حضرت اسحاق: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان = حضرت اسحاق

| تصویر = حضرت اسحاق.jpg

| نام = حضرت اسحاق

| تاریخ تولد =

| محل تولد =

| تاریخ وفات =

| مدفن = [[بیت‌المقدس]]

| لقب‌ = اسحاق نبی (علیه‌السلام)

| کنیه =

| پدر = [[حضرت ابراهیم|حضرت ابراهیم(علیه‌السلام)]]

| مادر = ساره

}}

'''اسحاق (اسحق)''' فرزند [[حضرت ابراهیم|حضرت ابراهیم خلیل الرحمن (علیه‌السلام)]] از انبیای بزرگ الهی بود. مادرش [[ساره]] نام داشت. [[حضرت ابراهیم]] آن دو را در سرزمین [[فلسطین]] به جا نهاد و برادر بزرگتر اسحاق، [[اسماعیل]]، را به همراه مادرش، [[هاجر]]، به سرزمین مکه برد. حضرت اسحاق نیای قوم [[بنی اسرائیل]] و یکی از [[پیامبران]] این قوم به شمار می‌آید. نقل است که اسحاق در هنگامی که پدرش، ابراهیم، صد سال و مادرش، ساره، نود سال داشت به دنیا آمد، و [[خداوند]] قبل از تولد او، آمدنش را به [[حضرت ابراهیم |حضرت ابراهیم (علیه‌السلام)]] بشارت داده بود. بنا بر اخبار و [[روایات]] اسلامی اسحاق در 40 سالگی با رفقه بتوئیل بن الیاس ازدواج کرد و در 60 سالگی از وی صاحب دو فرزند همزاد با نام‌های [[عیسی]] و [[یعقوب]] شد. وی پس از برادرش، حضرت اسماعیل به پیامبری مبعوث شد. به فرمان [[خدا]] در [[شام]] بر جای برادر نشست. یعقوب را به جانشینی پس از خویش تعیین نمود و همه پیروان ابراهیم و اسماعیل به او پیوستند. گفتنی است که نام حضرت اسحاق 17 بار در [[قرآن کریم]] ذکر شده و به برخی از صحنه‌های زندگی او اشاره شده است. اسحق در 160 یا 180 سالگی درگذشت و در فلسطین در کنار آرامگاه ابراهیم و ساره به خاک سپرده شد. وی از [[انبیاء]] مورد احترام [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] و [[مسلمانان]] است.  

اسحاق نبی (علیه‌السلام) دومین فرزند حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) -دومین پیامبر اولو العزم که دارای [[شریعت]] و کتاب مستقل بود- می‌باشد. نام مادر آن‌حضرت؛ [[ساره(سلام الله علیها)]] است<ref>ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج ‌1، ص 167، بیروت، دار الفکر، 1407ق. ؛ یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی‏، ج ‌1، ص ‌26، دار صادر، بیروت، چاپ اول، بی‌تا</ref>. ساره یکی از بانوان بزرگ و مشهور تاریخ است که دختر لاحج نبی (علیه‌السلام) بود<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 160، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق</ref>.

گزارش شده است که [[خداوند]] اسماعیل (علیه‌السلام) را در 99 سالگی و اسحاق (علیه‌السلام) را در 112 سالگی به حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) عنایت کرد<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 12، ص 90، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق</ref>.

مشهور لغویان «اسحاق» را واژه‌ای [[عبری]] می‌‌دانند که از «ایصحق» به معنای «‌خندان» گرفته شده است<ref>مصطفوی، حسن‌، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 1، ص 82، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1360ش</ref>.

