ضحاکیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ضحاکيّه پیروان [[ضحاک بن قیس شیبانی]] | '''ضحاکيّه''' پیروان [[ضحاک بن قیس شیبانی]] از رهبران [[خوارج حروریه]] بودند که سرانجام به سال ۱۲۸ ق در نبرد با [[مروانیان]] کشته شد. اینان بر [[لعن]] [[معاويه]] و [[عمرو بن عاص]] و [[عثمان]] پيمان بستند و از ايشان برائت جستند. | ||
==تاریخچه == | ==تاریخچه== | ||
ضحاکیه به عنوان یک شورش از [[خوارج]] محسوب می‌شود که با عملکردی افراطی در برابر جامعه | ضحاکیه به عنوان یک شورش از [[خوارج]] محسوب می‌شود که با عملکردی افراطی در برابر جامعه اسلامی موضعگیری می‌کردند و از جمله عناصر بی بصیرتی بودند که دوست را از دشمن تشخیص نمی‌دادند و کورکورانه بدون تشخیص حق با هر حکومتی مخالفت می‌کردند و فقط خودشان را حق و مسلمان و مخالفین خود را کافر می‌دانستند. | ||
==ضحاک بن قیس شیبانی== | ==ضحاک بن قیس شیبانی== | ||
ضحاک بن قیس | ضحاک بن قیس شیبانی رهبر [[خوارج حروریه]] و از شجاعان زیرک بود. وی در سال ۱۲۶ هجری قمری همراه [[سعید بن بهدل]] و گروهی از حروریان ناحیه جزیره شورش خود را آغاز کرد. چون سعید در سال ۱۲۷ هجری ق درگذشت ضحاک جانشین او شد و [[شراة خوارج]] با او بیعت کردند. آن‌گاه ضحاک به [[موصل]] و سپس به «شهر زور» رفت. در آن‌جا [[خوارج صفریه]] به او پیوستند و تعدادشان به چهار هزار نفر رسید. ضحاک در ادامه به سمت [[عراق]] رفت و [[کوفه]] را تسخیر کرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات </ref>[[عبدالله بن عمر بن عبدالعزیز]]، امیر عراق سپاهی برای نبرد با او فرستاد و او را شکست داد و میان او و عبدالله صلح برقرار شد. پس از آن به سوی موصل رفت و [[مروان بن محمد]] سپاهی را به فرماندهی فرزندش عبدالله برای نبرد با او گسیل داشت. دو سپاه در نبردی سخت در منطقه نصیبین درگیر شدند. در این نبرد ضحاک به قتل رسید و شمار بسیاری از سپاهیان وی ـ که نزدیک به صدهزار نفر بودند ـ کشته شدند. در میان آنان حدود هشتصد زن از خوارج نیز وجود داشتند که همگی در آن نبرد جان باختند. <ref>زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۳، ص۱۳۷.</ref> <ref>ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۴۵.</ref> <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۱۶.</ref> <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۴۴.</ref> <ref>ابن خیاط، ابو عمرو بن ابی هبیره، تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۱۹۹.</ref> <ref>مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۸۷.</ref> <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
ضحاکیه معتقد بودند که جایز است کنیزک مسلمان را به کافران بفروشند و چون در «دار تقيه» باشند نکاح مسلمان با کافر درست | ضحاکیه معتقد بودند که جایز است کنیزک مسلمان را به کافران بفروشند و چون در «دار تقيه» باشند نکاح مسلمان با کافر درست است ولى در جايى که زير فرمان مسلمان باشد نکاح زن مسلمان با غير مسلمان جايز نيست. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[[رده: کلام اسلامی]] | [[رده: کلام اسلامی]] | ||
[[رده: فرقه های دینی ]] | [[رده: فرقه های دینی ]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۲ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۴۵
ضحاکيّه پیروان ضحاک بن قیس شیبانی از رهبران خوارج حروریه بودند که سرانجام به سال ۱۲۸ ق در نبرد با مروانیان کشته شد. اینان بر لعن معاويه و عمرو بن عاص و عثمان پيمان بستند و از ايشان برائت جستند.
تاریخچه
ضحاکیه به عنوان یک شورش از خوارج محسوب می‌شود که با عملکردی افراطی در برابر جامعه اسلامی موضعگیری می‌کردند و از جمله عناصر بی بصیرتی بودند که دوست را از دشمن تشخیص نمی‌دادند و کورکورانه بدون تشخیص حق با هر حکومتی مخالفت می‌کردند و فقط خودشان را حق و مسلمان و مخالفین خود را کافر می‌دانستند.
ضحاک بن قیس شیبانی
ضحاک بن قیس شیبانی رهبر خوارج حروریه و از شجاعان زیرک بود. وی در سال ۱۲۶ هجری قمری همراه سعید بن بهدل و گروهی از حروریان ناحیه جزیره شورش خود را آغاز کرد. چون سعید در سال ۱۲۷ هجری ق درگذشت ضحاک جانشین او شد و شراة خوارج با او بیعت کردند. آن‌گاه ضحاک به موصل و سپس به «شهر زور» رفت. در آن‌جا خوارج صفریه به او پیوستند و تعدادشان به چهار هزار نفر رسید. ضحاک در ادامه به سمت عراق رفت و کوفه را تسخیر کرد. [۱]عبدالله بن عمر بن عبدالعزیز، امیر عراق سپاهی برای نبرد با او فرستاد و او را شکست داد و میان او و عبدالله صلح برقرار شد. پس از آن به سوی موصل رفت و مروان بن محمد سپاهی را به فرماندهی فرزندش عبدالله برای نبرد با او گسیل داشت. دو سپاه در نبردی سخت در منطقه نصیبین درگیر شدند. در این نبرد ضحاک به قتل رسید و شمار بسیاری از سپاهیان وی ـ که نزدیک به صدهزار نفر بودند ـ کشته شدند. در میان آنان حدود هشتصد زن از خوارج نیز وجود داشتند که همگی در آن نبرد جان باختند. [۲] [۳] [۴] [۵] [۶] [۷] [۸]
اعتقادات
ضحاکیه معتقد بودند که جایز است کنیزک مسلمان را به کافران بفروشند و چون در «دار تقيه» باشند نکاح مسلمان با کافر درست است ولى در جايى که زير فرمان مسلمان باشد نکاح زن مسلمان با غير مسلمان جايز نيست. [۹]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات
- ↑ زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۳، ص۱۳۷.
- ↑ ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۴۵.
- ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۱۶.
- ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۴۴.
- ↑ ابن خیاط، ابو عمرو بن ابی هبیره، تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۱۹۹.
- ↑ مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۸۷.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات