احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی.jpg |احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی |پیوند=Special:FilePath/احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمیjpg]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی.jpg |احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی |پیوند=Special:FilePath/احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمیjpg]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۶
| نام | احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | قمی • فامی |
| زاده | آغاز سده چهارم • قم |
| درگذشت | حدود 372 هجری |
| استادان | محمد بن حسن بن ولید |
| شاگردان | ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان • ابوعلی احمد بن زید بن دارا |
| آثار | زاد المسافر • الامالی |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی، (000 – حدود 372ق)ابوالعباس. فقیه و محدث شیعی. از لقب «قمی» استفاده میشود اهل قم بود و از لقب «فامی» بر میآید كه در آنجا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. شخصیت او در منابع رجالی به نیكی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درك قوی» معرفی شده است. در مجالس درس بغداد شركت جست و در فقه و حدیث تبحر یافت و كتابهایی تألیف نمود. از آثار مشهور وی «زاد المسافر» و دیگری «الامالی» است.
معرفی اجمالی
احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی، ابوالعباس. فقیه و محدث شیعی. ولادت و وفات او به خوبی روشن نیست. پسرش «ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان»(م.ب412ق) و صاحب كتاب «مأه منقبه») از اساتید «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) است و نجاشی در 372هجری متولد شده است، بنابراین شاگردی نجاشی نزد فرزندش، نشان میدهد كه زمان خود او را درك نكرده بود. از این رو میتوان نتیجه گرفت كه وفات او پیش از 372هجری و احتمالاً در قم اتفاق افتاده است.
همچنین با توجه به تاریخ وفات او، ولادت او را میتوان در آغاز سده چهارم تخمین زد. پسرش علاوه بر نجاشی، از اساتید شیخ كراجكی(م449ق) نیز بوده كه در 412هجری در ایام حج، كراجكی نزد او كتاب ایضاح دقائق النواصب را فرا گرفته است. وی خود چنانكه از لقب «قمی» استفاده میشود اهل قم بود و از لقب «فامی» بر میآید كه در آنجا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. در آنجا با دختر خواهرزاده «جعفر بن قولویه»(م368ق) ازدواج كرد و در كنار تجارت، به فراگیری دانش روی آورد و بخشی از تحصیلات خود را در قم گذرانده است اما در آنجا نماند و راهی بغداد شد و بغداد شد و در مجالس درس بغداد شركت جست و در فقه و حدیث تبحر یافت و كتابهایی تألیف نمود.
از شخصیت او در منابع رجالی به نیكی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درك قوی» معرفی شده است. از اساتید او در قم «محمد بن حسن بن ولید»(م343ق) را میتوان نام برد، اما از استادان بغدادی او اطلاعی نداریم. در منابع حدیثی روایات او بیشتر از طریق پسرش از او نقل میشود، اما ابوالفتح كراجكی(م449ق) كه از شاگردان پسرش میباشد از او نیز به طور مستقیم روایت دارد. همچنین از دیگر شاگردان او «ابوعلی احمد بن زید بن دارا» است كه بخشی از احادیث او در كتاب عیون المعجزات آمده است. به گفته نجاشی وی دارای دو اثر تألیفی است و غیر از این دو اثر، كتاب دیگری تألیف ننموده است. یكی «زاد المسافر» و دیگری «الامالی».
استادان
محمد بن حسن بن ولید در قم استاد وی بوده از سایر اساتیدش اطلاعی در دست نیست.
شاگردان
فرزندش ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان صاحب كتاب مأه منقبه و ابوعلی احمد بن زید بن دارا ازشاگردان مشهور وی بودند.
آثار
وی دارای دو اثر تألیفی بنام‌های کتاب زاد المسافر و کتاب الامالی است و غیر از این دو اثر، كتاب دیگری تألیف ننموده است.
منابع
- تنقیح المقال(حجری)، ج1ص71 شماره 419؛
- تهذیب المقال، ج1ص45 شماره 30؛
- خلاصه الاقوال، ص70 شماره 42؛
- رجال ابن داود، ص40 شماره 98؛
- رجال نجاشی، ص84 شماره 204؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص33؛
- كنز الفوائد، صص62، 80، 121، 202 و259؛
- لسان المیزان، ج1ص736؛
- مائه منقبه، ص10(مقدمه).