حضرت داود: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت داود
حضرت داود
نام کامل	حضرت داود (علیه‌السلام)، (به عبری: דָּוִד، محبوب)
پدر	ایشا
مدفن	فلسطین، بیت‌المقدس، کوه صهیون
	v; t; e;

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۶

حضرت داود (علیه‌السلام) یکی از پیامبران بنی اسراییل است که در بیت‌اللحم متولد شده و در ابتدای جوانی شبانی کرده و به خاطر شجاعت، دانایی و صدای خوبی که داشت شهرت یافت.

زیبایی، معجزه صحبت کردن با حیوانات، داشتن مهارت در امور حکومتی، صدای خوش و …از جمله توانمندی هایی است که پروردگار الهی در کنار هدایت الهی و رستگاری بندگان به پیامبران خود از حضرت آدم (علیه‌السلام) تا حضرت خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) توفیق داده است.

حضرت داود (علیه‌السلام) یکی از پیامبران بزرگی است که علاوه بر قدرت معنوی و نبوّت، دارای حکومت ظاهری وسیع نیز بوده و نام مبارکشان شانزده بار در قرآن آمده است.

نبی الله الحکام (علیه‌السلام) در سرزمینی بین مصر و شامدیده به جهان گشود، او از نواده‌های حضرت یعقوب نبی (علیه‌السلام) است و به 9 واسطه به یکی از فرزندان حضرت یعقوب (علیه‌السلام) می‎رسد، پدرش ایشا نام داشت. او صد سال عمر کرد که چهل سال از آن را حکومت نمود.

خلاصه‌ای از زندگی‌نامه حضرت داوود

حضرت داوود (علیه‌السلام) از پیامبران بزرگ بنی‌اسرائیل است. محل تولد ایشان دقیقا مشخص نیست، اما از آن‌جا که بنی‌اسرائیل در سرزمین فلسطین می‌زیستند، می‌توان گفت داوود (علیه‌السلام) در فلسطین دیده به جهان گشود.

واژه داوود که از ریشه غیر عربی گرفته شده^[۱]، در زبان عبری «داوید» تلفظ می‌شود، و به معنای «محبوب» است^[۲]. نام داوود نبی (علیه‌السلام) شانزده بار، در قرآن کریم بیان شده است^[۳]. وی از جمله پیامبرانی است که علاوه بر نبوت، دارای منصب حکومت و قضاوت، رهبری مقتدر و صاحب کتاب بود^[۴]. آن‌حضرت از نواده‌‌های حضرت یعقوب (علیه‌السلام) است که با چند واسطه به او می‌رسد^[۵].

نسب و والدین حضرت داوود

پدر حضرت داوود (علیه‌السلام) را با نام‌هایی نسبتاً مشابه معرفی کرده‌اند که ناشی از تفاوت‌های بین زبانی است:

ایشا^[۶]، ایشی^[۷]، آشی^[۸]، یسی^[۹] آسی، ^[۱۰]، انسا^[۱۱]، و ... .

اما در ارتباط با مادر آن‌حضرت با جست‌وجویی که در منابع تاریخی داشتیم، به نام ایشان برخورد نکردیم که در صورت یافتن گزارشی در این زمینه، این پاسخ ویرایش خواهد شد.

نسب حضرت داوود (علیه‌السلام) در برخی از منابع تاریخی این‌گونه ذکر شده است: «داوود پسر یسا(ایشا)، پسر عوبید(عومذ)، پسر بوعز(افصان)، پسر سلما(سلمون)، پسر نخشون، پسر عمیناداب، پسر رم، پسر حصرون، پسر فارص، پسر یهودا، پسر یعقوب^[۱۲]».

گفتنی است که نسب آن‌حضرت در کتب یهود و نصارا هم این‌گونه ذکر شده است، اما در برخی منابع اسلامی او نه از نوادگان یهودا، بلکه از نوادگان «لاوی بن یعقوب» معرفی شده است^[۱۳].

قرآن کریم نیز حضرت داوود (علیه‌السلام) را از نسل، حضرت یعقوب (علیه‌السلام)، حضرت اسحاق (علیه‌السلام) و حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) اعلام می‌کند، آن‌جا که می‌فرماید: وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسی‏ وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ^{[انعام–84]}‎؛ و اسحاق و یعقوب را به او (ابراهیم) بخشیدیم و هر دو را هدایت کردیم و نوح را پیش از آن هدایت نمودیم و از فرزندان او، داوود و حضرت سلیمان و ایّوب و یوسف و موسی و هارون را (هدایت کردیم) این‌گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم.

القاب حضرت داوود

القاب و توصیفاتی که می‌توان برای حضرت داوود از قرآن کریم استخراج کرد، بدین ترتیب است:

ذَا الْأَیْدِ ^{[صاد–17]}‎، (صاحب قدرت)، اَوّاب(بسیار توبه‌کننده) دارای قدرت «فَصل الخِطاب» یا فیصله‌دادن^[۱۴]، «خلیفة الله(جانشین خدا)»،^[۱۵] «نِعْمَ الْعَبْد (بهترین بنده)»، «مَلِک (پادشاه)»، «حکیم»، «عالم^[۱۶]».

همسران حضرت داوود

بر اساس گزارش‌های تاریخی، نام‌ همسران داوود (علیه‌السلام) عبارت‌اند از:

«شیتموم»، «اریخایل»، «موخا»، «دحات»، «ابیطال» و «اغلا» که از آنها دارای فرزند شد و «میخل بنت شاول» که از او صاحب فرزند نشد^[۱۷].

همچنین برای او همسر دیگری به نام «برسبا»^[۱۸] «بثشبع‏»^[۱۹] ذکر شده است که مادر حضرت سلیمان (‌علیه‌السلام) و همسر سابق «اوریا» (یکی از فرماندهان نظامی حضرت داوود) بود^[۲۰]. البته برخی از کتاب‌های تاریخی برای آن‌حضرت (‌علیه‌السلام) همسران زیادی ذکر کرده‌اند و تعداد آن را صد همسر نیز ذکر کرده‌اند^[۲۱].

فرزندان‏ حضرت داوود

‏بنابر آنچه از برخی کتب تاریخی به دست می‌آید، داوود نبی فرزندان زیادی داشت. برخی از منابع تاریخی تعداد فرزندان حضرت داوود (علیه‌السلام) را نوزده تن ذکر کرده‌اند^[۲۲]، نام تعدادی از آنها از این قرار است:

امنون
دالویا
اباشلوم (ابشالوم یا ابیشالوم)
ارنیا
سفاطیا
ناتان
سمون
سوباب
نوتان
سلامان
یابار
الیشوس
نافاق
یافیا
الیشماس
السنابا
الیفلاث
سلیمان.

معروف‌ترین فرزند او، حضرت سلیمان (علیه‌السلام) بود که جانشین وی شد و به مقام نبوت و پادشاهی رسید^[۲۳].

نبوت حضرت داوود

قرآن کریم به پیامبری داوود (علیه‌السلام) و نزول وحی بر آن‌حضرت و داشتن کتابی آسمانی، تصریح دارد.

خدای متعال در قرآن کریم خطاب به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: «ما به تو وحی فرستادیم؛ همان‌گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل... و به داوود زبور دادیم^[۲۴]».

و نیز:

«و پروردگار تو به آنچه در آسمان‌ها و زمین است آگاه‌‏تر است. بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری نهادیم و به داوود زبور را دادیم^[۲۵]».

حضرت داوود (علیه‌السلام) در زمره پیامبرانی است که دارای آیین و شریعت مستقل نبود، بلکه مبلِّغ شریعت پیامبر اولوالعزم؛ حضرت موسی (‌علیه‌السلام) بود^[۲۶].

کتاب آسمانی حضرت داوود

بر اساس صریح آیه 55 سوره اسراء، کتاب آسمانی حضرت داوود (علیه‌السلام)، «زبور» نام دارد: وَ آتَینا داوود زَبُوراً ^{[اسرا–55]}‎.

طبق احادیث امامان معصوم (علیه‌السلام)، در کتاب زبور به مسائل و موضوعات زیر اشاره شده است:

الف) معارف اعتقادی راجع به توحید، نبوت حضرت داوود (علیه‌السلام)، معاد و یاد مرگ، تذکر و اتمام حجت راجع به انسان‌هایی که اهل طاعت و عمل نیستند.

ب) پیش‌بینی‌ها و پیش‌گویی‌ها؛ مانند بشارت به عیسی و یحیی (علیه‌السلام) و بشارت به پیامبر آخر الزمان (صلی الله علیه و آله و سلم) که به اسم از ایشان نام برده شده است. امام رضا (علیه‌السلام) در یکی از مجالس مباحثه که مأمون ترتیب داده بود، در مقابل «رأس جالوت»؛ (از بزرگان یهود)، وقتی به استدلال و احتجاج می‌پردازد، «سِفر اول» زبور داوود را شروع به قرائت کرد تا این‌که به نام محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین (علیهماالسلام) رسید. سپس حضرت به خداوند قسم یاد کرد که این نام‌های مقدس در زبور آمده، و رأس جالوت هم آمدن این اسماء در زبور را پذیرفته و به آن تصریح کرده است^[۲۷].

هم‌چنین آمدن و ظهور منجی برای انسان‌ها و این‌که در نهایت، وارثان زمین، بندگان شایسته خداوند هستند، از مسائلی است که به تصریح قرآن، ^[۲۸] و احادیث^[۲۹] در زبور به آن اشاره شده است.

ج) مسائل و دستورهای تربیتی و رفتاری؛ این مسائل در روایات تحت عنوان احادیث قدسی که در زبور آمده و خطاب به داوود نبی (علیه‌السلام) بوده، ذکر شده است^[۳۰]. در بعضی از احادیث آمده است که کتاب زبور؛ مانند انجیل و تورات نزد اهل‌بیت (علیه‌السلام) نگهداری می‌شود^[۳۱].

اوصاف و ویژگی‌های شخصیتی

تمام کمالات انسانی و الهی را که عموم پیامبران داشتند، حضرت داوود (علیه‌السلام) هم داشت؛ یعنی از اوصاف نبوت عامه برخوردار بود. او نمونۀ کاملی از یک انسان مطیع پروردگار بود که در اثر سیر و سلوک به مقامات بالای انسانی و معنوی رسید^[۳۲].

مقام خلافت الهی: یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلیفَةً فِی الْأَرْض ^{[صاد–26]}‎؛ ای داود، ما تو را خلیفه روی زمین گردانیدیم. مسخر کردن کوه‌ها: إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِشْراقِ ^{[صاد–18]}‎؛ ما کوه‌‏ها را رام کردیم و کوه‏ها هر شام‌گاه و بامدادان با او تسبیح می‌کردند. رام کردن پرندگان: وَ الطَّیْرَ مَحْشُورَةً کُلٌّ لَهُ أَوَّاب ^{[صاد–19]}‎؛ و پرندگان بر او گرد می‏آمدند، همه فرمانبر او بودند نرم شدن آهن در دست داوود: وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدیدَ ^{[سبأ–10]}‎؛ و آهن را برایش نرم کردیم. کشتن جالوت: ... وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوت ^{[بقره–251]}‎؛ و داوود جالوت را کشت.

یکی از ویژگی‌های برجسته داوود که در قرآن بدان تصریح شده است، مبارزه و جهاد در راه خدا، برای از بین بردن پادشاه ظالم و ستم‌گر است که به دست آن‌حضرت اتفاق افتاد.

بزرگ خاندان «آل داوود» و مؤسس سلسله‌ای جدید: اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُکْراً وَ قَلیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُور ^{[سبأ–13]}‎؛ ای خاندان داوود سپاس‌گزاری کنید، که اندکی از بندگان من شکر گزارند.

داشتن صبر و شکیبایی در راه هدایت مردم: اصْبِرْ عَلی‏ ما یَقُولُونَ وَ اذْکُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ ^{[صاد–17]}‎؛ بر آنچه می‌گویند صبر کن و به یاد‌آور بنده ما داوود را که نیرومند بود و بسیار به خدا رجوع داشت.

ساده‌زیستی و ارتزاق از دست‌رنج: فَلَقَدْ کَانَ یَعْمَلُ سَفَائِفَ الْخُوصِ بِیَدِه... ‏^[۳۳] او با دست خود از لیف خرما زنبیل می‌بافت، و به هم‌نشینانش می‌‏گفت: کدام یک از شما مرا در فروختن اینها یاری می‌‏دهد؟ و از قیمت آن زنبیل قرصی نان جوین تهیه می‌کرد و می‌‏خورد.

شب زنده‌داری: «... إِنَّ دَاوُدَ ع قَامَ فِی مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَه‏»^[۳۴].

نوف بکالی می‌گوید: شبی امیر المؤمنین (علیه‌السلام) را دیدم از بسترش بیرون شد، به ستارگان دیده دوخت، سپس به من گفت: ای نوف! خوابی یا بیدار؟ گفتم: بیدارم یا امیر المؤمنین، فرمود:

ای نوف، خوشا به حال زاهدان در دنیا، و دل‌دادگان به آخرت. آنان مردمی هستند که زمین را فرش، و خاکش را بستر، و آبش را شربت خوش‌گوار قرار دادند، قرآن را لباس دل، و دعا را جامه رو نموده، و دنیا را بر طریقه مسیح از خود بریدند، چه بریدنی! ای نوف، داوود(علیه‌السلام) در مانند این ساعت از شب برخاست و گفت: این ساعتی است که عبد در این ساعت دعا نمی‌کند، مگر این‌که مستجاب شود^[۳۵].

شغل قبل از نبوت

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «خداوند، داوود (علیه‌السلام) را هنگامی مبعوث کرد ‌که ایشان یک چوپان بود؛ هم‌چنین حضرت موسی (علیه‌السلام) را نیز هنگام چوپانی ایشان به نبوت برگزید؛ من نیز چوپانی گوسفندان را در منطقه جیاد به عهده داشتم^[۳۶]».

وفات

درباره سرانجام حضرت داوود (علیه‌السلام) آمده است:

داوود (علیه‌السلام) کنیزی داشت که هر شب درهای خانه او را می‌بست و کلیدهایش را پیش او می‌آورد. سپس آن‌حضرت به نیایش پروردگار برمی‌خاست. هنگامی که مرگ وی نزدیک شده بود، شبی، مانند همه شب‌‌ها که کنیز درها را بسته بود، ناگهان مردی را در درون خانه دید. از او پرسید: چه کسی تو را در این خانه راه داد؟ مرد در پاسخ گفت: من کسی هستم که در کاخ پادشاهان، بدون اجازه ایشان داخل می‌شوم». داوود پرسید: آیا تو عزرائیل هستی؟ جواب داد: آری!

پرسید: پس چرا پیش از این به من پیام نفرستادی و از آمدن خود خبر ندادی تا برای مرگ آماده شوم؟! عزرائیل در پاسخ گفت: من پیش از این پیک و پیام بسیاری برای تو فرستادم. پرسید: پیک‌های تو چه کسانی بوده‌اند؟ جواب داد: پدر تو، برادر تو، همسایه تو و آشنایان تو اکنون در کجا هستند؟ گفت: همه مرده‌اند. گفت: اینها همگی پیک‌‌های من بودند و پیام مرا به تو می‌رساندند؛ زیرا تو نیز می‌میری هم‌چنان‌که آنان مردند. عزرائیل این را گفت و جان داوود را گرفت. بنابر‌این نقل، داوود ‌صد سال عمر کرد که مدت فرمانروایی‌اش چهل سال بود^[۳۷].

از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است: «داوود صد سال تمام عمر کرد که چهل سال آن، دوران سلطنت و پادشاهی او بود^[۳۸]».

آرامگاه

بر اساس نقل تاریخ آرام‌گاه داوود نبی (علیه‌السلام) در کشور فلسطین، در شهر بیت‌المقدس، کوه صهیون است^[۳۹].

پانویس

↑ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، محقق، مصحح، عطار، احمد عبدالغفور، ج 2، ص 471، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ اول، 1410ق
↑ خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 1، ص 1034، تهران، چاپ اول، 1377ش
↑ بقره، 251؛ نساء، 163؛ مائده، 78؛ ‌انعام، 84؛ اسراء، 55؛ انبیاء، 78 و 79؛ نمل، 15 و 16؛ سبأ، 10 و 13؛ ص، 17، 22، 24، 26 و 30
↑ «حضرت داود و خلافت الهی»، 45617؛ «داستان قضاوت حضرت داوود(‌علیه‌السلام)»، 98519؛ «پیامبر بودن حضرت داود(‌علیه‌السلام) و سلیمان(‌علیه‌السلام)»، 64537؛ «صدای خوش حضرت داود و امام باقر (‌علیه‌السلام) بدون ابزار موسیقی»، 53002؛ «نعمت‌های عطا شده به حضرت داود (‌علیه‌السلام)»، 49697
↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری (تاریخ الأمم و الملوک)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبوالفضل، ج 1، ص 476، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق، 1967م
↑ ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 9، بیروت، دار الفکر، 1407ق، 1986م. ؛ مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 3، ص 100، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا
↑ تاریخ الأمم و الملوک، ج 1، ص 476؛ ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 223، بیروت، دار صادر، دار بیروت، 1385ق، 1965م
↑ قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیّب، ج 1، ص 82، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق
↑ روت، 4:17؛ سموئیل، 16:1؛ سموئیل، 16:11؛ لوقا، 3:23؛ سموئیل، 12:16. به نقل از سایت اسلام پدیا
↑ تفسیر القمی، ج 1، ص 82
↑ منهاج سراج، طبقات ناصری تاریخ ایران و اسلام، تحقیق، حبیبی، عبدالحی، ج 1، ص 37، تهران، دنیای کتاب، چاپ اول، 1363ش
↑ دیوان المبتدأ و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشأن الأکبر، ج 2، ص 110
↑ تفسیر القمی، ج 1، ص 82
↑ صاد، 20
↑ صاد، 26
↑ یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 51، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا
↑ یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 51، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا
↑ یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج ‏1، ص 53، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا
↑ مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 3، ص 101، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا
↑ «ازدواج حضرت داود (‌علیه‌السلام) با زن بیوه»، 76886؛ «نسبت‌های ناروا در کتاب مقدس به حضرت داود نبی (‌علیه‌السلام)»، 41442
↑ ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق، عطا، محمد عبدالقادر، ج 8، ص 163، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1410ق؛ ابن کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 15، بیروت، دار الفکر، 1407ق؛ مسعودی، ابوالحسن علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، ج 1، ص 70، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، 1409ق
↑ تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 51
↑ همان؛ نمل، 16
↑ نساء، 163
↑ اسراء، 55
↑ بلعمی، تاریخنامه ‏طبری، تحقیق، روشن، محمد، ج 1، ص 404، تهران، البرز، سروش، چاپ سوم، 1373 و 1378ش
↑ حضرت داوود(علیه‌السلام)
↑ انبیاء، 105
↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 9، ص 126، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق
↑ طوسی، محمد بن الحسن‏، امالی، ص 107، قم، ‏ دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق
↑ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 226، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. ر. ک: «امام مهدی (عجه الله تعالی فرجهم الشریف) و همراه داشتن کتاب‌های انبیاء هنگام ظهور»، 45408
↑ «علت گریه زیاد حضرت داوود (‌علیه‌السلام)»، 65848
↑ سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 227، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق
↑ سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق
↑ سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق
↑ ابن اثیر جزری، علی بن محمد، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 1، ص 219 – 220؛ ج 3، ص 414، بیروت، دار الفکر، 1409ق؛ ر. ک: «چوپانی کردن حضرت داوود و سلیمان)، 101979
↑ الکامل فی التاریخ، ج 1 ص 228
↑ صدوق، محمد بن علی‏، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 524، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق؛ ر. ک: «امکان درخواست بخشیدن بخشی از عمر به دیگران»، 107851
↑ مقدسی، محمد بن أحمد، أحسن التقاسیم فی معرفة الأقالیم، ص 46، قاهره، مکتبة مدبولی، چاپ سوم، 1411ق

