احمد بن ثابت دوالینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| محل درگذشت = | | محل درگذشت = | ||
| استادان = | | استادان = | ||
| شاگردان = [[شیخ صدوق]] | | شاگردان = [[ابن بابویه|محمد بن بابویه قمی]] ([[شیخ صدوق]]) | ||
| دین = اسلام | | دین = [[اسلام]] | ||
| مذهب = شیعه | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| فعالیت‌ها = | | فعالیت‌ها = [[محدث]] [[شیعی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن ثابت دوالینی'''، | '''احمد بن ثابت دوالینی'''، [[محدث]] [[شیعی]]. در اواخر قرن سوم [[هجری]](حدود 290ق) چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینهالسلام([[بغداد]]) نزد او [[حدیث]] شنیده است. در بغداد از [[محمد بن فضل نحوی]] و [[محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی]] حدیث شنیده است و «محمد بن بابویه قمی» معروف به «شیخ صدوق»(م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است. | ||
=معرفی اجمالی= | =معرفی اجمالی= | ||
نسخهٔ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۲۰
| احمد بن ثابت دوالینی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن ثابت دوالینی |
| نام‌های دیگر | دوالینی، دولابی |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | 290ق. |
| روز درگذشت | 352ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| شاگردان | محمد بن بابویه قمی (شیخ صدوق) |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
احمد بن ثابت دوالینی، محدث شیعی. در اواخر قرن سوم هجری(حدود 290ق) چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینهالسلام(بغداد) نزد او حدیث شنیده است. در بغداد از محمد بن فضل نحوی و محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی حدیث شنیده است و «محمد بن بابویه قمی» معروف به «شیخ صدوق»(م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است.
معرفی اجمالی
احمد بن ثابت دوالینی، ابوالحسن. محدث شیعی. در اواخر سده سوم هجری چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینهالسلام(بغداد) نزد او حدیث شنیده است. در اینكه وی اهل كجاست سخن قاطعی نمیتوان گفت. از نسبت «دوالینی» چنین بر میآید كه وی اهل مدینه در ناحیه ذوالقرنین بوده است، اما در بعضی از منابع، به جای دوالینی، «دوالیبی» یا «دولابی» آمده است كه در این صورت ممكن است وی اصالتاً ایرانی و اهل دولاب ری بوده باشد. آنچه مسلم است این استكه وی به بغداد آمد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت و در شمار اساتید بغداد در آمد. در منابع حدیثی روایات اندكی از او به چشم میخورد كه در آن به وجود امام دوازدهم شیعیان اشاره شده است. وی در بغداد از «محمد بن فضل نحوی» و «محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی» حدیث شنیده است.
شاگردان
محمد بن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق در بغداد شاگرد او بوده است.
آثار
از او آثار تألیفی گزارش نشده است.
منابع
- طبقات اعلام الشيعه، ج1ص21؛
- كمال الدين و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص309؛
- معجم رجال الحديث، ج2ص65 شماره 466، وج12ص310 شماره 7972.