امانوئل مکرون: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Hadifazl صفحهٔ امانوئل مکرون و اسلام هراسی را به امانوئل مکرون منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''امانوئل ژان - میشل فردریک مَکْرون یا ماکرون''' | '''امانوئل ژان - میشل فردریک مَکْرون''' یا '''ماکرون''' (زادهٔ ۲۱ دسامبر ۱۹۷۷ میلادی)، سیاست‌مدار و بانکدار سرمایه‌گذاری سابق فرانسوی و '''رئیس‌جمهور''' [[فرانسه]] است. وی با [[اسلام]] و [[مسلمانان]] سر ستیز دارد. | ||
=کاریکاتورهای موهن= | == کاریکاتورهای موهن == | ||
<big>«امانوئل مکرون»</big>، رئیس‌جمهور فرانسه اظهارات نامتعارف و به‌شدت تندی علیه اسلام و مسلمانان ایراد کرده است. اینکه چرا او تلاش دارد در دورانی که فرانسه و حتی اروپا درگیر واگرایی هستند، یک شکاف دیگر در جامعهٔ فرانسه ایجاد کند و با سخنانش به شعله‌های [[اسلام‌هراسی]] بدمد. | <big>«امانوئل مکرون»</big>، رئیس‌جمهور فرانسه اظهارات نامتعارف و به‌شدت تندی علیه [[اسلام]] و [[مسلمانان]] ایراد کرده است. اینکه چرا او تلاش دارد در دورانی که [[فرانسه]] و حتی اروپا درگیر واگرایی هستند، یک شکاف دیگر در جامعهٔ فرانسه ایجاد کند و با سخنانش به شعله‌های [[اسلام‌هراسی]] بدمد. توهین به اعتقادات مسلمانان در فرانسه، از ابتدای ماه سپتامبر (۱۱ شهریور 1399 شمسی) با بازنشر کاریکاتورهای موهن علیه [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] در نشریه فکاهی '''«شارلی‌ابدو»'''، آغاز شد. پنج سال و نیم قبل برای نخستین‌بار این کاریکاتورهای موهن، در این نشریه منتشر شد و جدا از حمله به دفتر نشریه و کشته شدن ۱۲ نفر، یک مجموعه عملیات تروریستی در فرانسه شکل گرفت و منجر به کشته شدن بیش از ۲۴۶ نفر شد. «شارلی‌ابدو» این کاریکاتورها را به بهانه آغاز دادگاه رسیدگی به پرونده ۱۴ متهم در دست‌داشتن در حادثه تیراندازی در دفتر این نشریه و چند حادثه مرتبط، منتشر کرد و با حمایت قاطع رئیس‌جمهور فرانسه نیز مواجه شد. او این اقدام توهین‌آمیز را به مسأله آزادی بیان و عقیده ربط داد و گفت: «کشورم از آزادی بیان و عقاید برخوردار است''»''. | ||
توهین به اعتقادات مسلمانان در فرانسه، از ابتدای ماه سپتامبر(۱۱ شهریور 1399 شمسی) با بازنشر کاریکاتورهای موهن علیه [[پیامبر اسلام( | |||
== جدایی‌طلبی مذهبی == | |||
برخلاف تصور، حمایت از اقدام توهین‌آمیز علیه اعتقادات مسلمانان، حمایت مکرون از آنچه او آزادی بیان و آزادی کفرگویی در [[فرانسه]] می‌خواند، نبود و او یک طراحی از پیش تعیین‌شده برای مقابله با اسلام‌گرایی در فرانسه داشت. یک ماه بعد، مکرون برنامه دولتش برای مقابله با [[اسلام‌گرایی]] را در فرانسه اعلام کرد. او دوم اکتبر (۱۱ مهر1399 شمسی) با این ادعا که '''«دین اسلام هم‌اکنون همه‌جا در سراسر دنیا با بحران روبه‌رو است»'''، اسلام‌گرایی را یک ایدئولوژی مرگبار توصیف کرد و گفت که قصد دارد برای مقابله با آنچه <big>«جدایی‌طلبی مذهبی»</big> می‌خواند، لایحه‌ای را آماده کند. پیش‌نویس این لایحه که قرار است تا پایان سال جاری در اختیار شورای وزیران قرار گیرد و اوایل سال آینده میلادی نیز به پارلمان فرانسه ارائه شود، محدودیت‌هایی برای آموزش و فعالیت محافل و تشکل‌های اسلامی فراهم می‌کند. براساس ایده مکرون، سیستم آموزش و تربیت امام‌های مساجد و وعاظ مذهبی در خارج از کشور، ممنوع خواهد شد؛ نظارت بر شیوهٔ تربیت و آموزش امامان جماعت و وعاظ اسلامی و نیز کنترل بر چگونگی تامین اعتبارهای مالی و بودجه نهادهای مذهبی تقویت شود. | |||
تحلیل‌گران این اظهارات مکرون را منجر به جسورتر کردن راست‌های افراطی ضدمسلمان در فرانسه تفسیر کردند و از احتمال رفتارهای تهاجمی اسلام‌گرایان افراطی در این کشور سخن گفتند. دو هفته بعد در ۱۶ اکتبر یک معلم تاریخ به‌دلیل نمایش همان کاریکاتورهای موهن، سر بریده شد تا نگرانی‌ها از تلاش مکرون برای تعمیق شکاف هویتی در فرانسه افزایش یابد. | تحلیل‌گران این اظهارات مکرون را منجر به جسورتر کردن راست‌های افراطی ضدمسلمان در فرانسه تفسیر کردند و از احتمال رفتارهای تهاجمی اسلام‌گرایان افراطی در این کشور سخن گفتند. دو هفته بعد در ۱۶ اکتبر یک معلم تاریخ به‌دلیل نمایش همان کاریکاتورهای موهن، سر بریده شد تا نگرانی‌ها از تلاش مکرون برای تعمیق شکاف هویتی در فرانسه افزایش یابد. | ||
بااین‌حال اما مکرون دیدگاه‌های خود را تغییر نداد و در ۲۲ اکتبر (اول آبان1399 شمسی) در مراسم بزرگداشت معلم فرانسوی از مردم کشورش خواست برای نبردی طولانی علیه اسلام‌گرایی افراطی آماده باشند. او گفت که این نبرد باید در عرصه‌های مختلفی همچون امنیت، فرهنگ و آموزش‌وپرورش به پیش برده شود. | بااین‌حال اما مکرون دیدگاه‌های خود را تغییر نداد و در ۲۲ اکتبر (اول آبان1399 شمسی) در مراسم بزرگداشت معلم فرانسوی از مردم کشورش خواست برای نبردی طولانی علیه اسلام‌گرایی افراطی آماده باشند. او گفت که این نبرد باید در عرصه‌های مختلفی همچون امنیت، فرهنگ و آموزش‌وپرورش به پیش برده شود. | ||
== گردش به سمت راست افراطی == | |||
