رشیدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رشیدیه''' از شاخه‌های فرقه [[خوارج]] و قسم پنجم از [[ثعالبه]]<nowiki/>اند. اعضای این فرقه پیرو شخصی به نام رشید هستند، اما [[محمدبن عبدالکریم شهرستانی]] این فرقه را رشیدیه و اصحاب رشید‌طوسی نوشته و آنان را «عشریه» نیز خوانده است. این فرقه | '''رشیدیه''' از شاخه‌های فرقه [[خوارج]] و قسم پنجم از [[ثعالبه]]<nowiki/>اند. اعضای این فرقه پیرو شخصی به نام رشید هستند، اما [[محمدبن عبدالکریم شهرستانی]] این فرقه را رشیدیه و اصحاب رشید‌طوسی نوشته و آنان را «عشریه» نیز خوانده است. این فرقه با تکیه بر مسائل فقهی و اقتصادی، با اهل‌سنت مخالفت می‌کردند.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 203 | ||
</ref> | </ref> | ||
== وجه تسمیه به عشریه == | == وجه تسمیه به عشریه == | ||
فرقه رشیدیه به عشریه نیز معروف بودند، از این جهت که در زکات به جای پرداخت یک‌دهم از محصولی که با آب نهر و رود آبیاری می‌شده ــ چنان‌که نظر زیاد بن‌عبدالرحمان فقیه ثعالبه نیز بوده است ــ یک بیستم از محصول را پرداخت می‌کرده‌اند، چرا که زیاد‌بن‌عبدالرحمان تَبَرّی از کسانی که یک بیستم | فرقه رشیدیه به عشریه نیز معروف بودند، از این جهت که در زکات به جای پرداخت یک‌دهم از محصولی که با آب نهر و رود آبیاری می‌شده ــ چنان‌که نظر زیاد بن‌عبدالرحمان فقیه ثعالبه نیز بوده است ــ یک بیستم از محصول را پرداخت می‌کرده‌اند، چرا که زیاد‌بن‌عبدالرحمان تَبَرّی از کسانی را که یک بیستم می‌پرداخته‌اند روا نمی‌دانسته است.<ref>اشعری،علی‌بن‌اسماعیل، مقالات الاسلامییّن، چاپ هلموت ریتر، ویسبادن ۱۴۰۰/۱۹۸۰، ج۱، ص۹۹-۱۰۰.</ref> <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهر، الفرق بین الفرق، بیروت:دارالکتب العلمیه، (بی تا)، ج۱، ص۸۲.</ref> <ref>شهرستانی، محمد‌بن‌عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶، ج۱، ص۱۳۲.</ref> | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
رشید معتقد بود از (زکات) زمین‌هایی که با آب چشمه‌سار و رودها آبیاری شود، | رشید معتقد بود از (زکات) زمین‌هایی که با آب چشمه‌سار و رودها آبیاری شود، نیم‌عشر و زمین‌هایی که با آب باران سیراب شود، یک عشر کامل باید گرفت. زیاد‌بن عبدالرحمن که از خوارج بود، با وی مخالفت کرد و گفت از (زکات) زمین‌هایی که با چشمه سار و رودخانه‌ها آبیاری شود باید عشر کامل گرفت. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 203 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>.<ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی، به تصحیح سید محمد رضا جلالی نایینی، چاپ تهران، سال 1321 شمسی، ص 119</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 61</ref><ref>رسعنی عبدالرزاق، مختصر الفرق بین الفرق، به اهتمام فیلیپ حتی، چاپ مصر، سال 1924 میلادی، ص 87.</ref> | ||
== عقاید == | == عقاید == | ||
نسخهٔ ۲۵ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۱
