عثمان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
عثمان ۴۹ روز آخر عمر خود را در محاصره مخالفین و معترضین خود بود که نهایتاً به قتل او انجامید. عثمان همچنین نسخه‌ای رسمی از [[قرآن]] را جمع‌آوری و به ثبت رسانید. پس از قتل عثمان اختلافات گروه‌های مسلمانان و سرزمین‌های متحده اسلامی (مثل [[شام]]<ref>ر.ک:مقاله شام</ref>، [[عراق]]<ref>ر.ک:مقاله عراق</ref>، [[حجاز]] و [[مصر]]) بیشتر شد، این ناسازگاری‌های سیاسی و دینی منجر به درگیری‌هایی موسوم به فتنه اول و دوم گردید. | عثمان ۴۹ روز آخر عمر خود را در محاصره مخالفین و معترضین خود بود که نهایتاً به قتل او انجامید. عثمان همچنین نسخه‌ای رسمی از [[قرآن]] را جمع‌آوری و به ثبت رسانید. پس از قتل عثمان اختلافات گروه‌های مسلمانان و سرزمین‌های متحده اسلامی (مثل [[شام]]<ref>ر.ک:مقاله شام</ref>، [[عراق]]<ref>ر.ک:مقاله عراق</ref>، [[حجاز]] و [[مصر]]) بیشتر شد، این ناسازگاری‌های سیاسی و دینی منجر به درگیری‌هایی موسوم به فتنه اول و دوم گردید. | ||
او در پی یک شورش علیه شیوه حکومتی‌اش در مدینه به دست شورشیان کشته شد. رویکردی را انتخاب کرد که برای صحابه و عموم مسلمانان قابل قبول نبود و همین موارد در نهایت سبب قتل او گردید. | او در پی یک شورش علیه شیوه حکومتی‌اش در مدینه به دست شورشیان کشته شد. رویکردی را انتخاب کرد که برای صحابه و عموم مسلمانان قابل قبول نبود و همین موارد در نهایت سبب قتل او گردید. | ||
=معرفی عثمان= | |||
عثمان بن ابى العاص بن امیه بن عبد شمس بن عبد مناف بن قصىّ، مادرش اروى دختر کریز بن ربیعة بن حبیب بن عبد شمس بن عبد مناف بن قصى است و مادر مادرش بیضاء دختر عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف است که کنیه‌اش ام حکیم است.<ref>طبقات ابن سعد/ترجمه،ج۳ ص </ref> | |||
کنیه عثمان در جاهلیت ابو عمرو بود و چون اسلام آشکار شد از رقیه دختر رسول خدا (ص) داراى پسرى به نام عبدالله شد و کنیه ابو عبدالله را براى خود برگزید.<ref>طبقات ابن سعد/ترجمه،ج۳ ص </ref> تولد عثمان را به اختلاف، سال هفتم<ref> ابن عبد البر، الاستیعاب، ۳، ۱۰۳۷</ref> یا ششم [[عام الفیل]] نوشته‌اند. | |||
گفته‌اند که عثمان به دعوت ابوبکر<ref>ذهبی، اسدالغابه، ۳، ۴۸۱</ref> در مکه اسلام آورد. البته برخی اسلام او را در پی [[اسلام]] [[طلحه]] و [[زبیر]] دانسته اند.<ref>طبقات ابن سعد/ترجمه،ج۳ ص ۴۶</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
{{پانویس|3}} | {{پانویس|3}} | ||
[[رده:خلفای نخستین]] | [[رده:خلفای نخستین]] | ||
[[رده:صحابه محبوب اهل سنت]] | [[رده:صحابه محبوب اهل سنت]] | ||
[[رده:سیاست‌مداران کشته‌شده]] | [[رده:سیاست‌مداران کشته‌شده]] | ||
نسخهٔ ۲۴ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۲
| نام کامل | عثمان بن عفان بن ابی العاص بن امیة |
|---|---|
| کنیه | ابوعمرو • ابوعبدالله |
| زادروز | سال ۶ عام الفیل |
| زادگاه | مکه |
| درگذشت | سال ۳۵ قمری |
| آرامگاه | مدینه |
| محل زندگی | مکه • مدینه |
| نسب • قبیله | قریش • بنی امیه |
| دلیل شهرت | خلیفه سوم |
| حضور در جنگ‌ها | فتح مجدد آذربایجان، افریقیه (شمال غربی آفریقا)، فتح جزیره قبرس و فتح گرگان |
| جانشین | امام علی (ع) |
| مدت خلافت | ۳۵-۲۳ هجری |
| نحوه درگذشت | در پی شورش علیه حکومتش |
عثمان بن عفان سومین خلیفه[۱] از خلفای راشدین نزد اهل سنت و از اصحاب پیامبر اکرم(ص) است. عثمان بنابر شورایی که عمر بن خطاب پیش از مرگ خود برای انتخاب خلیفه تعیین کرد، به خلافت رسید و از سال ۲۳ قمری تا هنگام کشته شدنش در سال ۳۵ قمری حکومت کرد.
عثمان ۴۹ روز آخر عمر خود را در محاصره مخالفین و معترضین خود بود که نهایتاً به قتل او انجامید. عثمان همچنین نسخه‌ای رسمی از قرآن را جمع‌آوری و به ثبت رسانید. پس از قتل عثمان اختلافات گروه‌های مسلمانان و سرزمین‌های متحده اسلامی (مثل شام[۲]، عراق[۳]، حجاز و مصر) بیشتر شد، این ناسازگاری‌های سیاسی و دینی منجر به درگیری‌هایی موسوم به فتنه اول و دوم گردید. او در پی یک شورش علیه شیوه حکومتی‌اش در مدینه به دست شورشیان کشته شد. رویکردی را انتخاب کرد که برای صحابه و عموم مسلمانان قابل قبول نبود و همین موارد در نهایت سبب قتل او گردید.
معرفی عثمان
عثمان بن ابى العاص بن امیه بن عبد شمس بن عبد مناف بن قصىّ، مادرش اروى دختر کریز بن ربیعة بن حبیب بن عبد شمس بن عبد مناف بن قصى است و مادر مادرش بیضاء دختر عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف است که کنیه‌اش ام حکیم است.[۴]
کنیه عثمان در جاهلیت ابو عمرو بود و چون اسلام آشکار شد از رقیه دختر رسول خدا (ص) داراى پسرى به نام عبدالله شد و کنیه ابو عبدالله را براى خود برگزید.[۵] تولد عثمان را به اختلاف، سال هفتم[۶] یا ششم عام الفیل نوشته‌اند.
گفته‌اند که عثمان به دعوت ابوبکر[۷] در مکه اسلام آورد. البته برخی اسلام او را در پی اسلام طلحه و زبیر دانسته اند.[۸]