آیت الکرسی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'در این باره' به 'دراینباره') |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
=آیتالکرسی سید آیات= | =آیتالکرسی سید آیات= | ||
[[صدر المتألهین]] | [[صدر المتألهین]] دراینباره میگوید: « هنگامی که شخص متفکر تامل نماید و با چشم بصیرت به معارف الهی و مطالب ربوی, از [[توحید]] و تقدیس شرح و صفات علیا و افعال عظمی , که آیتالکرسی مشتمل بر آن است بنگرد, آنها را یکجا در آیهای به جز آیتالکرسی نخواهد یافت. به همین جهت آیتالکرسی به تنهایی سیادت و ریاست را بر سایر آیات خواهد داشت. | ||
[[رسول خدا(ص)]] فرمود: در شب [[معراج]] دو لوح را دیدم، که در یک لوح [[سوره حمد]] و در لوح دیگر کل [[قرآن]] قرار داشت که سه نور از آن میدرخشید. پس گفتم ای [[جبرئیل]] این نور چیست؟ جبرئیل در جواب گفت : آن سه نور یکی سوره توحید و یکی [[سوره یاسین]] و دیگری آیةالکرسی میباشد. | [[رسول خدا(ص)]] فرمود: در شب [[معراج]] دو لوح را دیدم، که در یک لوح [[سوره حمد]] و در لوح دیگر کل [[قرآن]] قرار داشت که سه نور از آن میدرخشید. پس گفتم ای [[جبرئیل]] این نور چیست؟ جبرئیل در جواب گفت : آن سه نور یکی سوره توحید و یکی [[سوره یاسین]] و دیگری آیةالکرسی میباشد. |
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۵
آیَتُ الکُرسی، نام یک یا چند آیه از قرآن است که خواندن آن بسیار ثواب داشته و شخص را از بلایا دور میکند. پیامبر اکرم(ص) آیةالکرسی را با عظمتترین و سید آیات قرآن کریم دانستهاند. ائمه معصومین: به تلاوت آن در زمانها و مکانهای گوناگون سفارش کردهاند و آن را چون تابلوی زیبایی که همواره فراروی انسان است، قرار دادهاند.
وجه تسمیه آیتالکرسی
آيه 255 سوره بقره/2 به «آيةالكرسى» مشهور است كه از واژه «كرسى» مذكور در همين آيه گرفته شده[۱]: وجود رواياتى منقول از پيامبر(ص)، امامان(ع) و صحابه درباره اين آيه نشان مىدهد كه شهرت آن به آيةالكرسى به صدر اسلام و حتى عصر پيامبر برمىگرد[۲]د.
شأن نزول آیةالکرسی
در مورد شأن نزول آیةالکرسی امام صادق(ع) میفرماید: «یهود معتقد بودند وقتى خداى توانا آسمانها و زمین را آفرید در حالىکه بر فراز کرسى نشسته بود که روى دو زانوى خود تکیه کرده بود و بدین وسیله رفع خستگى نمود؛ لذا آیةالکرسی بر ردّ اعتقاد آنان نازل شد[۳]».
اهمیت و جایگاه «آیة الکرسى»
در اهمیت و فضیلت آیةالکرسی احادیث زیادی با ثوابهای گوناگون نقل شده است، که برای نمونه دو مورد بیان میشود: پیامبر اکرم(ص) میفرماید: «برگزیده قرآن سوره بقره و برگزیده بقره، آیة الکرسى است، در آن پنجاه کلمه است و در هر کلمهاى پنجاه برکت است[۴]». همچنین امام صادق(ع) میفرماید: «براى هر چیز نخبهاى است و نخبه و قلّه قرآن، آیة الکرسى است هر کس یکبار آنرا بخواند خداوند هزار ناگوارى از ناگواریهاى دنیا و هزار ناگوارى از ناگواریهاى آخرت را از او بر میگرداند، آسانترین ناگوارى دنیا فقر و سهلترین ناگوارى آخرت عذاب قبر است و من به امید ارتقای درجه و مقامم آنرا میخوانم[۵]». در روایات به خواندن آیةالکرسی در منزل[۶]، در تعقیب نمازها[۷]، موقع خواب[۸]، هنگام خارج شدن از منزل[۹]، زمان سوار شدن بر مرکب[۱۰]، وقت زیارت قبور مؤمنان[۱۱] و... سفارش شده است.
حدود آیةالکرسی
در مورد حدود آیةالکرسی دو دیدگاه وجود دارد و قائلان به هر دیدگاه، دلایلی ارائه کردهاند که به اختصار بیان میشود.
آیةالکرسی، یک آیه است؛ یعنی از «اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ» تا «وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ» است:
- ظاهر بسیارى از روایات همین را تأیید میکند، بویژه اینکه آنچه مشهور است و در روایات آمده عبارت «آیة الکرسى» است که کلمه «آیة» مفرد است و تنها شامل یک آیه میشود[۱۲]. و اگر تا «هُمْ فِیها خالِدُونَ» بود باید تعبیر به آیات میشد.
- اضافه شدن آیه به کرسى هم، مؤیّد دیگر است؛ زیرا آیهای که مشتمل بر لفظ «کرسى» است، آیه 255 سوره بقره بوده، ولی در آیات بعد از آن، لفظ کرسى نیامده است[۱۳].
