افزودن پیوند

    احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    جز (جایگزینی متن - ' در باره ' به ' درباره ')
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی.jpg |احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی|پیوند=Special:FilePath/ احمد بن علویه بن جعفر اصفهانیjpg]]
    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    | عنوان = احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی
    !نام
    | تصویر = احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی.jpg
    !حمد بن علویه بن جعفر اصفهانی
    | نام = احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی
    |-
    | نام‌های دیگر = {{فهرست جعبه افقی |ابوالاسود كاتب |كرمانی |اصفهانی }}
    |القاب و سایر نام‌ها
    | سال تولد =
    |ابوالاسود كاتب • كرمانی • اصفهانی
    | تاریخ تولد =
    |-
    | محل تولد =
    |زاده
    | سال درگذشت = 320ق.
    |سال 212هجری • [[اصفهان]]
    | تاریخ درگذشت =
    |-
    | محل درگذشت = [[اصفهان]]
    |درگذشت
    | استادان =
    |سال 320هجری • اصفهان
    | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |محمدبن حسن بن ولید قمی |عبدالله بن حسن مؤدب |احمدبن یعقوب اصفهانی |سعدبن عبدالله بن ابی خلف اشعری |حسین بن محمدبن عمران اشعری |حسین بن محمدبن عامر |احمدبن ابراهیم بن ابی رافع }}
    |-
    | دین = [[اسلام]]
    |شاگردان
    | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
    |محمدبن حسن بن ولید قمی • عبدالله بن حسن مؤدب • احمدبن یعقوب اصفهانی • سعدبن عبدالله بن ابی خلف اشعری • حسین بن محمدبن عمران اشعری • حسین بن محمدبن عامر • احمدبن ابراهیم بن ابی رافع
    | آثار = {{فهرست جعبه افقی |الاعتقاد فی‏الادعیه |الرسائل المختاره |قصیده نونیه (معروف به «الفیه» و «محبره») }}
    |-
    | فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |كاتب |[[محدّث|محدث]] |ادیب |شاعر [[اهل‏ بیت|اهل‌‏بیت(علیه‌السلام)]] }}
    |آثار
    | وبگاه =
    |الاعتقاد فی‏الادعیه • الرسائل المختاره • قصیده نونیه (معروف به «الفیه» و «محبره»)
    }}
    |-
    '''احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی'''، معروف به ابوالاسود کاتب. [[محدّث|محدث]]، ادیب و شاعر توان‏مند [[اهل بیت|اهل‌‏بیت (علیه‌السلام)]] و مناقب ‏سرای [[علی بن ابی طالب|امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)]] بوده است. [[عبدالحسین امینی|علامه امینی]] در [[الغدیر (کتاب)|الغدیر]] او را از شعرای غدیر برشمرده و منتخبی از اشعار او را نقل کرده است.
    |[[دین]] و [[مذهب]]  
     
    |[[اسلام]] • [[تشیع]]
    == زندگ‌ینامه ==
    |-
    احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی، ابوجعفر. معروف به «ابوالاسود کاتب». [[محدث]]، ادیب و شاعر توان‏مند اهل‌‏بیت (علیه‌السلام). از ندیمان [[احمدبن عبدالعزیز عجلی]] (م280ق. حاکم اصفهان). ولادت او در سال 212هجری بود، زیرا هنگامی که وی «قصیده نونیه» خود را در سال 310هجری تکمیل کرد، 98 سال داشت. وفات او در سال 320هجری و احتمالاً در [[اصفهان]] اتفاق افتاده است. از شرح حال او اطلاعی در دست نیست. ولی از آنجا که وی استاد بسیاری از [[محدثان]] [[قم]] بود، و همچنین از لقب او که گاهی ملقب به «کرمانی» و زمانی ملقب به «اصفهانی» است، به دست می‏‌آید که وی بیشتر عمر خود را در بلاد ایران به ویژه اصفهان به‏ سر برده است. اما گاهی به [[عراق]] می‌‏رفته و با علمای آن دیار به خصوص با علمای [[بصره]] دیدار می‏‌کرده است. وی شاعر بزرگ اهل‌‏بیت (علیه‌السلام) و مناقب ‏سرای امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و [[ائمه|امامان شیعه]] بوده است. هنگامی که «قصیده نونیه»اش را که معروف به «الفیه» و «محبره» است، کامل کرد به بصره آمد و آن را بر [[ابوحاتم سجستانی]] (شاعر و لغوی معروف) عرضه کرد. ابوحاتم بر او تحسین کرد و خطاب به مردم بصره گفت: «ای اهل بصره، اصفهانی‏‌ها بر شما پیروز شدند». آغاز قصیده او چنین است:{{شعر}}{{ب |ما بال عینك ثرة الأجفان |عبری اللحاظ سقیمة الإنسان }}{{پایان شعر}}
    {| class="" style="margin: 0 auto; "
    | class="b" |<span class="beyt">ما بال عینك ثرة الأجفان </span>
    | style="width:2em;" |
    | class="b" |<span class="beyt">عبری اللحاظ سقیمة الإنسان </span>
    |}
    |}
    </div>
    (چرا از چشمت این همه سرشک می‏‌بارد، چرا گوشه چشمت پر از اشک و مردمک دیده‌‏ات بیمار است؟).
     