رشیدیه از شاخه‌های فرقه خوارج و قسم پنجم از ثعالبهاند. اعضای این فرقه پیرو شخصی به نام رشید هستند، اما محمدبن عبدالکریم شهرستانی این فرقه را رشیدیه و اصحاب رشید‌طوسی نوشته و آنان را «عشریه» نیز خوانده است. این فرقه با تکیه بر مسائل فقهی و اقتصادی، با اهل‌سنت مخالفت می‌کردند.[۱]
وجه تسمیه به عشریه
فرقه رشیدیه به عشریه نیز معروف بودند، از این جهت که در زکات به جای پرداخت یک‌دهم از محصولی که با آب نهر و رود آبیاری می‌شده ــ چنان‌که نظر زیاد بن‌عبدالرحمان فقیه ثعالبه نیز بوده است ــ یک بیستم از محصول را پرداخت می‌کرده‌اند، چرا که زیاد‌بن‌عبدالرحمان تَبَرّی از کسانی را که یک بیستم می‌پرداخته‌اند روا نمی‌دانسته است.[۲] [۳] [۴]
عقاید
رشید معتقد بود از (زکات) زمین‌هایی که با آب چشمه‌سار و رودها آبیاری شود، نیم‌عشر و زمین‌هایی که با آب باران سیراب شود، یک عشر کامل باید گرفت. زیاد‌بن عبدالرحمن که از خوارج بود، با وی مخالفت کرد و گفت از (زکات) زمین‌هایی که با چشمه سار و رودخانه‌ها آبیاری شود باید عشر کامل گرفت. [۵].[۶] [۷][۸]
عقاید
باید گفت که رشیدیه چون از شاخه‌های ثعالبه هستند، از این جهت تابع عقاید ایشان نیز می‌باشند. از جمله این که گرفتن زکات از بندگان (بردگان) وقتی که دیگر بی‌نیاز شدند یا دادن زکات به آنها وقتی که محتاج شدند جایز است.[۹] [۱۰] [۱۱][۱۲] [۱۳] [۱۴] [۱۵] [۱۶]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 203
- ↑ اشعری،علی‌بن‌اسماعیل، مقالات الاسلامییّن، چاپ هلموت ریتر، ویسبادن ۱۴۰۰/۱۹۸۰، ج۱، ص۹۹-۱۰۰.
- ↑ بغدادی، عبدالقاهر بن طاهر، الفرق بین الفرق، بیروت:دارالکتب العلمیه، (بی تا)، ج۱، ص۸۲.
- ↑ شهرستانی، محمد‌بن‌عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶، ج۱، ص۱۳۲.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 203 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی، به تصحیح سید محمد رضا جلالی نایینی، چاپ تهران، سال 1321 شمسی، ص 119
- ↑ بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 61
- ↑ رسعنی عبدالرزاق، مختصر الفرق بین الفرق، به اهتمام فیلیپ حتی، چاپ مصر، سال 1924 میلادی، ص 87.
- ↑ اشعری، علی بن اسماعیل، مقالات الاسلامییّن، چاپ هلموت ریتر، ویسبادن سال ۱۴۰۰ قمری و 1980 میلادی، ج۱، ص۹۸.
- ↑ شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت سال ۱۴۰۶ قمری و ۱۹۸۶ میلادی، ج۱، ص۱۳۱.
- ↑ همچنین گفته شده است که این فرقه همچون ثعالبه، منکر قضا و قدر الهی بودند.
- ↑ ابن جوزی، تلبیس ابلیس، بیروت، سال 1368 قمری، ج۱، ص۲۰.
- ↑ محمودطاهر غزالی (نظام)، رسالة معرفة المذاهب، ج۱، ص۸۰
- ↑ هفتادوسه ملت، یا اعتقادات مذاهب، رساله‌ای در فرق اسلام از آثار قرن هشتم هجری، ص ۴۱، چاپ محمدجواد مشکور، تهران، نشر عطائی، سال ۱۳۳۷ شمسی
- ↑ همچنین باور داشتند که کودکان در عذاب پدران شان شریک اند.
- ↑ اشعری، علی بن اسماعیل، مقالات الاسلامییّن، چاپ هلموت ریتر، ویسبادن، سال ۱۴۰۰ هجری قمری و ۱۹۸۰ میلادی، ج۱، ص۱۰۰.