چرا برای رئیس‌جمهور فرانسه، مقابله با اسلام‌گرایی در فرانسه تا این حد مهم و بااهمیت شده است؟ فرانسه کمتر از دو سال دیگر شاهد برگزاری انتخابات ریاست‌‌جمهوری خواهد بود. امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فعلی فرانسه که در سال ۲۰۱۷ به کاخ الیزه راه یافته است، قصد دارد در انتخابات ۲۰۲۲ مدت ریاست خود بر دولت فرانسه را پنج سال دیگر تمدید کند. اما او از همان ابتدای آغاز ریاست‌جمهوری‌اش با اتفاقاتی روبه‌رو شد که موقعیت وی را در کشورش تضعیف کرد. موج اعتراضات و اعتصابات پیوسته که به‌دلیل سیاست‌های '''نئولیبرالی'''<ref>'''«نئولیبرال»''' لفظی است که کاربرد و تعریف آن در طول زمان تغییر یافته‌است. در وهلهٔ نخست نظریه‌ای در مورد شیوه‌هایی در اقتصاد سیاسی است که برای تحقق آزادی‌های کارآفرینانه و مهارت‌های فردی در چهارچوبی نهادی که ویژگی آن حقوق مالکیت خصوصی قدرتمند، بازارهای آزاد و تجارت آزاد است. از نظر نئولیبرالیسم، نقش دولت، ایجاد و حفظ یک چهارچوب و نهادی مناسب برای عملکرد این شیوه‌هاست. مثلاً دولت باید کیفیت و انسجام پول را تضمین کند. به علاوه، دولت باید ساختارها و کارکردهای نظامی، دفاعی، قانونی لازم برای تأمین حقوق مالکیت خصوصی را ایجاد و در صورت لزوم عملکرد درست بازارها را با توسل به سلطه تضمین کند. از این گذشته، اگر بازارهایی (در حوزه‌هایی از قبیل زمین، آب، آموزش، مراقبت بهداشتی، تأمین اجتماعی یا محیط زیست وجود نداشته باشد، آن وقت، اگر لازم باشد، دولت باید آنها را ایجاد کند ولی نباید بیش از این در امور مداخله کند. | |||
استفاده از این لفظ از آغاز قرن بیستم با معانی متفاوت شروع شد، ولی استفاده از آن در معنای کنونی بیشتر در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی از سوی دانشوران در گستره گوناگونی از علوم اجتماعی، و نیز از سوی منتقدان آن رایج شد. مدافعان سیاست‌های بازار آزاد از استفاده از لفظ «نئولیبرال» خودداری می‌کنند. و برخی دانشوران این لفظ را به معانی متفاوتی توصیف کرده‌اند.</ref> تیم مکرون، باعث شد وجهه مکرون در داخل این کشور و همچنین وجهه فرانسه در فضای بین‌المللی به‌عنوان کشوری پیشرفته و جایی که مهد دموکراسی نامیده می‌شود، به‌شدت تخریب شود. | |||
در اعتراضات فرانسه گروه‌ها و سندیکاهای مشاغل مختلفی حضور داشتند اما مشهورترین اعتراضات این کشور به '''جلیقه‌زردها''' مربوط است. گروهی که به‌دنبال افزایش قیمت سوخت در فرانسه اعتراضات‌شان را از ۱۷ نوامبر ۲۰۱۸ آغاز کرده و همچنان در خیابان‌های این کشور حضور دارند. این اعتراضات تنها از ۱۷ نوامبر تا ۲۲ دسامبر ۲۰۱۸ یعنی در بازه زمانی تنها ۳۵ روز، ۱۰ کشته، ۴۳ هزار زخمی و حدود چهار هزار و ۳۴۱ نفر بازداشتی به‌دنبال داشت و خسارتی ۵/۱ میلیون یورویی به فرانسه وارد آورد. | |||
در ماه‌های بعد تعداد کشته‌های این اعتراضات به ده‌ها نفر و بازداشتی‌ها نیز به ده‌ها هزار نفر رسید. سرکوب و کشتار معترضان با توسل به نیروهای نظامی و مستقر کردن زره‌پوش در خیابان‌های پاریس در کنار ابراز همدردی و همراهی بخش بزرگی از مردم فرانسه با معترضان وجهه مکرون، دولت او و به‌طور کل، فرانسه را در ابعاد داخلی و خارجی به‌شدت تضعیف کرد، به‌گونه‌ای که کشورهای بسیاری اقدامات سرکوبگرانه پاریس را به‌شدت محکوم کردند. | در ماه‌های بعد تعداد کشته‌های این اعتراضات به ده‌ها نفر و بازداشتی‌ها نیز به ده‌ها هزار نفر رسید. سرکوب و کشتار معترضان با توسل به نیروهای نظامی و مستقر کردن زره‌پوش در خیابان‌های پاریس در کنار ابراز همدردی و همراهی بخش بزرگی از مردم فرانسه با معترضان وجهه مکرون، دولت او و به‌طور کل، فرانسه را در ابعاد داخلی و خارجی به‌شدت تضعیف کرد، به‌گونه‌ای که کشورهای بسیاری اقدامات سرکوبگرانه پاریس را به‌شدت محکوم کردند. | ||
مشکل برجسته دیگر مکرون در داخل کشور، رشد گروه‌های راست افراطی است که بر ملی‌گرایی و بیگانه‌هراسی تاکید دارند. این گروه‌ها در غرب به‌شدت رشد کرده و به‌طور مستقیم و یا در قالب حامی دولت‌ها توانسته‌اند به ساختارهای قدرت راه یابند. | مشکل برجسته دیگر مکرون در داخل کشور، رشد گروه‌های راست افراطی است که بر ملی‌گرایی و بیگانه‌هراسی تاکید دارند. این گروه‌ها در غرب به‌شدت رشد کرده و به‌طور مستقیم و یا در قالب حامی دولت‌ها توانسته‌اند به ساختارهای قدرت راه یابند. هم اکنون دو پایتخت مهم غرب یعنی واشنگتن و لندن تحت نفوذ راست‌های افراطی قرار دارند. | ||
راست‌های افراطی بیشتر بر مباحث فرهنگی، هویتی و حفظ سنت‌های غربی تاکید دارند، مسائلی که از نظر این گروه، مهاجران آن را تحت‌تاثیر قرار داده‌اند. درمقابل راست‌های افراطی، لیبرال‌دموکرات‌ها قرار دارند که مباحث اقتصادی برای آنان اهمیت داشته و نمی‌توانند از نقش نیروی کار ارزان و نفوذی منطقه‌ای که مهاجران برای آنان به ارمغان می‌آورند، چشم‌پوشی کنند. افرادی مانند: «امانوئل مکرون»، رئیس‌جمهور فرانسه و «آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان از سران لیبرال‌دموکراسی غربی به شمار می‌روند. مکرون خود در جریان انتخابات ۲۰۱۷ برای پیروزی مجبور شد در دور دوم انتخابات با «مارین لوپن»، رهبر «جنبش ملی فرانسه» که یک گروه راست افراطی است، رقابت کند. | راست‌های افراطی بیشتر بر مباحث فرهنگی، هویتی و حفظ سنت‌های غربی تاکید دارند، مسائلی که از نظر این گروه، مهاجران آن را تحت‌تاثیر قرار داده‌اند. درمقابل راست‌های افراطی، لیبرال‌دموکرات‌ها قرار دارند که مباحث اقتصادی برای آنان اهمیت داشته و نمی‌توانند از نقش نیروی کار ارزان و نفوذی منطقه‌ای که مهاجران برای آنان به ارمغان می‌آورند، چشم‌پوشی کنند. افرادی مانند: «امانوئل مکرون»، رئیس‌جمهور فرانسه و «آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان از سران لیبرال‌دموکراسی غربی به شمار می‌روند. مکرون خود در جریان انتخابات ۲۰۱۷ برای پیروزی مجبور شد در دور دوم انتخابات با «مارین لوپن»، رهبر «جنبش ملی فرانسه» که یک گروه راست افراطی است، رقابت کند. او دور دوم انتخابات را با کسب ۶۶درصد آرا درمقابل رای ۳۳درصدی لوپن برد اما مشکل آنجا بود که راست‌های افراطی بعد از هفت دهه بار دیگر پا به سیاست قاره سبز گذاشته بودند و این انتخابات یکی از نخستین زورآزمایی‌های آنان بود. راست‌های افراطی در مسیر رشد قرار داشتند و در سال ۲۰۱۹ این افزایش محبوبیت منجر به پیروزی قاطع حزب لوپن در انتخابات پارلمان اروپا در برابر حزب مکرون شد. در سال جاری نیز در جریان انتخابات شهرداری‌ها در فرانسه، حزب «جمهوری به پیش» به رهبری مکرون متحمل شکست دیگری شد، به‌گونه‌ای که حتی نتوانست یک کرسی شهرداری را در شهرهای بزرگ فرانسه به دست بیاورد. درمقابل احزاب سبز، چپ‌ها و راست‌های افراطی موفق به کسب پیروزی و دستاوردهایی در جریان این انتخابات شدند. | ||
او دور دوم انتخابات را با کسب ۶۶درصد آرا درمقابل رای ۳۳درصدی لوپن برد اما مشکل آنجا بود که راست‌های افراطی بعد از هفت دهه بار دیگر پا به سیاست قاره سبز گذاشته بودند و این انتخابات یکی از نخستین زورآزمایی‌های آنان بود. راست‌های افراطی در مسیر رشد قرار داشتند و در سال ۲۰۱۹ این افزایش محبوبیت منجر به پیروزی قاطع حزب لوپن در انتخابات پارلمان اروپا در برابر حزب مکرون شد. در سال جاری نیز در جریان انتخابات شهرداری‌ها در فرانسه، حزب «جمهوری به پیش» به رهبری مکرون متحمل شکست دیگری شد، به‌گونه‌ای که حتی نتوانست یک کرسی شهرداری را در شهرهای بزرگ فرانسه به دست بیاورد. درمقابل احزاب سبز، چپ‌ها و راست‌های افراطی موفق به کسب پیروزی و دستاوردهایی در جریان این انتخابات شدند. | |||
=بازسازی وجههٔ تخریب‌شده= | == بازسازی وجههٔ تخریب‌شده == | ||
اظهارات اسلام‌ستیزانه رئیس‌جمهور فرانسه، به نظر می‌رسد با هدف بازسازی وجهه تخریب‌شده مکرون به‌دلیل نابسامانی‌های اقتصادی-اجتماعی و نیز مطرح شدن در میان گرایش‌های راست افراطی است. او می‌خواهد پیش از فرارسیدن موعد انتخابات ۲۰۲۲ فرانسه، انتخاب مجدد خود را به‌نوعی تضمین کند. اسلام‌هراسی و اقدامات تندروانه تروریستی در فرانسه می‌تواند نگاه‌ها را از ضعف‌های اقتصادی-اجتماعی که مقصر آنها مکرون است، منحرف کرده و آن را به حوزه امنیتی بکشاند؛ جایی که گروه‌های تروریستی مقصر نامیده می‌شوند. با این اقدام مردم فرانسه بیش از هر چیز نگران مشکلات امنیتی و تحرکات تروریستی که جان آنها را هدف قرار می‌دهد، می‌شوند و در آنجاست که مکرون به‌عنوان یک منجی و ضامن برقراری امنیت در کشورش، تنفر از خود را به محبوبیت تغییر می‌دهد. | اظهارات اسلام‌ستیزانه رئیس‌جمهور فرانسه، به نظر می‌رسد با هدف بازسازی وجهه تخریب‌شده مکرون به‌دلیل نابسامانی‌های اقتصادی-اجتماعی و نیز مطرح شدن در میان گرایش‌های راست افراطی است. او می‌خواهد پیش از فرارسیدن موعد انتخابات ۲۰۲۲ فرانسه، انتخاب مجدد خود را به‌نوعی تضمین کند. [[اسلام‌هراسی]] و اقدامات تندروانه تروریستی در فرانسه می‌تواند نگاه‌ها را از ضعف‌های اقتصادی-اجتماعی که مقصر آنها مکرون است، منحرف کرده و آن را به حوزه امنیتی بکشاند؛ جایی که گروه‌های تروریستی مقصر نامیده می‌شوند. با این اقدام مردم فرانسه بیش از هر چیز نگران مشکلات امنیتی و تحرکات تروریستی که جان آنها را هدف قرار می‌دهد، می‌شوند و در آنجاست که مکرون به‌عنوان یک منجی و ضامن برقراری امنیت در کشورش، تنفر از خود را به محبوبیت تغییر می‌دهد. | ||
=ساکنان کاخ الیزه= | |||
== ساکنان کاخ الیزه == | |||
سخنان ضداسلامی مکرون با بن‌مایه‌هایی از بیگانه‌هراسی می‌تواند او را در چشم راستگرایان نیز محبوب کند. ساکنان کاخ الیزه درحال‌حاضر حمله به مسلمانان و مقدسات‌شان را بهترین گزینه برای شروع تبلیغات تشخیص داده‌اند. اسلام‌هراسی می‌تواند موجی از بیگانه‌هراسی علیه مسلمانان، سیاه‌پوستان و مهاجران در این کشور را به راه بیندازد. در این مرحله مردم فرانسه با این گروه‌ها وارد درگیری خواهند شد، جایی که در آن مکرون به‌عنوان شخصیتی ملی در برابر بیگانگان به دفاع از کشورش خواهد پرداخت. در این‌صورت گارد راست‌های افراطی نسبت به مکرون که وی را فردی نامناسب درباره سنت‌های فرانسوی می‌دانند، باز شده و حتی او را در جایگاه مدافع سرسخت سنت‌ها و هویت فرانسه خواهند نشاند. | سخنان ضداسلامی مکرون با بن‌مایه‌هایی از بیگانه‌هراسی می‌تواند او را در چشم راستگرایان نیز محبوب کند. ساکنان کاخ الیزه درحال‌حاضر حمله به مسلمانان و مقدسات‌شان را بهترین گزینه برای شروع تبلیغات تشخیص داده‌اند. اسلام‌هراسی می‌تواند موجی از بیگانه‌هراسی علیه مسلمانان، سیاه‌پوستان و مهاجران در این کشور را به راه بیندازد. در این مرحله مردم فرانسه با این گروه‌ها وارد درگیری خواهند شد، جایی که در آن مکرون به‌عنوان شخصیتی ملی در برابر بیگانگان به دفاع از کشورش خواهد پرداخت. در این‌صورت گارد راست‌های افراطی نسبت به مکرون که وی را فردی نامناسب درباره سنت‌های فرانسوی می‌دانند، باز شده و حتی او را در جایگاه مدافع سرسخت سنت‌ها و هویت فرانسه خواهند نشاند. | ||