    '''احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی'''، (212 – 320ق)ابوجعفر. معروف به ابوالاسود كاتب. محدث، ادیب و شاعر توان‏مند [[اهل‌‏بیت علیه السلام]] و مناقب ‏سرای [[امیرالمؤمنین علیه السلام]] و [[امامان شیعه]] بوده است. هنگامی كه [[قصیده نونیه]] اش را كه معروف به [[الفیه]] و «محبره» است، كامل كرد به بصره آمد و آن را بر «ابوحاتم سجستانی»(شاعر و لغوی معروف) عرضه كرد. [[علامه امینی]] در [[الغدیر]] او را از شعرای غدیر برشمرده و منتخبی از اشعار او را نقل كرده است. قصیده «محبره» یكی از كم ‏نظیرترین قصائد [[شیعه]] در حق خاندان اهل‏‌بیت علیه السلام است. وی در این قصیده به كمك روایات مشهور [[فریقین]]، مناقب [[علی علیه السلام]] را به نظم كشیده و با مخالفان خلافت و منكران [[ولایت]]، احتجاج نموده است.
     
    =معرفی=
     
    احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی، ابوجعفر. معروف به «ابوالاسود كاتب». [[محدث]]، ادیب و شاعر توان‏مند اهل‌‏بیت علیه السلام. از ندیمان [[احمدبن عبدالعزیز عجلی]](م280ق. حاكم اصفهان). ولادت او در سال 212هجری بود، زیرا هنگامی كه وی «قصیده نونیه» خود را در سال 310هجری تكمیل كرد، 98 سال داشت. وفات او در سال 320هجری و احتمالاً در اصفهان اتفاق افتاده است. از شرح حال او اطلاعی در دست نیست. ولی از آنجا كه وی استاد بسیاری از [[محدثان]] [[قم]] بود، و همچنین از لقب او كه گاهی ملقب به «كرمانی» و زمانی ملقب به «اصفهانی» است، به دست می‏‌آید كه وی بیشتر عمر خود را در بلاد [[ایران]] به ویژه [[اصفهان]] به‏ سر برده است. اما گاهی به [[عراق]] می‌‏رفته و با علمای آن دیار به خصوص با علمای [[بصره]] دیدار می‏‌كرده است. وی شاعر بزرگ اهل‌‏بیت علیه السلام و مناقب ‏سرای امیرالمؤمنین علیه السلام و امامان شیعه بوده است. هنگامی كه «قصیده نونیه»اش را كه معروف به «الفیه» و «محبره» است، كامل كرد به بصره آمد و آن را بر [[ابوحاتم سجستانی]](شاعر و لغوی معروف) عرضه كرد. ابوحاتم بر او تحسین كرد و خطاب به مردم بصره گفت: «ای اهل بصره، اصفهانی‏‌ها بر شما پیروز شدند». آغاز قصیده او چنین است:
     
