حواریین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''حواریین‏''' در اصطلاح دینى و علماى [[رجال]] جماعتى  از اصحاب خاص [[امام|امامان]] علیهم السلام هستند. در بعضى از آثار دینی با همین عبارت از ایشان مدح شده است.
'''حواریین‏''' در اصطلاح دینی و علمای رجال، جماعتی از اصحاب خاص [[امام|امامان]] علیهم‌السلام هستند. در بعضی از آثار دینی با همین عبارت از ایشان مدح شده است.
==وجه تسمیه==
== وجه تسمیه ==
تعریف زیر مربوط به یاران خاص [[حضرت عیسی]] علیه السلام است و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد. «حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفید سبوس گرفته است. نانى که چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را حواری گویند و به مناسبت همین معنا یار برگزیده و خالص در محبت خویش را نیز «حوارى» گویند. از [[امام رضا علیه السلام]] در وجه تسمیه آنها به «حواریون» نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانیده بودند.<ref>http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86</ref>
حواریون در ابتدا به یاران خاص [[حضرت عیسی]] ‌علیه‌السلام گفته می‌شد و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است، بنابراین، استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد.  
از [[علی بن موسی (رضا)|علی بن موسی (رضا) ‌علیه‌السلام]] در وجه تسمیه آنها به «حواریون» نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانیده بودند.<ref>http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86</ref>


==مصادیق==
==معناشناسی==
کشى در «رجال» خود با پنج واسطه از [[امام کاظم|حضرت موسى بن جعفر]] (ع) روایت کرده که در روز قیامت منادى ندا مى ‏کند که کجایند حواریین [[محمد (ص) خاتم الانبیاء|محمد بن عبد الله (ص)]] که به عهد آن حضرت در گذشتند و اصلا نقض پیمان نکردند، پس [[سلمان]] و [[مقداد]] و [[ابوذر]] بر مى‏ خیزند بار دوم مانند همان ندا درباره [[حضرت على (ع)]] مى ‏رسد. پس [[محمد بن ابى بکر]] و [[میثم تمار|میثم تمار]] و [[اویس قرنی|اویس قرنی]] و [[عمرو بن حمق خزاعى]] بر می خیزند.سپس همان ندا درباره حضرت [[امام حسن|امام حسن مجتبى]] (ع) مى ‏رسد پس [[سفیان بن ابى لیلى|سفیان بن ابى لیلى]] و [[حذیفه بن اسید غفارى|حذیفه بن اسید غفارى]] برمی خیزند. دیگر بار همان ندا درباره [[امام حسین|حسین بن على (ع)]] مى‏ رسد در این ندا، حواریین آن حضرت یعنى تمام [[شهداى کربلا]] بر می خیزند. در نداى حواریین، [[امام سجاد|حضرت على بن حسین (ع)]]، [[جبیر بن مطعم|جبیر بن مطعم]] و [[یحیى بن ام الطویل|یحیى بن ام الطویل]] و [[ابو خالد کابلى]] و [[سعید بن مسیب|سعید بن مسیب]] بر می خیزند. حواریین [[امام محمد باقر|حضرت باقر (ع)]]، [[عبد الله بن‏ شریک عامرى|عبد الله بن‏ شریک عامرى]] و [[زرارة بن اعین|زرارة بن اعین]] و [[برید بن معاویه|برید بن معاویه]] و [[محمد بن مسلم]] و [[لیث بن بخترى|لیث بن بخترى]] هستند که با نداى منادى برمی خیزند. در نداى حواریین [[امام جعفر صادق|حضرت امام جعفر صادق]] (ع)، [[عبد الله بن شریک عامرى|عبد الله بن شریک عامرى]] و [[عبد الله بن ابى یعفور|عبد الله بن ابى یعفور]] و [[عامر بن عبد الله بن خداعه]] و [[حجر بن زائده]] و [[حمران بن اعین|حمران بن اعین]] برمی خیزند. سپس حواریین سایر ائمه فرا خوانده می شوند. این اشخاص در روز قیامت و صحرای محشر اول سابقین و اول مقربین هستند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>
«حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفید سبوس گرفته است. نانی را که چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد حواری گویند و به‌مناسبت همین معنا یار برگزیده و خالص در محبت خویش را نیز «حواری» گویند.<ref>http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86</ref>


