محمره

محمره یا سرخ‏ جامگان از «غلاة» شیعه و از حلولیه (باطنیه)‏ اند.

تاریخچه

محمره از فرقه‌های غیر مسلمان بوده‌اند و بر خلاف بنی العباس که شعار و لباس سیاه داشتند، اما این گروه رنگ قرمز را به عنوان شعار و لباس خود انتخاب کردند. همچنین این طایفه از نظر عقیدتی مقابل خرمیه قرار داشتند، اگر چه گاهی نیز با فرقه مذکور همسو می‌شدند.

القاب گوناگون

این طایفه در هر جایى به لقبى معروف بوده‌اند: در اصفهان خرمیه و در قزوین و رى مزدکیه و سنباذیه و در دینور و نهاوند محمّره و در آذربایجان قولیه خوانده مى ‌شوند. در برخی از منابع، محمره نام دیگری برای اسماعیله بیان شده و نوشته است: اسماعیلیه را به سبب آن که به باطن کتاب قائل بودند، باطنیه، به سبب آن که به حمدان قرمط منسوب هستند، قرامطه به سبب آن که محرمات را مباح مى‌دانستند، حرمیه و به سبب آن که به هفت شریعت معتقد بودند، ـ شرایع آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و مهدی ـ سبعیه نامیده می‌شدند. نام دیگر ایشان بابکیه است به این دلیل که گروهی از ایشان از بابک خرّمی پیروی کردند. ایشان هم‌چنین به محمّره نیز ملقب هستند چرا که در روزگار بابک لباس سرخ می‌پوشیدند. همچنین آورده‌اند که قسم دوم از خرمیه، خرمدینیه (به زاء منقوطه) است که در بستر دولت اسلام ظاهر شدند. آنان دو فرقه بابکیه و مازیاریه بوده و هر دو نیز به محمّره معروف بودند.

عقاید

آنان معتقد بودند که در هر زمان هفت نفر می‌باشند که باید به آنان اقتدا کرد.