رستمیان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|اولین حاکم | |اولین حاکم | ||
|[[عبدالرحمن ابن بهرام | |[[عبدالرحمن ابن رستم ابن بهرام]] (۷۷۶–۷۸۸) | ||
|- | |- | ||
|زمان حکومت | |زمان حکومت | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
=اباضیه در شمال آفریقا= | =اباضیه در شمال آفریقا= | ||
تا سال ۷۱۹ م. شاخه‌ای از [[خوارج]] به نام جنبش [[اباضیه]] وارد شمال آفریقا شده بود. از پیشاهنگان ایشان سلما ابن سعد، از طرف جماعت [[اباضیه]] بصره به شمال آفریقا اعزام شد. در سال ۷۴۰ م. تلاش تبلیغی ایشان در جلب قبیله‌های بزرگ بربرِ حواره اطراف تریپولی و کوهستان نفوسه در زنتا نتیجه داد. در ۷۵۷ م. (۱۴۰ ه. ق) یک گروه چهار نفره از مبلغان بصره که شامل عبدالرحمان بن رستم بود، اعلام امامت اباضی نمود، که عباسیان آن را در ۷۶۱ سرکوب کردند. | تا سال ۷۱۹ م. شاخه‌ای از [[خوارج]] به نام جنبش [[اباضیه]] وارد شمال آفریقا شده بود. از پیشاهنگان ایشان سلما ابن سعد، از طرف جماعت [[اباضیه]] بصره به شمال آفریقا اعزام شد. در سال ۷۴۰ م. تلاش تبلیغی ایشان در جلب قبیله‌های بزرگ بربرِ حواره اطراف تریپولی و کوهستان نفوسه در زنتا نتیجه داد. در ۷۵۷ م. (۱۴۰ ه. ق) یک گروه چهار نفره از مبلغان بصره که شامل عبدالرحمان بن رستم بود، اعلام امامت اباضی نمود، که [[عباسیان]] آن را در ۷۶۱ سرکوب کردند. | ||
سرانجام در ۷۷۷ م. [[عبدالرحمان بن رستم]] در [[الجزایر]] به عنوان [[امام]] انتخاب شد. [[عبدالرحمان بن رستم]] در شمال آفریقا از نیایی ایرانی به دنیا آمده و به [[اباضیه]] گرویده بود؛ و بدین سان حکومت در بین فرزندان عبدالرحمان باقی ماند. اباضیه پیشوا ماندن این خاندان را این‌گونه توجیه می‌کرد که چون ایشان از هیچ قبیله‌ای نیستند، به نفع هیچ‌کدام از قبیله‌ها تمایل پیدا نمی‌کنند. | سرانجام در ۷۷۷ م. [[عبدالرحمان بن رستم]] در [[الجزایر]] به عنوان [[امام]] انتخاب شد. [[عبدالرحمان بن رستم]] در شمال آفریقا از نیایی ایرانی به دنیا آمده و به [[اباضیه]] گرویده بود؛ و بدین سان حکومت در بین فرزندان عبدالرحمان باقی ماند. اباضیه پیشوا ماندن این خاندان را این‌گونه توجیه می‌کرد که چون ایشان از هیچ قبیله‌ای نیستند، به نفع هیچ‌کدام از قبیله‌ها تمایل پیدا نمی‌کنند. | ||
در ۸۱۲ م. رستمیان با اغلبیان که به دولت عباسی وابسته بودند جنگیدند. نیای [[اغلبیان]] هم از خراسان است، البته عرب و از قبیله بنی تمیم. به هرحال نتیجه این جنگ، رسیدن به حالت تحمل کردن طرف مقابل بود. | در ۸۱۲ م. رستمیان با اغلبیان که به [[دولت عباسی]] وابسته بودند جنگیدند. نیای [[اغلبیان]] هم از خراسان است، البته عرب و از قبیله بنی تمیم. به هرحال نتیجه این جنگ، رسیدن به حالت تحمل کردن طرف مقابل بود. | ||
پس از عبدالوهاب، رستمیان از نظر نظامی ضعیف شدند و در ۹۰۹ م. فاطمی‌های اسماعیلی مذهب [[مصر]] به راحتی ایشان را برانداختند. | پس از عبدالوهاب، رستمیان از نظر نظامی ضعیف شدند و در ۹۰۹ م. فاطمی‌های اسماعیلی مذهب [[مصر]] به راحتی ایشان را برانداختند. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
==فرمانروایان رستمی== | ==فرمانروایان رستمی== | ||