[1] جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، محقق، مصحح، عطار، احمد عبدالغفور، ج 2، ص 471، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ اول، 1410ق

[2] خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 1، ص 1034، تهران، چاپ اول، 1377ش

[3] بقره، 251؛ نساء، 163؛ مائده، 78؛ ‌انعام، 84؛ اسراء، 55؛ انبیاء، 78 و 79؛ نمل، 15 و 16؛ سبأ، 10 و 13؛ ص، 17، 22، 24، 26 و 30

[4] «حضرت داود و خلافت الهی»، 45617؛ «داستان قضاوت حضرت داوود(‌علیه‌السلام)»، 98519؛ «پیامبر بودن حضرت داود(‌علیه‌السلام) و سلیمان(‌علیه‌السلام)»، 64537؛ «صدای خوش حضرت داود و امام باقر (‌علیه‌السلام) بدون ابزار موسیقی»، 53002؛ «نعمت‌های عطا شده به حضرت داود (‌علیه‌السلام)»، 49697

[5] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری (تاریخ الأمم و الملوک)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبوالفضل، ج 1، ص 476، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق، 1967م

[6] ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 9، بیروت، دار الفکر، 1407ق، 1986م. ؛ مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 3، ص 100، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا

[7] تاریخ الأمم و الملوک، ج 1، ص 476؛ ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 223، بیروت، دار صادر، دار بیروت، 1385ق، 1965م

[8] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیّب، ج 1، ص 82، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق

[9] روت، 4:17؛ سموئیل، 16:1؛ سموئیل، 16:11؛ لوقا، 3:23؛ سموئیل، 12:16. به نقل از سایت اسلام پدیا

[10] تفسیر القمی، ج 1، ص 82

[11] منهاج سراج، طبقات ناصری تاریخ ایران و اسلام، تحقیق، حبیبی، عبدالحی، ج 1، ص 37، تهران، دنیای کتاب، چاپ اول، 1363ش

[12] دیوان المبتدأ و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشأن الأکبر، ج 2، ص 110

[13] تفسیر القمی، ج 1، ص 82

[14] صاد، 20

[15] صاد، 26

[16] یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 51، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا

[17] یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 51، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا

[18] یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج ‏1، ص 53، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا

[19] مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 3، ص 101، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا

[20] «ازدواج حضرت داود (‌علیه‌السلام) با زن بیوه»، 76886؛ «نسبت‌های ناروا در کتاب مقدس به حضرت داود نبی (‌علیه‌السلام)»، 41442

[21] ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق، عطا، محمد عبدالقادر، ج 8، ص 163، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1410ق؛ ابن کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 15، بیروت، دار الفکر، 1407ق؛ مسعودی، ابوالحسن علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، ج 1، ص 70، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، 1409ق

[22] تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 51

[23] همان؛ نمل، 16

[24] نساء، 163

[25] اسراء، 55

[26] بلعمی، تاریخنامه ‏طبری، تحقیق، روشن، محمد، ج 1، ص 404، تهران، البرز، سروش، چاپ سوم، 1373 و 1378ش

[27] حضرت داوود(علیه‌السلام)

[28] انبیاء، 105

[29] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 9، ص 126، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق

[30] طوسی، محمد بن الحسن‏، امالی، ص 107، قم، ‏ دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق

[31] کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 226، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. ر. ک: «امام مهدی (عجه الله تعالی فرجهم الشریف) و همراه داشتن کتاب‌های انبیاء هنگام ظهور»، 45408

[32] «علت گریه زیاد حضرت داوود (‌علیه‌السلام)»، 65848

[33] سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 227، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق

[34] سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق

[35] سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق

[36] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 1، ص 219 – 220؛ ج 3، ص 414، بیروت، دار الفکر، 1409ق؛ ر. ک: «چوپانی کردن حضرت داوود و سلیمان)، 101979

[37] الکامل فی التاریخ، ج 1 ص 228

[38] صدوق، محمد بن علی‏، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 524، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق؛ ر. ک: «امکان درخواست بخشیدن بخشی از عمر به دیگران»، 107851

[39] مقدسی، محمد بن أحمد، أحسن التقاسیم فی معرفة الأقالیم، ص 46، قاهره، مکتبة مدبولی، چاپ سوم، 1411ق

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]

[۲۹]

[۳۰]

[۳۱]

[۳۲]

[۳۳]

[۳۴]

[۳۵]

[۳۶]

[۳۷]

[۳۸]

[۳۹]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{Mbox
+{{جعبه اطلاعات انبیا
-| type  = notice
+| عنوان = حضرت داود
-| class = ambox-In_use
+| تصویر = حضرت داود.jpg
-| image = [[File:Ambox clock.svg|48px|alt=|link=]]
+| نام = حضرت داود (علیه‌السلام)، (به عبری: דָּוִד، محبوب)
-| css = margin: 1px
+| تاریخ تولد = حدود 972 قبل از میلاد
-| text  = این {{#ifeq:{{{1|}}}|بخش|[[راهنما:بخش|بخش]]|{{#switch:{{NAMESPACE}}
+| محل تولد = [[فلسطین]]، بیت اللحم
-| {{ns:0}}       = مقاله
+| تاریخ وفات =
-| بحث           = [[راهنما:صفحه بحث|صفحه بحث]]
+| مدفن = فلسطین، [[بیت‌المقدس]]، کوه صهیون
-| رده‌بندی       = [[ویکی‌پدیا:رده‌بندی|رده]]
+| لقب‌ =
-| راهنما           = [[راهنما:فهرست|فهرست]]
+| کنیه =
-| درگاه         = [[ویکی‌پدیا:درگاه|درگاه]]
+| پدر =  ایشا
-| الگو       = [[ویکی‌پدیا:فضای نام الگو|الگو]]
+| مادر =
-| کاربر           = [[ویکی‌پدیا:صفحه‌های کاربری|صفحه کاربری]]
+}}
-| بحث کاربر      = [[ویکی‌پدیا:صفحه‌های کاربری|صفحه بحث کاربری]]
+'''حضرت داود (علیه‌السلام)''' یکی از [[پیامبران]] بنی اسراییل است که در [[بیت اللحم|بیت‌اللحم]] متولد شده و در ابتدای جوانی شبانی کرده و به خاطر شجاعت، دانایی و صدای خوبی که داشت شهرت یافت.
-| ویکی‌پدیا      = [[ویکی‌پدیا:فضای نام ویکی‌پدیا|صفحه ویکی‌پدیا]]
-| بحث ویکی‌پدیا = [[ویکی‌پدیا:فضای نام ویکی‌پدیا|صفحه بحث ویکی‌پدیا]]
-}}}} هم‌اکنون  برای {{#ifeq:{{{1|}}}|بخش|{{{2|مدتی کوتاه}}}|{{{1|مدتی کوتاه}}}}} '''تحت ویرایش عمده''' است. این برچسب برای جلوگیری از [[راهنما:تعارض ویرایشی|تعارض ویرایشی]] اینجا گذاشته شده‌است، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده می‌شود ویرایشی در این {{#ifeq:{{{1|}}}|بخش|بخش|صفحه}} انجام ندهید.<br>
-<small>{{#if:{{{زمان|}}}|این پیام در {{{زمان|}}} اضافه شده است.|}} این صفحه آخرین‌بار در {{#time:H:i، j F Y|{{REVISIONTIMESTAMP}}}} ({{کوچک}}ساعت هماهنگ جهانی{{پایان کوچک}}) ({{Time ago|{{REVISIONTIMESTAMP}}}}) تغییر یافته‌است؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر [{{fullurl:{{FULLPAGENAME}}|action=history}} ویرایش نشده است]، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین می‌کنید.</small>
-<includeonly>{{#ifeq:{{{category}}}|no||{{#switch:{{NAMESPACE}}
-| کاربر
-| بحث کاربر = <!-- no category -->
-| [[رده:صفحه‌های سخت در دست ویرایش]]}}}}</includeonly>
-}}<noinclude>
-</noinclude>
-<div class="wikiInfo">[[پرونده:داود.jpg |جایگزین=داود|بندانگشتی|داود]]
+زیبایی، معجزه صحبت کردن با حیوانات، داشتن مهارت در امور حکومتی، صدای خوش و …از جمله توانمندی هایی است که پروردگار الهی در کنار هدایت الهی و رستگاری بندگان به پیامبران خود از [[حضرت آدم|حضرت آدم (علیه‌السلام)]] تا [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|حضرت خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم)]] توفیق داده است.
-{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
-!نام
+حضرت داود (علیه‌السلام) یکی از پیامبران بزرگی است که علاوه بر قدرت معنوی و [[نبوّت]]، دارای حکومت ظاهری وسیع نیز بوده و نام مبارکشان شانزده بار در [[قرآن]] آمده است.
-|حضرت داود(ع) (به عبری: דָּוִד، محبوب)
-|-
-|نام در قرآن
-|داوود
-|-
-|محل زندگی
-|فلسطین
-|-
-|ولادت
-|حدود 972 قبل از ميلاد
-|-
-|نام کتاب
-|زبور
-|}
-</div>
-'''حضرت داود(ع)''' یکی از پیامبران بنی اسراییل است که در [[بیت اللحم]] متولد شده و در ابتدای جوانی شبانی کرده و به خاطر شجاعت، دانایی و صدای خوبی که داشت شهرت یافت.
+نبی الله الحکام (علیه‌السلام) در سرزمینی بین [[مصر]] و [[شام]]دیده به جهان گشود، او از نواده‌های [[حضرت یعقوب|حضرت یعقوب نبی (علیه‌السلام)]] است و به 9 واسطه به یکی از فرزندان حضرت یعقوب (علیه‌السلام) می‎رسد، پدرش [[ایشا]] نام داشت. او صد سال عمر کرد که چهل سال از آن را حکومت نمود.
-زیبایی، [[معجزه]] صحبت کردن با حیوانات، داشتن مهارت در اومور حکومتی، صدای خوش و …از جمله توانمندی هایی است که پروردگار الهی در کنار هدایت الهی و رستگاری بندگان به پیامبران خود از حضرت [[آدم]]<ref>ر.ک:مقاله آدم</ref>(ع) تا [[حضرت خاتم(ص)]] توفیق داده است.
+== خلاصه‌ای از زندگی‌نامه حضرت داوود ==
+حضرت داوود (علیه‌السلام) از پیامبران بزرگ [[بنی‌اسرائیل]] است. محل تولد ایشان دقیقا مشخص نیست، اما از آن‌جا که [[بنی‌اسرائیل]] در سرزمین [[فلسطین]] می‌زیستند، می‌توان گفت داوود (علیه‌السلام) در فلسطین دیده به جهان گشود.
-=خلاصه‌ای از زندگی‌نامه حضرت داوود(ع)=
+واژه داوود که از ریشه غیر عربی گرفته شده<ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، محقق، مصحح، عطار، احمد عبدالغفور، ج 2، ص 471، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ اول، 1410ق</ref>، در زبان [[عبری]] «داوید» تلفظ می‌شود، و به معنای «محبوب» است<ref>خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 1، ص 1034، تهران، چاپ اول، 1377ش</ref>. نام داوود نبی (علیه‌السلام) شانزده بار، در [[قرآن کریم]] بیان شده است<ref>بقره، 251؛ نساء، 163؛ مائده، 78؛ ‌انعام، 84؛ اسراء، 55؛ انبیاء، 78 و 79؛ نمل، 15 و 16؛ سبأ، 10 و 13؛ ص، 17، 22، 24، 26 و 30</ref>. وی از جمله پیامبرانی است که علاوه بر [[نبوت]]، دارای منصب حکومت و قضاوت، رهبری مقتدر و صاحب کتاب بود<ref>«حضرت داود و خلافت الهی»، 45617؛ «داستان قضاوت حضرت داوود(‌علیه‌السلام)»، 98519؛ «پیامبر بودن حضرت داود(‌علیه‌السلام) و سلیمان(‌علیه‌السلام)»، 64537؛ «صدای خوش حضرت داود و امام باقر (‌علیه‌السلام) بدون ابزار موسیقی»، 53002؛ «نعمت‌های عطا شده به حضرت داود (‌علیه‌السلام)»، 49697</ref>. آن‌حضرت از نواده‌‌های [[حضرت یعقوب|حضرت یعقوب (علیه‌السلام)]] است که با چند واسطه به او می‌رسد<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری (تاریخ الأمم و الملوک)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبوالفضل، ج 1، ص 476، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق، 1967م</ref>.
-حضرت داوود( ع ) از پیامبران بزرگ [[بنی‌اسرائیل]] است. محل تولد ایشان دقیقا مشخص نیست، اما از آن‌جا که بنی‌اسرائیل در سرزمین [[فلسطین]] می‌زیستند، می‌توان گفت داوود(ع) در فلسطین دیده به جهان گشود.
+== نسب و والدین حضرت داوود ==
+پدر حضرت داوود (علیه‌السلام) را با نام‌هایی نسبتاً مشابه معرفی کرده‌اند که ناشی از تفاوت‌های بین زبانی است:
-واژه داوود که از ریشه غیر عربی گرفته شده، <ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، محقق، مصحح، عطار، احمد عبد الغفور، ج 2، ص 471، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ اول، 1410ق</ref> در زبان [[عبری]] «داوید» تلفظ می‌شود، و به معنای «محبوب» است. <ref>خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 1، ص 1034، تهران، چاپ اول، 1377ش</ref> نام [[داوود نبی(ع)]] شانزده بار، در [[قرآن کریم]] بیان شده است. <ref>بقره، 251؛ نساء، 163؛ مائده، 78؛ ‌انعام، 84؛ اسراء، 55؛ انبیاء، 78 و 79؛ نمل، 15 و 16؛ سبأ، 10 و 13؛ ص، 17، 22، 24، 26 و 30</ref> وی از جمله پیامبرانی است که علاوه بر [[نبوت]]، دارای منصب حکومت و قضاوت، رهبری مقتدر و صاحب کتاب بود. <ref>«حضرت داود و خلافت الهی»، 45617؛ «داستان قضاوت حضرت داوود( علیه السلام )»، 98519؛ «پیامبر بودن حضرت داود( علیه السلام ) و سلیمان( علیه السلام )»، 64537؛ «صدای خوش حضرت داود و امام باقر( علیه السلام ) بدون ابزار موسیقی»، 53002؛ «نعمت‌های عطا شده به حضرت داود( علیه السلام )»، 49697</ref> آن‌حضرت از نواده‌‌های [[حضرت یعقوب (ع)]] است که با چند واسطه به او می‌رسد. <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری(تاریخ الأمم و الملوک)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 1، ص 476، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق، 1967م</ref>
+ایشا<ref>ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 9، بیروت، دار الفکر، 1407ق، 1986م. ؛ مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 3، ص 100، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا</ref>، ایشی<ref>تاریخ الأمم و الملوک، ج 1، ص 476؛ ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 223، بیروت، دار صادر، دار بیروت، 1385ق، 1965م</ref>، آشی<ref>قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیّب، ج 1، ص 82، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق</ref>، یسی<ref> روت، 4:17؛ سموئیل، 16:1؛ سموئیل، 16:11؛ لوقا، 3:23؛ سموئیل، 12:16. به نقل از سایت اسلام پدیا</ref> آسی، <ref> تفسیر القمی، ج 1، ص 82</ref>، انسا<ref> منهاج سراج، طبقات ناصری تاریخ ایران و اسلام، تحقیق، حبیبی، عبدالحی، ج 1، ص 37، تهران، دنیای کتاب، چاپ اول، 1363ش</ref>، و ... .
-=پانویس=
+اما در ارتباط با مادر آن‌حضرت با جست‌وجویی که در منابع تاریخی داشتیم، به نام ایشان برخورد نکردیم که در صورت یافتن گزارشی در این زمینه، این پاسخ ویرایش خواهد شد.
-{{پانویس|4}}
-[[رده:تاریخ انبیاء]]
+نسب حضرت داوود (علیه‌السلام) در برخی از منابع تاریخی این‌گونه ذکر شده است: «داوود پسر یسا(ایشا)، پسر عوبید(عومذ)، پسر بوعز(افصان)، پسر سلما(سلمون)، پسر نخشون، پسر عمیناداب، پسر رم، پسر حصرون، پسر فارص، پسر یهودا، پسر یعقوب<ref> دیوان المبتدأ و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشأن الأکبر، ج 2، ص 110</ref>».
-[[رده:پیامبران در قرآن]]
-[[رده:پیامبران بنی‌اسرائیل]]
+گفتنی است که نسب آن‌حضرت در کتب [[یهود]] و [[نصارا]] هم این‌گونه ذکر شده است، اما در برخی منابع اسلامی او نه از نوادگان یهودا، بلکه از نوادگان «لاوی بن یعقوب» معرفی شده است<ref>تفسیر القمی، ج 1، ص 82</ref>.
+[[قرآن کریم]] نیز حضرت داوود (علیه‌السلام) را از نسل، حضرت یعقوب (علیه‌السلام)، حضرت اسحاق (علیه‌السلام) و حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) اعلام می‌کند، آن‌جا که می‌فرماید: {{متن قرآن |وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسی‏ وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ |سوره = انعام |آیه = 84 }}؛ و اسحاق و یعقوب را به او (ابراهیم) بخشیدیم و هر دو را هدایت کردیم و نوح را پیش از آن هدایت نمودیم و از فرزندان او، داوود و [[حضرت سلیمان]] و ایّوب و یوسف و موسی و [[حضرت هارون|هارون]] را (هدایت کردیم) این‌گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم.
+== القاب حضرت داوود ==
+القاب و توصیفاتی که می‌توان برای حضرت داوود از قرآن کریم استخراج کرد، بدین ترتیب است:
+{{متن قرآن |ذَا الْأَیْدِ |سوره = صاد |آیه = 17 }}، (صاحب قدرت)، اَوّاب(بسیار توبه‌کننده) دارای قدرت «فَصل الخِطاب» یا فیصله‌دادن<ref>صاد، 20</ref>، «خلیفة الله(جانشین خدا)»،<ref>صاد، 26</ref> «نِعْمَ الْعَبْد (بهترین بنده)»، «مَلِک (پادشاه)»، «حکیم»، «عالم<ref> یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 51، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا</ref>».
+== همسران حضرت داوود ==
+بر اساس گزارش‌های تاریخی، نام‌ همسران داوود (علیه‌السلام) عبارت‌اند از:
+«شیتموم»، «اریخایل»، «موخا»، «دحات»، «ابیطال» و «اغلا» که از آنها دارای فرزند شد و «میخل بنت شاول» که از او صاحب فرزند نشد<ref>یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 51، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا</ref>.
+همچنین برای او همسر دیگری به نام «برسبا»<ref>یعقوبی، احمد بن أبی یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج ‏1، ص 53، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا</ref> «بثشبع‏»<ref>مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 3، ص 101، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا</ref> ذکر شده است که مادر حضرت سلیمان (‌علیه‌السلام) و همسر سابق «اوریا» (یکی از فرماندهان نظامی حضرت داوود) بود<ref>«ازدواج حضرت داود (‌علیه‌السلام) با زن بیوه»، 76886؛ «نسبت‌های ناروا در کتاب مقدس به حضرت داود نبی (‌علیه‌السلام)»، 41442</ref>. البته برخی از کتاب‌های تاریخی برای آن‌حضرت (‌علیه‌السلام) همسران زیادی ذکر کرده‌اند و تعداد آن را صد همسر نیز ذکر کرده‌اند<ref>ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق، عطا، محمد عبدالقادر، ج 8، ص 163، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1410ق؛ ابن کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 15، بیروت، دار الفکر، 1407ق؛ مسعودی، ابوالحسن علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، ج 1، ص 70، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، 1409ق</ref>.
+== فرزندان‏ حضرت داوود ==
+‏بنابر آنچه از برخی کتب تاریخی به دست می‌آید، داوود نبی فرزندان زیادی داشت. برخی از منابع تاریخی تعداد فرزندان حضرت داوود (علیه‌السلام) را نوزده تن ذکر کرده‌اند<ref>تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 51</ref>، نام تعدادی از آنها از این قرار است:
+# امنون
+# دالویا
+# اباشلوم (ابشالوم یا ابیشالوم)
+# ارنیا
+# سفاطیا
+# ناتان
+# سمون
+# سوباب
+# نوتان
+# سلامان
+# یابار
+# الیشوس
+# نافاق
+# یافیا
+# الیشماس
+# السنابا
+# الیفلاث
+# سلیمان.
+معروف‌ترین فرزند او، حضرت سلیمان (علیه‌السلام) بود که جانشین وی شد و به مقام نبوت و پادشاهی رسید<ref>همان؛ نمل، 16</ref>.
+== نبوت حضرت داوود ==
+قرآن کریم به پیامبری داوود (علیه‌السلام) و [[نزول]] [[وحی]] بر آن‌حضرت و داشتن کتابی آسمانی، تصریح دارد.
+خدای متعال در قرآن کریم خطاب به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: «ما به تو وحی فرستادیم؛ همان‌گونه که به [[نوح]] و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل... و به داوود زبور دادیم<ref>نساء، 163</ref>».
+و نیز:
+«و پروردگار تو به آنچه در آسمان‌ها و زمین است آگاه‌‏تر است. بعضی از پیامبران را بر بعضی دیگر برتری نهادیم و به داوود زبور را دادیم<ref> اسراء، 55</ref>».
+حضرت داوود (علیه‌السلام) در زمره پیامبرانی است که دارای آیین و [[شریعت]] مستقل نبود، بلکه مبلِّغ شریعت [[پیامبر اولوالعزم]]؛ حضرت موسی (‌علیه‌السلام) بود<ref>بلعمی، تاریخنامه ‏طبری، تحقیق، روشن، محمد، ج 1، ص 404، تهران، البرز، سروش، چاپ سوم، 1373 و 1378ش</ref>.
+== کتاب آسمانی حضرت داوود ==
+بر اساس صریح آیه 55 سوره اسراء، کتاب آسمانی حضرت داوود (علیه‌السلام)، «زبور» نام دارد: {{متن قرآن |وَ آتَینا داوود زَبُوراً |سوره =اسرا |آیه =55 }}.
+طبق احادیث [[ائمه|امامان معصوم (علیه‌السلام)]]، در [[زبور|کتاب زبور]] به مسائل و موضوعات زیر اشاره شده است:
+الف) معارف اعتقادی راجع به توحید، نبوت حضرت داوود (علیه‌السلام)، [[معاد]] و یاد مرگ، تذکر و اتمام حجت راجع به انسان‌هایی که اهل طاعت و عمل نیستند.
+ب) پیش‌بینی‌ها و پیش‌گویی‌ها؛ مانند بشارت به عیسی و [[حضرت یحیی|یحیی (علیه‌السلام)]] و بشارت به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر آخر الزمان (صلی الله علیه و آله و سلم)]] که به اسم از ایشان نام برده شده است. [[علی بن موسی (رضا)|امام رضا (علیه‌السلام)]] در یکی از مجالس مباحثه که مأمون ترتیب داده بود، در مقابل «رأس جالوت»؛ (از بزرگان یهود)، وقتی به استدلال و احتجاج می‌پردازد، «سِفر اول» زبور داوود را شروع به قرائت کرد تا این‌که به نام [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد]]، [[علی بن ابی‌طالب|علی]]، [[فاطمه بنت محمد (زهرا)|فاطمه]]، [[حسن بن علی (مجتبی)|حسن]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین]] (علیهماالسلام)  رسید. سپس حضرت به خداوند قسم یاد کرد که این نام‌های مقدس در زبور آمده، و [[رأس جالوت]] هم آمدن این اسماء در زبور را پذیرفته و به آن تصریح کرده است<ref>حضرت داوود(علیه‌السلام)</ref>.
+هم‌چنین آمدن و [[منجی|ظهور منجی]] برای انسان‌ها و این‌که در نهایت، وارثان زمین، بندگان شایسته خداوند هستند، از مسائلی است که به تصریح قرآن، <ref> انبیاء، 105</ref> و احادیث<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 9، ص 126، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق</ref> در زبور به آن اشاره شده است.
+ج) مسائل و دستورهای تربیتی و رفتاری؛ این مسائل در روایات تحت عنوان [[حدیث قدسی|احادیث قدسی]] که در زبور آمده و خطاب به داوود نبی (علیه‌السلام) بوده، ذکر شده است<ref> طوسی، محمد بن الحسن‏، امالی، ص 107، قم، ‏ دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق</ref>. در بعضی از احادیث آمده است که کتاب زبور؛ مانند انجیل و تورات نزد اهل‌بیت (علیه‌السلام) نگهداری می‌شود<ref> کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 226، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. ر. ک: «امام مهدی (عجه الله تعالی فرجهم الشریف) و همراه داشتن کتاب‌های انبیاء هنگام ظهور»، 45408</ref>.
+== اوصاف و ویژگی‌های شخصیتی ==
+تمام کمالات انسانی و الهی را که عموم پیامبران داشتند، حضرت داوود (علیه‌السلام) هم داشت؛ یعنی از اوصاف نبوت عامه برخوردار بود. او نمونۀ کاملی از یک انسان مطیع پروردگار بود که در اثر [[سیر و سلوک]] به مقامات بالای انسانی و معنوی رسید<ref>«علت گریه زیاد حضرت داوود (‌علیه‌السلام)»، 65848</ref>.
