کویت

کویت

نام کشور	فارسی: کویت عربی:الکویت نام انگلیسی: Kuwait
مکان	خاورمیانه
نوع حکومت	حکومت متمرکز پادشاهی مشروطه
پایتخت	شهرکویت
واحد پول	دینار کویت (KWD)
زبان	عربی
دین رسمی	اسلام سنی (شافعی) شیعه اقلیت
آمار درصدی	سنی (95% ؛ عمدتاً وهابی) ، شیعه (4%)
اقوام	ایرانی(عجم کویتی)، عراقی، بحرینی(بحارنه)
جمعیت	۳.۳۹۹.۶۳۷

کُویت با نام رسمی دولت کویت کشوری است در غرب آسیا. کویت با کشورهای عراق و عربستان سعودی دارای مرزهای خاکی و با ایران از راه خلیج فارس دارای مرزهای آبی است. پایتخت آن، شهر کویت می‌باشد. زبان رسمی این کشور عربی و واحد پول آن دینار کویت است.

جزو کشورهای کوچک طبقه‌بندی می‌شود که طبق آخرین سرشماری، ۳٬۳۹۹٬۶۳۷ نفر جمعیت دارد و حدود ۳۵% آنها شیعه هستند. کویت در سال ۱۹۶۲م به استقلال رسید و از همان سال تا کنون، خاندان آل صباح بر آن حکومت می‌کنند.

کویت یکی از چهار شیخ‌نشین‌های حاشیه جنوبی خلیج فارس و از کشورهای اسلامی است. کشوری کوچک کـه صاحب با ارزش ترین پول جهان اسـت . از قدیم هر کجا کـه آسانی بوده مثال کویت اسـت را می زدند .

تاریخچه

ساکنان اولیه کویت جماعتی از طوایف عتبی ساکن عربستان مرکزی بوده‌اند. در گذشته کویت محلی شبیه به اقامتگاه‌های معمولی عرب بوده است که به وسیله قلعه کوچکی از آن مدافعه و حفاظت می‌شده است. بعدا این محل به سرعت رو به آبادی و اهمیت نهاد و اعراب قبلی ساکن آن جا به وسیله عقد اتحادی با قبایل و طوایف مجاور موقعیت خود را بر علیه تجاوزات طایفه خالد که در آن زمان در شمال شرقی ساحل عربستان قدرت و نفوذ داشتند مستحکم ساختند.

تاریخ بنای کویت به شیخ برّاک بن غریر آل‌حمید، شیخ قبیلهٔ بنی خالد و حاکم امارت احساء می‌رسد که در اواخر سال ۱۱۱۰ هجری قلعه‌ای را با نام کوت برای ذخیرهٔ آذوقه و همچنین انبار کردن اسلحه بنا کرد که بعدها نام کویت از آن گرفته شد و سپس این شهر در عهد شیخ سعدون بن محمد آل‌حمید به خاندان آل صباح بخشیده می‌شود. بازرگانی کویت در قدیم بیشتر بدست ایرانیان به ویژه مردم فارس و خوزستان انجام می‌شد. در آغاز رشد شهر، چند صد خانوار بهبهانی نیز از هر صنف در این بندر ساکن شدند.

جغرافیا

کویت دشت وسیع شنی است که در خلال آن گاهی تپه‌های کم ارتفاع وجود دارد. بیشترین ارتفاع این تپه‌ها سیصد متر است.

ناحیه شمالی کشور با تپه‌ای که به صورت پراکنده در آن وجود دارد، متمایز می‌شود. این تپه‌ها با نزدیک شدن به ساحل، شکل زنجیره‌ای متصل در طول ساحل شمالی به خود می‌گیرد که نام «جان الزور» بر آن اطلاق می‌شود. ارتفاع این تپه‌های زنجیره‌ای شکل به حدود ۱۴۵ متر می‌رسد و به بیابان «ام الرمم» ختم می‌شود.در اطراف کویت جزیره‌هایی وجود دارد که جزیره بوبیان از همه بزرکتر است. در شمال جزیره وربه قرار دارد و در مدخل جون الکویت جزیره فیلیکه قرار دارد.

کویت به دلیل قرار گرفتن در نهایی‌ترین نقطه شمال غربی خلیج فارس و همسایگی با سه کشور ایران، عربستان و عراق اهمیت استراتژیکی دارد بویژه این که در کنار راه باریک دریایی خور عبدالله و خور موسی واقع شده است. وجود منابع معدنی و عظیم نفتی و کشف ذخایر گاز طبیعی در کویت نیز از دیگر ویژگی‌های این کشور است. سواحل و بنادر کویت نهایی‌ترین بنادر خلیج فارس هستند که با توجه به منابع عظیم نفت در این کشور اهمیت ویژه آن بیشتر می‌شود.

اقتصاد کویت

تولید ناخالص داخلی در این کشور ۱/۱۳۰ میلیارد دلار است. دو میلیون و ۹۳ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند. ۸۰ درصد نیروی کار این کشور غیر کویتی هستند.

نرخ بیکاری در کویت ۲/۲ درصد است. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در آن پنج درصد بود.

صنایع این کشور شامل نفت، محصولات پتروشیمی، سیمان، کشتی‌سازی و تعمیرات آن و تبدیل آب شور به آب آشامیدنی است.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت و محصولات فرآوری شده آن و کود است که به کشورهای ژاپن، کره جنوبی، تایوان، سنگاپور ، آمریکا، هلند و چین صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل مواد غذایی، مصالح ساختمانی، وسایل نقلیه و البسه است که از کشورهای آمریکا، ژاپن، آلمان، چین، عربستان سعودی، ایتالیا، انگلیس، هند و کره جنوبی وارد می‌شود.

زبان رسمی

زبان رسمی در کویت عربی است. که با لهجه‌های عربی فصیح، عربی خلیجی و عربی مهری –منسوب به مهر ایران– تلفظ می‌شود و از سایر زبان‌های غیر بومی می‌توان به زبان انگلیسی، هندو و اردو اشاره کرد. خط رسمی نیز در کویت عربی است.

روز ملى(عید وطنى كویت)‏

روز ملى كویت برابر با 25 فوریه مى باشد كه كویتى ها به مناسبت استقلال از انگلستان در سال 1961 ‏و آزاد شدن كشورشان از عراق در10 سال پیش جشنهاى مفصلى دارند. در این روز كودكان لباسى از ‏پرچم كویت مى پوشند و به همراه بزرگترانشان با شعارهایى درباره كشور و امیرشان، این روز را ‏گرامى مى دارند. بسیارى از مسابقات فرهنگى، ورزشى در این روز برگزار مى شود.‏

كشور كویت كه به موجب معاهده 1899 بصورت تحت الحمایه انگلیس درآمده بود؛ در دوران حكومت ‏‏"عبدالله سالم" در سال 1961 به كسب استقلال نایل آمد. این كشور پس از استقلال به عضویت اتحادیه ‏عرب و در سال 1962 به عنوان صدویازدهمین كشور به عضویت سازمان ملل درآمد. این كشور ‏همچنین در سازمانهاى اوپك، كنفرانس اسلامى، بانك جهانى، ایمكو، كشورهاى غیر متعهد، شوراى ‏همكارى خلیج فارس و بازار مشترك عربى عضویت دارد.

