تاشقورغان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'بخش ها' به 'بخش‌ها') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شهرستان خودمختار تاجیک تاشقورغان در جنوب غربی ایالت خودمختار | {{جعبه اطلاعات شهر | ||
=موقعیت جغرافیایی= | | عنوان = تاشقورغان | ||
| تصویر = | |||
| نام = | |||
| کشور = [[چین]] | |||
| تاریخ تأسیس = | |||
| استان = | |||
| تعداد جمعیت = | |||
| پراکندگی دینی = | |||
| ویژگی خاص = دارای تاریخ اسلامی | |||
}} | |||
'''شهرستان خودمختار تاجیک تاشقورغان''' در جنوب غربی ایالت خودمختار سین کیانگ / شین جیانگ اویغور، در ارتفاعی میان ۳۰۰۰ تا ۳۳۰۰ متر در کوه‌های پامیر واقع است. [[اسلام]] در اوایل قرن دوم به این شهر وارد شد. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان [[اسماعیلیه]] و در رأس آنها [[ناصر خسرو قبادیانی|ناصرخسرو قبادیانی]]، به اسماعیلیه گرویدند. | |||
==موقعیت جغرافیایی== | |||
تاشقورغان (به تلفظ روسی) تاشکورگان یا تاش قرغان (فارسی تاجیکی: Йенги Тоҷик Тошкйрғон، اویغوری: تاشقۇرغان تاجیک ئاپتونوم ناهیییسی) به معنای "دژ سنگی" از بخش‌های شهرستان کاشغر در ناحیه خودگردان سین کیانگ در شمال باختری چین است. تاشقورغان در فلات پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده است. تاشقورغان با پاکستان، افغانستان، و تاجیکستان هم مرز است. | تاشقورغان (به تلفظ روسی) تاشکورگان یا تاش قرغان (فارسی تاجیکی: Йенги Тоҷик Тошкйрғон، اویغوری: تاشقۇرغان تاجیک ئاپتونوم ناهیییسی) به معنای "دژ سنگی" از بخش‌های شهرستان کاشغر در ناحیه خودگردان سین کیانگ در شمال باختری چین است. تاشقورغان در فلات پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده است. تاشقورغان با پاکستان، افغانستان، و تاجیکستان هم مرز است. | ||
مرکز این شهرستان خودمختار، در مشرق شهرستان است. این شهرستان در جنوب غربی ایالت خودمختار سین کیانگ / شین جیانگ اویغور، در ارتفاعی میان ۳۰۰۰ تا ۳۳۰۰ متر در کوه‌های پامیر واقع است. این شهر در کنار جاده راهبردی قراقروم بین چین و پاکستان واقع شده است. | |||
پیرامون شهر را کوه‌های بلند و یخچال‌های طبیعی فراگرفته و رود تاشقورغان با جهت جنوبی ـ شمالی از آن می‌گذرد<ref>مسیرهای زمینی جاده ابریشم و مبادلات فرهنگی بین شرق و غرب <، ص ۳۴۴، ۴۲۱، ۴۲۵، ۵۴۰، ۵۴۴، ۵۶۶).</ref>. | |||
==تاریخ اسلام در تاشقورغان== | |||
اسلام در اولین سال‌های قرن دوم به تاشقورغان رسید. در سدهٔ چهارم این شهر تحت حکومت [[ایلخانیان]] قرار گرفت و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان اسماعیلیه و در رأس آنها ناصرخسرو قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند. تاشقورغان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشقورغان به شاخة «خواجوی» شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشقورغان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین‌های سین کیانگ جزو حکومت ترکستان شرقی به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست<ref>لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰.</ref>. | |||
= | ==آثار باستانی== | ||
از آثار مهم تاشقورغان، قلعه‌ای قدیمی در مسیر جاده ابریشم جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده است. | |||
== | ==جستارهای وابسته== | ||
*[[چین]] | |||
*[[اسماعیلیه]] | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | |||
{{شهرها}} | |||
[[رده: | [[رده:شهرها]] | ||
[[رده:شهرهای دارای جمعیت مسلمان]] | |||
[[رده:چین]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۹
| تاشقورغان | |
|---|---|
| کشور | چین |
| ویژگی خاص | دارای تاریخ اسلامی |
شهرستان خودمختار تاجیک تاشقورغان در جنوب غربی ایالت خودمختار سین کیانگ / شین جیانگ اویغور، در ارتفاعی میان ۳۰۰۰ تا ۳۳۰۰ متر در کوه‌های پامیر واقع است. اسلام در اوایل قرن دوم به این شهر وارد شد. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان اسماعیلیه و در رأس آنها ناصرخسرو قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
موقعیت جغرافیایی
تاشقورغان (به تلفظ روسی) تاشکورگان یا تاش قرغان (فارسی تاجیکی: Йенги Тоҷик Тошкйрғон، اویغوری: تاشقۇرغان تاجیک ئاپتونوم ناهیییسی) به معنای "دژ سنگی" از بخش‌های شهرستان کاشغر در ناحیه خودگردان سین کیانگ در شمال باختری چین است. تاشقورغان در فلات پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده است. تاشقورغان با پاکستان، افغانستان، و تاجیکستان هم مرز است.
مرکز این شهرستان خودمختار، در مشرق شهرستان است. این شهرستان در جنوب غربی ایالت خودمختار سین کیانگ / شین جیانگ اویغور، در ارتفاعی میان ۳۰۰۰ تا ۳۳۰۰ متر در کوه‌های پامیر واقع است. این شهر در کنار جاده راهبردی قراقروم بین چین و پاکستان واقع شده است. پیرامون شهر را کوه‌های بلند و یخچال‌های طبیعی فراگرفته و رود تاشقورغان با جهت جنوبی ـ شمالی از آن می‌گذرد[۱].
تاریخ اسلام در تاشقورغان
اسلام در اولین سال‌های قرن دوم به تاشقورغان رسید. در سدهٔ چهارم این شهر تحت حکومت ایلخانیان قرار گرفت و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان اسماعیلیه و در رأس آنها ناصرخسرو قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند. تاشقورغان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشقورغان به شاخة «خواجوی» شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشقورغان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین‌های سین کیانگ جزو حکومت ترکستان شرقی به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست[۲].
آثار باستانی
از آثار مهم تاشقورغان، قلعه‌ای قدیمی در مسیر جاده ابریشم جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده است.
