غیبیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== تقسیمات == | == تقسیمات == | ||
غیبیه به دو طایفه «[[شمالیه]] ([[شمسیه]])» و «[[میمیه]]» تقسیم شده بودند<ref>مشکور محمد | غیبیه به دو طایفه «[[شمالیه]] ([[شمسیه]])» و «[[میمیه]]» تقسیم شده بودند<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 347 با ویرایش و اصلاح و جابجایی جملات.</ref>،<ref>بدوی عبدالرحمن؛ مذاهب الاسلامیین؛ بیروت؛ سال 73- 1971 میلادی؛ ج 2 ص 495- 496.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۲
غیبیه از شاخه‌های فرقه «نصیریه» بودند.
تاریخچه
این طایفه به نام حیدریه نیز خوانده می‌شدند، زیرا پیشوای آنها مردی به نام علی حیدری بود که در قرن نهم هجری قمری زندگی می‌کرد.
عقاید
غیبیه معتقد بودند که خداوند تجلی کرده و سپس پنهان شده و اکنون زمان غیبت اوست و افزون برآن، غایب خدایی است که همان علی (علیه‌السلام) باشد. آنان مانند «اسماعیلیه» خداوند را از صفات مجرد میدانستند.
تقسیمات
غیبیه به دو طایفه «شمالیه (شمسیه)» و «میمیه» تقسیم شده بودند[۱]،[۲].