هفت شبانه روز جشن در کویت

کشور کویت تنها کشوری است که مردم برای عید فطر هفت شبانه روز را به جشن گرفتن می پردازند. در این روز ها تمامی مغازه ها با پرچم هایی مخصوص عید زینت داده می شوند . تمامی منازل و مغازه ها و حتی شرکت ها نیز از قبل تمیز شده اند و بوی عود از همه جا به مشام می رسد. در این روز ها مردم به عید دیدنی اقوام و آشنایان می روند و همگی لباس هایی نو که برای این عید خریداری کرده اند ، می پوشند.

تقسیمات کشوری

کویت از لحاظ تقسیم‌بندی اداری دارای ۵ استان است که هریک از آن‌ها توسط استانداری که از سوی امیر منصوب می‌شود، اداره می‌گردد. این پنج استان عبارتند از:

استان مرکزی (العاصمه)

استان الحولی

استان الاحمدی

استان الجهراء

استان الفروانیه.

کشور کویت به شش استان زیر بخش شده‌است:

استان جهرا

استان عاصمه (پایتخت)

استان فروانیه

استان حولی

استان مبارک‌الکبیر

استان احمدی

جزایر كشور كویت

بوبیان

بوبیان بزرگ ترین جزیره کشور کویت است. این جزیره در شمال خاوری کویت و شمال باختری خلیج فارس قرار گرفته و با پلی به خاک اصلی کویت پیوند دارد. امروزه چندین پروژه برای ساخت بندر و فرودگاه و شهرک مسکونی در این جزیره جریان دارد.

وربه

وَربه یکی از جزیره‌های خلیج فارس متعلق به کشور کویت است. جزیرهٔ وربه در منتهی‌الیه شمالی خلیج فارس در فاصله کمی از ام القصر در عراق قرار گرفته‌است. جزیرهٔ بزرگ بوبیان در جنوب وربه، خور عبدالله در خاور آن و خور بوبیان در دو سوی آن قرار گرفته‌است. در خاور آن هم خاک اصلی کویت قرار دارد.

فیلکه

فَیلَکه (املاء دیگر: فیلکا، به انگلیسی: Failaka) یکی از جزیره‌های خلیج فارس متعلق به کشور کویت است. این جزیره در ۲۰ کیلومتری کرانه‌های کویت قرار دارد. جزیره کوچک عوهه در خاور فیلکه قرار گرفته است. به باور تاریخ‌نویسان غربی، جزیرهٔ فیلکه در زمان حمله اسکندر مقدونی به تصرف یونانیان درآمده و ایشان آن را ایکاروس نامیده‌بودند.

کبر (گیاه)

کَبَر، لگجی، لیجین، خاروک یا علف مار (نام علمی: Capparis spinosa) یکی از گیاهان است. کبر از راسته میخک‌سانان (Caryophyllales)، تیره کبریان (Capparaceae)، سرده کبرها (Capparis) است.

عوهه

عوهه یکی از جزیره‌های خلیج فارس متعلق به کشور کویت است. جزیره عوهه جزیره کوچکی است در فاصله کمی از خاور جزیرهٔ فَیلَکه.

ام‌المرادم

امّ‌المَرادِم یکی از جزیره‌های خلیج فارس متعلق به کشور کویت است.

مسکان

مَسکان یکی از جزیره‌های خلیج فارس متعلق به کشور کویت است. جزیره کوچک مسکان در شمال جزیرهٔ بزرگ‌تر فَیلَکه قرار گرفته‌است.

قاروه

قاروه کوچک‌ترین جزیره در ناحیه جنوبی کشور کویت است.فاصله آن از کرانه زور ۳۷٫۵ کیلومتر از جزیره کبر ۳۳ کیلومتر و ۷۸۹ متر و از جزیره ام‌المرادم ۱۶ کیلومتر و ۹۰ متر است. قاروه همچنین از دماغه مشعاب در عربستان سعودی ۴۰ مایل دریایی فاصله دارد. درازای این جزیره ۲۷۵ متر و پهنای آن از ۱۷۵ بیش تر نیست. نام قاروه از واژه قار به معنی قیر گرفته شده است زیرا ته‌نشین‌های نفتی در گوشه و کنار کرانه‌ها و تخته‌سنگ‌های این جزیره دیده می‌شود.

ام‌النمل

اُمّ‌النَمِل یکی از جزیره‌های خلیج فارس متعلق به کشور کویت است.این جزیره کوچک در خلیج کویت و در فاصله نزدیک از شهر کویت قرار گرفته. فاصلهٔ نزدیک‌ ترین نقطه این جزیره به کرانهٔ اصلی کویت ۶۰۰ متر است.نام ام‌النمل در عربی به معنای «مادر مورچگان» است. در این جزیره بازمانده‌هایی از دوران اسلامی و دوره برنز دیده می‌شود.

بنادر مهم كویت

بندر الاحمدی

بندر الاحمدی بزرگترین بندر نفتی كویت است كه دارای چهار لنگرگاه است . اسكله شمالی بندر الاحمدی می تواند هم برای صادرات نفت خام و هم محصولات پالایش شده مورد استفاده قرار گیرد.

بندر شعیبه

دومین بندر بزرگ كویت ، شعیبه است . دارای لنگرگاههای ویژه كالاهای تجاری ، كانتینر و لنگرگاه مخصوص محصولات نفتی است كه توسط شركت ملی نفت كویت اداره می گردد .

بندر شویخ

این بندر قدیمی ترین بندر تجاری كویت است كه می تواند كشتی های مختلف با آبخور 5/7 متر را در هر زمان و با آبخور 5/9 متر را فقط در وضعیت حداكثر مد آب بپذیرد .

بندر الزور

بندر الزور ( میناء المسعود ) چهارمین بندر نفتی كویت است كه صادرات نفت منطقه بیطرف یا مقسومه را انجام می دهد .

بندر دوحه

بندری كوچك است كه در سال 1981 برای قایقها و لنجهای باری ساحلی كه بین كشورهای منطقه خلیج فارس كالاهای سبك جابجا می نمودند ، ساخته شد . عمق آب در آن به 3/4 متر می رسد .

بندر عبدالله

بندر عبدالله در سال 1954 جهت صادرات محصولات نفتی پالایشگاه میناء عبدالله بنا شد كه دارای دو اسكله در عمق دو مایلی ساحل است .

جاذبه های گردشگری کویت

مسجد مروارید شهر کویت

یکی از عجایب در کویت مسجد بزرگ این کشور است که به شکل بسیار مجلل طراحی و معماری شده است. این مسجد یک نمونه عالی از سبک معماری اسلامی محسوب می شود و به طور کلی بزرگترین مسجد شهر کویت نیز به شمار می آید. وسعت این مکان در حدود 46000 متر مربع اعلام شده است که رگه های معماری ایرانی در آن دیده می شود. در ماه رمضان تعداد بسیار زیادی از مسلمان وارد این مسجد می شوند. نامی که برای این مسجد در نظر گرفته شده است مروارید شهر کویت است حقیقت این است که طراحی این مسجد تکرار نشده است.

برج های کویت

برج های کویت از عجایب این کشور است که به نوعی توانسته در دل افراد فضایی بسیار شورانگیز ایجاد نماید. کشور کویت به مهد برج‌های زیبا مشهور است و در معماری و طراحی سرآمد این بخش به طور کلی سواحل نیلگون خلیج فارس نیز دیده می شود. سه برج زیبا با نماد انسان و تکنولوژی در کویت دیده می شود که توسط یک معمار مشهور دانمارکی طراحی شده است یکی از این برج ها دو گوی بر تن دارند که امروزه در این بخش یک رستوران گردان نیز ساخته و فعالیت می کند. به طور کلی دو برج در زمینه های آب و روشنایی نیز برای بازدید افراد فراهم شده است.