    * ما بال عینك ثرة الأجفان
    * عبری اللحاظ سقیمة الإنسان
    * (چرا از چشمت این همه سرشك می‏‌بارد، چرا گوشه چشمت پر از اشك و مردمك دیده‌‏ات بیمار است؟).
    *
    [[علامه امینی]] در [[الغدیر]] او را از شعرای غدیر برشمرده و منتخبی از اشعار او را نقل كرده است. همچنین [[ابن ‏شهرآشوب]] در [[مناقب]] 213 بیت، و امین در [[اعیان‏ الشیعه]] 224 بیت از اشعار او ‏را نقل كرده‌‏اند. قصیده «محبره» یكی از كم ‏نظیرترین قصائد شیعه در حق خاندان اهل‏‌بیت علیه السلام است. وی در این قصیده به كمك روایات مشهور فریقین، مناقب علی علیه السلام را به نظم كشیده و با مخالفان خلافت و منكران ولایت، احتجاج نموده است، مخصوصاً تفسیر كلمه [[مولی]] در این قصیده به معنی [[ولایت مطلقه]] علی علیه السلام به صورتی بدیع بیان شده است.
     
    وی در حدیث از [[ابراهیم بن محمد ثقفی]](م283ق) روایت می‏‌كند. ثقفی در اصفهان سكونت داشت. گفتنی است [[ابن‏ داود]] در [[رجال]] خود وی را به اشتباه، «رحاله» لقب داده است، زیرا به اعتقاد ابن داود، وی پنجاه بار از [[حج]] به [[غزو]] سفر كرده است، در حالی كه گزارش مذكور درباره [[بشیر بن رحال]] است كه [[نجاشی]] آن را در ترجمه صاحب شرح حال آورده است.


    =شاگردان=


    از شاگردان او بسیاری از محدثان قمی و غیر قمی هستند كه از او روایت دارند مانند: [[محمدبن حسن بن ولید قمی]](م343ق)، [[عبدالله بن حسن مؤدب]]، [[احمدبن یعقوب اصفهانی]]، [[سعدبن عبدالله بن ابی خلف اشعری]](م300ق)، [[حسین بن محمدبن عمران اشعری]]، [[حسین بن محمدبن عامر]] و [[احمدبن ابراهیم بن ابی رافع]].
    [[عبدالحسین امینی|علامه امینی]] در [[الغدیر (کتاب)|الغدیر]] او را از شعرای غدیر برشمرده و منتخبی از اشعار او را نقل کرده است. همچنین [[ابن ‏شهرآشوب]] در [[مناقب اهل بیت (کتاب)|مناقب]] 213 بیت، و امین در [[اعیان الشیعه (کتاب)|اعیان‏ الشیعه]] 224 بیت از اشعار او ‏را نقل کرده‌‏اند. قصیده «محبره» یکی از کم ‏نظیرترین قصائد شیعه در حق خاندان اهل‏‌بیت (علیه‌السلام) است. وی در این قصیده به کمک روایات مشهور فریقین، مناقب علی (علیه‌السلام) را به نظم کشیده و با مخالفان خلافت و منکران [[ولایت]]، احتجاج نموده است، مخصوصاً تفسیر کلمه [[مولا|مولی]] در این قصیده به معنی [[ولایت |ولایت مطلقه]] علی (علیه‌السلام) به صورتی بدیع بیان شده است.  


    =آثار=
    وی در حدیث از [[ابراهیم بن محمد ثقفی]] (م283ق) روایت می‏‌کند. ثقفی در اصفهان سکونت داشت. گفتنی است [[ابن‏ داود]] در رجال خود وی را به اشتباه، «رحاله» لقب داده است، زیرا به اعتقاد ابن داود، وی پنجاه بار از [[حج]] به غزو سفر کرده است، در حالی که گزارش مذکور درباره [[بشیر بن رحال]] است که [[نجاشی]] آن را در ترجمه صاحب شرح‌حال آورده است.


