نجم الدین کبری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '=پانویس=↵{{پانویس|1}}↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (جایگزینی متن - 'زندگینامه' به 'زندگینامه') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
|- | |- | ||
|استادان | |استادان | ||
|ابوطاهر السلفی، ابوالعلاء الهمدانی | |ابوطاهر السلفی، ابوالعلاء الهمدانی العطار، محمد بن بنیمان و عبدالمنعم بن الفراوی | ||
|- | |- | ||
|آثار | |آثار | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''نجم الدین کبری''' (540 - 618 ه.ق.) [[صوفی]] اهل خوارزم [[ازبکستان]] و مؤسس سلسله صوفیه [[کبرویه]] است، ابن نقط درباره او گفته است: «او شافعی است، امامی در تمسک به سنت بود. ذهبی او را چنین توصیف کرده است: «شیخ امام، علامه، الگو، محدث، شهید، شیخ خراسانی» | '''نجم الدین کبری''' (540 - 618 ه. ق.) [[صوفی]] اهل خوارزم [[ازبکستان]] و مؤسس سلسله صوفیه [[کبرویه]] است، ابن نقط درباره او گفته است: «او شافعی است، امامی در تمسک به سنت بود. ذهبی او را چنین توصیف کرده است: «شیخ امام، علامه، الگو، محدث، شهید، شیخ خراسانی» | ||
=زندگی= | =زندگی= | ||
شیخ امام، پیشوای بزرگ، محدث، شهیدشیخ خراسان، نجم الکبری بود و گویند: نجم الدین کبری، شیخ ابوالجناب احمد بن عمر بن محمد آل خوارزمی خیواقی<ref>[https://olama-orafa.ir/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%B4%DB%8C%D8%AE-%D9%86%D8%AC%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86-%DA%A9%D8%A8%D8%B1%DB%8C/ | شیخ امام، پیشوای بزرگ، محدث، شهیدشیخ خراسان، نجم الکبری بود و گویند: نجم الدین کبری، شیخ ابوالجناب احمد بن عمر بن محمد آل خوارزمی خیواقی<ref>[https://olama-orafa.ir/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%B4%DB%8C%D8%AE-%D9%86%D8%AC%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86-%DA%A9%D8%A8%D8%B1%DB%8C/ زندگینامه شیخ نجم الدین کبری]</ref>صوفی نام کامل او بوده است. اصلش از «خيوق» از روستاهاي خوارزم است و در سال 540 هجري قمري به دنيا آمد و در طلب [[حديث]] مي گشت و از ابوطاهر السلفی، ابوالعلاء الهمدانی العطار، محمد بن بنیمان و عبدالمنعم بن الفراوی کسب دانش نمود. | ||
عبدالعزیز بن هلاله، خطیب دریا شامخ، ناصر بن منصور عریضی، سیف الدین الباخرزی و ... شاگردی او را | عبدالعزیز بن هلاله، خطیب دریا شامخ، ناصر بن منصور عریضی، سیف الدین الباخرزی و ... شاگردی او را کرده‌اند. او در خوارزم به دست [[مغولان]] در ماه صفر سال 618یا 619 هجری قمری وفات یافت و در حدود سال 610 هجری نیز گفته شده است. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
از آثارش | از آثارش می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: | ||
«منازل السائرین»، «فواتح الجمال»، «منهاج السالكین»، ديوان شعر، رساله «الخائف الهائم عن لومة اللائم»<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%AC%D9%85_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86_%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A8%D8%B1%D9%89 نجم الدين الكبرى]</ref>. | «منازل السائرین»، «فواتح الجمال»، «منهاج السالكین»، ديوان شعر، رساله «الخائف الهائم عن لومة اللائم»<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%AC%D9%85_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86_%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%A8%D8%B1%D9%89 نجم الدين الكبرى]</ref>. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۰۶
| نام | احمد بن عمر بن محمد آل خوارزمی خیواقی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | نجم الدین کبری |
| وفات | 618ه |
| استادان | ابوطاهر السلفی، ابوالعلاء الهمدانی العطار، محمد بن بنیمان و عبدالمنعم بن الفراوی |
| آثار | «منازل السائرین»، «فواتح الجمال» و «منهاج السالكین» |
| دین و مذهب | اسلام، تسنن |
نجم الدین کبری (540 - 618 ه. ق.) صوفی اهل خوارزم ازبکستان و مؤسس سلسله صوفیه کبرویه است، ابن نقط درباره او گفته است: «او شافعی است، امامی در تمسک به سنت بود. ذهبی او را چنین توصیف کرده است: «شیخ امام، علامه، الگو، محدث، شهید، شیخ خراسانی»
زندگی
شیخ امام، پیشوای بزرگ، محدث، شهیدشیخ خراسان، نجم الکبری بود و گویند: نجم الدین کبری، شیخ ابوالجناب احمد بن عمر بن محمد آل خوارزمی خیواقی[۱]صوفی نام کامل او بوده است. اصلش از «خيوق» از روستاهاي خوارزم است و در سال 540 هجري قمري به دنيا آمد و در طلب حديث مي گشت و از ابوطاهر السلفی، ابوالعلاء الهمدانی العطار، محمد بن بنیمان و عبدالمنعم بن الفراوی کسب دانش نمود. عبدالعزیز بن هلاله، خطیب دریا شامخ، ناصر بن منصور عریضی، سیف الدین الباخرزی و ... شاگردی او را کرده‌اند. او در خوارزم به دست مغولان در ماه صفر سال 618یا 619 هجری قمری وفات یافت و در حدود سال 610 هجری نیز گفته شده است.
آثار
از آثارش می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
«منازل السائرین»، «فواتح الجمال»، «منهاج السالكین»، ديوان شعر، رساله «الخائف الهائم عن لومة اللائم»[۲].