قصر و کاخ سیف کویت

کاخ سیف مشهور به عنوان خانه خانواده سلطنتی جاذبه شگفت انگیزی برای گردشگران است. کاخ سیف یک نمایش فوق العاده از معماری اسلامی است که آن کاشی کاری منحصر به فرد خود را دارد. آثار هنری آن ذهن بازدیدکنندگان را مشغول می کند. بهترین ویژگی برج ساعت آن است که توسط کاشی های آبی شگفت آور ساخته شده است و سقف ها از طلای خالص پوشیده شده است. اگر چه کاخ سیف فقط به عنوان دادگاه در رویدادهای خاص و جشن ها استفاده می شود، اما هزاران نفر از بازدیدکنندگان به قصر سیف می روند تا جلوه های این ساختمان عالی را ببینند.

مرکز علمی کویت

این مرکز علمی که برای اموزش کودکان ساخته شده است، میتواند ساعات خوشی ر برای کودکان و خانواده های آنها رقم بزند ، در این مرکز سینما ، یک مرکز بزرگ یاد گیری کودکان ، ویک لنج است که کودکان با آن به سواری میپردازند.

موزه رجب طارق کویت

این مجموعه شگفت انگیز که دارای اشیایی از اسلام قدیم، نسخ خطی کتابها، جواهرات، پارچه، سرامیک و … است، که در طی سالها جمع آوری شده است، این موزه یکی ازکامل ترین موزه ها درمورد تاریخ اسلام است.

باغ وحش

باغ وحش کویت یک باغ وحش استثنایی با انواع و اقسام گونه های نادر حیوانی است که تعداد حیوانات در این بخش به 1606 می رسد. در این باغ وحش انواع پرنده های کمیاب و حیوانات درنده دیده می‌شود و به طور کلی یک محیط بسیار امن برای آشنایی با کودکان نیز به شمار می آید. این منطقه برای نگهداری حیوان بسیار عالی است. بخش های فرهنگی این مکان دیدنی و جذاب است.

پارک آکوا

پارک آکوا یکی از معروف ترین پارک های تفریحی در دنیا است که در مجاورت برج های کویت قرار گرفته است و وسعت بیش از 60 هزار متر مربع دارد. این پارک کوچک آبی به طور کلی محل مناسبی برای تفریح خانوادگی محسوب می شود و استخرهای مناسبی نیز برای شنا در آن دیده می شود این منطقه برای کودکان بسیار جذاب و دیدنی است.

مرکز فرهنگی آمریکا

در سفر به کویت سری به مرکز فرهنگی آمریکا بزنید. در این مکان زیبا مجموعه ای از آثار هنری خاص و هنرمندانه از فرهنگ های مختلف دیده می شود. مهمترین جاذبه های این مکان بیمارستان های آن است. به طور کلی این مکان در ابتدا یک بیمارستان بوده و امروزه یک ساختمان رویایی بسیار زیبا محسوب می شود که تغییر کاربری دارد و معماری زیبای آن در ذهن ها نقش می بندد. این مکان دارای فضای بازی، سالن تئاتر و کتابخانه بزرگ است.

موزه طارق رجب

یک کلکسیون شخصی با ارزش است که می تواند یکی از مکان های عجیب در کویت محسوب شود اینطور که ارزیابی ها نشان می‌دهد در این کلکسیون به طور کلی نقاشی ها و عکسبرداری های زیادی صورت می گیرد و موزه به دو بخش سرامیکی و فلزی تقسیم شده است. یک بخش نیز مربوط به آلات موسیقی و لباس های سنتی است بازدید از این منطقه بسیار دلچسب خواهد بود.

سیاره جادویی کویت

سیاره جادویی کویت یکی از بخش های مهم در این کشور محسوب می شود که در آن انواع اقسام تفریحات هیجان انگیز دیده می شود. سیاره جادویی بهترین مکان برای اسکیت و شنا محسوب می شود. هر یک از شهرهای کشور کویت دارای دیدنی های مخصوص به خود هستند به عنوان مثال بازدید از خانه آینه یک شاهکار بی نظیر در ذهن شما تداعی می کند.

تاریخ سیاسی کویت

کویت مدتهای مدیدی جزو ایران بوده و در سال دوازدهم هجری قمری در این ناحیه نبردی میان نیروهای خالد بن ولید (سردار اسلام) و قوای ساسانی روی داد که موجب شکست ساسانیان شد و کویت به قلمرو حکومت اسلامی ضمیمه گشت. پرتقالی ها در قرن شانزدهم تاسیساتی در آن به وجود آوردند. مدتی، عثمانی ها بر آن حکومت می کردند و به مدت ۶۲ سال در سلطه انگلستان بود و در سال ۱۹۶۱م عراق مدعی مالکیت کویت شد اما انگلستان مانع لشکرکشی عراق به این کشور شد و سرانجام در سال ۱۹۶۳ عراق کویت را به رسمیت شناخت و کویت به عضویت سازمان ملل درآمد.

در سال ۱۹۷۳م در جنگ اعراب و اسرائیل در ناحیه سوئز در جنگ «یوم کیپور» کویتی ها شرکت کردند و برای مدتی در تحریم نفتی علیه غرب، کویت شرکت داشت. کویت در سال ۱۹۸۱م در جنگ عراق علیه ایران، کمک های زیادی به رژیم متجاوز عراق نمود.

کویت در یازدهم مرداد ماه ۱۳۶۹ش، مطابق با اوت ۱۹۹۰م مورد تجاوز عراق واقع شد و عراق ضمن تصرف کویت، صدمات فراوان مالی و جانی به این کشور وارد نمود. شورای امنیت سازمان ملل این تجاوز را محکوم کرد و کشورهای متحد (امریکا، انگلستان، فرانسه، ایتالیا و...) برای حمایت از کویت به جنگ با عراق برخاسته و در ۲۷ دی ماه ۱۳۶۹ پس از ۱۶۷ روز که از اشغال کویت می گذشت نیروهای چند ملیتی که در خاک عربستان بسر می بردند به سرکردگی آمریکا، حملات موشکی و هواپیمائی خود را به شهرها و مناطق مسکونی، اقتصادی و تجاری عراق آغاز کردند و موفق شدند در تاریخ چهارشنبه هشتم اسفند ۱۳۶۹ش (مطابق با ۲۷ فوریه ۱۹۹۱م) عراق را مجبور به تخلیه کویت و قبول قطعنامه های شورای امنیت کنند.

دلایل زیادی در دست است که امریکا از اشغال کویت توسط عراق اطلاع داشته و در واقع این دامی بوده که برای عراق تدارک دیده است. کلودشسون نماینده حزب حاکم سوسیالیست در پارلمان اروپا طی مصاحبه ای با روزنامه لوکتیدین دو پاری چاپ پاریس اظهار داشت: آمریکائی ها به خوبی از مقاصد صدام حسین مبنی بر اشغال کویت آگاه بودند ولی هیچ اقدامی برای جلوگیری از آن بعمل نیاوردند. وی افزوده بود که جنگ خلیج فارس دامی از سوی آمریکا برای صدام حسین بوده است.