    از تألیفات او می‌‏توان [[الاعتقاد فی‏الادعیه]]، [[الرسائل المختاره]] و [[قصیده نونیه]] را نام برد «قصیده نونیه»اش را كه معروف به «الفیه» و «محبره» است،. وی 18 كتاب در موضوع [[دعا]] داشته كه اكثر آنها از بین رفته است.  
    == شاگردان ==
    از شاگردان او بسیاری از محدثان قمی و غیر قمی هستند که از او روایت دارند مانند: [[محمدبن حسن بن ولید قمی]] (م343ق)، [[عبدالله بن حسن مؤدب]]، [[احمدبن یعقوب اصفهانی]]، [[سعدبن عبدالله بن ابی خلف اشعری]] (م300ق)، [[حسین بن محمدبن عمران اشعری]]، [[حسین بن محمدبن عامر]] و [[احمدبن ابراهیم بن ابی رافع]].


    =منابع=
    == آثار ==
    از تألیفات او می‌‏توان الاعتقاد فی‏الادعیه، الرسائل المختاره و قصیده نونیه را نام برد «قصیده نونیه»اش را که معروف به «الفیه» و «محبره» است،. وی 18 کتاب در موضوع [[دعا]] داشته که اکثر آنها از بین رفته است.


    # رجال نجاشی، ص88 شماره 214؛  
    == منابع ==
    # دائره المعارف تشیع، ج1صص351 و521؛  
    * رجال نجاشی، ص88 شماره 214؛  
    # الذریعه، ج17ص127؛  
    * دائره المعارف تشیع، ج1صص351 و521؛  
    # رجال ابن داود، ص40 شماره 103؛  
    * الذریعه، ج17ص127؛  
    # رجال الطوسی، ص412 شماره 5975؛  
    * رجال ابن داود، ص40 شماره 103؛  
    # طبقات اعلام الشیعه، ج1ص36؛  
    * رجال الطوسی، ص412 شماره 5975؛  
    # الكنی و الالقاب، ج1ص212؛  
    * طبقات اعلام الشیعه، ج1ص36؛  
    # معالم العلماء، ص59 شماره 110؛  
    * الکنی و الالقاب، ج1ص212؛
    # معجم المؤلفین، ج1ص314؛  
    * معالم العلماء، ص59 شماره 110؛  
    # معجم رجال الحدیث، ج2ص160 شماره 670.
    * معجم المؤلفین، ج1ص314؛  
    * معجم رجال الحدیث، ج2ص160 شماره 670.


    [[رده:عالمان]]
    [[رده:عالمان]]
    [[رده:عالمان شیعه]]
    [[رده:عالمان شیعه]]
    [[رده:محدثان شیعه]]
    [[رده:محدثان شیعه]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۳

    احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی
    احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی.jpg
    نام کاملاحمد بن علویه بن جعفر اصفهانی
    نام‌های دیگر
    • ابوالاسود كاتب
    • كرمانی
    • اصفهانی
    اطلاعات شخصی
    محل درگذشتاصفهان
    دیناسلام، شیعه
    شاگردان
    • محمدبن حسن بن ولید قمی
    • عبدالله بن حسن مؤدب
    • احمدبن یعقوب اصفهانی
    • سعدبن عبدالله بن ابی خلف اشعری
    • حسین بن محمدبن عمران اشعری
    • حسین بن محمدبن عامر
    • احمدبن ابراهیم بن ابی رافع
    آثار
    • الاعتقاد فی‏الادعیه
    • الرسائل المختاره
    • قصیده نونیه (معروف به «الفیه» و «محبره»)
    فعالیت‌ها

    احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی، معروف به ابوالاسود کاتب. محدث، ادیب و شاعر توان‏مند اهل‌‏بیت (علیه‌السلام) و مناقب ‏سرای امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بوده است. علامه امینی در الغدیر او را از شعرای غدیر برشمرده و منتخبی از اشعار او را نقل کرده است.