جدا از موفقیت یا عدم موفقیت ترفند «امانوئل مکرون»، گردش به راست او، این پیام مهم را به سراسر قاره سبز دنیا مخابره می‌کند که دیگر عمر اتحادیه اروپا به پایان رسیده است. ستون‌های این خیمه که حمایت آمریکا را نیز به‌همراه داشتند، سه کشور بریتانیا، فرانسه و آلمان بودند. اکنون آمریکا حمایت چندانی از اتحادیه نمی‌کند و بیش از هر چیز به‌دنبال واگرایی در اتحادیه است. بریتانیا نیز با [[ | جدا از موفقیت یا عدم موفقیت ترفند «امانوئل مکرون»، گردش به راست او، این پیام مهم را به سراسر قاره سبز دنیا مخابره می‌کند که دیگر عمر اتحادیه اروپا به پایان رسیده است. ستون‌های این خیمه که حمایت آمریکا را نیز به‌همراه داشتند، سه کشور بریتانیا، فرانسه و آلمان بودند. اکنون آمریکا حمایت چندانی از اتحادیه نمی‌کند و بیش از هر چیز به‌دنبال واگرایی در اتحادیه است. بریتانیا نیز با '''[[برگزیت]]'''<ref>'''«برگزیت»''' (به انگلیسی: British" and "exit"> Brexit") به معنی خروج بریتانیا از اتحادیهٔ اروپا. در پی یک همه‌پرسی در سال ۲۰۱۶ میلادی برای خروج از اتحادیهٔ اروپا، دولت بریتانیا اعلام کرد در ۲۹ مارس ۲۰۱۷ میلادی رویهٔ رسمی برای خروج را آغاز خواهد کرد در نهایت بریتانیا روز جمعه ۳۱ ژانویهٔ سال ۲۰۲۰ میلادی ساعت ۱۱ شب به وقت محلی از اتحادیهٔ اروپا جدا شد.</ref> قرار است از آغاز فوریهٔ ۲۰۲۰ یک دورهٔ انتقالی ۱۱ ماهه آغاز شود و برپایهٔ آن بریتانیا به یک توافق تجاری طولانی مدت با اتحادیهٔ اروپا دست یابد. تا آن زمان قراردادهای موجود تجاری میان طرفین به قوّت خود باقی خواهد ماند. خروج از اتحادیهٔ اروپا هدفی سیاسی بود که از سوی افراد، گروه‌های مدافع، و احزاب سیاسی در بریتانیا از زمان پیوستن آن به اتحادیهٔ اروپا در سال ۱۹۷۳ میلادی پیگیری می‌شده‌است. خروج از اتحادیهٔ اروپا بر پایهٔ معاهدهٔ اتحادیهٔ اروپا از حقوق کشورهای عضو آن است. راه خود را از اتحادیه جدا کرده است. در دو سال گذشته فرانسه و آلمان به هر شکلی به‌دنبال حفظ این اتحاد حتی با ایجاد یک ناتوی اروپایی بودند اما اکنون سیاست‌های «امانوئل مکرون» نشان می‌دهد که او نیز از حفظ اتحادیه اروپا ناامید است که سعی در نزدیک شدن به راست‌های افراطی و دنبال کردن نقشه‌ها و ایده‌های آنان دارد. اینکه تا چه اندازه راست‌های افراطی مهاجر و مسلمان‌ستیز، نسخه اصلی این ایده یعنی «مارین لوپن» را رها کرده و به‌سمت مکرون گرایش پیدا خواهند کرد، سوالی است که پاسخ آن را باید در انتخابات آتی این کشور دنبال کرد. ولی بااین‌حال ادبیات تند مکرون، تقابل و درگیری‌های هویتی در فرانسه را تشدید خواهد کرد. | ||
قرار است از آغاز فوریهٔ ۲۰۲۰ یک دورهٔ انتقالی ۱۱ ماهه آغاز شود و برپایهٔ آن بریتانیا به یک توافق تجاری طولانی مدت با اتحادیهٔ اروپا دست یابد. تا آن زمان قراردادهای موجود تجاری میان طرفین به قوّت خود باقی خواهد ماند. خروج از اتحادیهٔ اروپا هدفی سیاسی بود که از سوی افراد، گروه‌های مدافع، و احزاب سیاسی در بریتانیا از زمان پیوستن آن به اتحادیهٔ اروپا در سال ۱۹۷۳ میلادی پیگیری می‌شده‌است. خروج از اتحادیهٔ اروپا بر پایهٔ معاهدهٔ اتحادیهٔ اروپا از حقوق کشورهای عضو آن است. راه خود را از اتحادیه جدا کرده است. در دو سال گذشته فرانسه و آلمان به هر شکلی به‌دنبال حفظ این اتحاد حتی با ایجاد یک ناتوی اروپایی بودند اما اکنون سیاست‌های «امانوئل مکرون» نشان می‌دهد که او نیز از حفظ اتحادیه اروپا ناامید است که سعی در نزدیک شدن به راست‌های افراطی و دنبال کردن نقشه‌ها و ایده‌های آنان دارد. اینکه تا چه اندازه راست‌های افراطی مهاجر و مسلمان‌ستیز، نسخه اصلی این ایده یعنی «مارین لوپن» را رها کرده و به‌سمت مکرون گرایش پیدا خواهند کرد، سوالی است که پاسخ آن را باید در انتخابات آتی این کشور دنبال کرد. ولی بااین‌حال ادبیات تند مکرون، تقابل و درگیری‌های هویتی در فرانسه را تشدید خواهد کرد. | |||
او پس از سفر دوم خود به بیروت پس از انفجار بندر این شهر به‌صورت غیرمنتظره‌ای در ۱۲ شهریورماه از لبنان به عراق رفت؛ جایی که او در اقدامی غیرمعمول در زمان حضور چهارساعته خود، جلسه‌ای مشترک با رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و رئیس پارلمان عراق داشت. مکرون برای آماده‌سازی کشورش برای حضور منطقه‌ای نیاز به پیشران‌هایی در کشورش دارد تا بتواند زمینه‌ای مناسب برای حضور خارجی فرانسه ایجاد کند. وقوع بحران و حرکات تروریستی در فرانسه با منشا خارجی می‌تواند فرانسوی‌ها را به این ذهنیت رهنمون کند که آنها باید جلوی چنین حرکاتی را در خارج از مرزهای خود بگیرند. | == ماجراجویی فرامنطقه‌ای == | ||
