حروریه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابو ال' به 'ابوال') |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
زمانی که حضرت على (ع) از صفین باز مى گشت، [[خوارج]] | زمانی که حضرت على (ع) از صفین باز مى گشت، [[خوارج]] که در آن زمان حدود دوازده هزار تن بودند در منطقه «حروراء» که دهی در نزد‌یکى کوفه بود گرد هم آمدند و از این رو به «حروریه» موسوم شدند. | ||
سرداران آنان در آن روز عبدالله بن | سرداران آنان در آن روز عبدالله بن کواء و شبث بن ربعى بودند. چون حضرت على (ع) از میان لشکر بیرون آمد و براى مناظره در برابر آنان ایستاد و دلا‌یل خود را برا‌ی شان بازگو کرد، ابن کواء با ده تن از سواران خو‌یش پیش آمد و از وى پوزش و ز‌ینهار طلبید، ولی د‌یگر خوارج روى به نهروان نهادند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
حروریه قا‌یل به | حروریه قا‌یل به تکفیر امت اسلام و تبرى از دو داماد پیامبر (ص) یعنى على (ع) و عثمان و تولى و دوستى شیخین یعنى ابوبکر و عمر بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می دانستند. چون وقت نماز فرا می رسید، وضو می گرفتند و در همانجا می نشستند و نماز می خواندند و گمان می کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند وضوى شان باطل می شود. با این حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می زد، بر خلاف جمیع امت براى نماز تجد‌ید وضو نمی گرفتند. زنانشان مانند مردان در حالى که روى خود را بسته بودند بر اسب نشسته و جنگ می کردند. حروریه در ناحیه سیستان و هرات و خراسان بسیار و مردمانى شجاع و دلیرند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46</ref> <ref>الملطی ابوالحسین محمد بن احمد، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1949میلادی ص 56</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۲
حروریه گروهی از خوارج و به تعبیری اولین گروه از آن فرقه اند.
تاریخچه
زمانی که حضرت على (ع) از صفین باز مى گشت، خوارج که در آن زمان حدود دوازده هزار تن بودند در منطقه «حروراء» که دهی در نزد‌یکى کوفه بود گرد هم آمدند و از این رو به «حروریه» موسوم شدند. سرداران آنان در آن روز عبدالله بن کواء و شبث بن ربعى بودند. چون حضرت على (ع) از میان لشکر بیرون آمد و براى مناظره در برابر آنان ایستاد و دلا‌یل خود را برا‌ی شان بازگو کرد، ابن کواء با ده تن از سواران خو‌یش پیش آمد و از وى پوزش و ز‌ینهار طلبید، ولی د‌یگر خوارج روى به نهروان نهادند. [۱]
اعتقادات
حروریه قا‌یل به تکفیر امت اسلام و تبرى از دو داماد پیامبر (ص) یعنى على (ع) و عثمان و تولى و دوستى شیخین یعنى ابوبکر و عمر بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می دانستند. چون وقت نماز فرا می رسید، وضو می گرفتند و در همانجا می نشستند و نماز می خواندند و گمان می کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند وضوى شان باطل می شود. با این حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می زد، بر خلاف جمیع امت براى نماز تجد‌ید وضو نمی گرفتند. زنانشان مانند مردان در حالى که روى خود را بسته بودند بر اسب نشسته و جنگ می کردند. حروریه در ناحیه سیستان و هرات و خراسان بسیار و مردمانى شجاع و دلیرند. [۲] [۳] [۴]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46
- ↑ الملطی ابوالحسین محمد بن احمد، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1949میلادی ص 56