+مقام خلافت الهی: {{متن قرآن |یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلیفَةً فِی الْأَرْض |سوره = صاد |آیه = 26 }}؛  ای داود، ما تو را خلیفه روی زمین گردانیدیم.
+مسخر کردن کوه‌ها: {{متن قرآن |إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِشْراقِ |سوره = صاد |آیه = 18 }}؛  ما کوه‌‏ها را رام کردیم و کوه‏ها هر شام‌گاه و بامدادان با او تسبیح می‌کردند.
+رام کردن پرندگان: {{متن قرآن |وَ الطَّیْرَ مَحْشُورَةً کُلٌّ لَهُ أَوَّاب |سوره = صاد |آیه = 19 }}؛  و پرندگان بر او گرد می‏آمدند، همه فرمانبر او بودند
+نرم شدن آهن در دست داوود: {{متن قرآن |وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدیدَ |سوره = سبأ |آیه = 10 }}؛  و آهن را برایش نرم کردیم.
+کشتن جالوت: {{متن قرآن |... وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوت |سوره = بقره |آیه = 251 }}؛  و داوود جالوت را کشت.
+یکی از ویژگی‌های برجسته داوود که در قرآن بدان تصریح شده است، مبارزه و [[جهاد]] در راه خدا، برای از بین بردن پادشاه ظالم و ستم‌گر است که به دست آن‌حضرت اتفاق افتاد.
+بزرگ خاندان «آل داوود» و مؤسس سلسله‌ای جدید: {{متن قرآن |اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُکْراً وَ قَلیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُور |سوره = سبأ |آیه = 13 }}؛ ای خاندان داوود سپاس‌گزاری کنید، که اندکی از بندگان من شکر گزارند.
+داشتن صبر و شکیبایی در راه هدایت مردم: {{متن قرآن |اصْبِرْ عَلی‏ ما یَقُولُونَ وَ اذْکُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ |سوره = صاد |آیه = 17 }}؛ بر آنچه می‌گویند صبر کن و به یاد‌آور بنده ما داوود را که نیرومند بود و بسیار به خدا رجوع داشت.
+ساده‌زیستی و ارتزاق از دست‌رنج: فَلَقَدْ کَانَ یَعْمَلُ سَفَائِفَ الْخُوصِ بِیَدِه... ‏<ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 227، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref> او با دست خود از لیف خرما زنبیل می‌بافت، و به هم‌نشینانش می‌‏گفت: کدام یک از شما مرا در فروختن اینها یاری می‌‏دهد؟ و از قیمت آن زنبیل قرصی نان جوین تهیه می‌کرد و می‌‏خورد.
+شب زنده‌داری: «... إِنَّ دَاوُدَ ع قَامَ فِی مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَه‏»<ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref>.
+نوف بکالی می‌گوید: شبی [[علی بن ابی‌طالب|امیر المؤمنین (علیه‌السلام)]] را دیدم از بسترش بیرون شد، به ستارگان دیده دوخت، سپس به من گفت: ای نوف! خوابی یا بیدار؟ گفتم: بیدارم یا امیر المؤمنین، فرمود:
+ای نوف، خوشا به حال زاهدان در دنیا، و دل‌دادگان به آخرت. آنان مردمی هستند که زمین را فرش، و خاکش را بستر، و آبش را شربت خوش‌گوار قرار دادند، قرآن را لباس دل، و دعا را جامه رو نموده، و دنیا را بر طریقه [[مسیح]] از خود بریدند، چه بریدنی! ای نوف، داوود(علیه‌السلام) در مانند این ساعت از شب برخاست و گفت: این ساعتی است که عبد در این ساعت دعا نمی‌کند، مگر این‌که مستجاب شود<ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref>.
+== شغل قبل از نبوت ==
+[[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)]] فرمود: «خداوند، داوود (علیه‌السلام) را هنگامی [[بعثت|مبعوث]] کرد ‌که ایشان یک چوپان بود؛ هم‌چنین [[حضرت موسی|حضرت موسی (علیه‌السلام)]] را نیز هنگام چوپانی ایشان به نبوت برگزید؛ من نیز چوپانی گوسفندان را در منطقه جیاد به عهده داشتم<ref>ابن اثیر جزری، علی بن محمد، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 1، ص 219 – 220؛ ج 3، ص 414، بیروت، دار الفکر، 1409ق؛ ر. ک: «چوپانی کردن حضرت داوود و سلیمان)، 101979</ref>».
+== وفات ==
+درباره سرانجام حضرت داوود (علیه‌السلام) آمده است:
+داوود (علیه‌السلام) کنیزی داشت که هر شب درهای خانه او را می‌بست و کلیدهایش را پیش او می‌آورد. سپس آن‌حضرت به نیایش پروردگار برمی‌خاست. هنگامی که مرگ وی نزدیک شده بود، شبی، مانند همه شب‌‌ها که کنیز درها را بسته بود، ناگهان مردی را در درون خانه دید. از او پرسید: چه کسی تو را در این خانه راه داد؟ مرد در پاسخ گفت: من کسی هستم که در کاخ پادشاهان، بدون اجازه ایشان داخل می‌شوم». داوود پرسید: آیا تو [[عزرائیل]] هستی؟ جواب داد: آری!
+پرسید: پس چرا پیش از این به من پیام نفرستادی و از آمدن خود خبر ندادی تا برای مرگ آماده شوم؟! عزرائیل در پاسخ گفت: من پیش از این پیک و پیام بسیاری برای تو فرستادم. پرسید: پیک‌های تو چه کسانی بوده‌اند؟ جواب داد: پدر تو، برادر تو، همسایه تو و آشنایان تو اکنون در کجا هستند؟ گفت: همه مرده‌اند. گفت: اینها همگی پیک‌‌های من بودند و پیام مرا به تو می‌رساندند؛ زیرا تو نیز می‌میری هم‌چنان‌که آنان مردند. عزرائیل این را گفت و جان داوود را گرفت. بنابر‌این نقل، داوود ‌صد سال عمر کرد که مدت فرمانروایی‌اش چهل سال بود<ref>الکامل فی التاریخ، ج 1 ص 228</ref>.
+از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)]] نقل شده است: «داوود صد سال تمام عمر کرد که چهل سال آن، دوران سلطنت و پادشاهی او بود<ref>صدوق، محمد بن علی‏، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 524، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق؛ ر. ک: «امکان درخواست بخشیدن بخشی از عمر به دیگران»، 107851</ref>».
+== آرامگاه ==
+بر اساس نقل تاریخ آرام‌گاه داوود نبی (علیه‌السلام) در [[فلسطین|کشور فلسطین]]، در شهر [[بیت المقدس|بیت‌المقدس]]، [[کوه صهیون]] است<ref>مقدسی، محمد بن أحمد، أحسن التقاسیم فی معرفة الأقالیم، ص 46، قاهره، مکتبة مدبولی، چاپ سوم، 1411ق</ref>.
+== پانویس ==
+{{پانویس}}
+[[رده:پیامبران]]