سید موسی شبیری زنجانی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
=ولادت= | =ولادت= | ||
معظم له چند ماه پس از رسيدن پدر بزرگوارش به حرم كريمه اهل بيت حضرت معصومه دختر امام | معظم له چند ماه پس از رسيدن پدر بزرگوارش به حرم كريمه اهل بيت حضرت معصومه دختر امام موسی كاظم صلوات ا... عليه يعنی به شهر مقدس [[قم]] و انتخاب آن شهر به عنوان جايگاه و محل اقامت در هشتم [[ماه رمضان]] سال 1346 ديده به جهان گشود. و اين نام ـ سيد موسی ـ را مادر پدر ايشان برای بزرگداشت و احترام [[حضرت معصومه (ع)]] و تشكر از عنايت و مهماننوازی آن حضرت برای معظمله انتخاب نمود. | ||
=خانواده= | |||
پدر او [[فقيه]] آگاه و پرهيزگار با ورع آیهالله العظمی سيد احمد حسينی زنجانی (قدس سره الشريف) (1308ـ1393) است كه دارای تصنيفهای بسيار در فنون مختلف بود. وی نزديك به 60 كتاب و رساله در [[فقه]]، [[حديث]]، [[كلام]]، لغت، ادبيات و غير آن در موضوعات ديگر در حوزههای معرفتی تأليف نمود. | |||
[[امامت جماعت]] صبح و مغرب و عشای نمازگزاران حرم مطهر حضرت معصومه (سلام الله عليها) منحصر به ايشان بود. | |||
و اين به سبب جايگاه بسيار بلند در ميان علمای اعلام شهرت به پرهيزگاری و فضائل اخلاقی وی بود. ظهرها امامت جماعت در مدرسه فيضيه را بعهده داشت و جمعيتی از علما و فضلا و اساتيد حوزه علميه به ايشان اقتدا مینمودند. ايشان به عنوان امام جماعت در جايی انتخاب شده بود كه مأمومين را علما و افراد صالح و فضلای طلاب حوزه تشكيل میدادند در روزهای پايانی حيات وقتی از انجام اين مهم ناتوان گرديده بود. حضرت آیهالله العظمی سيد موسوی زنجانی به عنوان جانشين پدر انتخاب گرديد. | |||
معظم له در آن روز به سبب دارا بودن شرايط و اوصاف لازم برای تصدی [[امامت جماعت]] در اين دو مكان شريف برای امر مهم امامت جماعت انتخاب گرديد. | |||
جد پدری معظم له سيد عنايتالله (م. 1343) و جد مادری او سيد ميرعلی نقی (م 1367) رحمها... از علمای زنجان و مشهور به فضل و تقوی بودند. دايی معظم له آیهالله سيد محمد ولائی (م. 1387) رحمها... عالمی جامع و فقيه بود. | |||
وی از سوی آیهالله العظمی سيد محمد حجه قدس سره (م. 1372) موفق به دريافت [[اجازه اجتهاد]] گرديده بود آیت الله حجت اين اجازه را در سال 1352 به ايشان داده بودند. | |||
اجازه [[آيتالله حجت]] ارزش علمی ويژهای داشت زيرا ايشان به عدم نرمش در اعطای اجازه اجتهاد معروف و از اين جهت بسيار اهل احتياط و پرهيز بود. به همين علت نقل شده است هنگامی كه اجازه مسبوقالذكر بر آیهالله العظمی خوئی عرضه شده بود آن را با شگفتی و تقدير از شخص اجازه گيرنده دريافت نموده بود به سبب اينكه از احتياط و سختگيری شخص اجازه دهنده آگاهی داشت. | |||
=منبع= | |||
[[رده:روحانیان شیعه اهل ایران]] | [[رده:روحانیان شیعه اهل ایران]] | ||
[[رده:مراجع تقلید شیعه]] | [[رده:مراجع تقلید شیعه]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] |
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۴
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۲:۲۴، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۲؛
نام | سید موسی شبیری زنجانی |
---|---|
نامهای دیگر | آیتالله شبیری زنجانی•آیتالله سید موسى بن سید احمد شبیرى زنجانى |
زاده | ۹ اسفند ۱۳۰۶ |
محل تولد | قم |
دین | اسلام |
مذهب | شیعه دوازدهامامی |
زمینههای علمی | فقه•اصول•رجال |
تحصیلات | حوزه علمیه قم•حوزه علمیه نجف |
استادان | سید احمد زنجانی (پدرش)•میرزا محمود حسینی زنجانی•سید محمد محقق داماد•سید حسین طباطبایی بروجردی•
سید ابوالقاسم خویی |
شاگردان مشهور | رضا استادی•مهدی شبزندهدار•سید جعفر مرتضی عاملی |
رتبه حوزوی | آیتالله العظمی |
تألیفات | تحقیق رجال نجاشی•تعلیقه بر کتاب «آشنای حق»•جرعهای از دریا•دراسة فى فقه الحج•بحوث فى التعادل والتراجیح• تعلیقه بر رجال شیخ طوسی•تعلیقه بر جامع احادیث الشیعه،... |
وبگاه | http://zanjani.ir |
آیت الله العظمی سید موسی شبیری زنجانی در سال ۱۳۰۶ در قم متولد شد. پدر او مرحوم آیت الله سید احمد زنجانی از اساتید حوزه بود که در مدرسه فیضیه قم اقامه نماز جماعت داشت.