کویت و میانجی‌گری در مسائل منطقه‌ای

مفهوم میانجی‌گری از جمله مفاهیم سیاسی است که در زمینه حل و فصل اختلافات و منازعات افراد، گروه‌ها و کشورها مورد استفاده قرار می گیرد. معنی لغوی واژه میانجی‌گری (Mediation) وساطت بین دو یا چند طرف است. از نظر اصطلاحی یکی از شیوه های سیاسی- دیپلماتیک حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات است که در آن طرف ثالث که معمولاً یک کشور، یک سازمان بین المللی و یا یک شخصیت معروف بین المللی است به منظور پایان دادن و یا کاهش مناقشه بین دو طرف درگیر اعم از دو کشور یا بین دولت مرکزی با گروههای مخالف آن مداخله می کند و به طور دوستانه موضوعات مورد مذاکره بین آنها را پیشنهاد می کند.

در مجموع، میانجی‏گری هم از لحاظ میانجی و هم از لحاظ اصحاب دعوی امری اختیاری است. این ویژگی شامل تمامی اجزای این بنیان حقوقی می‎شود.

با توجه به مفهوم میانجی‌گری و آنچه در بررسی های یک سال گذشته از کویت دیده می شود اقدامات این کشور حرکتی در راستای تثبیت نقش میانجی‌گری در منطقه است. این کشور به عنوان یکی از کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در تلاش است تا با بازی کردن نقش میانجی بی‌طرف بحران‌های منطقه را به نوعی حل و فصل نماید. ما در این نوشتار سعی داریم تا با بررسی توان‌مندی های کویت، اهداف و نتایج میانجی‌گری این کشور را بررسی نماییم.

احزاب سیاسی

می توان گفت كه در میان كشورهای عربی خلیج فارس ، مردم كویت از آگاهی و رشد سیاسی و مذهبی بیشتری نسبت به سایر ملت ها برخوردارند. آزادی نسبی مطبوعات، گوناگونی آن ‌و وجود مجلس، در رشد ابن آگاهی مؤثر بوده اند. پس از آزادسازی كویت شش گروه سیاسی مخالفت دولت توانستند در انتخابات دور هفتم مجلس حضور پیدا كنند كه از این شش گروه ، چهار گروه را، گروه‌هایی با گرایشات اسلامی تشكیل می‌دادند.

فعالیت احزاب سیاسی ، هفت گروه سیاسی نه چندان منسجم، از سنی، شیعی، مدعیان مردم سالاری ، آزاد منش و چپ گرا، در صحنه سیاسی كویت وجود دارند. به طور كلی احزاب و گروههای سیاسی علنی و پنهان به دو دسته اسلام گرایان است و لیبرال ها بین 10 تا 15 كرسی را در اختیار دارند.

اسلامیون خواستار روشن شدن حدود معاملات بانكی و رعایت شئونات اسلامی در كشور و ادارات می‌باشند، در حالیكه لیبرال ها بازگشت به اسلام را تناقض آزادی فردی و انتخاب می‌دانند. احزاب و گروه‌های سیاسی موجود عبارتند از :

الحركة الدستوریة اسلامیة(جنبش مشروطة اسلامی) – میانه رو

قبل از اشغال كویت توسط عراق این گروه تحت نام “جمعیه الصلاح الجتماع” به صورت یك پدیدة اجتماعی و فرهنگی مشغول فعالیت بود. بعد از اشغالكویت به نام “ حركه المربطون” تغییر نام داد و بعد از آزادی این كشور ، به نام “الحرکة الدستوریة اسلامیه” ، تغییر یافت. اعتقاد اینگروه بر این است كه در زیر سایه یك حكومت ملی اسلامی فراگیر، كه همة گروه های مردم در آن مشاركت داشته باشند.

این گروه اعتقاد به خشونت سیاسی نداشته و همچنین فكر ایجاد یك حكومت اسلامی نیز در سر ندارد. این جنبش به طور رسمی فعالیت خود را از روز 30/3/1991م بعد از آزادی كویت علنی كرد. شیخ جاسم مهلهل، رهبر جنبش و دكتر اسماعیل شطی، از اعضا مهم این جنبش می‌باشد كه هم اكنون عضو مجلس ملی كویت است.

المجتمع الاسلامی الشعبی(جمعیت اسلامی مردمی)

این گروه در دوران اشغال كویت نقش اجتماعی برجسته‌ای را ایفا نمود. در رأس مسئولین و دست اند كاران آن “احمد باقر” و “جاسم العون” قرار دارند، البته اعضای دیگر گروه به صورت محرمانه عضویت دارند و تا كنون رهبران اصلی و اعضای هیئت مؤسس آن شناخته نشده‌اندو اعتقاد به ایجاد حكومت اسلامی ، از راه‌های شرعی و قانونی و اتخاذ شیوة خشونت در برگزاری حكومت اسلامی از جمله اصول آنان است.

همچنین معتقدند كه با اصلاح تك تك افراد ، جامعه نیز اصلاح می‌گردد. گروه فوق با وراثت در حكومت ، مخالف بوده و خواهان دور شدن افراد خاندان هیئت حاكمه ، از پست‌های وزارت می‌باشد. و در مورد دادن شناسنامه به كویتی های بدون، بطور قاطع مخالف است.

الائتلاف السلامی الوطنی( حزب مؤتلفه اسلامی ملی) – شیعه

اكثر اعضای این گروه را كسانی تشكیل می‌دهند كه از شرق عربستان ، به این كشور مهاجرت نموده اند این گروه خواستار اجرای قانون اساسی سال 1962م بوده كه در آن حقوق و آزادی مردم كویت رعایت می‌شودو تمام مردم در برابر قانون، از حقوق و آزادی مساوی برخوردار هستند.

گروه فوق هر نوع ارتباط با كشورهای استعمارگر را رد می‌كند ولی ارتباط با سایر كشورها بویژه شیعیان جهان را تأئید و همچنین خواستار اعطای شناسنامه به كویتی های “بدون” برابر مقررات و ضوابط می‌باشد. همچنین نظرات خود را از طریق جراید داخلی اعلام می‌دارد و با گروه‌های دیگر در حمایت از قانون اساسی هم صدا می‌شود.

التكتل النیابی (طرفداران نظام پارلمانی ) لیبرال و طرفدار نظام حاكم

این گروه كه سه سال بعد از انحلال مجلس نمایندگان ، با تبلیغات گسترده و وسیع در بین مردم ، خواستار اعاده و تشكیل مجلس در كویت شد، دارای مشخصات ذیل می‌باشد:

طیف وسیعی از جریانات سیاسی ، دینی ، مذهبی و قومی را دربر می‌گیرد.

تشكیلات سازمانی نامشخص و ایدئولوژی و برنامه دینی نیز ندارد.

دارای پایگاه مردمی نسبتاً وسیعی می‌باشد.

از قانون اساسی سال 1962م حمایت می‌كند.

از ارتباطات سیاسی با خارج از كویت امتناع می ورزد.

دادن شناسنامه به كویتی های بدون (شناسنامه ) را به شدت رد‌ می‌كند.

به موروثی بودن حكومت اهمیت می دهد.

احمد السعدون ؛ پدر روحانی و رهبر این گروه می باشد.

