۸۷٬۶۵۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سنانیه''' فرقه اى از [[اسماعیلیه]] نزارى پیروان ابو الحسن سنان بن سلمان بن محمد بن راشد البصرى است | '''سنانیه''' فرقه اى از [[اسماعیلیه]] نزارى پیروان ابو الحسن سنان بن سلمان بن محمد بن راشد البصرى است که راشد الدین لقب داشت و پیشواى اسماعیلیه و صاحب دعوت ایشان در قلاع شام بود. | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
[[ابو الحسن سنان]] نخست از «[[نصيريه|نصیریه]]» بود و سپس به | [[ابو الحسن سنان]] نخست از «[[نصيريه|نصیریه]]» بود و سپس به کیش اسماعیلیه نزارى درآمد.او در اصل بصرى بود و به [[قلعه الموت]] رفت و از آن جا به [[شام]] سفر کرد و در زمان سلطان نور الدین محمود، دعوت [[اسماعيليه|اسماعیلیه]] را در آنجا تجدید کرد و با سلطان مذکور بسیار جنگید و بر [[قلاع شام]] تسلط یافت و در آن جا به مدت سى سال حکومت کرد.وى معاصر [[صلاح الدين ايوبى|صلاح الدین ایوبى]] بود، ولى هرگز مطیع او نشد. صلاح الدین پس از صلح با فرنگان قصد او کرد، اما سرانجام با وى مصالحه نمود. سنان در سال 588 هجرى در شام درگذشت. | ||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
ابو الحسن سنان، به علم حیل و شعبده و سیمیا آگاه بود و عقیده به «[[تناسخ]]» را در مذهب اسماعیلى وارد | ابو الحسن سنان، به علم حیل و شعبده و سیمیا آگاه بود و عقیده به «[[تناسخ]]» را در مذهب اسماعیلى وارد کرد و دعوى علم غیب داشت و مى گفت از حوادث پیش از آن که واقع شود، خبر مى دهد.سرهاى دشمنان خود را که مى برید با آنان سخن مى گفت و با انواع فریب و حیل مردم را به خویشتن معتقد مى کرد. مدعى بود که محمد بن اسماعیل در وى حلول کرده است، و از این جهت ادعاى الوهیت داشت. پیروانش او را مى پرستیدند و جان و مال خود را فدایش مى کردند.او کیش خود را از اسماعیلیه ایران و الموت جدا کرد و دستگاه دیگرى در شام براى فریب مردم ترتیب داد و قلاع فراوانى در شام بنا کرد.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 237 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |