مکروه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مکروه''' اصطلاحی فقهی و دینی و دارای کاربردهای متفاوت و متغیر می‌باشد، ولی در تعریف رایج، به معنای عملی است که انجام آن نزد [[شارع]] اگر‌چه [[حرام]] نیست، اما ناخوشایند است. کراهت‌، گاهی مربوط به عبادات و گاهی مربوط به کسب و کار و معاملات است. کراهت در عبادات یعنی شدن ثواب آن عبادت نسبت به عبادت‌های مشابه می‌باشد و کراهت در معامله به معنای ناخوشایند دانستن شارع در انجام آن است.

مکروه در لغت از ریشه “کره” <ref>ابن منظور، لسان العرب، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت، نشر دار الکفر، ۱۴۱۴ق، ج ۱۲، ص۸۰، ذیل ماده کره</ref><ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه مکروه.</ref> و به معنای سختی‌ای است که بر انسان وارد می‌شود.<ref>صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، بیروت، عالم الکتاب، ۱۴۱۴ق. ج۳، ص۳۵۵</ref>

مکروه در اصطلاح فقهی یعنی عملی که ترک کردن آن بهتر از انجام آن است. <ref>ملکی اصفهانی، مجتبی، فرهنگ اصطلاحات اصول – قم، ۱۳۷۹ ش، ج‏۲، ص۹۴</ref>

این لغت در فقه برای اشاره به عملی به کار می‌رود که انجام آن گرچه حرام نیست، اما ترک‌کردن آن بهتر است.

<ref>وهبه زحیلی، اصول الفقه الاسلامی، دمشق، نشر دارالفکر، سال ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۴۵.</ref> اگر بخواهیم تعداد مکروهات را بشماریم، از حد خواهد گذشت، زیرا ترک هر مستحبی خود مکروه به حساب می‌آید. در ادامه و فقط به عنوان نمونه به برخی از موارد اشاره می‌شود.

مثل ایستاده بول کردن؛ <ref>امام خمینی، توضیح المسائل، قم، نشر جامعه مدرسین، چاپ اول، سال ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۸۰، مسئله ۸۰.

</ref> پوشیدن لباس سیاه در نماز؛ خوردن گوشت اسب یا الاغ.<ref>فلاح‌زاده محمد حسین، آموزش فقه، قم، نشر الهادی، ص ۲۲</ref>