التجمع الدستوری(مجمع قانون اساسی) – طرفدار قانون اساسی و لیبرال

مانند اغلب گروه های سیاسی ، بعد از آزادی كویت در صحنه ظاهر گردید و به شدت خواستار لغو وراثت از حكومت شد و در حال حاضر، ایجاد حكومت مردمی را در سر دارد. این گروه صلاح نمی‌داند در مجلس ملی، اعضائی از خاندان حاكم، حضور داشته باشند. نظر آنها در مورد دادن شناسنامه به كویتی‌های “بدون” این است كه؛ برای برقراری یك نظام دموراتیك و خالی از تبعیض باید به تمامی كویتی ها شناسنامه یكسان داده شود.

المنبر الدیمقراطی الكویتی(تربیون دموكراتیك) چپ گرا

این تربیون كه عموم نیروهای سیاسی ملی و چپ گرا را در بر می‌گیرد، شامل بعضی از افراد سیاسی فعال جامعه نیز می‌باشند. در زمینة گرد همایی و ایجاد این تریبون ، می‌توان از “جنبشملی گرایان عرب”نام برد كه دهة پنجاه در كویت تأسیس گردیده و سهم بسزایی در این رابطه داشته است.

این تریبون درسال 1992م اولین كنگره خود را تشكیل داد و نظرات خود را از طریق روزنامة “صوا الشعب”انتشار داد، كه در حال حاضر از طریق مجله “ الطلیعه”، این عمل را انجام می دهد. گروه فوق فقط با احزاب دینی مخالفت می‌ورزد ولی با سایر گروه های سیاسی حول محورهای دموكراتیك و ملی ، اشتراك نظر دارد. همچنین با تعدد احزاب سیاسی و دادن آزادی های فردی و ایجاد حكومت بر مبنای قانون موافق است .

وحدت شیعه وسنی در کویت

شیعیان و اهل سنت کویت، جدا از برخی رفتارهای موردی از سوی برخی جریان های افراطی تکفیری، تعامل خوبی با یکدیگر دارند و بدون تحریک یکدیگر و با آزادی به ترویج دیدگاه ها و عقاید خود مشغول اند. بسیاری از اهل سنت در مساجد یا حسینیه های شیعیان حضور می یابند و در مناسبت های مختلف، به ویژه در عزاداری های امام حسین(ع)، شرکت می کنند. در صحنه فعالیت های اجتماعی ـ سیاسی هم همکاری های خوبی بین جریان های شیعه و سنی وجود داشته است. همکاری اهل سنت هواخواه اخوان المسلمین با اسلام گرایان شیعی، همراهی های نمایندگان شیعی مجلس با گروه ها و جریان های داخل مجلس، نمونه ای از این دست اند.

با این حال، در کویت برخی تحرکات و اقدام ها در پی آن هستند که اختلاف ها و تنش های مذهبی را تشدید و منافع استعماری کشورهای غربی را محقق سازند. درایت حکومت کویت در جلوگیری و مقابله با هرگونه اختلافات سیاسی، اجتماعی و مذهبی قابل تقدیر است که باید مورد حمایت همه کشورهای منطقه باشد.

تشیع در کویت

شیعیان کویت عمدتا از دیگر کشورها به این سرزمین آمده و در آن ساکن شده‌اند. عمده شیعیان کویت اصلیتی ایرانی، عراقی، عربستانی و بحرینی دارند. شیعیان ایرانی‌الاصل که در اصطلاح عجم کویتی نامیده می‌شوند عموما از سواحل جنوبی ایران و استان‌های بوشهر، فارس، خوزستان به این کشور آمده‌اند. اغلب شیعیان عراقی از مناطق جنوبی عراق، بصره، نجف و کربلا هستند. شیعیان عربستان از منطقه شرقیه و از احساء هستند. گروهی از شیعیان بحرینی نیز به کویت آمده‌اند که به بحارنه و قلالیف مشهورند. این مهاجرت‌ها به دلایل مختلف و از جمله بهبود اوضاع اقتصادی و کارهای تجاری صورت گرفته است.

زمینه های پیدایش وتاثیر فرهنگ شیعه بر کشور کویت

شیعیان تقریبا در همه جای کویت پراکنده اند. در بسیاری مناطق تفکیک آنان از اهل سنت دشوار است. حدود نیمی از جمعیت کویت، مهاجر و غیر کویتی و بدون تابعیت رسمی اند. نیمی از شیعیان نیز مهاجرند.

عمده آن چه که امروزه شیعیان اصیل کویتی به شمار می روند از عربستان (حساوی ها)، بحرین (بحارنه) و ایران (عجم ها) به آن جا رفته اند و هم اکنون حدود ۵۴۰۰۰ ایرانی در کویت اقامت دارند (کویت، ۱۳۹۰: ۳۴). به طور کلی توزیع جمعیتی ساکنان کویت نشان می دهد که شیعیان به طور کلی خواهان اقامت در مناطق و محلات شیعه نشین هستند به طوری که در این مناطق اکثریت را تشکیل می دهند و از معروف ترین مناطق پرتراکم شیعیان تا قبل از پیدا شدن نفت منطقه شرق و بنید القار می باشد.

بعد از فعالیت هایی که دولت برای استفاده از نفت و درآمدهای حاصل از آن به عمل آورد بیشتر شیعیان به مناطق جدیدی چون؛ قادسیه، منصوریه، دعیه، دسمه، رمیثیه، سالمیه، حولی و جابریه منتقل شدند. مشخصه این مناطق گسترش مساجد مختص شیعیان و حسینیه ها است، به طوری که تعداد مساجد شیعیان به بیش از ۲۸ مسجد و ۶۰ حسینیه می رسد. باید توجه داشت حسینیه برای شیعیان اهمیت و ارزش زیادی دارد چرا که این مکان شبیه یک باشگاه اجتماعی، مدرسه وکتابخانه است که از آن برای احیای مناسبت های مذهبی مثل خاطره روز عاشورا در ماه محرم استفاده می شود، هم چنین حسینیه نقش مهمی در جنبش های سیاسی و فرهنگی مثل آنچه که در سال ۱۹۳۸ در کویت اتفاق افتاد و شیعیان اجتماعات اعتراض آمیزی را علیه مجلس قانون گذاری در داخل حسینیه برگزار کردند، دارد.

علاوه بر آن حسینیه نقش مهمی در اجتماع شیعیان در سازمان های سیاسی دارد، همان گونه که از آغاز دهه ۵۰ در بحرین اتفاق افتاد و حسینیه به عنوان مرکز آغاز حرکت راه پیمایی و تحریک بسیج مخالفان سیاسی در برابرحکومت بود (المدیرس، ۱۹۹۹: ۹ – ۸). با این اوصاف باید اذعان نمود که فرهنگ کویت ریشه در فرهنگ عربی و اسلامی دارد. در عین حال این کشور تاثیرات زیادی را هم از فرهنگ ایرانی پذیرفته است.

از یک سو قبل از اسلام این کشور جزیی از خاک ایران بوده و در هنگام شکل گیری به حالت امروزین هم بسیاری از خانواده های ایرانی در این کشور ساکن بوده اند (مانند خانواده بهبهانی). سنت های عربی و به خصوص آداب اسلامی، فرهنگ و هویت ساکنین کویت را به شدت تحت تاثیر قرار داده و بسیاری از اعیاد و رسوم آن ها برگرفته از همین سنت های اسلامی است که از دیرباز در این کشور اجرا شده اند. از جمله این اعیاد می توان به جشن رمضان و عید قربان اشاره نمود.

