معذوریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵ ↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:')
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''معذوریه‏''' از فرق «[[صوفیه|صوفیه]]»‌اند. در برخی از منابع آمده است که صوفیه به چهار فرقه: [[حسنیه]]، [[ملامتیه]]، [[سوقیه]] و [[معذوریه]] تقسیم شده‌اند. آنها در رای و عقیده خود ثابت‌قدم نیستند و از یک مشی و روش ثابتی پیروی نمی‌کنند، بلکه به پندارها و خیال‌های خود ایمان دارند و از رایی به رایی منتقل می‌شوند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 419 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5 ص 148.</ref> <ref>حکیم سمرقندی، ترجمه سواد اعظم، ص 175.</ref>
'''معذوریه‏''' از فرق «[[صوفیه|صوفیه]]» ‌اند. در برخی از منابع آمده است که صوفیه به چهار فرقه: [[حسنیه]]، [[ملامتیه]]، [[سوقیه]] و [[معذوریه]] تقسیم شده‌اند. آنها در رای و عقیده خود ثابت‌قدم نیستند و از یک مشی و روش ثابتی پیروی نمی‌کنند، بلکه به پندارها و خیال‌های خود ایمان دارند و از رایی به رایی منتقل می‌شوند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 419 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5 ص 148.</ref> <ref>حکیم سمرقندی، ترجمه سواد اعظم، ص 175.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۱۸

معذوریه‏ از فرق «صوفیه» ‌اند. در برخی از منابع آمده است که صوفیه به چهار فرقه: حسنیه، ملامتیه، سوقیه و معذوریه تقسیم شده‌اند. آنها در رای و عقیده خود ثابت‌قدم نیستند و از یک مشی و روش ثابتی پیروی نمی‌کنند، بلکه به پندارها و خیال‌های خود ایمان دارند و از رایی به رایی منتقل می‌شوند. [۱] [۲] [۳]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 419 با ویرایش و اصلاح جملات.
  2. مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5 ص 148.
  3. حکیم سمرقندی، ترجمه سواد اعظم، ص 175.