نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۳

مسجد و مقبره احمد بن علوان در روستای یفرس

نام	أحمد بن علوان بن عطاف بن يوسف
نام‎های دیگر	قطب صفي الدين أبو العباس
درگذشت	655ق

احمد بن علوان احمد بن علوان امام صوفیه و فیلسوف آنها در عصر حکومت رسولی در یمن بود. در دامان ریاست و علم رشد کرد و پدرش در خدمت سلطان و از کاتبان او بود. شیخ هم در خدمت سلطان راه پدر را در پیش گرفت اما تحت تأثیری طریقت تصوف به راه صوفیه روی آورد و به تنهایی و عبادت پرداخت و به علاقمند به وعظ معروف بود. در وعظ خود از روش ابن جوزی پیروی می کرد تا اینکه او را جوزی یمن نامیدند. او رساله ها و کتاب های زیادی دارد که در مجلداتی جمع آوری شده است، از جمله کتاب (الفتوح المصونة والأسرار المخزونة) و همچنین دیوان اشعار او که بیشتر آنها در موضوعات تصوف آمده است. پس از رحلت، مرقدش مورد توجه ارادتمندان ش قرار گرفت و هر سال در نیمه ماه ربیع الاول به زیارت او می روند و منابع تاریخی آن را «يوم الجمع المبارك» نامیده‌اند.

تولد

قاضی و مورخ بزرگ بهاء الدین محمد بن یوسف بن یعقوب جندی (متوفی 732 ق) در تاریخ خود آورده است که ولادت شیخ احمد بن علوان در محلی به نام ذوالجنان از جبل ذخر است، در حالی که مورخ الخزرجی می گوید (ولادت شیخ در قریه عقاقة از نواحی منطقه صبر است) و آن دو قریه متعلق به منطقه المعافر است و الجندی در «السلوك في طبقات العلماء والملوك» درباره آنها گفته است: (جبه کوه مبارکی است که جماعتی از بزرگان از آن بیرون آمدند) و در جای دیگر فرمود: «جبه شهر بزرگی است که گروهی از فقهاو دانشمندان از آن بوده اند.» در کتب تاریخی که در دست است. تاریخ خاصی از ولادت او ذکر نشده است، شاید بین اواخر قرن ششم هجری تا اوایل قرن هفتم هجری قمری بوده است.

نسب

او قطب صفي الدين أبو العباس: أحمد بن علوان بن عطاف بن يوسف بن علي بن عبد الله بن مطاعن بن عبد الكريم عيسى بن إدريس بن عبد الله بن عيسى بن عبد الله بن محمد بن الحسن السبط بن علي بن أبي طالب (ع). این سلسله نسب را بسیاری از مورخین یمن نقل کرده اند.

پدر

علوان بن عطاف: از نویسندگان معروف یمن در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری قمری از شهر خاو روستایی در شرق یریم از توابع استان إب کنونی برخاسته است.

تربیت

شیخ بر اساس آنچه فرزندان نویسندگان و نزدیکان دستگاه حکومت انجام می دادند در دامان پدر پرورش یافت و علم خود را از بزرگان زمان خود دریافت کرد و همچون گیاهی نیکو رویش یافت. او قاری و نویسنده ای فاضل بود، کتابت،ادبیات(نحو)، عرفان، قرائت، تفسیر، فقه ، حدیث ، فلسفه، منطق و تاریخ آموخت و نوشته هایش گواه آن است. محیط اجتماعی و فرهنگی که او در آن پرورش یافت به هنرها ، دانش ها ، علوم و ادبیات مزین بود.

مذهب

شیخ احمد بن علوان در کتاب التوحید خود اشاره کرده است که (عقیده امام محمد بن ادریس شافعی در فقه را پیروی می کند) و این مکتب غالب در استان های جنوبی و شرقی یمن است.

طریقت

شیخ احمد بن علوان تصوف را از شیخ عمر الطیار آموخت الطیار متوفی سال 645 ه است. شیخ در یکی از اشعار خود به این موضوع اشاره کرده و در آن در رثای استادش ابوحفص عمر بن المسن معروف به الطیار مرثیه سرایی کرده است که ابیاتی از آن در ادامه آمده است. ما تاریک بودیم و تو چراغ ما بودی، ما تشنه بودیم و تو ساقی نیکی را در ما نهادی و ما را به درجات بالاتر رساندی ما را به راه هایی که بر ما پیشی گرفته ای، هدایت کردی طريقه شيخ عمر بن المسن قادريه بود که به عبدالقادر گیلانی متوفی 561 هَ نسبت داده می شود. این طریقت از طریق گروهی از بزرگان مانند: علي الحداد ، مدافع بن أحمد الخولاني ، عثمان بن ساوح ، عمر بن المسن وعلي بن أحمد الرميمة وارد یمن شد.هنگامی که برخی از آنان در مکه با شیخ عبدالقادر ملاقات کردند.

