احمد بن جلین
| احمد بن عبدالله بن احمد بن جلین | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن عبدالله بن احمد بن جلین |
| نام‌های دیگر | وراق، رافضی |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | 299ق. |
| محل تولد | بغداد |
| روز درگذشت | رمضان، 379ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان |
|
احمد بن عبدالله بن احمد بن جلین، محدث امامی. به گفته سمعانی وی در سال 299هجری دیده به جهان گشود و در رمضان 379هجری در سن هشتاد سالگی دار فانی را وداع گفت. با حضور در مجالس درس بزرگان بغداد، بزودی در علوم حدیث تبحر یافت و مجموعهای از احادیث و گزارشات را نزد خود جمعآوری نمود. در علوم حدیث تبحر داشت و مجموعهای از احادیث و گزارشات را نزد خود جمعآوری نمود. در نگاه صاحب‌نظران شیعه، فردی راست‌گو و احادیث او اطمینان بخش معرفی شده است. نجاشی وی را از اصحاب امامیه برشمرده و یادآور شد كه وی با علمای سنی نیز مخالطت داشته است.
زندگی‌نامه
احمد بن عبدالله بن احمد بن جلین، ابوبكر دوری وراق. محدث امامی. به گفته سمعانی وی در سال 299هجری دیده به جهان گشود و در رمضان 379هجری در سن هشتاد سالگی دار فانی را وداع گفت. از محل تولد و وفات او اطلاعی نداریم ولی او را اهل بغداد معرفی نمودهاند بنابراین ممكن است ولادت و وفات او در این شهر اتفاق افتاده باشد. وی از نوادگان «جلین»(بر وزن امید) است كه در منطقه «دور» بین سامراء و تكریت سكونت داشتند. وی خود در بغداد پرورش یافت و در سن 14سالگی قادر به نوشتن حدیث بود. از لقب «وراق» بر میآید كه وی در این شهر به شغل صحافی و تعمیر كتاب اشتغال داشته است.
وی با حضور در مجالس درس بزرگان بغداد، بزودی در علوم حدیث تبحر یافت و مجموعهای از احادیث و گزارشات را نزد خود جمعآوری نمود. با اینكه وی در بغداد به رافضی شهرت داشت اما در مجلس درس بسیاری از اساتید سنی نظیر ابوالقاسم بغوی، ابوسعید عدوی، ابن مجاهد و ابراهیم بن عبدالله زبیبی شركت جست و از آنان حدیث شنید. ابن حجر وی را «رافضی متعصب» معرفی میكند و یادآور میشود كه ابوالقاسم تنوخی در بغداد احادیث ناروایی از او نقل كرده است. وی در نگاه صاحب‌نظران شیعه، فردی راست‌گو و احادیث او اطمینان بخش معرفی شده است. نجاشی وی را از اصحاب امامیه برشمرده و یادآور شد كه وی با علمای سنی نیز مخالطت داشته است. از شاگردان دیگر او «عبدالسلام بن حسین بصری»(متخصص علوم ادبی) است كه وی كتابی با خط خویش به این شاگردش داد و به او اجازه داد تا تمام روایاتش را نقل كند. شیخ طوسی كتابی درباره بررسی اسناد راویانی كه حدیث «رد الشمس» را گزارش نمودهاند و در الذریعه با عنوان «طرق من روی رد الشمس» آمده است، به او نسبت میدهد.
استادان
اساتید او عبدالباقی بن قانع، محمد بن جعفر بن عبدالله نحوی، ابن عقده كوفی، احمد بن كامل بن شجره(م350ق. متخصص علوم قرآنی)، ابوالفرج اصفهانی(م356ق) و محمد بن احمد بن اسحاق حریری هستند.
شاگردان
از شاگردان معروف و شیعی او حسین بن عبیدالله غضائری و احمد بن عبدالواحد معروف به ابن عبدون هستند كه همه تصنیفات او را روایت نمودهاند. از شاگردان دیگر او عبدالسلام بن حسین بصری(متخصص علوم ادبی) است.
منابع
- الانساب، سمعانی، ج2ص78، ذیل كلمه جلینی؛
- تنقیح المقال(حجری)، ج1ص64 شماره384؛
- الذریعه، ج15ص163 شماره 1063؛
- رجال طوسی، ص417 شماره 6024؛
- رجال نجاشی، ص85 شماره 205؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص29؛
- طرائف المقال، ج1ص172 شماره 907؛
- الفهرست، طوسی، ص79 شماره 97؛
- لسان المیزان، ج1ص196 شماره 618؛
- معجم البلدان، ج2ص481، ذیل كلمه دور.