ضحاکیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵<references />↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ضحاکیّه''' پیروان ضحاک بن قیس شیبانی از رهبران [[خوارج حروریه]] بودند که سرانجام به سال ۱۲۸ ق در نبرد با [[مروانیان]] کشته شد. اینان بر [[لعن]] [[معاویه]] و [[عمرو بن عاص]] و [[عثمان]] پیمان بستند و از ایشان برائت جستند. | '''ضحاکیّه''' پیروان ضحاک بن قیس شیبانی از رهبران [[خوارج حروریه]] بودند که سرانجام به سال ۱۲۸ ق در نبرد با [[مروانیان]] کشته شد. اینان بر [[لعن]] [[معاویه]] و [[عمرو بن عاص]] و [[عثمان]] پیمان بستند و از ایشان برائت جستند. | ||
==تاریخچه== | == تاریخچه == | ||
ضحاکیه به عنوان یک شورش از [[خوارج]] محسوب می‌شود که با عملکردی افراطی در برابر جامعه اسلامی موضع‌گیری می‌کردند و از جمله عناصر بی‌بصیرتی بودند که دوست را از دشمن تشخیص نمی‌دادند و کورکورانه بدون تشخیص حق با هر حکومتی مخالفت می‌کردند و فقط خودشان را حق و مسلمان و مخالفین خود را کافر می‌دانستند. | ضحاکیه به عنوان یک شورش از [[خوارج]] محسوب می‌شود که با عملکردی افراطی در برابر جامعه اسلامی موضع‌گیری می‌کردند و از جمله عناصر بی‌بصیرتی بودند که دوست را از دشمن تشخیص نمی‌دادند و کورکورانه بدون تشخیص حق با هر حکومتی مخالفت می‌کردند و فقط خودشان را حق و مسلمان و مخالفین خود را کافر می‌دانستند. | ||
==ضحاک بن قیس شیبانی== | == ضحاک بن قیس شیبانی == | ||
ضحاک بن قیس شیبانی رهبر [[خوارج حروریه]] و از شجاعان زیرک بود. وی در سال ۱۲۶ هجری قمری همراه [[سعید بن بهدل]] و گروهی از حروریان ناحیه جزیره شورش خود را آغاز کرد. چون سعید در سال ۱۲۷ هجری ق درگذشت ضحاک جانشین او شد و [[شراة خوارج]] با او بیعت کردند. آن‌گاه ضحاک به [[موصل]] و سپس به «شهر زور» رفت. در آن‌جا [[خوارج صفریه]] به او پیوستند و تعدادشان به چهار هزار نفر رسید. ضحاک در ادامه به سمت [[عراق]] رفت و [[کوفه]] را تسخیر کرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات </ref>[[عبدالله بن عمر بن عبدالعزیز]]، امیر عراق سپاهی برای نبرد با او فرستاد و او را شکست داد و میان او و عبدالله صلح برقرار شد. پس از آن به سوی موصل رفت و [[مروان بن محمد]] سپاهی را به فرماندهی فرزندش عبدالله برای نبرد با او گسیل داشت. دو سپاه در نبردی سخت در منطقه نصیبین درگیر شدند. در این نبرد ضحاک به قتل رسید و شمار بسیاری از سپاهیان وی ـ که نزدیک به صدهزار نفر بودند ـ کشته شدند. در میان آنان حدود هشتصد زن از خوارج نیز وجود داشتند که همگی در آن نبرد جان باختند. <ref>زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۳، ص۱۳۷.</ref> <ref>ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۴۵.</ref> <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۱۶.</ref> <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۴۴.</ref> <ref>ابن خیاط، ابو عمرو بن ابی هبیره، تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۱۹۹.</ref> <ref>مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۸۷.</ref> <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | ضحاک بن قیس شیبانی رهبر [[خوارج حروریه]] و از شجاعان زیرک بود. وی در سال ۱۲۶ هجری قمری همراه [[سعید بن بهدل]] و گروهی از حروریان ناحیه جزیره شورش خود را آغاز کرد. چون سعید در سال ۱۲۷ هجری ق درگذشت ضحاک جانشین او شد و [[شراة خوارج]] با او بیعت کردند. آن‌گاه ضحاک به [[موصل]] و سپس به «شهر زور» رفت. در آن‌جا [[خوارج صفریه]] به او پیوستند و تعدادشان به چهار هزار نفر رسید. ضحاک در ادامه به سمت [[عراق]] رفت و [[کوفه]] را تسخیر کرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات </ref>[[عبدالله بن عمر بن عبدالعزیز]]، امیر عراق سپاهی برای نبرد با او فرستاد و او را شکست داد و میان او و عبدالله صلح برقرار شد. پس از آن به سوی موصل رفت و [[مروان بن محمد]] سپاهی را به فرماندهی فرزندش عبدالله برای نبرد با او گسیل داشت. دو سپاه در نبردی سخت در منطقه نصیبین درگیر شدند. در این نبرد ضحاک به قتل رسید و شمار بسیاری از سپاهیان وی ـ که نزدیک به صدهزار نفر بودند ـ کشته شدند. در میان آنان حدود هشتصد زن از خوارج نیز وجود داشتند که همگی در آن نبرد جان باختند. <ref>زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۳، ص۱۳۷.</ref> <ref>ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۴۵.</ref> <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۱۶.</ref> <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۴۴.</ref> <ref>ابن خیاط، ابو عمرو بن ابی هبیره، تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۱۹۹.</ref> <ref>مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۸۷.</ref> <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | ||
==اعتقادات== | == اعتقادات == | ||
ضحاکیه معتقد بودند که جایز است کنیزک مسلمان را به کافران بفروشند و چون در «دار تقیه» باشند نکاح مسلمان با کافر درست است ولی در جایی که زیر فرمان مسلمان باشد نکاح زن مسلمان با غیر مسلمان جایز نیست.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات</ref> | ضحاکیه معتقد بودند که جایز است کنیزک مسلمان را به کافران بفروشند و چون در «دار تقیه» باشند نکاح مسلمان با کافر درست است ولی در جایی که زیر فرمان مسلمان باشد نکاح زن مسلمان با غیر مسلمان جایز نیست.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات</ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۱۷
ضحاکیّه پیروان ضحاک بن قیس شیبانی از رهبران خوارج حروریه بودند که سرانجام به سال ۱۲۸ ق در نبرد با مروانیان کشته شد. اینان بر لعن معاویه و عمرو بن عاص و عثمان پیمان بستند و از ایشان برائت جستند.
تاریخچه
ضحاکیه به عنوان یک شورش از خوارج محسوب می‌شود که با عملکردی افراطی در برابر جامعه اسلامی موضع‌گیری می‌کردند و از جمله عناصر بی‌بصیرتی بودند که دوست را از دشمن تشخیص نمی‌دادند و کورکورانه بدون تشخیص حق با هر حکومتی مخالفت می‌کردند و فقط خودشان را حق و مسلمان و مخالفین خود را کافر می‌دانستند.
ضحاک بن قیس شیبانی
ضحاک بن قیس شیبانی رهبر خوارج حروریه و از شجاعان زیرک بود. وی در سال ۱۲۶ هجری قمری همراه سعید بن بهدل و گروهی از حروریان ناحیه جزیره شورش خود را آغاز کرد. چون سعید در سال ۱۲۷ هجری ق درگذشت ضحاک جانشین او شد و شراة خوارج با او بیعت کردند. آن‌گاه ضحاک به موصل و سپس به «شهر زور» رفت. در آن‌جا خوارج صفریه به او پیوستند و تعدادشان به چهار هزار نفر رسید. ضحاک در ادامه به سمت عراق رفت و کوفه را تسخیر کرد. [۱]عبدالله بن عمر بن عبدالعزیز، امیر عراق سپاهی برای نبرد با او فرستاد و او را شکست داد و میان او و عبدالله صلح برقرار شد. پس از آن به سوی موصل رفت و مروان بن محمد سپاهی را به فرماندهی فرزندش عبدالله برای نبرد با او گسیل داشت. دو سپاه در نبردی سخت در منطقه نصیبین درگیر شدند. در این نبرد ضحاک به قتل رسید و شمار بسیاری از سپاهیان وی ـ که نزدیک به صدهزار نفر بودند ـ کشته شدند. در میان آنان حدود هشتصد زن از خوارج نیز وجود داشتند که همگی در آن نبرد جان باختند. [۲] [۳] [۴] [۵] [۶] [۷] [۸]
اعتقادات
ضحاکیه معتقد بودند که جایز است کنیزک مسلمان را به کافران بفروشند و چون در «دار تقیه» باشند نکاح مسلمان با کافر درست است ولی در جایی که زیر فرمان مسلمان باشد نکاح زن مسلمان با غیر مسلمان جایز نیست.[۹]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات
- ↑ زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۳، ص۱۳۷.
- ↑ ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۴۵.
- ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۱۶.
- ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۳۴۴.
- ↑ ابن خیاط، ابو عمرو بن ابی هبیره، تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۱۹۹.
- ↑ مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۸۷.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 323 با ویرایش و اصلاحات