حروریه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال') |
جز (جایگزینی متن - 'ابو ال' به 'ابوال') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
حروریه قا‌یل به تكفیر امت اسلام و تبرى از دو داماد پیامبر (ص) یعنى على (ع) و عثمان و تولى و دوستى شیخین یعنى ابوبكر و عمر بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می دانستند. چون وقت نماز فرا می رسید، وضو می گرفتند و در همانجا می نشستند و نماز می خواندند و گمان می کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند وضوى شان باطل می شود. با این حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می زد، بر خلاف جمیع امت براى نماز تجد‌ید وضو نمی گرفتند. زنانشان مانند مردان در حالى كه روى خود را بسته بودند بر اسب نشسته و جنگ می كردند. حروریه در ناحیه سیستان و هرات و خراسان بسیار و مردمانى شجاع و دلیرند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46</ref> <ref>الملطی | حروریه قا‌یل به تكفیر امت اسلام و تبرى از دو داماد پیامبر (ص) یعنى على (ع) و عثمان و تولى و دوستى شیخین یعنى ابوبكر و عمر بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می دانستند. چون وقت نماز فرا می رسید، وضو می گرفتند و در همانجا می نشستند و نماز می خواندند و گمان می کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند وضوى شان باطل می شود. با این حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می زد، بر خلاف جمیع امت براى نماز تجد‌ید وضو نمی گرفتند. زنانشان مانند مردان در حالى كه روى خود را بسته بودند بر اسب نشسته و جنگ می كردند. حروریه در ناحیه سیستان و هرات و خراسان بسیار و مردمانى شجاع و دلیرند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46</ref> <ref>الملطی ابوالحسین محمد بن احمد، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1949میلادی ص 56</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۳
حروریه گروهی از خوارج و به تعبیری اولین گروه از آن فرقه اند.
تاریخچه
زمانی که حضرت على (ع) از صفین باز مى گشت، خوارج كه در آن زمان حدود دوازده هزار تن بودند در منطقه «حروراء» كه دهی در نزد‌یكى كوفه بود گرد هم آمدند و از این رو به «حروریه» موسوم شدند. سرداران آنان در آن روز عبدالله بن كواء و شبث بن ربعى بودند. چون حضرت على (ع) از میان لشكر بیرون آمد و براى مناظره در برابر آنان ایستاد و دلا‌یل خود را برا‌ی شان بازگو کرد، ابن كواء با ده تن از سواران خو‌یش پیش آمد و از وى پوزش و ز‌ینهار طلبید، ولی د‌یگر خوارج روى به نهروان نهادند. [۱]
اعتقادات
حروریه قا‌یل به تكفیر امت اسلام و تبرى از دو داماد پیامبر (ص) یعنى على (ع) و عثمان و تولى و دوستى شیخین یعنى ابوبكر و عمر بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می دانستند. چون وقت نماز فرا می رسید، وضو می گرفتند و در همانجا می نشستند و نماز می خواندند و گمان می کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند وضوى شان باطل می شود. با این حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می زد، بر خلاف جمیع امت براى نماز تجد‌ید وضو نمی گرفتند. زنانشان مانند مردان در حالى كه روى خود را بسته بودند بر اسب نشسته و جنگ می كردند. حروریه در ناحیه سیستان و هرات و خراسان بسیار و مردمانى شجاع و دلیرند. [۲] [۳] [۴]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46
- ↑ الملطی ابوالحسین محمد بن احمد، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1949میلادی ص 56