سنانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابو الحسن سنان]] نخست از «[[نصيريه|نصیریه]]» بود و سپس به کیش اسماعیلیه نزارى درآمد. او در اصل بصرى بود و به [[قلعه الموت]] رفت و از آن جا به [[شام]] سفر کرد و در زمان سلطان نور الدین محمود دعوت [[اسماعيليه|اسماعیلیه]] را در آنجا تجدید کرد و با سلطان مذکور بسیار جنگید و بر [[قلاع شام]] تسلط یافت و در آن جا به مدت سى سال حکومت کرد. وى معاصر [[صلاح الدين ايوبى|صلاح الدین ایوبى]] بود ولى هرگز مطیع او نشد. صلاح الدین پس از صلح با فرنگان قصد او کرد اما سرانجام با وى مصالحه نمود. سنان در سال 588 هجرى در شام درگذشت.

ابو الحسن  سنان به علم حیل و شعبده و سیمیا آگاه بود و عقیده به «[[تناسخ]]» را در مذهب اسماعیلى وارد کرد و دعوى علم غیب داشت و مى ‏گفت از حوادث پیش از آن که واقع شود خبر مى ‏دهد. سرهاى دشمنان خود را که مى‏ برید با آنان سخن مى‏ گفت و با انواع فریب و حیل مردم را به خویشتن معتقد مى‏ کرد. مدعى بود که محمد بن اسماعیل در وى حلول کرده است و از این جهت ادعاى الوهیت داشت. پیروانش او را مى‏ پرستیدند و جان و مال خود را فدایش مى‏ کردند. او کیش خود را از اسماعیلیه ایران و الموت جدا کرد و دستگاه دیگرى در شام براى فریب مردم ترتیب داد و قلاع فراوانى در شام بنا کرد.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 237  با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>