معاصران

عده ی زیادی از بزرگان علما و صوفیه یمن مانند:الشيخ أبو الغيث بن جميل ، عمر بن المسن ، علي بن أحمد الرميمه ،الشيخ سلمان بن إبراهيم با وی هم نشین بوده اند.بین او و بزرگانی از فضلا نیز گفتگوها و پیام هاو نامه نگاری هایی بوده که برخی از آنها در کتب شیخ احمد بن علوان آمده است اشخاصی مانند:السلطان بن العلاء السمكري ،الأمير شمس الدين علي بن يحيى العنسي ، عبد الوهاب بن رشيد، داود النسّأخ ، علي بن عمر بن أحمد ، محمد بن الحضرمي ،النقيب علي بن يحيى بن عمران و دیگرانی از این دست.

وفات

شیخ احمد بن علوان در شب شنبه بیستم رجب سال 665 هجری قمری درگذشت و در روستای یفرس که حدود 25 کیلومتر با شهر تعز فاصله دارد و در مسجدی که به نام خود اوست به خاک سپرده شد.

آثار فکری و علمی

طریقت

ابن علوان می خواست بار دیگر در میدانی که برای آن همه توان خود را مصروف ساخت یعنی همان دعوت به سوی خدا با رویکرد عرفان و متصوفین باشد. او به تصوف و صوفیان به چشم منتقدی منصف می نگریست و دچار افراط و تفریط نمی شد. زیرا او به تصوفی ناب مبتنی بر رویکرد کتاب و سنت پرداخته است.

فقر

انصاف او را بر آن داشت تا پیروان خود را با حق رو به رو كند و آنان را خطاب قرار دهد، بدان معنی كه فقر نه از تراشيدن ريش ، پابرهنه بودن، نه از بد اخلاقى و گستاخى، نه از بي پروا خوردن مسکر و نه ارتکاب به موسیقی و لهو ولعب و نه به احکامی که با احکام الهی منافات دارد و بر خلاف سنت پیامبرش صلی الله علیه و آله و سلم که بی همتاست بلکه فقر به علم طریقت و عمل و ایمان وبه سبب توفیقی است که از جانب خداوند به او ارزانی می شود.

ایشان به همگان از جمله کسانی که عرفان را به عنوان آموزه عملی و معرفتی، آراء و عقاید و الگوی عبادت و تقوا مناسب همگان نمی‌پذیرند، این شعر را مطرح کرد:اگر آنچه را که من می گویم بگیری، فردا پیروز می شوی و اگر امتناع کنی، پروردگار عرش به من پاداش خواهد داد.ابن علوان خصوصیتی داشت که بدنبال آن بود و به آن نیز رسید و آن این بود که اندیشه‌اش ماننده مائده ای باقی بماند که همه بتوانند از آن بهرمند گردند.عبدالهادی بن محمد السودی در شعر خود در مدح ابن علوان این حقیقت را تأیید می کند:مردم با یکدیگر اختلاف دارند مگر در محبت نسبت به که این خود مایه پیوندی بین ایشان شده است.

از آنجایی که شیخ احمد بن علوان یک سلسله صوفیانه با الگوی شناخته شده برای صاحبان فرقه های صوفیانه ایجاد نکرد.گرچه خودش از مکتب قادریه بهره برده بود.اما او قبل از شکل به محتوا تاکید داشت.و اگر هر یک از مشایخ اهل طریقت، وسیله و هدفی داشته باشد که از احکام اسلام و نیازهای زمان و مکان به دست می آید، لکن محبت به خدا و رسول و مؤمنان عمده ترین وسیله ای است که باید بر آن تمسک جست. همچنین هدفی که برای آن تلاش کرد کسب معرفت الهی بود. همان طور که ابن علوان خودش نکته ای داشت و می گفت: حبّ مذهب و دین من است، پس از آن به فلسفه پرداخت، و معتقد بود هر گفتار ، کردار ، اعمال و عقیده در خدمت این محبت به خدا و رسول است.

تالیفات

1) كتاب التوحيد الأعظم 2) كتاب الفتوح المصونة والأسرار المخزونة 3) كتاب المهرجان همه آنها حول محور تصوف، سلوک، معرفت و عقیده است که توسط مرکز مطالعات و تحقیقات یمن در صنعا چاپ و منتشر شده است.

مقبره

این بقعه در مسجد احمد بن علوان روستای یفرس مرکز ناحیه جبل حبشی در 23 کیلومتری جنوب غربی شهر تعز قرار دارد.روستایی است با مناظر زیبا که دکتر عبدالعزیز المقالح در قصاید خود به آن پرداخته است.