==پانویس==  
== مصادیق ==
 
کشی در «رجال» خود با پنج واسطه از [[موسی بن جعفر (کاظم)|حضرت موسی بن جعفر]] (ع) روایت کرده که در روز قیامت منادی ندا می‌‏کند که کجایند حواریین [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد‌بن عبدالله (ص)]] که در عهد آن حضرت در‌گذشتند و اصلا نقض پیمان نکردند، پس [[سلمان]] و [[مقداد]] و [[ابوذر]] بر‌می‏‌خیزند بار دوم مانند همان ندا درباره [[علی بن ابی‌طالب|علی بن ابی طالب (ع)]] می‌‏رسد. پس [[محمد بن ابی بکر|محمد‌بن‌ابی‌بکر]] و [[میثم تمار]] و [[اویس قرنی]] و [[عمرو‌بن‌حمق خزاعی]] بر می‌خیزند. سپس همان ندا درباره حضرت [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن مجتبی]] (ع) می‌‏رسد، پس [[سفیان‌بن‌ابی‌لیلی]] و [[حذیفة‌بن‌اسید غفاری]] برمی‌خیزند. دیگر بار همان ندا درباره [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین‌بن‌علی(ع)]] می‏‌رسد در این ندا، حواریین آن حضرت یعنی تمام [[شهدای کربلا]] بر‌می‌خیزند. در ندای حواریین، [[علی بن الحسین (زین العابدین)|حضرت علی‌بن‌حسین (ع)]]، [[جبیر‌بن‌مطعم]] و [[یحیی‌بن‌ام‌الطویل]] و [[ابو‌خالد کابلی]] و [[سعید‌بن‌مسیب]] بر‌می‌خیزند. حواریین [[محمد بن علی (باقر العلوم)|حضرت باقر (ع)]]، [[عبدالله بن شریک عامری|عبدالله‌بن‌شریک عامری]] و [[زرارة بن اعین|زرارة‌بن‌اعین]] و [[برید بن معاویه|برید‌بن‌معاویه]] و [[محمد بن مسلم|محمد‌بن‌مسلم]] و [[لیث بن بختری]] هستند که با ندای منادی برمی‌خیزند. در ندای حواریین [[جعفر بن محمد (صادق)|حضرت امام جعفر صادق]] (ع)، عبدالله‌بن‌شریک عامری و عبدالله‌بن‌ابی‌یعفور و عامر‌بن‌عبدالله‌بن‌خداعه و حجر‌بن‌زائده و حمران‌بن‌اعین برمی‌خیزند. سپس حواریین سایر ائمه فرا خوانده می‌شوند. این اشخاص در روز قیامت و هنگام حضور در صحرای محشر؛ اول سابقین و اول مقربین هستند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>
[[رده: کلام ]]
== پانویس ==
 
{{پانویس}}
[[رده: اصحاب ائمه شیعه ]]
[[رده:مفاهیم و اصطلاحات]]
<references />
[[رده:مفاهیم و اصطلاحات اسلامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۲۰

حواریین‏ در اصطلاح دینی و علمای رجال، جماعتی از اصحاب خاص امامان علیهم‌السلام هستند. در بعضی از آثار دینی با همین عبارت از ایشان مدح شده است.

وجه تسمیه

حواریون در ابتدا به یاران خاص حضرت عیسی ‌علیه‌السلام گفته می‌شد و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است، بنابراین، استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد. از علی بن موسی (رضا) ‌علیه‌السلام در وجه تسمیه آنها به «حواریون» نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانیده بودند.[۱]

معناشناسی

«حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفید سبوس گرفته است. نانی را که چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد حواری گویند و به‌مناسبت همین معنا یار برگزیده و خالص در محبت خویش را نیز «حواری» گویند.[۲]

مصادیق

کشی در «رجال» خود با پنج واسطه از حضرت موسی بن جعفر (ع) روایت کرده که در روز قیامت منادی ندا می‌‏کند که کجایند حواریین محمد‌بن عبدالله (ص) که در عهد آن حضرت در‌گذشتند و اصلا نقض پیمان نکردند، پس سلمان و مقداد و ابوذر بر‌می‏‌خیزند بار دوم مانند همان ندا درباره علی بن ابی طالب (ع) می‌‏رسد. پس محمد‌بن‌ابی‌بکر و میثم تمار و اویس قرنی و عمرو‌بن‌حمق خزاعی بر می‌خیزند. سپس همان ندا درباره حضرت امام حسن مجتبی (ع) می‌‏رسد، پس سفیان‌بن‌ابی‌لیلی و حذیفة‌بن‌اسید غفاری برمی‌خیزند. دیگر بار همان ندا درباره حسین‌بن‌علی(ع) می‏‌رسد در این ندا، حواریین آن حضرت یعنی تمام شهدای کربلا بر‌می‌خیزند. در ندای حواریین، حضرت علی‌بن‌حسین (ع)، جبیر‌بن‌مطعم و یحیی‌بن‌ام‌الطویل و ابو‌خالد کابلی و سعید‌بن‌مسیب بر‌می‌خیزند. حواریین حضرت باقر (ع)، عبدالله‌بن‌شریک عامری و زرارة‌بن‌اعین و برید‌بن‌معاویه و محمد‌بن‌مسلم و لیث بن بختری هستند که با ندای منادی برمی‌خیزند. در ندای حواریین حضرت امام جعفر صادق (ع)، عبدالله‌بن‌شریک عامری و عبدالله‌بن‌ابی‌یعفور و عامر‌بن‌عبدالله‌بن‌خداعه و حجر‌بن‌زائده و حمران‌بن‌اعین برمی‌خیزند. سپس حواریین سایر ائمه فرا خوانده می‌شوند. این اشخاص در روز قیامت و هنگام حضور در صحرای محشر؛ اول سابقین و اول مقربین هستند.[۳]

پانویس

  1. http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86
  2. http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86
  3. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.