شراة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده: کلام رده: فرق و مذاهب ' به 'رده: فرق و مذاهب ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شراة''' | '''شراة''' یکی از القاب [[خوارج]] و یا نامی دیگر برای این فرقه است. | ||
==معنای لغوی شراة== | ==معنای لغوی شراة== | ||
شراة در لغت به معنای فروشندگان است و مفرد آن | شراة در لغت به معنای فروشندگان است و مفرد آن شاری می‌باشد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref> | ||
==وجه تسمیه== | ==وجه تسمیه== | ||
خوارج این نام را مأخوذ از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل | خوارج این نام را مأخوذ از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل آن را برای خود انتخاب کردند، زیرا که به گمان خویش جان خود را برای پاداش اخروی فدا میکردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref> <ref>مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص 135</ref> <ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد، ص47</ref> <ref>حمیری نشوان، الحور العین، ص 200</ref> <ref>بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41</ref> <ref>مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار ، ج2، ص355</ref>همچنین ابوالحسن اشعری آورده است که خوارج را شراة (جمع شاری) نام نهاده‌اند به این جهت که می‌گویند خود را در طاعت خدا فروخته‌ایم. <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206</ref> ملطی شافعی نیز این نام را یک بار بر اصل خوارج اطلاق کرده و بار دیگر می‌نویسد: نام فرقه دهم از خوارج، شراة است. <ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده: فرق و مذاهب]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۸
شراة یکی از القاب خوارج و یا نامی دیگر برای این فرقه است.
معنای لغوی شراة
شراة در لغت به معنای فروشندگان است و مفرد آن شاری می‌باشد. [۱]
وجه تسمیه
خوارج این نام را مأخوذ از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل آن را برای خود انتخاب کردند، زیرا که به گمان خویش جان خود را برای پاداش اخروی فدا میکردند. [۲] [۳] [۴] [۵] [۶] [۷]همچنین ابوالحسن اشعری آورده است که خوارج را شراة (جمع شاری) نام نهاده‌اند به این جهت که می‌گویند خود را در طاعت خدا فروخته‌ایم. [۸] ملطی شافعی نیز این نام را یک بار بر اصل خوارج اطلاق کرده و بار دیگر می‌نویسد: نام فرقه دهم از خوارج، شراة است. [۹]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253
- ↑ مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص 135
- ↑ ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد، ص47
- ↑ حمیری نشوان، الحور العین، ص 200
- ↑ بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41
- ↑ مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار ، ج2، ص355
- ↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206
- ↑ ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53