جایگاه مسجد و حسینه و دیوانیه

وجود بیش از 30 مسجد، 60 حسینیه رسمی (و ده ها حسینیه غیر رسمی دیگر) و صدها دیوانیه، بستر مناسبی برای فعالیت های فرهنگی و تبلیغی فراهم کرده است و حضور مردم در این اماکن نیز فراوان و گسترده است. دیوانیه، سالنی بزرگ جهت پذیرایی و استقبال از میهمانان است که در منازل بسیاری از کویتی ها وجود دارد.

علاقه کویتی ها به شب نشینی و دورهم نشینی از سویی و وجود دیوانیه ها از سوی دیگر، نقش ویژه و متمایزی برای دیوانیه ها رقم زده که در بسیاری از مناسبات کشور کویت، اعم از مناسبات فرهنگی، سیاسی، تبلیغی و اجتماعی، نقش ایفا می کند. در برخی از دیوانیه های شیعیان کویت، به صورت ثابت و مستمر در طول سال، جلسات مذهبی و ذکر مصائب و معارف اهل بیت برگزار می شود. بعضی از دیوانیه ها مخصوص دانشگاهیان است و جایگاه و اهمیت بیشتری دارند.

حسینیه های معروف کویت

حسینیه جعفریه (تأسیس 1825م.)/ حسینیه سید عمران (سال تأسیس 1839م.)/ حسینیه معرفی (سال تأسیس 1905م.)/ حسینیه آل یاسین (سال تأسیس / حسینیه الجدیده یا حسینیه خزعلیه (سال تأسیس 1913م.)1909م.)/ حسینیه کاظمین (البکای) (سال تأسیس 1915م.)/ حسینیه احمد عاشور (سال تأسیس 1924م.)/ حسینیه اشکنانی ها/ حسینیه ملازهره ظاهر(مخصوص خانم ها)/ حسینیه ملازهره ظاهر (مخصوص خانم ها)

فرقه های شیعه در کویت

1. شیخیه نسبتش به شیخ احمد بن زید الدین احسایی می‌رسد که دیدگاه خاصی در مورد اهل بیت دارد، آن‌ها معتقدند که خدا اهل بیت را مورد فیض قرار داده و به آن‌ها اجازه داده که روزیِ مردم را توزیع کنند، اما امروزه این اعتقاد دیگر رایج نیست. در دوره اخیر میرزا حسن احقاقی رهبری این گروه را بر عهده داشت و به اعتبار او، به آنها جماعت میرزا اطلاق می‌شود. مرکز تجمع این گروه مسجد امام صادق(ع) در مرکز پایتخت است که در تیرماه ۱۳۹۴ش. انفجاری تروریستی در آن رخ داد.

بیشترین مقلدان شیعه آن‌ها کسانی هستند که از احساء به کویت مهاجرت کرده‌اند و معروف‌ترین خانواده‌های این جماعت؛ أریش، خریبط، الشواف، والوزان هستند. جماعت میرزا و رهبری مذهبی آن به دلیل اتخاذ مواضع بی‌طرفانه در قبال رویداد‌های سیاسی منطقه‌ای و بین‌المللی مورد انتقاد دیگر مدارس شیعه کویت قرار گرفته است.

2. اخباریه آن‌ها بحرینی و از مقلدان میرزا ابراهیم جمال الدین هستند که پیشوای شیعیان بحرینی به شمار می‌رود. مهم‌ترین خانواده‌های وابسته به این جماعت خانواده های؛ قلاف، خیاط، مکی، جمعه، حاجی حامد می‌باشند.

3. أصولیه این مکتب معتقد است که حدیث نبوی باید موضوع مطالعه و بررسی باشد و نباید بر آن ایراد واشکال گرفت، این مکتب علاوه بر شیعیان کویت در بین شیعیان عراق، ایران و لبنان نیز رواج دارد.

4. خوئیه که بقیه شیعیان کویتی ایرانی تبار را شامل می‌شود. آن‌ها از سید ابوالقاسم خویی که در نجف زندگی می‌کرد تقلید می‌کنند. مساجد زین العابدین، مقامس و نقی از مراکز تجمع این گروه در کویت به شمار می‌رود. مهم‌ترین خانواده‌های منتسب به این جماعت خانواده‌های؛ موسوی، قبازر، دشتی، اشکانی، بهمن، بهبهانی، و معرفی هستند.

حوزه علمیه

فعالیت حوزه های علمیه کویت بسیار کمتر از حد انتظار و نیاز و محدود به یک حوزه علمیه فعال (با حضور 30 طلبه تمام وقت و چند دوره اعداد المبلغین با 4 یا 5 ساعت کلاس در هفته) و برخی دوره های فرهنگی کوتاه مدت یک یا دو هفته ای می شود. برخی شخصیت های حوزوی هم به صورت پراکنده به فعالیت های موردی در این زمینه می پردازند.

بدیهی است این حجم از فعالیت به هیچ وجه نمی تواند پاسخگوی نیاز جامعه امروز و فردای شیعیان بوده و عدم توجه و ساماندهی و هدایت امر می تواند نتایج ناگواری را به همراه داشته باشد. در سال های اخیر، حضور طلاب کویتی در کشورهای دیگر، مثل ایران و عراق، کمرنگ تر از قبل شده است.پیش از این ما در حوزه هاى علمیه نجف اشرف وپس از محدودیت هاى سیاسى آن در دوران صدام ، این حوزه علمیه قم بود كه پذیراى تعداد قابل توجهى از طلاب كویتى بود كه متاسفانه رو به كاهش گزارده است. وبدون تردید كاهش اندیشمندان روحانى كویت در این كشور مى تواند تأثیر سوئى را بر آینده شیعیان این كشور داشته باشد.

تحصیلات در کویت

كویتی ها اصولاً اهمیت چندانی برای تحصیل فرزندانشان قائل نیستند؛ البته در طبقات مختلف متفاوت است، كه از این لحاظ به سه دسته تقسیم می‌شوند:

دسته اول

خانواده هایی هستند كه ازنظر تحصیلان درسطح بالایی قرار دارند وبیشتر فارغ التحصیلان خارج از كشورند و در سطح بالای فرهنگی قرار دارند. این افراد به تحصیلات فرزندانشان اهمیت می‌دهند و دختران و پسران در این خانواده ها به یك نسبت از امكانات تحصیلی برخوردار هستند.

دسته دوم

گروهی هستند كه اصلیتشان از عربستان و ایران است، در میان این طبقه هم تحصیلات اهمیت دارد اما ، تحصیل فرزندان دختر در این خانواده ها اهمیت چندانی ندارند و معمولاً میزان ترك تحصیل دختران و ازدواج آنها در این طبقه اجتماعی بالاست.

دسته سوم

بدون ها هستند . این گروه از مردم كویت ،‌به تحصیل اهمیتی نمی‌دهند و بیشتر دختر بچه هایی كه به مدرسه نمی روند و در سنین پایین ازدواج می كنند از میان این طبقه می باشند، كه فرزندان این گروه معمولاً به چوپانی روی می آورند. در كویت مانند سایر كشورها فارغ التحصیلان دانشگاه ها، وضعیت چندان مناسبی ازنظر شغلی ندارند.برطبق آماردولت تاسال 2000م.ازمیان حدود 200000فارغ التحصیل از دانشگاه این كشور ،فقط برای حدود 10000نفرشان شغل موجود می‌باشد. و 190000نفر بقیه لاجرم بیكار می‌مانند.

