راسبیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵ ↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''راسبیه''' از فِرق [[خوارج]] و پیروان عبدالله بن وهب راسبی الازدی بودند که در سال 38 هجری قمری در نهروان کشته شد. | '''راسبیه''' از فِرق [[خوارج]] و پیروان عبدالله بن وهب راسبی الازدی بودند که در سال 38 هجری قمری در نهروان کشته شد. | ||
==تاریخچه== | == تاریخچه == | ||
نسب عبدالله بن وهب راسبی ازدی به بنی راسب بن میدعان بن مالک بن نصر از قبیله ازد می‌رسد.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref> | نسب عبدالله بن وهب راسبی ازدی به بنی راسب بن میدعان بن مالک بن نصر از قبیله ازد می‌رسد.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref> | ||
وی در زمان حیات پیامبر اکرم(ص) به دنیا آمد. ابن حجر از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است <ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref>و به علت سجده‌های زیادش ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref> زِرِکلی او را از پیشوایان اباضیه معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است.<ref>زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۱۴۳.</ref> عبدالله بن وهب در فتح عراق، سعد بن ابی وقاص را همراهی می‌کرد<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۷.</ref> و در جنگ‌های حضرت علی(ع) آن حضرت را همراهی می‌کرد تا اینکه پس از ماجرای حکمیت، از حضرت علی(ع) جدا شد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۶۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref> | وی در زمان حیات پیامبر اکرم(ص) به دنیا آمد. ابن حجر از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است <ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref>و به علت سجده‌های زیادش ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref> زِرِکلی او را از پیشوایان اباضیه معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است.<ref>زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۱۴۳.</ref> عبدالله بن وهب در فتح عراق، سعد بن ابی وقاص را همراهی می‌کرد<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۷.</ref> و در جنگ‌های حضرت علی(ع) آن حضرت را همراهی می‌کرد تا اینکه پس از ماجرای حکمیت، از حضرت علی(ع) جدا شد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۶۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref> | ||
==سر انجام== | == سر انجام == | ||
در برخی از منابع نوشته اند: عبدالله بن وهب و گروهش عبدالله بن خباب ارت را که از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجری قمری کشتند و علاوه، شکم بسیاری از زنان را دریدند و گروهی را از دم تیغ گذرانیدند. حضرت علی (ع) با چهار هزار نفر از یاران خویش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبدالله بن وهب راسبی و حرقوص بن زهیر بجلی را به قتل رساند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم 199</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى کلمان هوار، چاپ پاریس، | در برخی از منابع نوشته اند: عبدالله بن وهب و گروهش عبدالله بن خباب ارت را که از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجری قمری کشتند و علاوه، شکم بسیاری از زنان را دریدند و گروهی را از دم تیغ گذرانیدند. حضرت علی (ع) با چهار هزار نفر از یاران خویش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبدالله بن وهب راسبی و حرقوص بن زهیر بجلی را به قتل رساند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم 199</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 136.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، چاپ قاهره، سال 1948میلادی، ص 46- 48.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۳۷
راسبیه از فِرق خوارج و پیروان عبدالله بن وهب راسبی الازدی بودند که در سال 38 هجری قمری در نهروان کشته شد.
تاریخچه
نسب عبدالله بن وهب راسبی ازدی به بنی راسب بن میدعان بن مالک بن نصر از قبیله ازد می‌رسد.[۱] وی در زمان حیات پیامبر اکرم(ص) به دنیا آمد. ابن حجر از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است [۲]و به علت سجده‌های زیادش ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود.[۳] زِرِکلی او را از پیشوایان اباضیه معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است.[۴] عبدالله بن وهب در فتح عراق، سعد بن ابی وقاص را همراهی می‌کرد[۵] و در جنگ‌های حضرت علی(ع) آن حضرت را همراهی می‌کرد تا اینکه پس از ماجرای حکمیت، از حضرت علی(ع) جدا شد.[۶]
سر انجام
در برخی از منابع نوشته اند: عبدالله بن وهب و گروهش عبدالله بن خباب ارت را که از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجری قمری کشتند و علاوه، شکم بسیاری از زنان را دریدند و گروهی را از دم تیغ گذرانیدند. حضرت علی (ع) با چهار هزار نفر از یاران خویش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبدالله بن وهب راسبی و حرقوص بن زهیر بجلی را به قتل رساند. [۷] [۸] [۹]
پانویس
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۱۴۳.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۷.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۶۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم 199
- ↑ مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوى کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 136.
- ↑ بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، چاپ قاهره، سال 1948میلادی، ص 46- 48.