واما گنبد بقعه که در همان قسمت نمازخانه قرار دارد، مساحت وسیعی به ابعاد (20در60 متر) را اشغال کرده و در چیدمان مسجد گنجانده شده بود به طوری که دو گنبد مجاور هم وجود دارد یکی از گنبدها برای نماز و دیگری محل دفن اموات است.

این مسجد دارای تعدادی عناصر معماری است که نشان دهنده معماری در آن دوره در یمن است و همچنین وجود تزئینات مختلف تحت تأثیر سبک های وارداتی و غیر بومی است.به ویژه سبک های تزئینی هندسی که با سبک های یمنی در نواحی تهامیه آمیخته شد و این سبک تزئینی منحصر به فرد را به وجود آورده است.. زیارت بسیاری از مردم به بقعه احمد بن علوان همچنان ادامه دارد.

هر سال در نیمه ماه ربیع الاول زیارتی برگزار می‌شد و منابع تاریخی آن را «يوم الجمع المبارك» نامیده‌اند.

این بقعه در سبک معماری و تزیین یکی از آثار برجسته اسلامی است که مسجد و گنبد حرم بر روی تپه ای مرتفع ساخته شده و از ضلع غربی با پلکانی سنگی به آن راه دارد و از سه در ورودی می توان وارد شد نمازخانه مستطیلی به ابعاد (24*15 متر) است که با گنبد بزرگی پوشیده شده و در طرفین آن چهار گنبد کوچک کروی شکل بر روی طاق های بزرگ با چهار ستون قرار دارد.

و در وسط دیوار قبله، محراب واقع شده است در سمت راست آن نیز منبری چوبی که بر اساس متون تاریخی که بر آن حکاکی شده متعلق به دوران طاهریان است.و همچنین منقش به نقوش هندسی و گل و گیاهی است که از همان سبک تزئینی رایج در دوره طاهریان پیروی می کند^[۱].

