سید ابوالقاسم بن محمود خوانساری ریاضی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
}} | }} | ||
'''سید ابوالقاسم خوانساری ریاضی''' یکی از عالمان شیعه ایران بود او به درخواست حاکم منطقه شیعهنشین نگر گلگت، از [[سید ابوالحسن اصفهانی]] برای تبلیغ به منطقه نگر رفت و برای گسترش معارف [[اهل بیت]](ع) سعی نمود. او علاوه بر علوم دینی، بر حساب، هندسه و جبر نیز تسلط کافی داشت و آثاری در این موضوعات به رشته تحریر در آورد . وی از ابوتراب خوانساری و آقا ضیا عراقی شاگردی بود. وی از ابوتراب خوانساری، سید حسن صدر و سید ابوالحسن اصفهانی اجازه [[اجتهاد]] و روایت گرفت. [[سید محمد حسین طباطبایی|علامه طباطبایی]] از شاگردان او بود. وی آواخر عمر خود به شهر گِلگِت آمد و در همین مکان درگذشت و در همانجا مدفون شد و مزارش یکی زیات گاههای شیعیان شهر گلگت به شمار میآید . | '''سید ابوالقاسم خوانساری ریاضی''' یکی از عالمان شیعه ایران بود او به درخواست حاکم منطقه شیعهنشین نگر گلگت، از [[سید ابوالحسن اصفهانی]] برای تبلیغ به منطقه نگر رفت و برای گسترش معارف [[اهل بیت]](ع) سعی نمود. او علاوه بر علوم دینی، بر حساب، هندسه و جبر نیز تسلط کافی داشت و آثاری در این موضوعات به رشته تحریر در آورد . وی از ابوتراب خوانساری و آقا ضیا عراقی شاگردی بود. وی از ابوتراب خوانساری، سید حسن صدر و سید ابوالحسن اصفهانی اجازه [[اجتهاد]] و روایت گرفت. [[سید محمد حسین طباطبایی|علامه طباطبایی]] از شاگردان او بود. وی آواخر عمر خود به شهر گِلگِت آمد و در همین مکان درگذشت و در همانجا مدفون شد و مزارش یکی زیات گاههای شیعیان شهر گلگت به شمار میآید . | ||
== فعالیتهای تبلیغی == | |||
آیت الله سید ابو القاسم خوانساری معروف به [[مجتهد]] از اهل شهر خوانسار [[جمهوری اسلامی ایران|ايران]] بوده است. او به حكم فقيه دوران حضرت سيد ابو الحسن اصفهانی با دعوت والي رياست نگر مير سكندر خان به مناطق شمالي آمده بود. او در علوم روز ماهر بود و در [[هند]] يكي از علماي سرشناس به حساب ميآمد، يكي عالم فاني فيالله بود. | |||
او در این منطقه شیعیان را به معارف [[قرآن]] و [[اهل بیت|اهل بیت علیهم السلام]] آشنا نمود و در گسترش معارف اسلامی سعی کرد <ref>سعیدی، تاریخ تشیع و عوامل گسترش آن درگلگت و بلتستان، 1400ش، ص138</ref>. | |||
او بعد از درگذشت مير سكندر خان حاکم نگر با فقر و تنگدستي زندگي گذارند و رياست نگر را ترك كرد و در منطقة گلگت مقيم شد. ولي از طرف علما و مردم اين منطقه خدمت شايستهاي براي وی انجام نشد. سید ابوالقاسم خوانساری بخاطر خدمت به دین [[اسلام]] وطن مالوف خود ايران را ترك كرده بود، مزار وی در محله مجني گلگت واقع شده است. ارادتمندان او براي زيادت و فاتحه خواني بر سر قبر ش حضور مييابند <ref>دینوری، اسلام گلگت میں، ص74</ref>۔ |
نسخهٔ ۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۱
سید ابوالقاسم خوانساری ریاضی | |
---|---|
نام کامل | سید ابوالقاسم خوانساری |
اطلاعات شخصی | |
محل تولد | [ایران]] |
محل درگذشت | گلگت پاکستان |
دین | اسلام، شیعه |
استادان |
|
شاگردان | |
آثار |
|
فعالیتها | موسسه هیات مذهب شیعه |
وبگاه | jafariapress |
سید ابوالقاسم خوانساری ریاضی یکی از عالمان شیعه ایران بود او به درخواست حاکم منطقه شیعهنشین نگر گلگت، از سید ابوالحسن اصفهانی برای تبلیغ به منطقه نگر رفت و برای گسترش معارف اهل بیت(ع) سعی نمود. او علاوه بر علوم دینی، بر حساب، هندسه و جبر نیز تسلط کافی داشت و آثاری در این موضوعات به رشته تحریر در آورد . وی از ابوتراب خوانساری و آقا ضیا عراقی شاگردی بود. وی از ابوتراب خوانساری، سید حسن صدر و سید ابوالحسن اصفهانی اجازه اجتهاد و روایت گرفت. علامه طباطبایی از شاگردان او بود. وی آواخر عمر خود به شهر گِلگِت آمد و در همین مکان درگذشت و در همانجا مدفون شد و مزارش یکی زیات گاههای شیعیان شهر گلگت به شمار میآید .
فعالیتهای تبلیغی
آیت الله سید ابو القاسم خوانساری معروف به مجتهد از اهل شهر خوانسار ايران بوده است. او به حكم فقيه دوران حضرت سيد ابو الحسن اصفهانی با دعوت والي رياست نگر مير سكندر خان به مناطق شمالي آمده بود. او در علوم روز ماهر بود و در هند يكي از علماي سرشناس به حساب ميآمد، يكي عالم فاني فيالله بود. او در این منطقه شیعیان را به معارف قرآن و اهل بیت علیهم السلام آشنا نمود و در گسترش معارف اسلامی سعی کرد [۱]. او بعد از درگذشت مير سكندر خان حاکم نگر با فقر و تنگدستي زندگي گذارند و رياست نگر را ترك كرد و در منطقة گلگت مقيم شد. ولي از طرف علما و مردم اين منطقه خدمت شايستهاي براي وی انجام نشد. سید ابوالقاسم خوانساری بخاطر خدمت به دین اسلام وطن مالوف خود ايران را ترك كرده بود، مزار وی در محله مجني گلگت واقع شده است. ارادتمندان او براي زيادت و فاتحه خواني بر سر قبر ش حضور مييابند [۲]۔