در اینجا تمامی ارکان فرانسه از مردم و مسئولان تمرکز ذهنی ویژه‌ای بر روی حضور خارجی فرانسه در حوزه‌های سیاسی و نظامی پیدا خواهند کرد؛ حضور و نفوذی که مکرون بسط آن را برعهده خواهد داشت و با حضور در این مناطق جایگاه خود را در ذهن فرانسویان ارتقا خواهد داد. به‌طور کلی کشورگشایان فرانسوی همانند خانواده ناپلئون‌ها مانند ناپلئون اول و سوم جایگاهی بسیار بالا در میان مردم فرانسه دارند. دست زدن به اقداماتی شبیه این افراد می‌تواند برای مکرون سودمند باشد. | اقتصاد کشورهای غربی اساسا بنابر رویه‌های تاریخی چندصد سال گذشته، براساس استثمار سرزمین‌های خارجی به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم شکل گرفته است. این کشورها در سال‌های اخیر نیز باوجود اتمام دوره استعمار مستقیم سعی کرده‌اند با حضور نظامی و کنترل سرزمینی مدیریت منابع کشورهای دیگر را در دست بگیرند. حمله [[آمریکا]] به [[افغانستان]] در سال ۲۰۰۱ کشوری که صاحب تریلیون‌ها دلار معدن دست‌نخورده است و نیز اشغال کشور نفتخیز عراق در سال ۲۰۰۳ و نیز اشغال مناطق نفتی شرق سوریه ازجمله این اقدامات هستند. فرانسه نیز برای بهتر کردن اوضاع اقتصادی خود و گشودن بازارهای جهانی و دستیابی به منابع کشورهای دیگر تشخیص داده که باید مجددا حضور و نفوذ خود را در [[آسیا]] و [[آفریقا]] تقویت کند. [[فرانسه]] برهمین اساس کشورهای عضو جی۵ یعنی ساحل آفریقا را تشکیل داده و سعی دارد با ساختارسازی به بهانه حمایت از آنان دربرابر تروریسم، نیروهای خود را در این کشورها مستقر کرده و نفوذ سیاسی و نظامی خود را تحکیم کند. پنج کشور بورکینافاسو، مالی، موریتانی، نیجر و چاد عضو کشورهای ساحل [[آفریقا]] هستند که میزبانی از چهار هزار نظامی فرانسوی را نیز برعهده دارند. فرانسه همچنین در آسیا نیز به‌دنبال احیای مناطق تحت نفوذ سابق خود است. [[پاریس]] در همین راستا نیروهایی را در شمال و شرق [[سوریه]] به بهانه حمایت از مبارزه کردها علیه [[داعش]] مستقر کرده است. مکرون همچنین پس از انفجار بندر بیروت بلافاصله به این شهر سفر کرده و کمتر از دو ماه بعد از انفجار نیز مجددا به لبنان سفر کرد. او در جریان سفرهای خود در لبنان سیاستمداران لبنانی را تهدید کرد و در اظهاراتی مداخله‌جویانه مدعی شد فضای سیاسی این کشور را تغییر خواهد داد. او پس از سفر دوم خود به بیروت پس از انفجار بندر این شهر به‌صورت غیرمنتظره‌ای در ۱۲ شهریورماه از لبنان به عراق رفت؛ جایی که او در اقدامی غیرمعمول در زمان حضور چهارساعته خود، جلسه‌ای مشترک با رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و رئیس پارلمان عراق داشت. مکرون برای آماده‌سازی کشورش برای حضور منطقه‌ای نیاز به پیشران‌هایی در کشورش دارد تا بتواند زمینه‌ای مناسب برای حضور خارجی فرانسه ایجاد کند. وقوع بحران و حرکات تروریستی در فرانسه با منشا خارجی می‌تواند فرانسوی‌ها را به این ذهنیت رهنمون کند که آنها باید جلوی چنین حرکاتی را در خارج از مرزهای خود بگیرند. در اینجا تمامی ارکان فرانسه از مردم و مسئولان تمرکز ذهنی ویژه‌ای بر روی حضور خارجی فرانسه در حوزه‌های سیاسی و نظامی پیدا خواهند کرد؛ حضور و نفوذی که مکرون بسط آن را برعهده خواهد داشت و با حضور در این مناطق جایگاه خود را در ذهن فرانسویان ارتقا خواهد داد. به‌طور کلی کشورگشایان فرانسوی همانند خانواده ناپلئون‌ها مانند ناپلئون اول و سوم جایگاهی بسیار بالا در میان مردم فرانسه دارند. دست زدن به اقداماتی شبیه این افراد می‌تواند برای مکرون سودمند باشد. در حوزهٔ اروپایی نیز این قاره به‌خصوص در اتحادیه اروپایی دچار شکاف‌هایی در بحث‌هایی مانند مهاجرت است. اختلافاتی که میان لیبرال دموکرات‌های اروپایی و راستگرایان بر سر مسدودسازی راه ورود مهاجران درگرفته، در دوقطبی شدن فضای اتحادیه اروپا نقش بسزایی داشته است. این مساله تاحدی بوده که کشورهای جنوب و شرق اروپا با فرانسه بر سر این موضوعات اختلاف‌نظرهای شدیدی پیدا کرده‌اند. کشورهایی مانند [[لهستان]] و [[مجارستان]] با دولت‌های راست افراطی خود ازجمله دولت‌های مخالف مکرون هستند. | ||
== راستگرایان افراطی و اسلام‌هراسی == | |||
= | بلند شدن صدای [[فرانسه]] در زمینه [[اسلام‌هراسی]] می‌تواند برای حس بیگانه‌هراسی کشورهای راستگرا و مخالف فرانسه، رضایت‌بخش باشد. [[فرانسه]] بر این اعتقاد است که مخالفت با [[اسلام]] می‌تواند با کمرنگ کردن اختلافات بر سر ورود مهاجران به یکپارچه شدن اتحادیه [[اروپا]] کمک کند. این دستاورد بزرگی برای مکرون نخواهد بود، چراکه او دقیقا همان کاری را می‌خواهد انجام دهد که راستگرایان به‌دنبال آن بودند. ضمن اینکه دادن چنین امتیازی به راستگرایان، آنها را برای امتیازات بعدی و سرنگونی جسورتر خواهد کرد. حتی اگر این اتفاق هم رخ ندهد، با اجرای خواسته‌های جریان‌های دست‌راستی، ارزش‌های اتحادیه اروپایی به‌صورت جدی تحت‌تاثیر قرار خواهد گرفت و درنهایت از اتحادیه، یک نام بیشتر باقی نمی‌ماند. | ||
بلند شدن صدای فرانسه در زمینه اسلام‌هراسی می‌تواند برای حس بیگانه‌هراسی کشورهای راستگرا و مخالف فرانسه، رضایت‌بخش باشد. فرانسه بر این اعتقاد است که مخالفت با اسلام می‌تواند با کمرنگ کردن اختلافات بر سر ورود مهاجران به یکپارچه شدن اتحادیه اروپا کمک کند. این دستاورد بزرگی برای مکرون نخواهد بود، چراکه او دقیقا همان کاری را می‌خواهد انجام دهد که راستگرایان به‌دنبال آن بودند. ضمن اینکه دادن چنین امتیازی به راستگرایان، آنها را برای امتیازات بعدی و سرنگونی | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:شخصیت‌ها]] | |||
[[رده:شخصیت‌های سیاسی]] | |||
[[رده: | [[رده:فرانسه]] | ||
[[رده: | [[رده:مقاله‌ها]] | ||
[[رده: | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۸
| عنوان مقاله | امانوئل مکرون و اسلام هراسی |
|---|---|
| زبان مقاله | فارسی |
| اطلاعات نشر | ایران – قم – پژوهشگاه مطالعات تقریبی |
امانوئل ژان - میشل فردریک مَکْرون یا ماکرون (زادهٔ ۲۱ دسامبر ۱۹۷۷ میلادی)، سیاست‌مدار و بانکدار سرمایه‌گذاری سابق فرانسوی و رئیس‌جمهور فرانسه است. وی با اسلام و مسلمانان سر ستیز دارد.
