صلتیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
خط ۸: خط ۸:


== عقاید ==
== عقاید ==
صلت‌بن‌عثمان معتقد بود که هرگاه مردی سخن ما را بپذیرد و [[مسلمان]] شود، با وی دوست می‌شویم، ولی از کودکان او بیزاری می‌جوییم، زیرا تا به بلوغ نرسند، شایسته پذیرفتن اسلام نخواهند بود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، ص 303 با ویرایش اندک.</ref>،<ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948میلادی، ص 58</ref>،<ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی، با تصحیح سید محمد رضا جلالی نائینی، چاپ تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 116
صلت‌بن‌عثمان معتقد بود که هرگاه مردی سخن ما را بپذیرد و [[مسلمان]] شود، با وی دوست می‌شویم، ولی از کودکان او بیزاری می‌جوییم، زیرا تا به بلوغ نرسند، شایسته پذیرفتن اسلام نخواهند بود<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد؛ نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 303 با اندک ویرایش</ref>،<ref>بغدادی عبدالقاهر؛ الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری؛ چاپ قاهره؛ سال     1948 میلادی، ص 58</ref>،<ref>شهرستانی عبدالکریم؛ الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی؛ با تصحیح سید محمد رضا جلالی نائینی؛ چاپ تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 116.</ref>.
</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۵

صلتیه‏ که برخی او را صلت بن ابی‌الصلت خوانده‌‏اند، پیروان مردی به نام صلت‌بن‌عثمان بودند.

شرح حال

ابن اثیر در «الّلباب » نام او را عثمان‌بن‌ابی‌الصلت خوانده‌است. میر سید شریف جرجانی در «شرح‌مواقف» نام او را عثمان‌بن‌ابی‌الصلت و به قولی صلت‌بن‌صامت آورده‏ است.

پیشینه

وی از طائفه «عجارده» بود.

عقاید

صلت‌بن‌عثمان معتقد بود که هرگاه مردی سخن ما را بپذیرد و مسلمان شود، با وی دوست می‌شویم، ولی از کودکان او بیزاری می‌جوییم، زیرا تا به بلوغ نرسند، شایسته پذیرفتن اسلام نخواهند بود[۱]،[۲]،[۳].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد؛ نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 303 با اندک ویرایش
  2. بغدادی عبدالقاهر؛ الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری؛ چاپ قاهره؛ سال 1948 میلادی، ص 58
  3. شهرستانی عبدالکریم؛ الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی؛ با تصحیح سید محمد رضا جلالی نائینی؛ چاپ تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 116.