برخی از القاب و توصیفاتی که برای آن‌حضرت در [[قرآن|قرآن کریم]] ذکر شده است عبارتند از:

# موحد بودن<ref>بقره، 133</ref>؛

# بشارت داده شده از سوی خداوند<ref> صافّات، 112؛ هود، 71</ref>؛

# صالح<ref>انبیاء، 72؛ صافّات، 112</ref>؛

# امام<ref>انبیاء، 73</ref>. و... .

بر اساس برخی گزارش‌ها‌، حضرت اسحاق (علیه‌السلام) در 40 سالگی‌ با «رفقه» ‌ دختر «بتوئیل‌ بن‌ الیاس» ازدواج‌ کرد و در 60 سالگی‌ از وی‌ صاحب‌ دو فرزند‌ شد<ref> البدایة و النهایه، ج 1، ص 194</ref>. البته درباره نام همسر آن‌حضرت اقوال دیگری نیز موجود است؛ مانند «رفقا» دختر «بتاویل‌ بن‌ الیاس‌<ref> البدایة و النهایه، ج 1، ص 194</ref>»؛ یا «ربقا» دختر «بوهر»<ref>مقدسی‏، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 3، ص 63، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا</ref>.

درباره تعداد و نام فرزندان اسحاق (علیه‌السلام) باید گفت: ثمره پیوند حضرت اسحاق با همسرش، پس‌ از 20 سال‌ دو پسر توأم‌ و دوقلو بود. فرزند نخست‌ را عیسو<ref>. ر. ک: (زندگی‌نامه عیسو بن اسحاق و جریان نبوت او در تورات)، 78840</ref>. و دیگری‌ را که‌ به‌ دنبال‌ وی‌ به‌ دنیا آمده‌ بود، یعقوب‌ نام‌ نهادند<ref>ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج 1، ص 194، بیروت، دار الفکر، 1407ق؛ یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 28، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا</ref>.

خداوند در [[قرآن|قرآن کریم]] [[نزول]] [[وحی]] بر [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم(صلی الله علیه)]] را مانند نزول آن بر نوح و پیامبران بعد از او و ابراهیم و اسماعیل و اسحاق (علیه‌السلام) و ... می‌داند و می‌فرماید: «ما به تو وحی فرستادیم همان‌گونه که به [[نوح]] و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و ...<ref>نساء،</ref>».

نزول وحی بر اسحاق در این آیه شریفه خود دلیل بر پیامبری آن‌حضرت است. البته در آیات دیگری از قرآن کریم، مستقیم و غیر مستقیم بر [[نبوت]] اسحاق تأکید شده است؛ مانند:

«و اسحاق و یعقوب را به او(ابراهیم) بخشیدیم و هر یک را پیامبر قرار دادیم». <ref>مریم، 49</ref> «او را به اسحاق، پیامبری شایسته مژده دادیم<ref>صافات، 112</ref>».

این آیات به روشنی بر پیامبری اسحاق (علیه‌السلام) دلالت دارند.

بر اساس گزارش قرآن کریم مکتب و آیین اسحاق (علیه‌السلام) در راستای‌ دعوت‌ توحیدی‌ پدرش ابراهیم (‌علیه‌السلام) بود. قرآن کریم در‌این‌باره می‌فرماید: «ابراهیم فرزندان خود را به این آیین سفارش کرد. و هم‌‌چنین یعقوب: ای فرزندان من، خداوند این آیین را برای شما برگزید. مبادا که بمیرید، مگر آن‌که همه شما تسلیم باشید<ref>بقره، 132</ref>».

همان‌گونه ‌که وقتی حضرت یعقوب (علیه‌السلام) در آخرین لحظات عمر شریفش از فرزندان خود پرسید: «پس از من، چه چیز را می‌پرستید؟ گفتند: خدای تو و خدای پدرانت، ابراهیم و اسماعیل و اسحاق، خداوند یکتا را، و ما در برابر او تسلیم هستیم<ref> بقره، 133</ref>».

بر اساس این آیات، دین و آیین اسحاق نبی (علیه‌السلام) همان دین پدرش ابراهیم بود که دین حنیف بود: {{متن قرآن |ما کانَ إِبْراهیمُ یَهُودِیًّا وَ لا نَصْرانِیًّا وَ لکِنْ کانَ حَنیفاً مُسْلِماً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکینَ |سوره = آل عمران |آیه = 67 }}؛ ابراهیم نه [[یهودی]] بود نه [[نصرانی]]، بلکه [[حنیفی]] [[مسلمان]] بود، و از [[مشرکان]] نبود.