کاریکاتورهای موهن
«امانوئل مکرون»، رئیس‌جمهور فرانسه اظهارات نامتعارف و به‌شدت تندی علیه اسلام و مسلمانان ایراد کرده است. اینکه چرا او تلاش دارد در دورانی که فرانسه و حتی اروپا درگیر واگرایی هستند، یک شکاف دیگر در جامعهٔ فرانسه ایجاد کند و با سخنانش به شعله‌های اسلام‌هراسی بدمد. توهین به اعتقادات مسلمانان در فرانسه، از ابتدای ماه سپتامبر (۱۱ شهریور 1399 شمسی) با بازنشر کاریکاتورهای موهن علیه پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه وآله وسلم) در نشریه فکاهی «شارلی‌ابدو»، آغاز شد. پنج سال و نیم قبل برای نخستین‌بار این کاریکاتورهای موهن، در این نشریه منتشر شد و جدا از حمله به دفتر نشریه و کشته شدن ۱۲ نفر، یک مجموعه عملیات تروریستی در فرانسه شکل گرفت و منجر به کشته شدن بیش از ۲۴۶ نفر شد. «شارلی‌ابدو» این کاریکاتورها را به بهانه آغاز دادگاه رسیدگی به پرونده ۱۴ متهم در دست‌داشتن در حادثه تیراندازی در دفتر این نشریه و چند حادثه مرتبط، منتشر کرد و با حمایت قاطع رئیس‌جمهور فرانسه نیز مواجه شد. او این اقدام توهین‌آمیز را به مسأله آزادی بیان و عقیده ربط داد و گفت: «کشورم از آزادی بیان و عقاید برخوردار است».
جدایی‌طلبی مذهبی
برخلاف تصور، حمایت از اقدام توهین‌آمیز علیه اعتقادات مسلمانان، حمایت مکرون از آنچه او آزادی بیان و آزادی کفرگویی در فرانسه می‌خواند، نبود و او یک طراحی از پیش تعیین‌شده برای مقابله با اسلام‌گرایی در فرانسه داشت. یک ماه بعد، مکرون برنامه دولتش برای مقابله با اسلام‌گرایی را در فرانسه اعلام کرد. او دوم اکتبر (۱۱ مهر1399 شمسی) با این ادعا که «دین اسلام هم‌اکنون همه‌جا در سراسر دنیا با بحران روبه‌رو است»، اسلام‌گرایی را یک ایدئولوژی مرگبار توصیف کرد و گفت که قصد دارد برای مقابله با آنچه «جدایی‌طلبی مذهبی» می‌خواند، لایحه‌ای را آماده کند. پیش‌نویس این لایحه که قرار است تا پایان سال جاری در اختیار شورای وزیران قرار گیرد و اوایل سال آینده میلادی نیز به پارلمان فرانسه ارائه شود، محدودیت‌هایی برای آموزش و فعالیت محافل و تشکل‌های اسلامی فراهم می‌کند. براساس ایده مکرون، سیستم آموزش و تربیت امام‌های مساجد و وعاظ مذهبی در خارج از کشور، ممنوع خواهد شد؛ نظارت بر شیوهٔ تربیت و آموزش امامان جماعت و وعاظ اسلامی و نیز کنترل بر چگونگی تامین اعتبارهای مالی و بودجه نهادهای مذهبی تقویت شود. تحلیل‌گران این اظهارات مکرون را منجر به جسورتر کردن راست‌های افراطی ضدمسلمان در فرانسه تفسیر کردند و از احتمال رفتارهای تهاجمی اسلام‌گرایان افراطی در این کشور سخن گفتند. دو هفته بعد در ۱۶ اکتبر یک معلم تاریخ به‌دلیل نمایش همان کاریکاتورهای موهن، سر بریده شد تا نگرانی‌ها از تلاش مکرون برای تعمیق شکاف هویتی در فرانسه افزایش یابد. بااین‌حال اما مکرون دیدگاه‌های خود را تغییر نداد و در ۲۲ اکتبر (اول آبان1399 شمسی) در مراسم بزرگداشت معلم فرانسوی از مردم کشورش خواست برای نبردی طولانی علیه اسلام‌گرایی افراطی آماده باشند. او گفت که این نبرد باید در عرصه‌های مختلفی همچون امنیت، فرهنگ و آموزش‌وپرورش به پیش برده شود.
گردش به سمت راست افراطی
چرا برای رئیس‌جمهور فرانسه، مقابله با اسلام‌گرایی در فرانسه تا این حد مهم و بااهمیت شده است؟ فرانسه کمتر از دو سال دیگر شاهد برگزاری انتخابات ریاست‌‌جمهوری خواهد بود. امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فعلی فرانسه که در سال ۲۰۱۷ به کاخ الیزه راه یافته است، قصد دارد در انتخابات ۲۰۲۲ مدت ریاست خود بر دولت فرانسه را پنج سال دیگر تمدید کند. اما او از همان ابتدای آغاز ریاست‌جمهوری‌اش با اتفاقاتی روبه‌رو شد که موقعیت وی را در کشورش تضعیف کرد. موج اعتراضات و اعتصابات پیوسته که به‌دلیل سیاست‌های نئولیبرالی[۱] تیم مکرون، باعث شد وجهه مکرون در داخل این کشور و همچنین وجهه فرانسه در فضای بین‌المللی به‌عنوان کشوری پیشرفته و جایی که مهد دموکراسی نامیده می‌شود، به‌شدت تخریب شود. در اعتراضات فرانسه گروه‌ها و سندیکاهای مشاغل مختلفی حضور داشتند اما مشهورترین اعتراضات این کشور به جلیقه‌زردها مربوط است. گروهی که به‌دنبال افزایش قیمت سوخت در فرانسه اعتراضات‌شان را از ۱۷ نوامبر ۲۰۱۸ آغاز کرده و همچنان در خیابان‌های این کشور حضور دارند. این اعتراضات تنها از ۱۷ نوامبر تا ۲۲ دسامبر ۲۰۱۸ یعنی در بازه زمانی تنها ۳۵ روز، ۱۰ کشته، ۴۳ هزار زخمی و حدود چهار هزار و ۳۴۱ نفر بازداشتی به‌دنبال داشت و خسارتی ۵/۱ میلیون یورویی به فرانسه وارد آورد. در ماه‌های بعد تعداد کشته‌های این اعتراضات به ده‌ها نفر و بازداشتی‌ها نیز به ده‌ها هزار نفر رسید. سرکوب و کشتار معترضان با توسل به نیروهای نظامی و مستقر کردن زره‌پوش در خیابان‌های پاریس در کنار ابراز همدردی و همراهی بخش بزرگی از مردم فرانسه با معترضان وجهه مکرون، دولت او و به‌طور کل، فرانسه را در ابعاد داخلی و خارجی به‌شدت تضعیف کرد، به‌گونه‌ای که کشورهای بسیاری اقدامات سرکوبگرانه پاریس را به‌شدت محکوم کردند. مشکل برجسته دیگر مکرون در داخل کشور، رشد گروه‌های راست افراطی است که بر ملی‌گرایی و بیگانه‌هراسی تاکید دارند. این گروه‌ها در غرب به‌شدت رشد کرده و به‌طور مستقیم و یا در قالب حامی دولت‌ها توانسته‌اند به ساختارهای قدرت راه یابند. هم اکنون دو پایتخت مهم غرب یعنی واشنگتن و لندن تحت نفوذ راست‌های افراطی قرار دارند. راست‌های افراطی بیشتر بر مباحث فرهنگی، هویتی و حفظ سنت‌های غربی تاکید دارند، مسائلی که از نظر این گروه، مهاجران آن را تحت‌تاثیر قرار داده‌اند. درمقابل راست‌های افراطی، لیبرال‌دموکرات‌ها قرار دارند که مباحث اقتصادی برای آنان اهمیت داشته و نمی‌توانند از نقش نیروی کار ارزان و نفوذی منطقه‌ای که مهاجران برای آنان به ارمغان می‌آورند، چشم‌پوشی کنند. افرادی مانند: «امانوئل مکرون»، رئیس‌جمهور فرانسه و «آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان از سران لیبرال‌دموکراسی غربی به شمار می‌روند. مکرون خود در جریان انتخابات ۲۰۱۷ برای پیروزی مجبور شد در دور دوم انتخابات با «مارین لوپن»، رهبر «جنبش ملی فرانسه» که یک گروه راست افراطی است، رقابت کند. او دور دوم انتخابات را با کسب ۶۶درصد آرا درمقابل رای ۳۳درصدی لوپن برد اما مشکل آنجا بود که راست‌های افراطی بعد از هفت دهه بار دیگر پا به سیاست قاره سبز گذاشته بودند و این انتخابات یکی از نخستین زورآزمایی‌های آنان بود. راست‌های افراطی در مسیر رشد قرار داشتند و در سال ۲۰۱۹ این افزایش محبوبیت منجر به پیروزی قاطع حزب لوپن در انتخابات پارلمان اروپا در برابر حزب مکرون شد. در سال جاری نیز در جریان انتخابات شهرداری‌ها در فرانسه، حزب «جمهوری به پیش» به رهبری مکرون متحمل شکست دیگری شد، به‌گونه‌ای که حتی نتوانست یک کرسی شهرداری را در شهرهای بزرگ فرانسه به دست بیاورد. درمقابل احزاب سبز، چپ‌ها و راست‌های افراطی موفق به کسب پیروزی و دستاوردهایی در جریان این انتخابات شدند.