تحصیلات جمعیت کویت

کویت بالاترین میزان باسوادی را در میان کشورهای عربی دارد و نظام تحصیلی آن به 4 بخش تقسیم می شود: مهدکودک و پیش دبستانی (2 سال)، ابتدایی (5 سال)، دوره متوسطه اولیه (4 سال) و دوره متوسط ثانویه (3 سال). لازم به ذکر است از 4 تا 16 سالگی یعنی تا بخش متوسطه، تحصیلات برای تمامی افراد اجباری است و همچنین تمامی دوره های تحصیلی که شامل دوره آموزش عالی نیز می شود برای تبعه های کویت رایگان می باشد. خارجی هایی که برای کار به کوی می روند بعضا تمایل دارند در دانشگاه های کویت نیز تحصیل کنند تا میزان درآمد بیشتری داشته باشند و میزان شهریه ای که باید پرداخت کنند با توجه به رشته تحصیلی و مقطع آن ها (کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری) متفاوت است و بین 100KWD (دینار کویت) تا 300KWD (دینار کویت) یعنی بین 330$ تا 995$ (دلار آمریکا) می باشد.

تنها دانشگاه کویت که رنکینگ زیر 1000 در QS دارد دانشگاه کویت است که از نظر طبقه بندی QS رنکینگ 801 دارد ولی به عقیده U.S. News & World Report Ranking رتبه آن در سال 2020 در واقع 1082 بوده است. از دیگر دانشگاه های این کشور می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

دانشگاه علوم و تکنولوژی خلیج فارس (Gulf University for Science and Technology)

کالج استرالیایی کویت (Australlian College og Kuwait)

دانشگاه آمریکایی کویت (American University of Kuwait)

مدرسه مدیریت کویت (Maastricht School of management Kuwait)

نظام آموزشى

در سال 1965 نظام آموزشى اجبارى بین مقطع هاى سنى 6 تا 14 سال در كویت برقرار شده ‏است.تحصیلات در كویت به زبان عربى است و در تمام مراحل رایگان مى باشد.‏

آموزش و پرورش در كویت به بخشهاى اساسى زیر تقسیم مى شود:‏

الف) مهد كودك به مدت دو سال كودكان از سن 4 و 5 سال را براى ورود به مقطع ابتدایى در سن 6 ‏سالگى آماده مى كند.‏

ب) آموزش عمومى شامل:‏

‏1- مرحله ابتدایى 2- مرحله متوسطه‏ ‏3- مرحله دبیرستان‏

‏ مدت تحصیل هر یك از مراحل 4 سال مى باشد.‏

ج) آموزش كیفى كه موارد زیر را دربر مى گیرد:‏

‏1- آموزشگاه دینى: دو مرحله متوسطه و دبیرستان را شامل مى شود. فارغ التحصیلان مى توانند به ‏دانشكده الهیات ( شریعت، حقوق، ادبیات، امور تربیتى)، بازرگانى، تكنولوژى ودانشكده مطالعات تجارتى ‏راه یابند. این آموزشگاه بورسیه خارجى از 40 كشور اسلامى قاره هاى آسیا ، آفریقا و اروپا را نیز مى ‏پذیرد. فارغ التحصیلان كویتى در دانشكده هاى نظامى و پلیس نیز مى توانند ادامه تحصیل دهند.‏

‏2- مدارس ویژه معلولان كه مراحل سه گانه آموزشى را دربر مى گیرد.‏

‏3- آموزش بزرگسالان و مبارزه با بیسوادى كه مرحله مبارزه با بیسوادى و دو مرحله متوسطه و ‏دبیرستان را شامل مى شود.‏

در سال 1960 هیأتى براى مطالعه و اجراى طرح تأسیس دانشگاه كویت تشكیل شد كه با اقدامات و ‏تلاشهاى این هیأت، دانشگاه كویت در 1966 افتتاح گردید. دانشكده هاى این دانشگاه عبارتند از:‏

‏1- دانشكده حقوق و شریعت اسلامى 2- دانشكده بازرگانى ، اقتصاد و علوم سیاسى 3-دانشكده علوم ‏‏4- دانشكده ادبیات 5- دانشكده بهیارى‏ ‏6- دانشكده فنى و نفت‏ ‏7- دانشكده پزشكى و پیراپزشكى‏

در كشور كویت تعداد 554 مدرسه دولتى و 98 مدرسه خصوصى شامل 65 مدرسه عربى 33 مدرسه ‏خارجى وجود دارد. مدرسه ایرانى یكى از مدارس خارجى محسوب مىشود كه توضیح آن به تفصیل ‏خواهد آمد.‏

تعداد دانشجویان دانشگاههاى كویت 14993 نفر كه 13682 نفر كویتى و 1311 نفر غیركویتى هستند. ‏اعضاى هیأت علمى دانشگاه792 نفر كه 389 نفر كویتى و 403 نفر غیركویتى مى باشند.

علل تنوع فرهنگی و دلایل تأثیر گذار بر فرهنگ در کویت

۱-تسلط انگلستان در گذشته بر این سرزمین و وارد نمودن ریشه‌هایی از فرهنگ کشورهای دیگر به این کشور.

۲-مهاجرت گروه های زیادی از ایرانیان با فرهنگ و آداب و رسوم ایرانی- شیعی.

۳- هجوم نیروی کار مهاجر از هندوستان که آیین هندو داشته و سعی آنان در اشاعه فرهنگ خود در این سرزمین با اشکال مختلف از جمله: رفتار های اجتماعی، برنامه های هنری، چاپ کتاب، روزنامه، اشاعه جادوگری مواجه بوده است.

۴-پیدایش نفت و ثروت‌های آن که باعث ایجاد نوعی نظام سرمایه داری و فرهنگ رفاه طلبی در بین مردم کویت شده است.

۵- پیدایش و گسترش گروه های اسلامی و ملی گرا که در فرهنگ اجتماعی- مذهبی مردم کویت تاثیر بجا نهاده است.

۶- برنامه ریزی دول استکباری که کوشش فراوانی در جهت تغییر فرهنگ اجتماعی مردم کویت داشته و دارند.

۷-دستگاه های تبلیغاتی، رسانه های گروهی، وسایل ارتباط جمعی از جمله وجود ماهواره های غربی، آسیایی و … امکان دسترسی مستقیم به شبکه جهانی اینترنت نیز ازجمله علل تأثیر گذار بر فرهنگ مردم کویت می‌باشد.

رسانه های عمومی

روزنامه‌ ها

الرأی العام

این روزنامه به زبان عربی در 16 صفحه به چاپ می‌رسد. “ الرأی العام” تا حدود زیادی منعكس كننده نظرات دولت است و در افكار عمومی، نسبتاً تأثیر دارد. در سال 1994 م به خاطر اختلاف نظر صاحبان سهام آن، در مورد پاره‌ای از مسائل حقوقی، صنفی، مالی و فنی این روزنامه دستخوش مشكلاتی شد و در نتیجه انتشار آن موقتاً تعطیل شد. اما پس از چندی در دو نسخه مستقل و با همان نام منتشر شد.

السیاسه

انتشار این روزنامه از تاریخ 3/6/1965 م به زبان عربی آغاز شده كه تیراژ آن 70 هزار نسخه در روز بوده و دارای دفاتر نمایندگی دائمی در عمان، اردن، ریاض و قاهره می‌باشد كه نسخه‌های آن نیز،‌ به اغلب كشورهای عربی ارسال می‌گردد. مدیر این روزنامه “ احمدجارالله” و سردبیران آن “ سلیمان عبدالعزیز” و “قاسم افیونی” هستند.