- تمام مفسران شیعی و سنی؛ فضائل و خواص آیة الکرسى را ذیل آیه 255 سوره بقره بیان کردهاند، سپس به تفسیر دو آیه بعد از آن پرداختهاند.
برخی نیز آیةالکرسی را تا آیه 257 (هُمْ فِیها خالِدُونَ) دانستهاند.
الف. متعارف بودن بین مسلمانان.
ب. در روایات سفارش شده است که آیة الکرسى و دو آیه بعد از آن خوانده شود[۱۴].
آنچه درباره آیةالکرسی مناسب به نظر میرسد این است که؛ با توجه به روایاتی که عنوان «آیةالکرسی» در آن ذکر شده، به همان آیه 255 سوره بقره میگویند، اما در برخی روایات علاوه بر سفارش به خواندن آیةالکرسی، به خواندن دو آیه بعد از آن هم سفارش شده است، ولی نه به عنوان آیةالکرسی؛ از اینرو، میان عرف مؤمنان جا افتاده است که آیةالکرسی به سه آیه 255 تا 257 سوره بقره گفته میشود.
آیتالکرسی سید آیات
صدر المتألهین دراینباره میگوید: « هنگامی که شخص متفکر تامل نماید و با چشم بصیرت به معارف الهی و مطالب ربوی, از توحید و تقدیس شرح و صفات علیا و افعال عظمی , که آیتالکرسی مشتمل بر آن است بنگرد, آنها را یکجا در آیهای به جز آیتالکرسی نخواهد یافت. به همین جهت آیتالکرسی به تنهایی سیادت و ریاست را بر سایر آیات خواهد داشت.
رسول خدا(ص) فرمود: در شب معراج دو لوح را دیدم، که در یک لوح سوره حمد و در لوح دیگر کل قرآن قرار داشت که سه نور از آن میدرخشید. پس گفتم ای جبرئیل این نور چیست؟ جبرئیل در جواب گفت : آن سه نور یکی سوره توحید و یکی سوره یاسین و دیگری آیةالکرسی میباشد. پیامبر (ص) فرمودند: در معراج در آسمان هفتم دیدم که ملائکه حجب سوره نور را میخوانند، خزان کرسی آیةالکرسی و حمله عرش سوره مؤمن را میخوانند. امام صادق (ع) فرمود: همانا من از آیه الکرسی برای بالا رفتن درجات استفاده میکنم. امام صادق (ع) فرمودند: هرگاه سوره حمد و توحید و قدر را با آیه الکرسی بخوانید و بعد از آن برخیزید و و رو به قبله حاجات خود را از خدا بخواهید که حاجاتتان بر آورده خواهد شد زیرا اسم اعظم هستند.
امام علی(ع) فرمودند اگر شما از آثار معنوی آیه الکرسی آگاه بودید در هیچ حال خواندن آن را ترک نمیکردید. امام محمد باقر(ع) فرمودند: هر کس یک بار آیه الکرسی را بخواند خداوند هزار ناراحتی از ناراحتیهای دنیا و هزار سختی آخرت رااز او دور میکند که کمترین ناراحتی دنیا فقر و کمترین سختی آخرت فشار قبر است.
رسول خدا در خواب به دختر خویش فرمودند: ترازوی اعمال خویش را با آیه الکرسی سنگین گردان. زیرا هرکس آن را قرائت نماید آسمان وزمین با فرشتگانش به جنبش و حرکت در آیند و خداوند را با صدای بلند به پاکی یاد کنند و او را بزرگ بدارند و تسبیح گویند. پس از آن تمامی فرشتگان از خداوند میخواهند که گناه خواننده آیه الکرسی را ببخشد و از خطا و لغزشش درگذرد. رسول خدا (ص) فرمودند: هرکس آیه الکرسی را یک بار بخواند اسم او از دیوان اشقیا و انسانهای بد محو میشود. امام رضا(ع) به نقل از پیامبر فرمودند: هر کس 100 مرتبه آیه الکرسی را بخواند چنان باشد که همه عمر خود را عبادت کرده باشد.
پانویس
- ↑ البحر المحيط، ج 2، ص 606.
- ↑ الميزان، ج 2، ص 337.
- ↑ کلینی، الکافی، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج 2، ص 661، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه: بلاغى، محمد جواد، ج 2، ص 626، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش.
- ↑ عیاشی، محمد بن مسعود، کتاب التفسیر، تحقیق، رسولى محلاتى، سید هاشم، ج 1، ص 136، تهران، چاپخانه علمیه، چاپ اول، 1380ق.
- ↑ مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 2، ص 626؛ سیوطی، جلالالدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج 1، ص 20، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، 1404ق.
- ↑ شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ص 45 – 46، نجف، مطبعة حیدریة، چاپ اول، بیتا.
- ↑ الکافی، ج 2، ص 539.
- ↑ طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 345، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، 1412ق.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 73، ص 295، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
- ↑ دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب إلی الصواب، ج 1، ص 176، قم، شریف رضی، چاپ اول، 1412ق.
- ↑ جعفری، یعقوب، کوثر، ج 1، ص 581 – 582؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 2، ص 276، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.
- ↑ همان.
- ↑ الکافی، ج 2، ص 621.