بازسازی وجههٔ تخریب‌شده
اظهارات اسلام‌ستیزانه رئیس‌جمهور فرانسه، به نظر می‌رسد با هدف بازسازی وجهه تخریب‌شده مکرون به‌دلیل نابسامانی‌های اقتصادی-اجتماعی و نیز مطرح شدن در میان گرایش‌های راست افراطی است. او می‌خواهد پیش از فرارسیدن موعد انتخابات ۲۰۲۲ فرانسه، انتخاب مجدد خود را به‌نوعی تضمین کند. اسلام‌هراسی و اقدامات تندروانه تروریستی در فرانسه می‌تواند نگاه‌ها را از ضعف‌های اقتصادی-اجتماعی که مقصر آنها مکرون است، منحرف کرده و آن را به حوزه امنیتی بکشاند؛ جایی که گروه‌های تروریستی مقصر نامیده می‌شوند. با این اقدام مردم فرانسه بیش از هر چیز نگران مشکلات امنیتی و تحرکات تروریستی که جان آنها را هدف قرار می‌دهد، می‌شوند و در آنجاست که مکرون به‌عنوان یک منجی و ضامن برقراری امنیت در کشورش، تنفر از خود را به محبوبیت تغییر می‌دهد.
ساکنان کاخ الیزه
سخنان ضداسلامی مکرون با بن‌مایه‌هایی از بیگانه‌هراسی می‌تواند او را در چشم راستگرایان نیز محبوب کند. ساکنان کاخ الیزه درحال‌حاضر حمله به مسلمانان و مقدسات‌شان را بهترین گزینه برای شروع تبلیغات تشخیص داده‌اند. اسلام‌هراسی می‌تواند موجی از بیگانه‌هراسی علیه مسلمانان، سیاه‌پوستان و مهاجران در این کشور را به راه بیندازد. در این مرحله مردم فرانسه با این گروه‌ها وارد درگیری خواهند شد، جایی که در آن مکرون به‌عنوان شخصیتی ملی در برابر بیگانگان به دفاع از کشورش خواهد پرداخت. در این‌صورت گارد راست‌های افراطی نسبت به مکرون که وی را فردی نامناسب درباره سنت‌های فرانسوی می‌دانند، باز شده و حتی او را در جایگاه مدافع سرسخت سنت‌ها و هویت فرانسه خواهند نشاند. جدا از موفقیت یا عدم موفقیت ترفند «امانوئل مکرون»، گردش به راست او، این پیام مهم را به سراسر قاره سبز دنیا مخابره می‌کند که دیگر عمر اتحادیه اروپا به پایان رسیده است. ستون‌های این خیمه که حمایت آمریکا را نیز به‌همراه داشتند، سه کشور بریتانیا، فرانسه و آلمان بودند. اکنون آمریکا حمایت چندانی از اتحادیه نمی‌کند و بیش از هر چیز به‌دنبال واگرایی در اتحادیه است. بریتانیا نیز با برگزیت[۲] قرار است از آغاز فوریهٔ ۲۰۲۰ یک دورهٔ انتقالی ۱۱ ماهه آغاز شود و برپایهٔ آن بریتانیا به یک توافق تجاری طولانی مدت با اتحادیهٔ اروپا دست یابد. تا آن زمان قراردادهای موجود تجاری میان طرفین به قوّت خود باقی خواهد ماند. خروج از اتحادیهٔ اروپا هدفی سیاسی بود که از سوی افراد، گروه‌های مدافع، و احزاب سیاسی در بریتانیا از زمان پیوستن آن به اتحادیهٔ اروپا در سال ۱۹۷۳ میلادی پیگیری می‌شده‌است. خروج از اتحادیهٔ اروپا بر پایهٔ معاهدهٔ اتحادیهٔ اروپا از حقوق کشورهای عضو آن است. راه خود را از اتحادیه جدا کرده است. در دو سال گذشته فرانسه و آلمان به هر شکلی به‌دنبال حفظ این اتحاد حتی با ایجاد یک ناتوی اروپایی بودند اما اکنون سیاست‌های «امانوئل مکرون» نشان می‌دهد که او نیز از حفظ اتحادیه اروپا ناامید است که سعی در نزدیک شدن به راست‌های افراطی و دنبال کردن نقشه‌ها و ایده‌های آنان دارد. اینکه تا چه اندازه راست‌های افراطی مهاجر و مسلمان‌ستیز، نسخه اصلی این ایده یعنی «مارین لوپن» را رها کرده و به‌سمت مکرون گرایش پیدا خواهند کرد، سوالی است که پاسخ آن را باید در انتخابات آتی این کشور دنبال کرد. ولی بااین‌حال ادبیات تند مکرون، تقابل و درگیری‌های هویتی در فرانسه را تشدید خواهد کرد.