الانباء

این روزنامه با تیراژ 65 هزار نسخه در روز، به زبان عربی چاپ و منتشر می‌شود كه تا حدودی منعكس كنندة‌ نظرات مقامات رسمی كشور بوده و نفوذ دولت در آن زیاد است. این روزنامه نسبتاً در افكار عمومی تأثیر دارد و مدیر آن “فیصل المزروق” می‌باشد.

القبس

این روزنامه با تیراژی حدود 70هزار نسخه ازسوی مؤسسه مطبوعاتی القبس، به زبان عربی منتشر می‌شود. علاوه بر كشورهای عربی، در برخی از كشورهای اروپایی نیز توزیع می‌گردد. این روزنامه از جراید خبرساز كویت بوده و بخاطر تماس با مدیران ادارات و ارگانهای دولتی اخبار محلی را نیز منتشر می‌كند و از نفوذ خوبی در افكار عمومی برخوردار است. مدیر این روزنامه “عبدالعزیز صفر” می‌باشد و سردبیران آن “جاسم احمد” و “رؤف شحوری”هستند.

كویت تایمز

با تیراژی حدود 7000 نسخه در روز، به زبان انگلیسی منتشر می‌شود كه مورد استفاده اكثر خارجیان مقیم كویت قرار می‌گیرد. اخبار این روزنامه معمولاً رسمی است.مدیر آن “احمدجارالله” و سردبیر آن “یوسف علیان” می‌باشد.

عرب تایمز

با 6000 نسخه در روز دومین روزنامه انگلیسی زبان كویت است. این نشریه سابقاً به صورت هفتگی چاپ می‌شد و در حال حاضر “ عبدالعزیز مساعیه” مدیریت آن را به عهده دارد.

الوطن

با تیراژ 65 تا 75 هزار نسخه در روز، به زبان عربی منتشر می‌شود. این روزنامه بصورت شركت سهامی اداره می‌شود كه تحلیل‌گران مختلف، استادان دانشگاه، برخی نمایندگان مجلس و كارمندان عالی رتبه دولت، به مناسبتهای گوناگون، در این روزنامه مقاله می‌نویسند. مدیریت این روزنامه را خلیفه علی الخلیفة الصباح از شخصیت های خاندان حاكم و معاون وی ولید جاسم الجاسم برعهده دارند. این نشریه نسبت به دیگر روزنامه‌ها از استقلال نسبی برخوردار است و مورد توجه افكار عمومی به ویژه دانشجویان و روشنفكران قرار دارد.

دیگر نشریات عبارتند : طلیعه، اخواء الكویت، الكویت، رساله، النهضه، صوت الخلیج و المجتمع .

‏‏رادیو و تلویزیون

رادیو كویت از سال 1951 فعالیت خود را آغاز نمود و قبل از اشغال این كشور از سوى رژیم عراق ‏با 4 فرستنده برنامه هاى خود را به زبانهاى عربى، انگلیسى، فرانسه و فارسى پخش مىكرده كه پس ‏از آزادى كویت پخش برنامه هاى فارسى قطع شد و لیكن هم اكنون این بخش نیز مشغول فعالیت مى ‏باشد.‏

پیش از نوامبر 1961 یكى از تجار كویت صاحب امتیاز تلویزیون این كشور بود؛ ولى از آن زمان به ‏بعد تلویزیون در اختیار دولت قرار گرفت. تلویزیون كویت با استفاده از ماهواره اى كه بر فراز ‏اقیانوس هند قرار دارد بسیارى از برنامه هاى جهانى از جمله سفرهاى فضایى و مسابقات ورزشى ‏بین المللى را مستقیما پخش مى كند. در كویت فرستنده رادیویى یا تلویزیونى خصوصى وجود ندارد. ‏در حال حاضر تلویزیون كویت با 3 كانال( عربى، انگلیسى، گزارشهاى ورزشى) فعالیت مى كند. ‏كادر رادیو تلویزیون بر خلاف كادر مطبوعات تقریبا صد در صد كویتى است در حالیكه كادر ‏مطبوعات نسبت كویتى ها و غیركویتى ها تقریبا مساوى است كه اشراف و اعمال نظر با كویتى ‏هاست.‏

خبرگزاریها و شبكه خارجی

كویت دارای یك سازمان خبری به نام سازمان خبرگزاری كویت بوده كه نام اختصاری آن كونا می‌باشد. این خبرگزاری در سال 1976 م تأسیس گردیده و تا قبل از اشغال كویت دارای 25 نمایندگی در سراسر جهان بود، كه این رقم در حال حاضر كاهش یافته است. “كونا”‌ از بودجه قابل توجهی بهره‌مند است و دومین خبرگزاری معتبر و مهم پس از خبرگزاری مصر در منطقه عربی خاورمیانه و خلیج فارس است.

خبرگزاری‌هایی كه در كویت نمایندگی دارند عبارتند از:

خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ایرنا)، عربستان، قطر، بحرین، روسیه، رویترز (انگلیس)، عراق، لیبی، سوریه و....

شبكه های تلفزیونی نیز هستند كه در این كشور فعالیت می كنند كه عبارتند از: واحد مركزی خبر (جمهوری اسلامی ایران)، شبكه دبی، ابوظبی، الجزیره، العربیه، سی ان ان، بی بی سی، العالم، المنار، سى ان بی سی (امریكا)، چین، الاخباریه (عربستان) و...

جمعیت ایرانی و شرکت های ایرانی در کویت

جمعیت ایرانی زیادی در کشور کویت مشغول به ثبت شرکت هستند و بیشترین بخش هایی که دیده می شود در زمینه مواد غذایی و بهداشتی است که به طوریکه وارد روال های تجاری و اقتصادی شده است و ایرانیان زیادی در کشور کویت مشغول به فعالیت های تجاری هستند. نرخ مالیات شرکت در کشور کویت در ابتدا 15 درصد بوده است که در بالاترین وضعیت خود به 55 درصد رسیده است.
نرخ مالیات بر درآمد شخصی در کشور کویت 0.00 درصد اعلام شده است. وضعیت برای نرخ تأمین اجتماعی در کشور کویت نیز در حدود 22 درصد اعلام شده است اینطور که شواهد نشان می دهد نرخ تأمین اجتماعی برای کارکنان در کشور کویت نیز در حدود 5 الی 10 درصد اعلام شده است شایان ذکر است که نرخ امنیت اجتماعی برای شرکت در ابتدا در حدود 10.50 درصد بوده است که امروزه به 11.50 درصد رسیده است که رقم قابل توجهی است .
سیستم های مالیاتی در کشور کویت در سال های اخیر تغییرات زیادی داشته اند و ارزش های فعلی در این کشور نیز بر اساس رویدادهای جدید دسته بندی شده اند اینطور که ارزیابی ها نشان می دهد جمعیت ایرانی که وارد کشور کویت شده است 23 درصد بیشتر از ده سال گذشته هستند مشخص است که پیش بینی های مالی در زمینه نرخ ارزش های فعلی به طور جدی دنبال می شود اینطور که شواهد نشان می دهد وضعیت ثبت شرکت در کشور کویت از نظر مالیاتی به صورت کنترل شده پیش می‌رود و دولت در این کشور ثابت قدم است.