پانویس

↑ أحمد بن علوان

[1] أحمد بن علوان

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن علوان.jpg|جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی|مسجد و مقبره احمد بن علوان در روستای یفرس]]
+{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
+!نام
+!أحمد بن علوان بن عطاف بن يوسف
+|-
+|نام‎های دیگر
+|قطب صفي الدين أبو العباس
+|-
+|درگذشت
+|655ق
+|}
+</div>
 '''احمد بن علوان''' احمد بن علوان امام [[صوفیه]] و فیلسوف آنها در عصر حکومت رسولی در [[یمن]] بود. در دامان ریاست و علم رشد کرد و پدرش در خدمت سلطان و از کاتبان او بود. شیخ هم در خدمت سلطان راه پدر را در پیش گرفت اما تحت تأثیری [[طریقت]] [[تصوف]] به راه صوفیه روی آورد و به تنهایی و عبادت پرداخت و به علاقمند به وعظ معروف بود. در وعظ خود از روش [[ابن جوزی]] پیروی می کرد تا اینکه او را جوزی یمن نامیدند.
 او رساله ها و کتاب های زیادی دارد که در مجلداتی جمع آوری شده است، از جمله کتاب (الفتوح المصونة والأسرار المخزونة) و همچنین دیوان اشعار او که بیشتر آنها در  موضوعات تصوف آمده است.
@@ خط ۴۴: / خط ۵۷: @@
 =آثار فکری و علمی=
-طریقت: ابن علوان می خواست بار دیگر در میدانی  که برای آن  همه توان خود را مصروف ساخت یعنی  همان دعوت به سوی خدا با رویکرد [[عرفان]] و متصوفین باشد. او به تصوف و صوفیان به چشم منتقدی منصف می نگریست و دچار افراط و تفریط نمی شد. زیرا او به تصوفی ناب مبتنی بر رویکرد کتاب و [[سنت]]  پرداخته است.
+==طریقت==
+ابن علوان می خواست بار دیگر در میدانی  که برای آن  همه توان خود را مصروف ساخت یعنی  همان دعوت به سوی خدا با رویکرد [[عرفان]] و متصوفین باشد. او به تصوف و صوفیان به چشم منتقدی منصف می نگریست و دچار افراط و تفریط نمی شد. زیرا او به تصوفی ناب مبتنی بر رویکرد کتاب و [[سنت]]  پرداخته است.
+==فقر==
+انصاف او را بر آن داشت تا پیروان خود را با حق رو به رو كند و آنان را خطاب قرار دهد، بدان معنی  كه فقر نه از تراشيدن ريش ، پابرهنه بودن، نه از بد اخلاقى و گستاخى،  نه از بي پروا خوردن مسکر و نه ارتکاب به موسیقی و لهو ولعب  و نه به احکامی که با احکام الهی منافات دارد و بر خلاف سنت پیامبرش صلی الله علیه و آله و سلم که بی همتاست  بلکه فقر به علم طریقت و عمل  و ایمان وبه سبب توفیقی است که از جانب خداوند به او ارزانی می شود.
+ایشان به همگان از جمله کسانی که عرفان را به عنوان آموزه عملی و معرفتی، آراء و عقاید و الگوی عبادت و تقوا مناسب همگان نمی‌پذیرند، این شعر را مطرح کرد:اگر آنچه را که من می گویم بگیری، فردا پیروز می شوی و اگر امتناع کنی، پروردگار عرش به من پاداش خواهد داد.ابن علوان خصوصیتی داشت که بدنبال آن بود و به آن نیز رسید و آن این بود که اندیشه‌اش ماننده مائده ای باقی بماند که همه بتوانند از آن بهرمند گردند.عبدالهادی بن محمد السودی در شعر خود در مدح ابن علوان این حقیقت را تأیید می کند:مردم با یکدیگر اختلاف دارند مگر در محبت نسبت به که این خود مایه پیوندی بین ایشان شده است.
+از آنجایی که شیخ احمد بن علوان یک سلسله صوفیانه با الگوی شناخته شده برای صاحبان فرقه های صوفیانه ایجاد نکرد.گرچه خودش از مکتب قادریه بهره برده بود.اما او قبل از شکل به محتوا تاکید داشت.و اگر هر یک از مشایخ اهل طریقت، وسیله و هدفی داشته باشد که از احکام اسلام و نیازهای زمان و مکان به دست می آید، لکن محبت به خدا و رسول و مؤمنان عمده ترین وسیله ای است که باید بر آن تمسک جست. همچنین هدفی که برای آن تلاش کرد کسب معرفت الهی بود. همان طور که ابن علوان خودش نکته ای داشت و می گفت: حبّ مذهب و دین من است، پس از آن به فلسفه پرداخت، و معتقد بود هر گفتار ، کردار ، اعمال و عقیده در خدمت این محبت به [[خدا]] و رسول است.
+=تالیفات=
+) كتاب التوحيد الأعظم
+) كتاب الفتوح المصونة والأسرار المخزونة
+) كتاب المهرجان
+همه آنها حول محور [[تصوف]]، سلوک، معرفت و عقیده است که توسط مرکز مطالعات و تحقیقات [[یمن]] در صنعا چاپ و منتشر شده است.
+=مقبره=
+این بقعه در مسجد احمد بن علوان روستای یفرس مرکز ناحیه جبل حبشی در 23 کیلومتری جنوب غربی شهر تعز قرار دارد.روستایی است با مناظر زیبا که دکتر عبدالعزیز المقالح در قصاید خود به آن پرداخته است.
+واما گنبد بقعه که در همان قسمت نمازخانه قرار دارد، مساحت وسیعی به ابعاد (20در60 متر) را اشغال کرده و در چیدمان مسجد گنجانده شده بود به طوری که دو گنبد مجاور هم وجود دارد یکی از گنبدها  برای نماز و دیگری محل دفن اموات است.
+این مسجد دارای تعدادی عناصر معماری است که نشان دهنده معماری در آن دوره در یمن است و همچنین وجود تزئینات مختلف تحت تأثیر سبک های وارداتی و غیر بومی است.به ویژه سبک های تزئینی هندسی که با سبک های یمنی در نواحی تهامیه آمیخته شد و این سبک تزئینی منحصر به فرد را به وجود آورده است..
+زیارت بسیاری از مردم به بقعه احمد بن علوان همچنان ادامه دارد.
+هر سال در نیمه ماه ربیع الاول زیارتی برگزار می‌شد و منابع تاریخی آن را «يوم الجمع المبارك»
+نامیده‌اند.
+این بقعه در سبک معماری و تزیین یکی از آثار برجسته [[اسلامی]] است که مسجد و گنبد حرم بر روی تپه ای مرتفع ساخته شده و از ضلع غربی با پلکانی سنگی به آن راه دارد و از سه در ورودی می توان وارد شد نمازخانه مستطیلی به ابعاد (24*15 متر) است که با گنبد بزرگی پوشیده شده و در طرفین آن چهار گنبد کوچک کروی شکل بر روی طاق های بزرگ با چهار ستون قرار دارد.
+و در وسط دیوار [[قبله]]، محراب واقع شده است در سمت راست آن نیز منبری چوبی که بر اساس متون تاریخی که بر آن حکاکی شده متعلق به دوران طاهریان است.و همچنین منقش به نقوش هندسی و گل و گیاهی است که از همان سبک تزئینی رایج در دوره طاهریان پیروی می کند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D9%84%D9%88%D8%A7%D9%86 أحمد بن علوان]</ref>.
+=پانویس=
+{{پانویس|2}}
+[[رده: تصوف]]