جعفریه (غلاة شیعه): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹: خط ۹:
| مبدأ شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس = عبدالرحمن‌بن‌محمد
| موسس = عبدالرحمن‌بن‌محمد
| عقیده =  توقف در امامت حضرت‌صادق (علیه السلام) و قائل به رجعت او
| عقیده =  توقف در امامت [[جعفر بن محمد (صادق‌)|حضرت‌صادق (علیه السلام)]] و قائل به [[رجعت]] او
}}
}}
'''جعفریه‏'''شاخه‌ای از فرقه [[غلات|غلاة‌]][[مذهب شیعه|شیعه‌]] هستند. ایشان پیرو [[عبدالرحمن‌بن‌محمد]] از متکلمان شیعه به‌شمار می‌رفتند و به [[امامت]]، غیبت و [[رجعت]] [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام جعفر صادق (علیه السلام)]] معتقد بودند. به این فرقه، «جعفریه‌واقفه» نیز می‌گویند، زیرا در امامت حضرت‌صادق (علیه السلام) توقف کردند و قائل به رجعت او شدند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان‌قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 141 با ویرایش.</ref><ref>.ابن‌ندیم ابوالفرج محمد‌بن‌یعقوبف الفهرست، ص 198.</ref><ref>مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، قاهره، سال 1911 میلادی، ج 4، ص 177.</ref><ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 147</ref>.
'''جعفریه‏'''شاخه‌ای از فرقه [[غلات|غلاة‌]][[مذهب شیعه|شیعه‌]] هستند. ایشان پیرو [[عبدالرحمن‌بن‌محمد]] از متکلمان شیعه به‌شمار می‌رفتند و به [[امامت]]، غیبت و [[رجعت]] [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام جعفر صادق (علیه السلام)]] معتقد بودند. به این فرقه، «جعفریه‌واقفه» نیز می‌گویند، زیرا در امامت حضرت‌صادق (علیه السلام) توقف کردند و قائل به رجعت او شدند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان‌قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 141 با ویرایش.</ref><ref>.ابن‌ندیم ابوالفرج محمد‌بن‌یعقوبف الفهرست، ص 198.</ref><ref>مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، قاهره، سال 1911 میلادی، ج 4، ص 177.</ref><ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 147</ref>.

نسخهٔ ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۱

جعفریه (غلاة شیعه)
موسسعبدالرحمن‌بن‌محمد
عقیدهتوقف در امامت حضرت‌صادق (علیه السلام) و قائل به رجعت او

جعفریه‏شاخه‌ای از فرقه غلاة‌شیعه‌ هستند. ایشان پیرو عبدالرحمن‌بن‌محمد از متکلمان شیعه به‌شمار می‌رفتند و به امامت، غیبت و رجعت امام جعفر صادق (علیه السلام) معتقد بودند. به این فرقه، «جعفریه‌واقفه» نیز می‌گویند، زیرا در امامت حضرت‌صادق (علیه السلام) توقف کردند و قائل به رجعت او شدند[۱][۲][۳][۴].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان‌قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 141 با ویرایش.
  2. .ابن‌ندیم ابوالفرج محمد‌بن‌یعقوبف الفهرست، ص 198.
  3. مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، قاهره، سال 1911 میلادی، ج 4، ص 177.
  4. شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 147