وی پس از گذراندن دروس مقدماتی، دروس سطح و عالی فقه و اصول را نزد پدر خود و نیز آیت الله سید صدرالدین صدر، آیت الله محقق داماد و آیتالله بروجردی فراگرفت.
آیت الله سید موسی شبیری زنجانی، از دوستان نزدیک و هم درسان آیت الله سید رضا صدر و امام موسی صدر بود و سال هاست کرسی تدریس او در حوزۀ علمیه برقرار است و هم اکنون از مراجع بزرگ شیعه به شمار میآید.
ولادت
معظم له چند ماه پس از رسيدن پدر بزرگوارش به حرم كريمه اهل بيت حضرت معصومه دختر امام موسی كاظم صلوات ا... عليه يعنی به شهر مقدس قم و انتخاب آن شهر به عنوان جايگاه و محل اقامت در هشتم ماه رمضان سال 1346 ديده به جهان گشود. و اين نام ـ سيد موسی ـ را مادر پدر ايشان برای بزرگداشت و احترام حضرت معصومه (ع) و تشكر از عنايت و مهماننوازی آن حضرت برای معظمله انتخاب نمود.
خانواده
پدر او فقيه آگاه و پرهيزگار با ورع آیهالله العظمی سيد احمد حسينی زنجانی (قدس سره الشريف) (1308ـ1393) است كه دارای تصنيفهای بسيار در فنون مختلف بود. وی نزديك به 60 كتاب و رساله در فقه، حديث، كلام، لغت، ادبيات و غير آن در موضوعات ديگر در حوزههای معرفتی تأليف نمود.
امامت جماعت صبح و مغرب و عشای نمازگزاران حرم مطهر حضرت معصومه (سلام الله عليها) منحصر به ايشان بود.
و اين به سبب جايگاه بسيار بلند در ميان علمای اعلام شهرت به پرهيزگاری و فضائل اخلاقی وی بود. ظهرها امامت جماعت در مدرسه فيضيه را بعهده داشت و جمعيتی از علما و فضلا و اساتيد حوزه علميه به ايشان اقتدا مینمودند. ايشان به عنوان امام جماعت در جايی انتخاب شده بود كه مأمومين را علما و افراد صالح و فضلای طلاب حوزه تشكيل میدادند در روزهای پايانی حيات وقتی از انجام اين مهم ناتوان گرديده بود. حضرت آیهالله العظمی سيد موسوی زنجانی به عنوان جانشين پدر انتخاب گرديد.
معظم له در آن روز به سبب دارا بودن شرايط و اوصاف لازم برای تصدی امامت جماعت در اين دو مكان شريف برای امر مهم امامت جماعت انتخاب گرديد.
جد پدری معظم له سيد عنايتالله (م. 1343) و جد مادری او سيد ميرعلی نقی (م 1367) رحمها... از علمای زنجان و مشهور به فضل و تقوی بودند. دايی معظم له آیهالله سيد محمد ولائی (م. 1387) رحمها... عالمی جامع و فقيه بود.
وی از سوی آیهالله العظمی سيد محمد حجه قدس سره (م. 1372) موفق به دريافت اجازه اجتهاد گرديده بود آیت الله حجت اين اجازه را در سال 1352 به ايشان داده بودند.
اجازه آيتالله حجت ارزش علمی ويژهای داشت زيرا ايشان به عدم نرمش در اعطای اجازه اجتهاد معروف و از اين جهت بسيار اهل احتياط و پرهيز بود. به همين علت نقل شده است هنگامی كه اجازه مسبوقالذكر بر آیهالله العظمی خوئی عرضه شده بود آن را با شگفتی و تقدير از شخص اجازه گيرنده دريافت نموده بود به سبب اينكه از احتياط و سختگيری شخص اجازه دهنده آگاهی داشت.