عوفیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
== عقاید مشترک ==
== عقاید مشترک ==
هر دو گروه عوفیه معتقد بودند که هرگاه رهبر یک جامعه کافر شود، رعیت نیز آشکار و پنهان کفر ورزند.
هر دو گروه عوفیه معتقد بودند که هرگاه رهبر یک جامعه کافر شود، رعیت نیز آشکار و پنهان کفر ورزند.
همچنین گفتند که مستی کفر است، ولی شهادت به کفر فرد مست نمی‌دادند مگر اینکه گناه دیگری چون ترک نماز و غیره به آن ضمیمه شود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 340 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>،<ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، مصر، مجلد اول سال 1950، مجلد دوم سال 1954 میلادی، ج 1، ص 179- 182.</ref>،<ref>نشوان الحمیری ابو سعید، الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 176- 257. </ref>.
همچنین گفتند که مستی کفر است، ولی شهادت به کفر فرد مست نمی‌دادند مگر اینکه گناه دیگری چون ترک نماز و غیره به آن ضمیمه شود<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم؛ ص 340 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>،<ref>اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین؛ مصر؛ ج 1، ص 179- 182.</ref>،<ref>نشوان الحمیری ابو سعید؛ الحور العین؛ تحقیق کمال مصطفى؛ مصر، سال 1948 میلادی؛ ص 176- 257.</ref>.


== پانویس ==  
== پانویس ==  

نسخهٔ ‏۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۱

عوفیه‏ از شاخه «بیهسیه» و از خوارج بودند.

تقسیم‌بندی

عوفیه خود دارای دو گروه شدند. گروه اول معتقد بودند که هر کسی از دار هجرت و میدان جهاد بازگردد و دست از جنگ بکشد، باید از او بیزار شد. گروه دوم بر عکس گروه اول فکر می‌کردند و‎ معتقد بودند که نباید از چنین افرادی‎ بیزار شد، زیرا آنها از امر‎ی که بر آنان روا بوده است، بازگشتند.

عقاید مشترک

هر دو گروه عوفیه معتقد بودند که هرگاه رهبر یک جامعه کافر شود، رعیت نیز آشکار و پنهان کفر ورزند. همچنین گفتند که مستی کفر است، ولی شهادت به کفر فرد مست نمی‌دادند مگر اینکه گناه دیگری چون ترک نماز و غیره به آن ضمیمه شود[۱]،[۲]،[۳].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم؛ ص 340 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین؛ مصر؛ ج 1، ص 179- 182.
  3. نشوان الحمیری ابو سعید؛ الحور العین؛ تحقیق کمال مصطفى؛ مصر، سال 1948 میلادی؛ ص 176- 257.