یعفوریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «در باره فرقه «یعفوریه» مطالب بسیار اندکی نوشته شده است که پراکنده و نیز از نظ...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
در باره فرقه «یعفوریه» مطالب بسیار اندکی نوشته شده است که پراکنده و نیز از نظر محتوااز هم متفاوت هستند که با استناد به آن ها نمی توان در باره این فرقه و آراء و عقاید مربوط به آن به طور مستند و دقیق اظهار نظر کرد.در ادامه به دو عنوان از یعفوریه با توضیحات متفاوت اشاره می شود.
درباره فرقه «'''یعفوریه'''» مطالب بسیار اندکی نوشته شده است که پراکنده و نیز از نظر محتوا از هم متفاوت هستند که با استناد به آنها نمی‌توان درباره این فرقه و آراء و عقاید مربوط به آن به طور مستند و دقیق اظهار نظر کرد. در ادامه به دو عنوان از یعفوریه با توضیحات متفاوت اشاره می‌شود.


1.گروه اول از يعفوريه‏ از فرق «اماميه» و از اصحاب سليمان الاقطع بودند كه از معاصران ابو محمد هشام بن الحكم بود.
1.گروه اول از یعفوریه‏ از فرق «[[امامیه]]» و از اصحاب سلیمان الاقطع بودند که از معاصران ابو محمد هشام بن الحکم بود.
اینان معتقد بودند که معرفت ائمه واجب است و قيام به شرايعى را كه از طرف رسول (ص) ابلاغ شده است، نيز واجب است. کسی که امام را نشناسد و بميرد، آن چنان است كه در جاهليت مرده باشد.برخی از ایشان گفته اند که اگر كسى معرفت امام را درك كند، هيچ فريضه و تکلیفی بر او واجب نيست. فقط معرفت امام او را کفایت می کند. برخى از «يعفوريه» پیرو عقیده «معتزله» در «قدر» شدند و گفتند: معرفت امام، ضرورى است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 477 با ویرایش و اصلاحات در عبارات
اینان معتقد بودند که معرفت [[ائمه]] واجب است و قیام به شرایعى را که از طرف [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول (صلی‌الله علیه و آله)]] ابلاغ شده است نیز واجب است. کسی که امام را نشناسد و بمیرد، آن چنان است که در جاهلیت مرده باشد. برخی از ایشان گفته‏‌اند که اگر کسى معرفت امام را درک کند، هیچ فریضه و تکلیفی بر او واجب نیست. فقط معرفت امام او را کفایت می‌کند. برخى از «یعفوریه» پیرو عقیده «[[معتزله]]» در «[[قضا و قدر|قدر]]» شدند و گفتند: معرفت امام ضرورى است<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 477 با ویرایش و اصلاحات در عبارات
</ref>
</ref>.
2.گروه دوم از یعفوریه شیعیان و  پیروان محمد بن بشیر بوده اند و در عصر امامت موسی بن جعفر (ع) ظهور کرده و در امامت امام موسی بن جعفر(ع) توقف کرده و منکر امامت فرزندش علی بن موسی (ع) و هم چنین منکر امامان بعد از آن حضرت شدند. آن ها عصمت امامان بعد از موسی بن جعفر را قبول نداشتند و هر کسی را که به امامت ایشان قائل بود کافر و خونش را حلال می دانستند. البته این فرقه بعدها امامت موسی بن جعفر را نیز منکر شدند و امامت محمد بن بشیر و پس از او امامت فرزندش را پذیرفتند. <ref>http://wikifeqh.ir/%DB%8C%D8%B9%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87</ref>
اینان معتقد بودند که خداوند فقط نماز، خمس و روزه ی ماه رمضان را واجب کرده است و مسایلی چون زکات، حج و دیگر موضوعات دین و احکام شرعی وجود ندارد. آن ها ازدواج با محارم را جایز می دانستند و رابطه جنسی با غلامان را بدون اشکال می شمردند.
<ref>طوسی ابی جعفر محمدبن حسن بن علی، رجال کشی، مصطفوی، حسن ، ص ۴۷۹، نشر دانشگاه مشهد، ۱۳۴۷ شمسی.</ref>


