سنانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ابو ال' به 'ابوال') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سنانیه''' فرقه اى از [[اسماعیلیه]] نزارى پیروان | '''سنانیه''' فرقه اى از [[اسماعیلیه]] نزارى پیروان ابوالحسن سنان بن سلمان بن محمد بن راشد البصرى است که راشدالدین لقب داشت و پیشواى اسماعیلیه و صاحب دعوت ایشان در قلاع شام بود. | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
[[ | [[ابوالحسن سنان]] نخست از «[[نصیریه|نصیریه]]» بود و سپس به کیش اسماعیلیه نزارى درآمد. او در اصل بصرى بود و به [[قلعه الموت]] رفت و از آن جا به [[شام]] سفر کرد و در زمان سلطان نور الدین محمود دعوت [[اسماعیلیه]] را در آنجا تجدید کرد و با سلطان مذکور بسیار جنگید و بر قلاع شام تسلط یافت و در آن جا به مدت سى سال حکومت کرد. وى معاصر [[صلاح الدین ایوبی|صلاح الدین ایوبى]] بود ولى هرگز مطیع او نشد. صلاح الدین پس از صلح با فرنگان قصد او کرد اما سرانجام با وى مصالحه نمود. سنان در سال 588 هجرى در شام درگذشت. | ||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
ابوالحسن سنان به علم حیل و شعبده و سیمیا آگاه بود و عقیده به «[[تناسخ]]» را در مذهب اسماعیلى وارد کرد و دعوى علم غیب داشت و مى گفت از حوادث پیش از آن که واقع شود خبر مى دهد. سرهاى دشمنان خود را که مى برید با آنان سخن مى گفت و با انواع فریب و حیل مردم را به خویشتن معتقد مى کرد. مدعى بود که محمد بن اسماعیل در وى حلول کرده است و از این جهت ادعاى الوهیت داشت. پیروانش او را مى پرستیدند و جان و مال خود را فدایش مى کردند. او کیش خود را از اسماعیلیه ایران و الموت جدا کرد و دستگاه دیگرى در شام براى فریب مردم ترتیب داد و قلاع فراوانى در شام بنا کرد.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 237 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۴۳
سنانیه فرقه اى از اسماعیلیه نزارى پیروان ابوالحسن سنان بن سلمان بن محمد بن راشد البصرى است که راشدالدین لقب داشت و پیشواى اسماعیلیه و صاحب دعوت ایشان در قلاع شام بود.
تاریخچه
ابوالحسن سنان نخست از «نصیریه» بود و سپس به کیش اسماعیلیه نزارى درآمد. او در اصل بصرى بود و به قلعه الموت رفت و از آن جا به شام سفر کرد و در زمان سلطان نور الدین محمود دعوت اسماعیلیه را در آنجا تجدید کرد و با سلطان مذکور بسیار جنگید و بر قلاع شام تسلط یافت و در آن جا به مدت سى سال حکومت کرد. وى معاصر صلاح الدین ایوبى بود ولى هرگز مطیع او نشد. صلاح الدین پس از صلح با فرنگان قصد او کرد اما سرانجام با وى مصالحه نمود. سنان در سال 588 هجرى در شام درگذشت.
شرح حال
ابوالحسن سنان به علم حیل و شعبده و سیمیا آگاه بود و عقیده به «تناسخ» را در مذهب اسماعیلى وارد کرد و دعوى علم غیب داشت و مى گفت از حوادث پیش از آن که واقع شود خبر مى دهد. سرهاى دشمنان خود را که مى برید با آنان سخن مى گفت و با انواع فریب و حیل مردم را به خویشتن معتقد مى کرد. مدعى بود که محمد بن اسماعیل در وى حلول کرده است و از این جهت ادعاى الوهیت داشت. پیروانش او را مى پرستیدند و جان و مال خود را فدایش مى کردند. او کیش خود را از اسماعیلیه ایران و الموت جدا کرد و دستگاه دیگرى در شام براى فریب مردم ترتیب داد و قلاع فراوانى در شام بنا کرد.[۱]
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 237 با ویرایش و اصلاح عبارات