خلفیه (خوارج): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده: کلام ' به ' ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
در برخی از منابع آمده است که خلفیه نام دو فرقه مربوط به خوارج است که یکی از آنها پیروان خلف خارجی‌اند که از خوارج کرمان و مکران بوده است که در بیشتر کتاب‌های ملل و نحل به زمان شکل‌گیری آنها | در برخی از منابع آمده است که خلفیه نام دو فرقه مربوط به خوارج است که یکی از آنها پیروان خلف خارجی‌اند که از خوارج کرمان و مکران بوده است که در بیشتر کتاب‌های ملل و نحل به زمان شکل‌گیری آنها اشاره‌ای نشده است، ولی به نظر می‌رسد که حدود سال‌های 179 یا 181 بوده است نام پیشوای آنها در منابع خلف آمده است. <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، چاپ هلموت ریتر، ویسبادن سال 1980 میلادی و 1400 قمری، ص 93</ref><ref>اسفرایینی شهفور بن طاهر، التبصیر فی الدین، چاپ محمد زاهد کوثری، قاهره سال 1940 میلادی 1359 قمری، ص 32</ref> | ||
<ref>تاریخ سیستان، تهران، نشر زوار، سال 1314 شمسی، ص 156</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، چاپ محمد زاهد کوثری، قاهره، سال 1948 میلادی و 1367 قمری، ص 59</ref> | <ref>تاریخ سیستان، تهران، نشر زوار، سال 1314 شمسی، ص 156</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، چاپ محمد زاهد کوثری، قاهره، سال 1948 میلادی و 1367 قمری، ص 59</ref> | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
خلفیه بدون همراهی و اذن پیشوای خود با دشمنان خود وارد جنگ نمی‌شوند | خلفیه بدون همراهی و اذن پیشوای خود با دشمنان خود وارد جنگ نمی‌شوند آنها همچون ازارقه فرزندان مخالفان خود را اهل جهنم مى‌دانستند. | ||
خلف با میمونیه در «قدر» و «استطاعت» و «مشیت خدا»، دچار اختلاف شدند و در این سه مورد پیرو اهل سنت گشتند و خوارج کرمان و مکران از وى پیروى کردند. بنا بر نقل شهرستانی، خلف خارجى پیشواى خوارج کرمان و مکران بود. شاید نام او مسعود بن قیس باشد. (رجوع شود به فرقه حمزیه). <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 183 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> | خلف با میمونیه در «قدر» و «استطاعت» و «مشیت خدا»، دچار اختلاف شدند و در این سه مورد پیرو اهل سنت گشتند و خوارج کرمان و مکران از وى پیروى کردند. بنا بر نقل شهرستانی، خلف خارجى پیشواى خوارج کرمان و مکران بود. شاید نام او مسعود بن قیس باشد. (رجوع شود به فرقه حمزیه). <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 183 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> | ||
<ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی ص 67</ref> | <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی ص 67</ref> | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | |||
[[رده: فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۸
خلفیه از فرق «خوارج» و پیرو شخصی به نام خلف هستند که از میمونیه بود و با حمزه خارجى جنگید.
تاریخچه
در برخی از منابع آمده است که خلفیه نام دو فرقه مربوط به خوارج است که یکی از آنها پیروان خلف خارجی‌اند که از خوارج کرمان و مکران بوده است که در بیشتر کتاب‌های ملل و نحل به زمان شکل‌گیری آنها اشاره‌ای نشده است، ولی به نظر می‌رسد که حدود سال‌های 179 یا 181 بوده است نام پیشوای آنها در منابع خلف آمده است. [۱][۲] [۳] [۴]
عقاید
خلفیه بدون همراهی و اذن پیشوای خود با دشمنان خود وارد جنگ نمی‌شوند آنها همچون ازارقه فرزندان مخالفان خود را اهل جهنم مى‌دانستند. خلف با میمونیه در «قدر» و «استطاعت» و «مشیت خدا»، دچار اختلاف شدند و در این سه مورد پیرو اهل سنت گشتند و خوارج کرمان و مکران از وى پیروى کردند. بنا بر نقل شهرستانی، خلف خارجى پیشواى خوارج کرمان و مکران بود. شاید نام او مسعود بن قیس باشد. (رجوع شود به فرقه حمزیه). [۵] [۶] [۷]
پانویس
- ↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، چاپ هلموت ریتر، ویسبادن سال 1980 میلادی و 1400 قمری، ص 93
- ↑ اسفرایینی شهفور بن طاهر، التبصیر فی الدین، چاپ محمد زاهد کوثری، قاهره سال 1940 میلادی 1359 قمری، ص 32
- ↑ تاریخ سیستان، تهران، نشر زوار، سال 1314 شمسی، ص 156
- ↑ بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، چاپ محمد زاهد کوثری، قاهره، سال 1948 میلادی و 1367 قمری، ص 59
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 183 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی ص 67
- ↑ شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانى، تصحیح سید محمد رضا جلالى نائینى، چاپ تهران، سال 1321 شمسی، ص 117.