ||
=استادان= | =استادان= | ||
در ری نزد [[محمد بن جعفر بن عون اسدی]](م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم | در ری نزد [[محمد بن جعفر بن عون اسدی]](م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم امام عصر (عجل الله فرجه الشریف) در آنجا بود، به فراگیری [[علوم حدیث]] پرداخت. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۹
| احمد بن حمدان قزوینی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن حمدان قزوینی |
| نام‌های دیگر | قزوینی |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | قزوین |
| محل درگذشت | ری |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | محمد بن جعفر بن عون اسدی |
| شاگردان | احمد بن علی بن نوح سیرافی |
احمد بن حمدان قزوینی، كنیه او در منابع نیامده است. از لقب «قزوینی» پیداست احتمالاً زادگاه او در قزوین بوده است. نزد «محمد بن جعفر بن عون اسدی»(م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم امام(عصرعجل الله فرجه الشریف) در آنجا بود، به فراگیری علوم حدیث پرداخت.
معرفی اجمالی
احمد بن حمدان قزوینی، كنیه او در منابع نیامده است. در اواخر قرن سوم(حدود 290 هجری) زاده شد و چنان‌كه از لقب «قزوینی» پیداست احتمالاً زادگاه او در قزوین بوده است. وفات او به درستی روشن نیست ولی حیات او تا 342 هجری قطعی است زیرا برخی از شاگردان او در این سال از او حدیث شنیدهاند. وی در قزوین پرورش یافت و پس از دوران كودكی و نوجوانی به شهرری آمد و نزد «محمد بن جعفر بن عون اسدی»(م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم امام عصر(عجل الله فرجه الشریف) در آنجا بود، به فراگیری علوم حدیث پرداخت. در آنجا با كسانی چون «علی بن احمد بن محمد دقاق» و «محمد بن موسی بن متوكل» معاصر بود و مشتركاً از ابن عون اسدی روایت دارند. از شاگردان او «احمد بن علی بن نوح سیرافی»(م410ق) است كه در سال 342هجری از او حدیث شنیده است. وی با توجه به این‌كه دارای اثر تألیفی نبوده است شرححال او به طور مستقل در رجال نجاشی و فهرست شیخ طوسی نیامده است ولی از او در ذیل نام استادش «محمد بن جعفر اسدی» یاد شده است.
استادان
در ری نزد محمد بن جعفر بن عون اسدی(م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم امام عصر (عجل الله فرجه الشریف) در آنجا بود، به فراگیری علوم حدیث پرداخت.
شاگردان
احمد بن علی بن نوح سیرافی(م410ق) از جمله کسانی است‌كه در سال 342 هجری شاگردش بوده از او حدیث شنیده است.
منابع
- جامع الرواه، ج1ص49؛
- رجال طوسی، ص413 شماره 5981؛
- رجال نجاشی، ص373 شماره 1020؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص27؛
- المحاسن، برقی، ج1ص40.