۸۸٬۱۷۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سنانیه''' فرقه اى از [[اسماعیلیه]] نزارى پیروان ابو الحسن سنان بن سلمان بن محمد بن راشد البصرى است كه راشد الدین لقب داشت و پیشواى اسماعیلیه و صاحب دعوت ایشان در قلاع شام بود. | |||
==تاریخچه == | ==تاریخچه== | ||
[[ابو الحسن سنان]] | [[ابو الحسن سنان]] نخست از «[[نصيريه|نصیریه]]» بود و سپس به كیش اسماعیلیه نزارى درآمد.او در اصل بصرى بود و به [[قلعه الموت]] رفت و از آن جا به [[شام]] سفر كرد و در زمان سلطان نور الدین محمود، دعوت [[اسماعيليه|اسماعیلیه]] را در آنجا تجدید كرد و با سلطان مذكور بسیار جنگید و بر [[قلاع شام]] تسلط یافت و در آن جا به مدت سى سال حکومت کرد.وى معاصر [[صلاح الدين ايوبى|صلاح الدین ایوبى]] بود، ولى هرگز مطیع او نشد. صلاح الدین پس از صلح با فرنگان قصد او كرد، اما سرانجام با وى مصالحه نمود. سنان در سال 588 هجرى در شام درگذشت. | ||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
ابو الحسن سنان، به علم | ابو الحسن سنان، به علم حیل و شعبده و سیمیا آگاه بود و عقیده به «[[تناسخ]]» را در مذهب اسماعیلى وارد كرد و دعوى علم غیب داشت و مى گفت از حوادث پیش از آن كه واقع شود، خبر مى دهد.سرهاى دشمنان خود را كه مى برید با آنان سخن مى گفت و با انواع فریب و حیل مردم را به خویشتن معتقد مى کرد. مدعى بود كه محمد بن اسماعیل در وى حلول كرده است، و از این جهت ادعاى الوهیت داشت. پیروانش او را مى پرستیدند و جان و مال خود را فدایش مى كردند.او كیش خود را از اسماعیلیه ایران و الموت جدا كرد و دستگاه دیگرى در شام براى فریب مردم ترتیب داد و قلاع فراوانى در شام بنا کرد.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 237 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
[[رده: کلام اسلامی]] | [[رده: کلام اسلامی]] | ||
[[رده: فرقه های دینی ]] | [[رده: فرقه های دینی ]] | ||
<references /> |