==پانویس==
2.گروه دوم از یعفوریه شیعیان و پیروان محمد بن بشیر بوده‌اند و در عصر امامت [[موسی بن جعفر (کاظم)|موسی بن جعفر (علیه‌السلام)]] ظهور کرده و در امامت امام موسی بن جعفر (علیه‌السلام) توقف کرده و منکر امامت فرزندش علی بن موسی (علیه‌السلام) و هم چنین منکر امامان بعد از آن حضرت شدند. آنها عصمت امامان بعد از موسی بن جعفر را قبول نداشتند و هر کسی را که به امامت ایشان قائل بود کافر و خونش را حلال مى‌دانستند. البته این فرقه بعدها امامت موسی بن جعفر را نیز منکر شدند و امامت محمد بن بشیر و پس از او امامت فرزندش را پذیرفتند<ref>http://wikifeqh.ir/%DB%8C%D8%B9%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87</ref>. اینان معتقد بودند که خداوند فقط نماز، خمس و روزه ماه رمضان را واجب کرده است و مسایلی چون زکات، حج و دیگر موضوعات دین و احکام شرعی وجود ندارد. آنها ازدواج با محارم را جایز مى‌دانستند و رابطه جنسی با غلامان را بدون اشکال می‌شمردند<ref>طوسی ابی جعفر محمدبن حسن بن علی، رجال کشی، مصطفوی، حسن، ص ۴۷۹، نشر دانشگاه مشهد، ۱۳۴۷ شمسی.</ref>.


[[رده: کلام اسلامی]]
== پانویس ==
[[رده: فرقه های دینی ]]
{{پانویس}}
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۸

درباره فرقه «یعفوریه» مطالب بسیار اندکی نوشته شده است که پراکنده و نیز از نظر محتوا از هم متفاوت هستند که با استناد به آنها نمی‌توان درباره این فرقه و آراء و عقاید مربوط به آن به طور مستند و دقیق اظهار نظر کرد. در ادامه به دو عنوان از یعفوریه با توضیحات متفاوت اشاره می‌شود.

1.گروه اول از یعفوریه‏ از فرق «امامیه» و از اصحاب سلیمان الاقطع بودند که از معاصران ابو محمد هشام بن الحکم بود. اینان معتقد بودند که معرفت ائمه واجب است و قیام به شرایعى را که از طرف رسول (صلی‌الله علیه و آله) ابلاغ شده است نیز واجب است. کسی که امام را نشناسد و بمیرد، آن چنان است که در جاهلیت مرده باشد. برخی از ایشان گفته‏‌اند که اگر کسى معرفت امام را درک کند، هیچ فریضه و تکلیفی بر او واجب نیست. فقط معرفت امام او را کفایت می‌کند. برخى از «یعفوریه» پیرو عقیده «معتزله» در «قدر» شدند و گفتند: معرفت امام ضرورى است[۱].

2.گروه دوم از یعفوریه شیعیان و پیروان محمد بن بشیر بوده‌اند و در عصر امامت موسی بن جعفر (علیه‌السلام) ظهور کرده و در امامت امام موسی بن جعفر (علیه‌السلام) توقف کرده و منکر امامت فرزندش علی بن موسی (علیه‌السلام) و هم چنین منکر امامان بعد از آن حضرت شدند. آنها عصمت امامان بعد از موسی بن جعفر را قبول نداشتند و هر کسی را که به امامت ایشان قائل بود کافر و خونش را حلال مى‌دانستند. البته این فرقه بعدها امامت موسی بن جعفر را نیز منکر شدند و امامت محمد بن بشیر و پس از او امامت فرزندش را پذیرفتند[۲]. اینان معتقد بودند که خداوند فقط نماز، خمس و روزه ماه رمضان را واجب کرده است و مسایلی چون زکات، حج و دیگر موضوعات دین و احکام شرعی وجود ندارد. آنها ازدواج با محارم را جایز مى‌دانستند و رابطه جنسی با غلامان را بدون اشکال می‌شمردند[۳].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 477 با ویرایش و اصلاحات در عبارات
  2. http://wikifeqh.ir/%DB%8C%D8%B9%D9%81%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87
  3. طوسی ابی جعفر محمدبن حسن بن علی، رجال کشی، مصطفوی، حسن، ص ۴۷۹، نشر دانشگاه مشهد، ۱۳۴۷ شمسی.