۱. '''عبد الرحمن بن رستم بن بهرام'''/ ۷۷۶–۷۸۴ | ۱. '''[[عبد الرحمن بن رستم بن بهرام]]'''/ ۷۷۶–۷۸۴ | ||
۲. '''عبد الوهاب بن عبد الرحمن'''/ ۷۸۴–۸۳۲ | ۲. '''عبد الوهاب بن عبد الرحمن'''/ ۷۸۴–۸۳۲ | ||
نسخهٔ ۱۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۸
| نام | رستمیان (برگرفته از نام اولین حاکم) |
|---|---|
| دین | اباضیه |
| نوع حکومت | امامت |
| اولین حاکم | عبدالرحمن ابن رستم ابن بهرام (۷۷۶–۷۸۸) |
| زمان حکومت | ۷۶۷ تا ۹۰۹ |
| تبار | ایرانی |
رستمیان دودمانی ایرانی‌تبار از امامان خارجی اباضی مذهب بودند که از سرزمین فعلی عراق به شمال آفریقا مهاجرت و در شمال آفریقا به پایتختی تیارت (تاهَرت) الجزایر از ۷۷۷ تا ۹۰۹ میلادی یک حکومت اسلامی اباضی برپا نموده و قصد قیام و براندازی عباس طوطون حاکم طرابلس را داشتند رستمیان از حمایت آمازیغی های شمال آفریقا موسوم به نفوسیه برخوردار بودند. نام این دودمان از عبدالرحمن بن رستم بن بهرام بن سام بن کسری گرفته شده‌است. [۱]
اباضیه در شمال آفریقا
تا سال ۷۱۹ م. شاخه‌ای از خوارج به نام جنبش اباضیه وارد شمال آفریقا شده بود. از پیشاهنگان ایشان سلما ابن سعد، از طرف جماعت اباضیه بصره به شمال آفریقا اعزام شد. در سال ۷۴۰ م. تلاش تبلیغی ایشان در جلب قبیله‌های بزرگ بربرِ حواره اطراف تریپولی و کوهستان نفوسه در زنتا نتیجه داد. در ۷۵۷ م. (۱۴۰ ه. ق) یک گروه چهار نفره از مبلغان بصره که شامل عبدالرحمان بن رستم بود، اعلام امامت اباضی نمود، که عباسیان آن را در ۷۶۱ سرکوب کردند. سرانجام در ۷۷۷ م. عبدالرحمان بن رستم در الجزایر به عنوان امام انتخاب شد. عبدالرحمان بن رستم در شمال آفریقا از نیایی ایرانی به دنیا آمده و به اباضیه گرویده بود؛ و بدین سان حکومت در بین فرزندان عبدالرحمان باقی ماند. اباضیه پیشوا ماندن این خاندان را این‌گونه توجیه می‌کرد که چون ایشان از هیچ قبیله‌ای نیستند، به نفع هیچ‌کدام از قبیله‌ها تمایل پیدا نمی‌کنند.
در ۸۱۲ م. رستمیان با اغلبیان که به دولت عباسی وابسته بودند جنگیدند. نیای اغلبیان هم از خراسان است، البته عرب و از قبیله بنی تمیم. به هرحال نتیجه این جنگ، رسیدن به حالت تحمل کردن طرف مقابل بود.
پس از عبدالوهاب، رستمیان از نظر نظامی ضعیف شدند و در ۹۰۹ م. فاطمی‌های اسماعیلی مذهب مصر به راحتی ایشان را برانداختند.
رستمیان، محیط فرهنگی آزادی برای ادیان فراهم نموده بودند که در آن مسیحیان و مسلمانان غیر هم مذهب ایشان به راحتی زندگی می‌کردند. [۳]
فرمانروایان رستمی
۱. عبد الرحمن بن رستم بن بهرام/ ۷۷۶–۷۸۴
۲. عبد الوهاب بن عبد الرحمن/ ۷۸۴–۸۳۲
۳. أبو سعید الأفلح بن عبد الوهاب/ ۸۳۲–۸۷۱
۴. أبو بکر بن الأفلح/ ۸۷۱–۸۷۱
۵. أبو الیقضان محمد بن الأفلح/ ۸۷۱–۸۹۴
۶. أبو حاتم یوسف بن محمد الحکم/ ۸۹۴–۸۹۷
۷. یعقوب بن الأفلح/ ۸۹۷–۹۰۱
۸. أبو حاتم یوسف بن محمد الحکم/ ۹۰۱–۹۰۶
۹. یقظان بن محمد أبی الیقظان بن أفلح/ ۹۰۶–۹۰۹
پانویس
- ↑ الموسوعة المیسرة فی تراجم أئمة التفسیر والإقراء والنحو واللغة. مجلة الحکمة - بریطانیا. ۱۴۲۴–۲۰۰۳. صص. ۳۱۴۹. پارامتر |first1= بدون |last1= در Authors list وارد شده‌است (کمک) ص ۱۱۵۶ تا ۱۱۵۸