    زندگ‌ینامه

    احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی، ابوجعفر. معروف به «ابوالاسود کاتب». محدث، ادیب و شاعر توان‏مند اهل‌‏بیت (علیه‌السلام). از ندیمان احمدبن عبدالعزیز عجلی (م280ق. حاکم اصفهان). ولادت او در سال 212هجری بود، زیرا هنگامی که وی «قصیده نونیه» خود را در سال 310هجری تکمیل کرد، 98 سال داشت. وفات او در سال 320هجری و احتمالاً در اصفهان اتفاق افتاده است. از شرح حال او اطلاعی در دست نیست. ولی از آنجا که وی استاد بسیاری از محدثان قم بود، و همچنین از لقب او که گاهی ملقب به «کرمانی» و زمانی ملقب به «اصفهانی» است، به دست می‏‌آید که وی بیشتر عمر خود را در بلاد ایران به ویژه اصفهان به‏ سر برده است. اما گاهی به عراق می‌‏رفته و با علمای آن دیار به خصوص با علمای بصره دیدار می‏‌کرده است. وی شاعر بزرگ اهل‌‏بیت (علیه‌السلام) و مناقب ‏سرای امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و امامان شیعه بوده است. هنگامی که «قصیده نونیه»اش را که معروف به «الفیه» و «محبره» است، کامل کرد به بصره آمد و آن را بر ابوحاتم سجستانی (شاعر و لغوی معروف) عرضه کرد. ابوحاتم بر او تحسین کرد و خطاب به مردم بصره گفت: «ای اهل بصره، اصفهانی‏‌ها بر شما پیروز شدند». آغاز قصیده او چنین است:

    ما بال عینك ثرة الأجفان عبری اللحاظ سقیمة الإنسان
    ما بال عینك ثرة الأجفان عبری اللحاظ سقیمة الإنسان

    (چرا از چشمت این همه سرشک می‏‌بارد، چرا گوشه چشمت پر از اشک و مردمک دیده‌‏ات بیمار است؟).


    علامه امینی در الغدیر او را از شعرای غدیر برشمرده و منتخبی از اشعار او را نقل کرده است. همچنین ابن ‏شهرآشوب در مناقب 213 بیت، و امین در اعیان‏ الشیعه 224 بیت از اشعار او ‏را نقل کرده‌‏اند. قصیده «محبره» یکی از کم ‏نظیرترین قصائد شیعه در حق خاندان اهل‏‌بیت (علیه‌السلام) است. وی در این قصیده به کمک روایات مشهور فریقین، مناقب علی (علیه‌السلام) را به نظم کشیده و با مخالفان خلافت و منکران ولایت، احتجاج نموده است، مخصوصاً تفسیر کلمه مولی در این قصیده به معنی ولایت مطلقه علی (علیه‌السلام) به صورتی بدیع بیان شده است.

    وی در حدیث از ابراهیم بن محمد ثقفی (م283ق) روایت می‏‌کند. ثقفی در اصفهان سکونت داشت. گفتنی است ابن‏ داود در رجال خود وی را به اشتباه، «رحاله» لقب داده است، زیرا به اعتقاد ابن داود، وی پنجاه بار از حج به غزو سفر کرده است، در حالی که گزارش مذکور درباره بشیر بن رحال است که نجاشی آن را در ترجمه صاحب شرح‌حال آورده است.

    شاگردان

    از شاگردان او بسیاری از محدثان قمی و غیر قمی هستند که از او روایت دارند مانند: محمدبن حسن بن ولید قمی (م343ق)، عبدالله بن حسن مؤدب، احمدبن یعقوب اصفهانی، سعدبن عبدالله بن ابی خلف اشعری (م300ق)، حسین بن محمدبن عمران اشعری، حسین بن محمدبن عامر و احمدبن ابراهیم بن ابی رافع.

    آثار

    از تألیفات او می‌‏توان الاعتقاد فی‏الادعیه، الرسائل المختاره و قصیده نونیه را نام برد «قصیده نونیه»اش را که معروف به «الفیه» و «محبره» است،. وی 18 کتاب در موضوع دعا داشته که اکثر آنها از بین رفته است.

    منابع

    • رجال نجاشی، ص88 شماره 214؛
    • دائره المعارف تشیع، ج1صص351 و521؛
    • الذریعه، ج17ص127؛
    • رجال ابن داود، ص40 شماره 103؛
    • رجال الطوسی، ص412 شماره 5975؛
    • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص36؛
    • الکنی و الالقاب، ج1ص212؛
    • معالم العلماء، ص59 شماره 110؛
    • معجم المؤلفین، ج1ص314؛
    • معجم رجال الحدیث، ج2ص160 شماره 670.
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=احمد_بن_علویه_بن_جعفر_اصفهانی&oldid=197570»