# یکی از ویژگی‌های خاص اسحاق این است که به دعای حضرت ابراهیم متولد شد: {{متن قرآن |الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی وَهَبَ لی‏ عَلَی الْکِبَرِ إِسْماعیلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّی لَسَمیعُ الدُّعاءِ |سوره = ابراهیم |آیه = 39 }}؛ سپاس خدایی را که در این پیری اسماعیل و اسحاق را به من عطا کرد. پروردگار من دعاها را می‌شنود.

# از صالحان: حضرت اسحاق علاوه بر مقام نبوت و رابطه وحیانی داشتن با خدا، از صالحان خاص بود: {{متن قرآن |وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحینَ |سوره = صافات |آیه = 112 }}؛ و ما او را به اسحاق بشارت دادیم، در حالی‌که پیامبری از صالحان باشد.

# دارای آیین حنیف: «آیا می‏گویید که ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نوادگان یهودی یا نصرانی بودند؟ بگو: آیا شما آگاه‌تر هستید یا خدا؟...<ref>بقره، 140</ref>».

# اخلاص: قرآن کریم درباره اخلاص اسحاق می‌فرماید: «ای پیامبر، به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم، اسحاق و یعقوب را که صاحبان دست‌ها(ی نیرومند) و چشم‌ها(ی بینا) بودند. ما آنها را با خلوص ویژه‌ای خالص کردیم، و آن یادآوری سرای آخرت بود<ref>صاد، 45 و 46</ref>.

# اسحاق هدیه ویژه الهی: «و همین‌که از آنها و بت‌ها که به جای خدا می‌‏پرستیدند کناره گرفت اسحاق و یعقوب را بدو بخشیدیم و هر یک را پیامبر قرار دادیم. و از رحمت خویش به آنها عطا کردیم ...<ref> مریم، 49 و 50</ref>».

# امام: «و به او اسحاق و فرزندزاده‌‏ای مانند یعقوب را بخشیدیم. و همه را از شایستگان گردانیدیم. و همه را پیشوایانی ساختیم که به امر ما هدایت می‌‏کردند<ref> انبیاء، 72 و 73</ref>».

# نیرومند و بصیر: «و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم، اسحاق و یعقوب را، صاحبان دست‌ها(ی نیرومند) و چشم‌ها(ی بینا<ref>صاد، 45</ref>».

بر پایه آنچه در سفر پیدایش [[تورات|کتاب تورات]] آمده‌، اسحاق(علیه‌السلام) در اواخر عمر، در حالی‌که‌ پیر و نابینا شده‌ بود، بر آن‌ شد تا یکی‌ از فرزندانش‌ را وصی‌ خود قرار دهد که این‌ جایگاه‌ در نهایت‌ نصیب‌ یعقوب (علیه‌السلام) شد<ref> کتاب مقدس، عهد عتیق‌، باب‌ 27</ref>.

اسحاق‌ پس‌ از این‌ [[وصیت|وصیت‌]]، 20 سال‌ دیگر زندگی‌ کرد و سرانجام‌ در 180 سالگی‌ در حبرون‌(الخلیل) درگذشت‌<ref>ابن‌ قتیبه‌، عبدالله بن مسلم، تحقیق، ثروت عکاشة، المعارف‌، ج 1، ص 33، قاهره، الهیئة المصریة العامة للکتاب، چاپ دوم، 1992م</ref>. و پسرانش‌ یعقوب‌ و عیسو، او را در مقبره پدرش‌ ابراهیم خلیل (علیه‌السلام)، واقع‌ در مَکفیله‌(واقع در شهر الخلیل) به‌ خاک‌ سپردند<ref> البدایة و النهایه، ج 1، ص 175؛ البدء و التاریخ، ج 3، ص 52</ref>.

برخی از مورخان مسلمان بر این عقیده‌اند که آن‌حضرت در سن 160 سالگی وفات یافت<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری(تاریخ الأمم و الملوک)، تحقیق، محمد، أبوالفضل ابراهیم، ج 1، ص 330، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق؛ ابن اثیر جزری، علی بن ابی الکرم محمد، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 137، بیروت، دار صادر، 1385ق. </ref>.