حروریه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
زمانی که حضرت علی (ع) از صفّین باز میگشت، | زمانی که [[حضرت علی(ع)]] از [[صفّین]] باز میگشت، خوارج که در آن زمان حدود دوازده‌هزار تن بودند در منطقه «[[حروراء]]» که دهی در نزد‌یکی [[کوفه]] بود گرد هم آمدند و از ا‌ین‌رو به «حروریه» موسوم شدند. | ||
سرداران آنان در آن روز | سرداران آنان در آن روز [[عبدالله‌بن‌کواء]] و [[شبث‌بن‌ربعی]] بودند. چون حضرت‌علی(ع) از میان لشکر بیرون آمد و برای مناظره در برابر آنان ایستاد و دلا‌یل خود را برا‌ی‌شان بازگو کرد، ابن‌کواء با ده تن از سواران خو‌یش پیش آمد و از وی پوزش و ز‌ینهار طلبید، ولی د‌یگر خوارج رو به [[نهروان]] نهادند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>. | ||
== اعتقادات == | == اعتقادات == | ||
حروریه قا‌یل به تکفیر امت اسلام و تبری از دو داماد پیامبر (ص) یعنی علی (ع) و عثمان و تولی و دوستی شیخین یعنی ابوبکر و عمر بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می‌دانستند. چون وقت نماز فرا می‌رسید، وضو می‌گرفتند و در همانجا می‌نشستند و نماز می‌خواندند و گمان می‌کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری | حروریه قا‌یل به تکفیر امت اسلام و تبری از دو داماد [[پیامبر(ص)]] یعنی علی (ع) و عثمان و تولی و دوستی شیخین یعنی [[ابوبکر]] و [[عمر]] بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می‌دانستند. چون وقت [[نماز]] فرا می‌رسید، [[وضو]] می‌گرفتند و در همانجا می‌نشستند و نماز می‌خواندند و گمان می‌کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند، وضوی‌شان باطل می‌شود. با این‌حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می‌زد، بر خلاف جمیع امت برای نماز دوباره وضو نمی‌گرفتند. زنانشان مانند مردان در حالی‌که روی خود را بسته بودند بر اسب نشسته و جنگ می‌کردند. حروریه ساکن در نواحی سیستان، هرات و خراسان مردمانی شجاع و دلیرند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>بغدادی‌عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد‌بن‌حسن‌الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46</ref> <ref>الملطی ابوالحسین محمد‌بن‌احمد، تحقیق محمد‌زاهد‌بن‌الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1949میلادی ص 56</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۳۱
حروریه گروهی از خوارج و اولین گروه از آن فرقه‌اند.
تاریخچه
زمانی که حضرت علی(ع) از صفّین باز میگشت، خوارج که در آن زمان حدود دوازده‌هزار تن بودند در منطقه «حروراء» که دهی در نزد‌یکی کوفه بود گرد هم آمدند و از ا‌ین‌رو به «حروریه» موسوم شدند. سرداران آنان در آن روز عبدالله‌بن‌کواء و شبث‌بن‌ربعی بودند. چون حضرت‌علی(ع) از میان لشکر بیرون آمد و برای مناظره در برابر آنان ایستاد و دلا‌یل خود را برا‌ی‌شان بازگو کرد، ابن‌کواء با ده تن از سواران خو‌یش پیش آمد و از وی پوزش و ز‌ینهار طلبید، ولی د‌یگر خوارج رو به نهروان نهادند[۱].
اعتقادات
حروریه قا‌یل به تکفیر امت اسلام و تبری از دو داماد پیامبر(ص) یعنی علی (ع) و عثمان و تولی و دوستی شیخین یعنی ابوبکر و عمر بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می‌دانستند. چون وقت نماز فرا می‌رسید، وضو می‌گرفتند و در همانجا می‌نشستند و نماز می‌خواندند و گمان می‌کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند، وضوی‌شان باطل می‌شود. با این‌حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می‌زد، بر خلاف جمیع امت برای نماز دوباره وضو نمی‌گرفتند. زنانشان مانند مردان در حالی‌که روی خود را بسته بودند بر اسب نشسته و جنگ می‌کردند. حروریه ساکن در نواحی سیستان، هرات و خراسان مردمانی شجاع و دلیرند[۲] [۳] [۴].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ بغدادی‌عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد‌بن‌حسن‌الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46
- ↑ الملطی ابوالحسین محمد‌بن‌احمد، تحقیق محمد‌زاهد‌بن‌الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1949میلادی ص 56