ماجراجویی فرامنطقه‌ای
اقتصاد کشورهای غربی اساسا بنابر رویه‌های تاریخی چندصد سال گذشته، براساس استثمار سرزمین‌های خارجی به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم شکل گرفته است. این کشورها در سال‌های اخیر نیز باوجود اتمام دوره استعمار مستقیم سعی کرده‌اند با حضور نظامی و کنترل سرزمینی مدیریت منابع کشورهای دیگر را در دست بگیرند. حمله آمریکا به افغانستان در سال ۲۰۰۱ کشوری که صاحب تریلیون‌ها دلار معدن دست‌نخورده است و نیز اشغال کشور نفتخیز عراق در سال ۲۰۰۳ و نیز اشغال مناطق نفتی شرق سوریه ازجمله این اقدامات هستند. فرانسه نیز برای بهتر کردن اوضاع اقتصادی خود و گشودن بازارهای جهانی و دستیابی به منابع کشورهای دیگر تشخیص داده که باید مجددا حضور و نفوذ خود را در آسیا و آفریقا تقویت کند. فرانسه برهمین اساس کشورهای عضو جی۵ یعنی ساحل آفریقا را تشکیل داده و سعی دارد با ساختارسازی به بهانه حمایت از آنان دربرابر تروریسم، نیروهای خود را در این کشورها مستقر کرده و نفوذ سیاسی و نظامی خود را تحکیم کند. پنج کشور بورکینافاسو، مالی، موریتانی، نیجر و چاد عضو کشورهای ساحل آفریقا هستند که میزبانی از چهار هزار نظامی فرانسوی را نیز برعهده دارند. فرانسه همچنین در آسیا نیز به‌دنبال احیای مناطق تحت نفوذ سابق خود است. پاریس در همین راستا نیروهایی را در شمال و شرق سوریه به بهانه حمایت از مبارزه کردها علیه داعش مستقر کرده است. مکرون همچنین پس از انفجار بندر بیروت بلافاصله به این شهر سفر کرده و کمتر از دو ماه بعد از انفجار نیز مجددا به لبنان سفر کرد. او در جریان سفرهای خود در لبنان سیاستمداران لبنانی را تهدید کرد و در اظهاراتی مداخله‌جویانه مدعی شد فضای سیاسی این کشور را تغییر خواهد داد. او پس از سفر دوم خود به بیروت پس از انفجار بندر این شهر به‌صورت غیرمنتظره‌ای در ۱۲ شهریورماه از لبنان به عراق رفت؛ جایی که او در اقدامی غیرمعمول در زمان حضور چهارساعته خود، جلسه‌ای مشترک با رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و رئیس پارلمان عراق داشت. مکرون برای آماده‌سازی کشورش برای حضور منطقه‌ای نیاز به پیشران‌هایی در کشورش دارد تا بتواند زمینه‌ای مناسب برای حضور خارجی فرانسه ایجاد کند. وقوع بحران و حرکات تروریستی در فرانسه با منشا خارجی می‌تواند فرانسوی‌ها را به این ذهنیت رهنمون کند که آنها باید جلوی چنین حرکاتی را در خارج از مرزهای خود بگیرند. در اینجا تمامی ارکان فرانسه از مردم و مسئولان تمرکز ذهنی ویژه‌ای بر روی حضور خارجی فرانسه در حوزه‌های سیاسی و نظامی پیدا خواهند کرد؛ حضور و نفوذی که مکرون بسط آن را برعهده خواهد داشت و با حضور در این مناطق جایگاه خود را در ذهن فرانسویان ارتقا خواهد داد. به‌طور کلی کشورگشایان فرانسوی همانند خانواده ناپلئون‌ها مانند ناپلئون اول و سوم جایگاهی بسیار بالا در میان مردم فرانسه دارند. دست زدن به اقداماتی شبیه این افراد می‌تواند برای مکرون سودمند باشد. در حوزهٔ اروپایی نیز این قاره به‌خصوص در اتحادیه اروپایی دچار شکاف‌هایی در بحث‌هایی مانند مهاجرت است. اختلافاتی که میان لیبرال دموکرات‌های اروپایی و راستگرایان بر سر مسدودسازی راه ورود مهاجران درگرفته، در دوقطبی شدن فضای اتحادیه اروپا نقش بسزایی داشته است. این مساله تاحدی بوده که کشورهای جنوب و شرق اروپا با فرانسه بر سر این موضوعات اختلاف‌نظرهای شدیدی پیدا کرده‌اند. کشورهایی مانند لهستان و مجارستان با دولت‌های راست افراطی خود ازجمله دولت‌های مخالف مکرون هستند.
راستگرایان افراطی و اسلام‌هراسی
بلند شدن صدای فرانسه در زمینه اسلام‌هراسی می‌تواند برای حس بیگانه‌هراسی کشورهای راستگرا و مخالف فرانسه، رضایت‌بخش باشد. فرانسه بر این اعتقاد است که مخالفت با اسلام می‌تواند با کمرنگ کردن اختلافات بر سر ورود مهاجران به یکپارچه شدن اتحادیه اروپا کمک کند. این دستاورد بزرگی برای مکرون نخواهد بود، چراکه او دقیقا همان کاری را می‌خواهد انجام دهد که راستگرایان به‌دنبال آن بودند. ضمن اینکه دادن چنین امتیازی به راستگرایان، آنها را برای امتیازات بعدی و سرنگونی جسورتر خواهد کرد. حتی اگر این اتفاق هم رخ ندهد، با اجرای خواسته‌های جریان‌های دست‌راستی، ارزش‌های اتحادیه اروپایی به‌صورت جدی تحت‌تاثیر قرار خواهد گرفت و درنهایت از اتحادیه، یک نام بیشتر باقی نمی‌ماند.
پانویس
- ↑ «نئولیبرال» لفظی است که کاربرد و تعریف آن در طول زمان تغییر یافته‌است. در وهلهٔ نخست نظریه‌ای در مورد شیوه‌هایی در اقتصاد سیاسی است که برای تحقق آزادی‌های کارآفرینانه و مهارت‌های فردی در چهارچوبی نهادی که ویژگی آن حقوق مالکیت خصوصی قدرتمند، بازارهای آزاد و تجارت آزاد است. از نظر نئولیبرالیسم، نقش دولت، ایجاد و حفظ یک چهارچوب و نهادی مناسب برای عملکرد این شیوه‌هاست. مثلاً دولت باید کیفیت و انسجام پول را تضمین کند. به علاوه، دولت باید ساختارها و کارکردهای نظامی، دفاعی، قانونی لازم برای تأمین حقوق مالکیت خصوصی را ایجاد و در صورت لزوم عملکرد درست بازارها را با توسل به سلطه تضمین کند. از این گذشته، اگر بازارهایی (در حوزه‌هایی از قبیل زمین، آب، آموزش، مراقبت بهداشتی، تأمین اجتماعی یا محیط زیست وجود نداشته باشد، آن وقت، اگر لازم باشد، دولت باید آنها را ایجاد کند ولی نباید بیش از این در امور مداخله کند. استفاده از این لفظ از آغاز قرن بیستم با معانی متفاوت شروع شد، ولی استفاده از آن در معنای کنونی بیشتر در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی از سوی دانشوران در گستره گوناگونی از علوم اجتماعی، و نیز از سوی منتقدان آن رایج شد. مدافعان سیاست‌های بازار آزاد از استفاده از لفظ «نئولیبرال» خودداری می‌کنند. و برخی دانشوران این لفظ را به معانی متفاوتی توصیف کرده‌اند.
- ↑ «برگزیت» (به انگلیسی: British" and "exit"> Brexit") به معنی خروج بریتانیا از اتحادیهٔ اروپا. در پی یک همه‌پرسی در سال ۲۰۱۶ میلادی برای خروج از اتحادیهٔ اروپا، دولت بریتانیا اعلام کرد در ۲۹ مارس ۲۰۱۷ میلادی رویهٔ رسمی برای خروج را آغاز خواهد کرد در نهایت بریتانیا روز جمعه ۳۱ ژانویهٔ سال ۲۰۲۰ میلادی ساعت ۱۱ شب به وقت محلی از اتحادیهٔ اروپا جدا شد.