دکینیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'کرده اند' به 'کرده‌اند') |
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
<ref>عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج9، ص42</ref> <ref>ذهبی محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج3، ص350</ref> | <ref>عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج9، ص42</ref> <ref>ذهبی محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج3، ص350</ref> | ||
==نظر اهل سنت | ==نظر اهل سنت درباره فضل بن دکین== | ||
وى استاد بخارى، در صحیح بوده است. ذهبى گفته: فضل بن دکین حافظ و حجت بوده و تنها عیبش تشیع است. نویسندگان صحاح سته به احادیث او استدلال کرده‌اند، بخارى بدون واسطه، و مسلم با واسطه، از او حدیث نقل کرده‌اند. ابن سعد گفته است که او فردى موثق، مورد اطمینان، آگاه به احادیثِ بسیار و حجت بوده است. <ref>ر. ک، موسوی عاملی سید عبدالحسین شرف الدین، ترجمه محمد جعفر امامی، انتشارات شرکت چاپ و نشر بین الملل، چاپ ششم، ص 172</ref> | وى استاد بخارى، در صحیح بوده است. ذهبى گفته: فضل بن دکین حافظ و حجت بوده و تنها عیبش تشیع است. نویسندگان صحاح سته به احادیث او استدلال کرده‌اند، بخارى بدون واسطه، و مسلم با واسطه، از او حدیث نقل کرده‌اند. ابن سعد گفته است که او فردى موثق، مورد اطمینان، آگاه به احادیثِ بسیار و حجت بوده است. <ref>ر. ک، موسوی عاملی سید عبدالحسین شرف الدین، ترجمه محمد جعفر امامی، انتشارات شرکت چاپ و نشر بین الملل، چاپ ششم، ص 172</ref> | ||
نسخهٔ ۷ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۳
دکینیه از فرق زیدیه و از یاران فضل بن دکین بودند. کنیه وی ابونعیم، حافظ، محدث و اهل کوفه بود و از بزرگان شیوخ بخاری به شمار می‌رفت. مذهبش امامی بود و طایفه دکینیه به او منسوب اند. [۱] [۲]
شرح حال
ابونعیم فضل بن دکین یا فضل بن عمرو بن حماد بن زهیر تیمی قرشی کوفی احول، از موالی آل طلحة بن عبدالله و از محدثین بزرگ قرن دوم و سوم هجری قمری بود. وی در سال 130 هجری قمری متولد و با لقب شیخ الاسلام نیز شناخته شده و به واسطه شغل خویش که فروش مُلَأ (نوعی لباس) در کوفه بوده است، به مُلایی معروف شده است. ابونعیم گرایشات شیعی داشته، ولی در تراجم اهل سنت به طور کامل توثیق شده است. وی در سال 219 هجری قمری از دنیا می‌رود. [۳] [۴] [۵] [۶]
نظر اهل سنت درباره فضل بن دکین
وى استاد بخارى، در صحیح بوده است. ذهبى گفته: فضل بن دکین حافظ و حجت بوده و تنها عیبش تشیع است. نویسندگان صحاح سته به احادیث او استدلال کرده‌اند، بخارى بدون واسطه، و مسلم با واسطه، از او حدیث نقل کرده‌اند. ابن سعد گفته است که او فردى موثق، مورد اطمینان، آگاه به احادیثِ بسیار و حجت بوده است. [۷]
آثـار
ابن‌ندیم دو کتاب به نام های المناسک و المسائل فی الفقه به ابونعیم نسبت داده است. اثر دیگر ابونعیم کتاب الصلوة اوست که در طی سده‌ها متداول بوده است.هم چنین سخاوی از اثری با عنوان تاریخ، تألیف ابونعیم نام برده و از آن نقل کرده است. ابن‌ندیم کتابی در تفسیر نیز به ابونعیم نسبت داده است. [۸]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 198
- ↑ خوارزمی محمد بن احمد بن یوسف، مفاتیح العلوم، طبع لیدن سال 1895 میلادی، ص 21
- ↑ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج 12، ص 346
- ↑ ذهبی محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج8، صفحات 448 تا 457
- ↑ عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج9، ص42
- ↑ ذهبی محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج3، ص350
- ↑ ر. ک، موسوی عاملی سید عبدالحسین شرف الدین، ترجمه محمد جعفر امامی، انتشارات شرکت چاپ و نشر بین الملل، چاپ ششم، ص 172
- ↑ https://www.cgie.org.ir/fa/article/225090/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D9%86%D8%B9%DB%8C%D9%85